Mama of zwanger op latere leeftijd

@dorri: tja , zenuwslopende twee weken. Maar wel vertrouwend dat het goed zat. En echt heel blij toen we een goede uitslag kregen. We zijn destijds samen naar Antwerpen gegaan en dr. Patrick zelf gesproken. Hij vond de bloeduitslagen in combinatie met de nekplooi meting zeer goed dus daardoor ook extra vertrouwen. Hij mailde ons in het weekend op vrijdagavond u tien uur.Hij is heel aardig.
daarna vroegen we gelijk het geslacht ( dat kunnen ze namelijk ook al zien op die test) . we waren echt heel blij.Natuurlijk daarna de spannende 20 weken echo maar toen die ook goed bleek waren we zielsgelukkig .
We beseffen ook dat het bij anderen ook andere uitslagen kan opleveren maar bij ons heeft het gelukkig allemaal positief uitgepakt.

voor jullie sterkte en geniet vooral !!😚

 

@schrikje: ik lees net dat het bij jou is misgegegaan. Heel veel sterkte de komende tijd.... 😪leef met jullie mee

 

@schrikje, denk ook dat ze je niet zo maar wat wilde vertellen maar wel bedoelde dat het toch ook zo weer goed kan gaan, en dat je vooral ook weer zwanger kan worden. Ik was ook zo aan het twijfelen toen of ik ueberhaupt nog weer een kans zou krijgen na de MA maar toch meteen weer zwanger geworden, spontaan en ondanks het feit dat ik al 41 was. Maar dat helpt je nu natuurlijk weinig weet ik, je zit midden in die ellende

Ik kom net van een afspraak bij de vk. Het blijft spannend, elke keer weer, en al helemaal na zo'n slecht nieuws van Schrijkje vandaag. Dan twijfel ik weer of alles in orde is. Maar de vk was tevreden, de ligging en afmeting van de baarmoeder was kennelijk goed, kindje groeit. Pfff, ik snap ook niet waarom ik niet gewoon blij en optimistisch kan zijn en telkens beren op de weg zie.

 

Schrikje, ik was benieuwd hoe het gegaan was en zie nu je berichten. Sterkte!
En inderdaad, professionals die maar wat zeggen daar erger ik me ook wild aan.

 

@Schrikje: ach, wat vreselijk, meid! Toen ik MA had met 8,5 wkn zei de echoscopist ook de geruststellende woorden dat ik wist dat ik in ieder geval zwanger kon worden. Gek genoeg was ik daar toen nog blij mee ook. Die vk moet inderdaad nog maar even de boeken induiken, maar denk ook dat ze op dat moment maar iets wilde zeggen om je toch positief te stemmen. En gelukkig zijn er hier voorbeelden genoeg dat het op latere leeftijd nog steeds wel goed kan gaan. Neem de tijd en laat je verdriet toe. Het is toch weer een hele teleurstelling en dat moet weer een plekje vinden. Dikke knuffel!
@Zomersproet: herken die angst. Ik had juist gedacht bij de tweede zwangerschap meer relaxed te zijn, maar het tegendeel was waar. Misschien komt het door ZP. Bij mijn oudste zat ik daar nog niet op, maar bij de tweede had ik al wat jaartjes heel wat ellende hier voorbij zien komen in de topics. Ik heb de laatste keer ook heel wat keren de vk gebeld met een pijntje, steekje of andere onzekerheid die ik had.

Hier is het herfstvakantie en het weer doet de naam van de vakantie eer aan. Gisteren naar de schoonouders geweest, dus toch wel een flink deel van de dag hiermee van huis geweest. Vandaag heb ik vrijgenomen van mijn werk en heb dus lekker lang vrij. Maar ja, moet toch dagelijks steeds even mijn mail checken en wat dingen afhandelen, dus echt 'vrij' voel ik me nog niet. Zometeen gelijk maar doen, dan ben ik ervan af.

 

@Schrikje: ik bemerkte mijn MA toen ik begon te bloeden. Toen bleek het vruchtje al 3 wkn daarvoor was gestopt. Ik vond dat achteraf een heel vervelend idee dat ik 3 weken met een 'dood' vruchtje had rondgelopen. De mk zelf bij mij was heel heftig, met veel bloedverlies en pijn en ik heb zeker 2 wkn gevloeid. Dus het is afwachten hoe snel het 'loslaat', maar kan in het ergste geval (net als bij mij) nog wel 3 wkn duren. Kan me voorstellen dat je daar geen zin in hebt. Je zou evt. deze week (als je er al geestelijk aan toe bent) alvast met cytotec kunnen beginnen en even aanzien hoe snel het gaat en hoe snel je schoon bent. Sterkte!

