Naar aanleiding van een ander topic ben ik benieuwd welke opvoedstyle mensen gebruiken/hanteren enz. Niet om ruzie te maken of om te overtuigen dat het ene beter is dan het andere dan is al genoeg gedaan😉. Mijn opvoedstyle is dat ik een best vrije moeder ben, "ga er op uiy en ervaar" dat is mijn insteek. Wil niet zeggen dat ze alles zomaar kan en mag doen. Maar bijvoorbeeld ze klimt over de bank en kan dan niet zo 1,2,3, terug. Ik sta niet meteen op om haar te helpen maar laat haar eerst zelf denken en doen, mocht het na enkele minuten niet lukken dan vraag ik of ik moet helpen maar doe dit niet klakkeloos. Ze is dan nog geen ander half maar weet heel goed wat ik bedoel. Hoe zit het bij jullie? Wat is echt jouw/jullie style.
Ik weet niet hoe je mijn opvoed stijl kan noemen.... Ik ben op de eerste plaats een hele zorgzame lieve mama. Ik leer mijn dochter wat wel en niet kan Ze mag gedeeltelijk zelf ontdekken binnen de grenzen die ik stel ze moet luisteren, eten, douchen, aankleden daar is allemaal geen discussie over mogelijk dat gebeurt gewoon. ze mag altijd zeggen als ze iets wel of niet wil buiten de dingen om waarvan ik vind dat ze moeten Er wordt niet lelijk gedaan of slecht geluisterd, zo wel volgt er een waarschuwing en indien het vervelende gedrag doorgaat is daar de hoek voor. Verder vind ik het leuk om samen dingen te ondernemen en haar de wereld te laten zien dmv lekker veel naar buiten met de dieren. Zo werkt het voor ons . Mn man is soms veel strenger dat hoeft voor mij ook niet want ik vind mezelf al streng genoeg, hier zijn dan ook nog wel eens woorden over, maja... verschillende mensen verschillende ideeen
Dat vind ik een hele lastige vraag om te beantwoorden. Ik doe wat goed voelt bij ons en hoop daarmee een kind te creëren dat zelfredzaam is en respect heeft voor de mede mens. Ik vind zelfredzaamheid erg belangrijk. Nu is mijn dochter twee en flink aan het peuterpuberen dus daarom zijn we nu wel bezig met grenzen stellen. Maar blijven praten en uitleggen is belangrijk. En daar ben ik zeker geen perfecte ouder in maar probeer toch het gedult voor op te brengen.
ik weet niet onder welke noemer onze opvoeding valt maar dit zijn e grootste dingen die hier belangrijk zijn - bed,eet, tijden bepalen wij, - Ze mag veel ontdekken voelen, proberen,daarin zijn we vrij makkelijk maar er zijn wel grenzen aan, - Brutale mond word hier 3 x voor gewaarschuwd daarna is het naar de gang. daarna uitleg waarom ze op de gang zit en vragen of ze snapt wat er fout ging. - schoppen, slaan, bijten is hier gelijk de gang. Waar we nu mee begonnen zijn is zelf kleding in de badkamer leggen en standaard kleed ze zichzelf aan en uit.. Zelfstandigheid vind ik een belangrijk punt, tuurlijk helpen we haar als het echt niet gaat maar eerst zelf proberen.
Ik vind mezelf een echte Italiaanse mama Kinderen beetje verwennen met liefde en veel dingen voor ze doen ( helpen met aankleden bijvoorbeeld) beetje pamperen Ik wil dat ze netjes zijn voor andere mensen, fatsoenlijk blijven ( in elke situatie...) Laat ze vrij in hun keuze voor spel, sport en vrienden... Gezond eten...maar een snoepje mag Mogen tv kijken, op de pc en gamen...net zoals ze met hun speelgoed mogen spelen...dus gewoon wanneer ze willen Hebben vaste bedtijden maar wel op hun afgestemd. Het zijn avondmensen en gaan daarom niet al om 19.00 uur naar boven...maar 1 uur later. Dan mogen ze nog lekker rommelen en lezen tot 20.30 a 20.45
Ik vind het al wel "leuk" en leerzaam om te zien dat er toch gelijkenis en toch veel verschil is zit. De regel van schoppen/slaan naar de gang neem ik mee, misschien ook iets voor hier. Nu is het zo dat ik haar er op aan spreek maar er geen "concequentie" aan hangt.
uiteindelijk gaat het natuurlijk over allebei al is de jongste nu wat klein maar goed wat wel leuk is is dat de jongste ook zijn was in de badkamer gooit dat is wel leuk om te zien maar niks dwingends of verplicht ofzo, dat is nog spelenderwijs.. kwa slaan en schoppen bij de jongste is nog gewoon handje of voetje vastpakken en nee zeggen.. ik ben van mening dat hij nu nog iets te jong is om op de gang te zetten omdat wij denken dat hij het nog niet begrijpt waarom dan..
