Hoihoi! Fijn om te zien dat alles goed is gegaan! En fijn dat het herstel goed gaat. Ik hoop voor jullie op een regelmatige cyclus zodat jullie ook weer "verder" kunnen! Ik heb vandaag het zh weer gebeld. Ik kan de 31 weer 'beginnen'! We zullen weer moeten beginnen met provera om de menstruatie op te wekken en dan weer hormonen spuiten! Heel raar misschien, maar we hebben er zin in!!! Ik kon afgelopen vrijdag nog niet paardrijden, maar vandaag gelukkig weer wel! Na 20 minuutjes wel gestopt, voelde alles weer een beetje vanbinnen.. ik denk mijn baarmoeder? Hele fijne vakantie pitahaya!! Liefs xxx
Dat zou je inderdaad denken maar de verpleegkundige zei dat ik er op moet rekenen dat ik nog 2 weken nabloedingen heb. In de folder stond zelfs tot 6 weken! En ik bloed nog wel wat hoor, maar echt heel weinig al! Vanavond wel weer een klein beetje pijn dus nog een paracetamol genomen. Maar toch alsnog valt het mij enorm mee. Het is bij mij vooral psychisch. Heb nog steeds elke dag gehuild. Unbelieveblee, heb jij PCOS of iets anders? Sorry als ik het gemist heb hoor. Wij waren ook net de medische molen in gegaan toen ik zwanger raakte. Ik had de kuur provera al geslikt en daarna werd ik niet ongesteld. Ik zou daarna met clomid beginnen. Maar toen was ik zwanger. We hebben nu besloten om het even een half jaar zelf te proberen en aan te kijken hoe mijn cyclus gaat. Als ik dan eind april nog niet zwanger ben, dan gaan we weer naar de gynaecoloog toe.
Fijn dat alles goed is gegaan pitahaya.... Dat stelt mij ook weer een beetje gerust. Huilen mag toch? Je bent iets dierbaars verloren. 2,5 week is extreem snel zeg! Maar superfijn Scarlett! Ik heb morgen een afspraak bij de gyn om de curettage te bespreken. Het is nog steeds niet op gang gekomen, wel heeel veel kramp, maar afgezien van een druppel bloed dinsdag, helemaal niks. Als het niet doorzet, krijg ik de 30ste curettage. Pitahaya, hoe kan het dat je zo vlot al in de MMM zit/zat?
Ik was gestopt met de pil en toen werd ik niet ongesteld. Toen ben ik naar de huisarts gegaan. We hadden toen nog geen kinderwens maar wilde wel gewoon normaal menstrueren. Toen bleek pcos maar ze heeft er niks mee gedaan. Ze zei: Als jullie kinderen willen, dan klop je hier maar weer aan en dat hebben we toen gedaan. Dus vandaar al heel snel de medische molen in gegaan. Maar nu wachten we er nog een half jaartje mee.
Pitahaya; ja pcos. Lekker zo proberen als dat mogelijk is!ik had totaal geen cyclus dus echt geen kans.. We hebben nu de juiste dosering gevonden laat maar zeggen.. Dus nu zou het misschien wel eens heel snel kunnen gaan! Vandaag is het 2 weken geleden dat ik begon te bloeden, en net had ik echt hele vreemde steken in mijn buik.. ik dacht aan een eisprong maar dat zou toch knap zijn haha! Maar dat is ook knap zeg! Net voordat je de mmm in zou gaan, of er net in te zijn gekomen eigenlijk, toch zo zwangen geworden!!! Succes! Liefs xxx
Hallo Dames, hoe gaat het nu met jullie? Ik ben lichamelijk weer helemaal in orde, geestelijk gaat het met ups en downs natuurlijk. Ik heb sinds gisteren pijn/krampen/steken in mijn onderbuik. Niet bij m'n darmen, maar echt blaas/baarmoeder omgeving. Wou zou dit kunnen zijn? Ik dacht eerst aan een blaasontsteking, maar ik heb geen pijn bij het plassen. Ik was bang voor een infectie ofzo, maar ik heb geen koorts gelukkig. Zou het een eisprong kunnen zijn? Normaal voelde ik hier nooit iets van, maar dat kan nu natuurlijk anders zijn na mijn MK. MK is nu ruim 2,5 week geleden.. Ik maak me wel een beetje zorgen, maar ik vind het zo dom om hier de VK om te gaan bellen..