 

@Schrikje: van die pillen kan het inderdaad op gang komen, dus bloedverlies en krampen. Dat is inderdaad geen prettig idee. Dus moet je ook alleen maar doen als je de rust hebt om het te laten gebeuren (zeker ook met het oog op je dochtertje), misschien evt. in een weekend als je vriend thuis is. Bij mij is het spontaan op gang gekomen en heb ik nog 2 keer cytotec gekregen omdat ik niet schoon bleek, maar die pillen deden niets bij mij. Achteraf zat het restweefsel in de baarmoedermond, dus daar kon de cytotec niet bij en kon zijn werk ook niet doen.
Maar als je het eng vindt, kun je misschien beter voor een curretage kiezen. Ik heb er geen ervaring mee, maar hoor vaak dat het vrouwen erg meevalt.

 

Ik heb bewust gekozen voor curettage. Vond de pillen geen fijn idee. Vooral omdat ik hoorde dat veel vrouwen alsnog gecuretteerd moeten worden.
Advies was hier ook eerst 2 weken wachten of eerder als ik wilde. Maandags te horen gekregen dat vruchtje geen leven had en te klein voor termijn (8 weken ook). Dinsdags gebeld voor afspraak GYN (ook voor voorlichting). Donderdad echo en gesprek GYn en vrijdag curettage.
Heb gevloeid tot zondag dus heel weinig. Maandags weer aan het werk.

Voor mij was de rede voor curettage ook dat ik erg veel last van kwaaltjes had. Elke morgen overgeven enz. Dat wilde (en kon ik niet) langer.

Ik zou gewoon zo snel mogelijk een afspraak bij de GYN maken en je goed laten voorlichten aan alle voors- en tegens en dan een afweging maken. Mijn ervaring is dat ze jou echt de keuze laten en de tijd die je ervoor wilt nemen

 

Mijn vriendin heeft ook die pillen moeten slikken, 2x toen kwam het nog niet los en moest ze alsnog gecuretteerd worden, dat lijkt mij een slopend verloop. het is een lastige keuze dat begrijp ik heel goed maar ik zou ook zo snel mogelijk schoon/leeg willen zijn. veel sterkte met je beslissing Schrikje en een dikke knuffel!

lfs, Dorri

 

Ik heb juist wel goede ervaringen met cytotec ( als je dat in die context tenminste kunt zeggen...). Bij ontdekking van de MA in de 11e week bleken de vruchtjes al bijna 2 weken dood. Ik heb vervolgens nog eens dik 2,5 weken zitten afwachten maar helemaal NIKS gebeurde, geen krampen, geen druppeltje bloed. Ik had 16 jaar geleden een abortus en nogal slechte herinneringen hieraan en wilde de curretage kost wat wil vermijden. Op een maandag middag rond half drie 4 cytotec ingebracht, rond half 9 begonnen de krampen. Maar die vielen mee, ik had 2 ibuprofen genomen en vond het niet buitengewoon heftig. 3. Uur lang heftig bloedverlies, veel op en neer lopen dat korte stuk tussen woonkamer en wc, en dan wed het minder. Ik was zeker dat dit het niog niet was geweest, ik had ook geen noemenswaardige stolsels gezien of zo. Dus enigsinds teleurgesteld de volgende dag de volgende 4 pillen ingebracht, en behalve een klein beetje krampjes helemaal niets. Ik was mega depressief dat het niet was gelukt en mocht donderdag naar de gyn- toen bleek gewoon alles al eruit en was ik schoon, behalve een heel klein beetje waar an ze zei dat die met de volgende menstruatie wel uit zou gaan. Vier weken na die cytotec maandag ben ik weer ongesteld geworden, ook vrij gewone bloeding, en twee weken daarna dus een bevrucht eitje.
iedereen zit anders in elkaar natuurlijk. Ik ben erg blij dat mijn lichaam het zelf heeft geregeld en weer in zijn ritme is gekomen. En ik had de tijd van 'wachten' achteraf ook wel nodig, merkte ik, voor de verwerking ervan. En in totaal dus ook 3 echos gehad (nog 2 na constateren van de MA) om totaal zeker te zijn dat het dus mis was. Op gegeven moment was ik er helemaal klaar mee en was de tijd rijp om de pillen in te brengen. En dat was achteraf dus ook veel minder erg dan ik had gevreesd.