Geen idee wat mijn stijl tot nu toe is. Ik ben heel erg positief en gebruik dat heel vaak. Hij klapt nu al zekf in zijn handjes als hij iets nieuws doet of naar me luisterd dus dat zegt genoeg hij geeft zichzelf meerdere applausjes per dag. Goede eigenschap Verder kijk ik heel veel naar hem. Wat heeft hij nodig? Hoe kan ik hem helpen? Hoe kan ik hem sturen? Moet ik bij belaalde zaken boos doen tegen hem of helpt dat helemaal niet? Naar zulke dingen kijk ik. Tot nu toe heeft boos zijn nog nooit geholpen en heb eigenlijk nog helemaal nooit mijn stem verheft tegen hem, toch niet op een echte boze manier. In zijn uitprobeerfase heb ik hem soms wel 100 keer per dag ergens bij weggehaald en zei dan altijd grote jongen en klapte in mijn handen terwijl ik hem weghaalde van de plant, tv, afstandsbediening,... Noem maar op. Na zijn 14 maandensprong had hij het ineens door en kon hij zichzelf tegenhouden, gaf zichzelf applausjes en luisterd hij ook best goed. Natuurlijk zucht ik regelmatig of schreeuw ik eens goed in mijn hoofd maar naar hem toe doe ik alles zo positief mogelijk en dat heeft zijn effect. Straks word hij 2 jaar dus ik hoop dat ik het dan nog op dezelfde manier kan doorzetten. Dat zien we dan wel, ik kijk dan wel welke aanpak het beste bij hem past.
Hier trekt ze wel zelf de broek uit en de pamper maar shirt is nog te moeilijk Hier heeft ze wel in de gaten dat ze slaat, vooral al ze haar zin niet krijgt . als je dan zegd aaien niet slaan dan aait ze je ook ipv van slaan.
Ze mag een hoop, wij bepalen meestal bed tijd,al vraagt ze zelf vaak of ze naar bed mag. Ik ben vaak met haar samen (en met cay erbij natuurlijk ) ze heeft altijd zeggespraak in avondeten. Ze is Gelukkig helemaal niet moeilijk. Maar dat is iets wat ik niet belangrijk vind dus mag ze mee beslissen. Het interesseert me niet of ze een grote bende maakt, zolang ze mee helpt met opruimen. Ze heeft regelmatig enorme woede aanvallen, omdat ze ontzettend moe is. Daar kan ze niks aan doen naar dat is een uur een heeel groot drama. Inclusief schoppen en slaan. Ze verliest op dat moment de controle over zichzelf en na een tijd moet ik haar op de grond leggen/tegen de muur zetten,handen vast boven haar hoofd zodat ze geen kant op kan. Daarna wat drinken en dan pas is het over.straf geven heeft geen zin. We proberen het haar wel bewust te maken als ze zo'n bui krijgt.
Mwa ben vrij streng. Wil je iets hebben eet/drink je het ook op. Ik kook en schep een beetje op. dat gaat op en meer mag altijd. Zelf aan/ uitkleden en kleding in de wasmand. Schoenen en jas ook vanaf dat ze kan. Jongste doet ok al aardig mee Opruimen als je iets nieuws uit de kast haalt. s Avonds eerst opruimen dan voorlezen. Bedtijd bepaal ik en dan blijf je in bed. De slaap komt vanzelf een keer. Niet eerder dan 7.00uur eruit. Ehm, zoveel regels haha. Verder doen we veel samen, ik stimuleer haar dingen alleen te doen want is nogal bangelijk. Niet piepen als er niks is. zelfstandigheid vind ik wel belangrijk. Netjes en beleefd zijn, wachten met eten tot iedereen heeft, ook met de koffie. Bedankt zeggen.
Een liefdevol, respectvol huis met veel gezelligheid vind ik belangrijk. Daarnaast motiveren wij zelfstandigheid waar mogelijk. Rust reinheid en regelmaat ook maar dan op onze manier. rust: wij bepalen wanneer ze naar bed gaat. Wordt ze snachts wakker van de honger of geborgenheid (of beide) dan bieden wij dat. reinheid: wij bepalen wanneer ze in bad gaat. Dit is meestal voor het slapen gaan en dit vindt ze fantastisch. Eten mag ze zelf doen als ze wil en hierbij vind ik knoeien totaal niet erg. Zelfstandigheid vind ik belangrijker dan een schone vloer tijdens het eten. Kleding is er om vies te worden. Tenzij het opzettelijk is Regelmaat: dit vatten wij iets anders op dan de meesten. Voor het slapen proberen we een vaste tijd aan te houden, maar de rrst van de dag loopt zoals het loopt. We hebben veel familie en een druk sociaal leven naast het werk dus plezier en gezelligheid gaat bij ons voor een vast schema/ritueel. Schoppen en slaan is hier (nog) niet aan de orde dus geen idee hoe dat zal gaan. Vriendelijkheid en dankbaarheid proberen we zpveel mogelijk bij te brengen. eigen initiatief wordt enorm gestimuleerd. Dus overal mag mee gespeeld worden maar het wordt wel opgeruimd.