Hoi meiden, Ben de laatste dagen niet zo actief omdat ik veel afleiding zoek. Ga vandaag eindelijk weer beginnen met werken. Maar eerst pittig gesprek vanmiddag met teamleider over contract (ben alvast lid geworden van de vakbond ) Sinds gister (precies 2 wk na curettage) geen bloedverlies meer. Laatste week was het net alsof ik ongesteld was met slijmvlies in het bloed. Sinds 4 dagen nu zonder pijnstillers, heerlijk gaat ook gelijk beter met m'n maag merk ik. Ik had de eerste 2,5 dag na de curettage helemaal geen bloedverlies, daarna hele heftige buikpijn waarna alle bloed als nog kwam. Waarschijnlijk krampte mijn baarmoeder erg veel samen omdat het bloed er niet uit wilde. Het bloedden na curettage verbaasd mij niks. Ze zijn toch bezig geweest en hebben de baarmoeder leeg gezogen met een rietje waar vacuüm op zit. Dit trekt van binnenuit denk ik toch meer aan je baarmoeder dan bij een natuurlijke miskraam waar alles loslaat. Dat daardoor kleine bloedingen ontstaan aan de baarmoederwand vind ik (vanuit mijn verpleegkundige blik) heel normaal. Zelf heb ik nog geen test gedaan. Durf het eigenlijk niet zo goed omdat ik bang ben dat het me teleurstelt. Het klinkt raar maar ik heb het gevoel dat ik juist nu vruchtbaar ben, gezien het slijm dat ik gister verloor en de geur die het had. Ook merk ik dat ik meer zin in sex heb, dat kan natuurlijk ook komen omdat we het 2 weken niet mochten doen haha maar heb voor mezelf besloten dat ik het nu los moet laten. Na de eerst volgende mensturatie is het weer makkelijker in de gaten te houden. Mochten we nu wel zwanger worden dan is het een kado'tje. Vind het fijn om hier een clubje te hebben waar ik alles mee kan bespreken. Bespreek het wel met vriendinnen, maar zij zijn beide zwanger dus die begrijpen niet goed wat je voelt.
Hee Scarlett, Erg vervelend.. Heb je ovulatietesten? Anders zou ik er daar eens eentje van doen? Pijn bij het plassen hoeft niet altijd bij een blaasontsteking. Heb vaker blaasontsteking gehad, maar geen pijn bij het plassen. Voel je je zo ook niet zo lekker? Als dit aan blijft houden zou ik toch eens naar de dokter bellen om misschien eens urine te stikken! Een ontsteking (blaas) loop je denk ik sneller op met de dingen die we mee maken.. Kan nooit geen kwaad de urine na te laten kijken Beterschap!
@Blijeik, nee ik gebruik nooit ovu-testen eigenlijk. Zou ik er eentje kunnen doen om te kijken of deze positief is? Dat zou dan de buikpijn kunnen verklaren. Voel me zo'n aansteller om hiervoor de dokter of VK te bellen. Maar het voelt gewoon niet prettig. Het wordt niet erger of minder, maar is wel constant aanwezig.