 

Ik vind het ook enorm anders deze keer, met onze dochter was ik echt super relaxed en was me nergens van bewust. Sinds de MK is dat wel anders, en ik ben het met je eens dat ZP daar ook een steentje aan bijdraagt. Je leest ineens wat er allemaal kan gebeuren, eigenlijk niet zo goed voor je gemoedsrust... De mevrouw van moeders voor moeders die toen bij me langs kwam zei zelfs dat ik maar beter een tijdje niet op ZP kon zitten ( ik had het over mijn MK en dat ik op dit forum zat). Maar ja, kon het toch niet laten...

 

Schrikje, helemaal gelijk. En ook met de statistieken, ik ben ook aan het aftellen tot ik over de 24 weken grens ben. Hoe verder hoe beter. Maar daarom juist heel geruststellend bij de vk, met goede groei en prima hartje. Gaat goedkomen!!

 

Ja lastige keuze hoor. Ik heb bij mijn eerste MK pillen gebruikt die toen werkte alleen bleek bij controle niet alles weg dus toch een curettage. Bij tweede MK was ik zo boos, teleurgesteld, enz dat ik direct dezelfde week een 'spoed'curettage heb gehad. Hierna gelukkig een mooie dochter gekregen (en curettage direct na bevalling). En nu in augustus weer een MK (allemaal rond 7-9 weken trouwens). Heb toen weer pillen gebruikt maar die deden helaas niks dus dan maar weer een curettage...Heb dus inmiddels veel ervaring ermee (helaas). Curettage op zich vind ik niet zo heel veel voorstellen maar heb wel altijd last van de narcose. En de laatste keer bleef ik alsnog 2 weken vloeien terwijl het de keer ervoor binnen een week over was. Kortom, elke keer anders en eigenlijk heb ik geen advies voor je wat te doen. Echt pijn heb ik er nooit bij gehad maar ook dat is per persoon verschillend. Wanneer heb je een gesprek bij de gyn?

 

@Schrikje41: wat een vreselijk nieuws zeg, heel veel sterkte de komende tijd. Ik kreeg bij mijn eerst zwangerschap pas een eerste echo met de 12 weken en toen zat er een verschrompeld vruchtje in mijn baarmoeder. Ze hadden geen idee wanneer het gestopt was met groeien maar hadden het vermoeden rond de 8 weken. Omdat het mij vreselijk leek om te moeten wachten op een spontane abortus heb ik destijds gekozen voor een currretage. Ik vond de ingreep erg meevallen. Heb er niets van gemerkt omdat je volledig onder narcose gaat. Daarna ben je ook meteen weer "schoon" (geen restjes e.d. die er misschien voor kunnen zorgen dat het bemoeilijkt om opnieuw zwanger te worden). Wel nog een emotionele nasleep gehad, maar die had niets met de curretage te maken. Ik zou dus een curretage aanbevelen. Heel veel sterkte met het maken van deze toch weer rottige keuze.

@de dames op de wachtbank: veel succes de komende weken. Hopelijk een wondertje in het vooruitzicht. Ik ken ook die wachttijd zo goed.

@Dorri: Heb je zelf aangegeven dat je de NIPT test eerder wilde dan de combi? En wil je die alsnog? (kan dit?) en wil (mag) je ook het geslacht weten?

Ik heb zelf op 12 november mijn combinatietest en wil dan ook tegelijk de NIPT test laten afnemen. Weet iemand of dit kan? Ik woon zelf in Belgie en hoop dat de uitslag niet te lang op zich laat wachten. Ik maak me momenteel ook continu zorgen of het vruchtje nog leeft, slaap elke nacht maar een paar uur (type dit ook om half 4). Maar je kunt niets anders dan afwachten. Pfff het valt niet mee op zwanger te zijn op mijn 42.

Ik snap ook niets van die meldingen, die komen bij mij dus niet binnen terwijl ik in mijn abo heb aangegegeven dat ik een mail wil krijgen bij een nieuw bericht. Ik mis zo jullie berichten steeds.

 

Schrikje41: Waarom een klein kansje voor een curretage? Dat is toch je eigen keuze? Succes hiermee!

En ja broeden doen we zo goed alstkan maar... tja zorgen zullen blijven tot er een gezonde kleine in je armen ligt (en dan komen er weer nieuwe...).

Heel veel sterkte waar nodig en wees extra lief voor jezelf, dat verdien je in deze tijd! Liefs van mij