Heb nog niet veel ervaring natuurlijk, want m'n kiddo's zijn nog jong. Maar hoe ik er nu insta/het voor me zie is: Ik wil mijn kinderen een liefdevolle, respectvolle en gezellige opvoeding geven. Maar ik ben ook wel redelijk streng denk ik. Ik ga niet over alles een discussie voeren, want soms is het gewoon omdat ik het zeg. En als m'n dochters het daar niet mee eens zijn, is dat prima. Maar staat het niet ter discussie. Ook vind ik het bijvoorbeeld belangrijk dat ik ze gewoon mee zou kunnen nemen naar een restaurant en dat ze daar gewoon rustig aan tafel kunnen zitten. Of dat ze niet door een gesprek heen blaten. Ik vind dankjewel zeggen ontzettend belangrijk en respect hebben, dus met twee woorden spreken, wachten op elkaar enzo. Verder vind ik dat ze ook kind moeten kunnen zijn. Mogen ze lekker spelen, vies worden en vanalles zelf proberen. Zelfstandigheid hierin vind ik ook van groot belang.
Zo veel mogelijk UP (unconditional parenting) met hier en daar wat aanpassingen. Veel zelfstandigheid, liefde, lol, geborgenheid, ontdekken. Wel binnen bepaalde grenzen. Binnen die grenzen is er veel overleg en bepalen we veel samen. Ik leer mijn kind(eren) mee te denken en zelf een mening te vormen. Ik luister altijd naar argumenten en geef duidelijk aan waarom iets wel of niet kan. Er kan veel, sommige dingen kunnen echt niet. Ik straf nooit, bewaak wel grenzen. Teleurstelling mag, ik troost altijd. Boos zijn mag ook, ik troost altijd. Ik behandel mijn kinderen als mensen, mensen met een eigen mening, eigen inbreng, eigen ideeën en eigen karakter. Ik zeg vaak ja en ze begrijpen vaak wanneer het echt nee is. Er is altijd ruimte voor verdriet, teleurstelling, boosheid en angst. We vieren veel feestjes, op initiatief van een kind. Ik daag ze uit, speel veel samen maar leer ze ook zelf spelen. Al met al, een doordachte maar vrije opvoeding waarin wij als ouders de grenzen stellen en bewaken en zorgen voor veiligheid. Straffen doen we nooit, ik vertel wel altijd waarom iets niet mag en houd me daar aan. Ik wil dat mijn kinderen beslissimgen nemen vanuit hun insintrieke motivatie en niet omdatik het nou eenmaal zeg. Voorleven is zo belangrijk. Kinderen kijken het af om zich heen, ik laat zien wat voor mij belangrijke sociale normen zijn. Ik schreeuw nooit, ik ben geduldig, ik laat zien hoe je boosheid kunt uiten, ik praat met twee woorden etc. Ik zie nu al dat mijn dochter dit overneemt, uit zichzelf. Het zijn dus thuis geen regels, ik leef het voor en weet dat mijn kinderen dit overnemen, op hun manier. Verder knuffel en kus ik ze de hele dag Ze zijn zo leuk.
Leuk en interessant topic! Ik ben een strenge ouder, maar laat mijn dochter ook heel vrij. Ze mag heel veel, binnen onze grenzen. Zodra ze de grens opzoekt waarschuw ik haar, zodat ze niet over de grens gaat. Hierdoor zijn er weinig conflicten en luisterde ze eigenlijk heel goed. Nee is nee en dat weet ze. Natuurlijk is ze het hier niet altijd mee eens en dat mag ook. Ik geef haar de ruimte om haar gevoel te uiten. Is ze boos dan mag dat. Gaat ze in haar boosheid over de standaard grenzen heen, dan spreek ik haar hierop aan( wat soms resulteert in straf). Vaak neemt ze in haar boosheid zelf afstand door naar de gang te gaan. Wat ik heel goed van haar vind. Er zijn punten waarover ik geen strijd ga voeren, zoals eten. Verder vindt ik beleefdheid, respect en behulpzaamheid belangrijk. Toevoeging....hier houden we heeeeeeeel veel van knuffelen. Ik laat haar zoveel ik kan weten hoe gek ik op haar ben en het schattige is dat ze dit dus ook terug doet. Komt ze in eens een kusje geven met een mama jij bent mijn liefste! Daarnaast stoeien dochter en ik heel veel, kan niet genoeg krijgen van haar lach. Het is eigenlijk heel gezellig hier, weinig strijd