Goede avond.. Ik heb 15 Oktober een miskraam gehad ik was 7 weken zwanger.. Wij waren niet bezig met zwanger worden ik slik de pil maar mijn wens is wel nog een 2e kindje.. Ik had wat last van buik krampen toen ik naar het toilet ging verloor ik opeens hevig helder rood bloed ik dacht eerst aan een tussen bloeding al was het erg veel bloed voor een tussen bloeding.. maar goed als je de pil slikt denk je niet meteen aan miskraam... Toen ik na een uurtje weer naar het toilet ging was het bloeden wat minder toen ik me af veegde had ik opeens een grote prop aan mijn toilet papier ik had eigenlijk al meteen door dat dit niet normaal was... Het eerste wat in mij opkwam heb ik nou een miskraam? Toen ik het in mijn handen pakte en het goed bekeek werd mijn vermoeden steeds sterker.. ik heb er foto's van genomen en heb s'morgens om 8:00 uur meteen mijn huisarts gebeld.. zij maakte meteen tijd voor me vrij.. toen ik de foto liet zien wist ze eigenlijk al genoeg toch nog verdere onderzoeken gehad en mijn vermoeden bleek dus waar te zijn... toen mijn huisarts me vertelde dat ik me niet schuldig moest voelen barstte ik in tranen uit... ik voelde me opeens zo leeg... ook al wist ik niet dat zwanger was... ja achteraf gezien had ik genoeg kwaaltjes die ik herken van mijn 1e zwanger schap van mijn dochtertje... Mijn buik pijn / krampen hebben toch nog wel een aantal dagen aangehouden.. sinds maandag vloei ik niet meer.. woensdag terug op controle geweest en ik ben helemaal schoon... dat was een opluchting maar voelt ook heel dubbel mijn vlindertje is nu definitief weg.... Ik moet zeggen dat ik het er heel zwaar mee heb... als ik naar mijn dochtertje van 3 kijk besef ik me nog meer dat ze een wonder is... en dat het egt niet vanzelf sprekend is... ook flits mij telkens de eerste echo van mijn dochter door mijn hoofd... ons vlindertje was even groot als mijn dochter op deze eerste echo waar ze vrolijk met haar armpjes en beentjes door mijn buik zwom... En nogmaals ik wist niet dat ik zwanger was maar dat maakt de schrik en het gemis er niet minder op... ik had een kindje in mijn buik een nieuw leven... een broertje of zusje voor mijn kleine prinses Ik ben er kapot van... als ik alleen ben komen de tranen.. overdag probeer ik mij sterk te houden voor mijn dochter... Mensen die dit nog nooit meegemaakt hebben blijven maar roepen "er was iets mis met dit kindje het had zo moeten zijn" ja dat weet ik ook maar maakt dat het minder erg? Liefs.
Heftig verhaal zeg, vervelend dat jij het ook allemaal moet doormaken. Hoe is het nu met je? Mensen om je heen begrijpen niet dat je dit verlies moet verwerken, het is toch iets waar je afscheid van moet nemen en een soort van rouwproces waar je doorheen moet. Sterkte!
Heftig verhaal Steerke. Helemaal omdat je niet wist dat je zwanger was. Echt een achtbaan aan emoties en gebeurtenissen. Ik zou zeggen, laat die tranen lekker stromen. Dat is goed. Je hoeft je niet groot te houden als je zoiets heftigs meemaakt! Ik heb ook een hekel aan die opmerking ' je lichaam heeft het niet voor niets afgestoten, er was vast iets mis'. Ja, dat zal ook wel! Maar dat maakt het niet minder verdrietig. Als je het een keer hebt meegemaakt weet je (helaas) wel hoe het is. Veel sterkte
Ja sinds dinsdag vloei ik niet meer.. wel af en toe nog een zeurderig gevoel in mn onderbuik... verder heel veel last van mijn hormonen.. opvliegers.. vergeet achtig en zere borsten.. en kwa gevoel gaat er zoveel door me heen... klinkt gek ondanks ik niet van mn zwangerschap wist hou ik toch van mijn kleine vlindertje☆ misschien dat ik het onbewust geweten heb... Mijn omgeving krijg ik wel steun van.. en op mijn werk zijn ze gelukkig ook heel erg begrip vol dat had ik niet verwacht..
Dames, ik heb een vraag. Ik heb dinsdag curettage gehad daarna ging het lichamelijk erg goed. Maar sinds gisteren enorm veel pijn bij plassen. Zit nu huilend op de wc steeds. Had net ook in eens weer rood bloedverlies met wat stolsels. Daarvoor was het bruinig en heel weinig. Toen ik net weer huilend op de wc zat zei mijn man dat we even naar huisartsenpost moeten. Maar dat vind ik oook zo overdreven. Maar is dit normaal?
Ook ik denk dat je man gelijk heeft, zou naar de huisarts gaan en gelijk urine meenemen om blaasontsteking uit te kunnen sluiten. De kans is natuurlijk best groot dat dat het is en anders kunnen ze verder kijken. Heb je ook koorts? Mijn curettage was op een donderdag. De zondag erna 2x bij de huisarts gezeten welke ook nog contact met de gynaecoloog heeft gehad omdat ik echt last van m'n baarmoeder had. Zou dus wel even naar de huisarts gaan!
Ik heb dat ook gehad. Had dat voor mijn mk ook nooit. Nu wel minder maar begin het wel weer te merken maar ik moet ook bijna ongesteld worden.
Jeetje wat heftig. Ik heb die opmerkingen ook al regelmatig gehoord. Alleen de mensen die het zelf ooit hebben meegemaakt weten hoe het voelt. Veel sterkte!