Dat is toch wezenlijk anders. Jullie zijn gewoon bezige bijtjes, die allebei wel weten dat er ook nog een gezin draaiende gehouden moet worden. En dat lijkt bij TS haar man nog niet echt in zijn systeem te zitten.
IK zou als ik jou was eens een goed gesprek aangaan met je man, dat hij meer tijd voor zijn vrouw en zijn gezin moet vrij maken. Zijn huwelijk en gezin horen op nummer 1 te staan, niet zijn nevenactiviteiten en dan pas komt zijn vrouw en gezin.
Ja uh nou ja hoe leg ik dat nu uit. Het is natuurlijk niet zo dat hij niets met ons doet. Hij zorgt op ma t/m wo. ervoor dat onze kids op school en kdv komen. Gaat naar tandarts, fysio en dat soort dingen. Die hebben we wel redelijk verdeeld. Ik ga naar de zwemles en haal de kids in de middag weer op. Hij lijkt alleen iets te makkelijk er vanuit te gaan dat hij wel wat kan plannen omdat ik 'toch' thuis ben en dat vind ik gewoon niet zo leuk. Plus dat soms 'vergeten' wordt om het even te zeggen dat hij weg is en dan hoor ik onder het eten, o ja ik ben daar en daar vanavond of morgenavond. Hij zegt vaak dat hij dingen wel gezegd heeft, maar dat ik het ben vergeten . Dat ervaar ik dus anders Dan zijn er nog de echt niet grappige dingen. Die gebeuren heel sporadisch: Afgelopen dinsdag: na het trainen kijk ik de eerste helft van Ajax op de club goed? Nou dat vind ik best, maar als hij dan om 23.00 uur pas thuis komt vind ik dat minder leuk. Ik zei goh die eerste helft liep wel uit zeg, was het gestaakt ofzo? en dan lacht hij eens schaapachtig. Weet je prima, het maakt me niet uit , maar zeg dan dat je het nog niet weet of dat je voetbal kijkt bij de club... Vorige week vrijdag (of die week ervoor) was er op vrijdagavond zijn opleiding tot leider van de f-jes tot 21.15 uur....23.30 pas thuis. Ik hoorde dus later van mijn vriendin (tevens collega) dat hij bij hun voetbal had gekeken. Toen ben ik wel even uit mijn slof geschoten. Ook toen was hij al de hele week weg en heeft dus bewust besloten ipv naar mij naar onze vrienden te gaan en daar gezellig te zijn. Weet je hartstikke leuk, ik kijk de voice wel, maar zeg het even.... Maar dit zijn dus de echte uitschieters, de meeste dingen weet ik gewoon en hij doet ook echt geen vreemde, geheime dingen, maar maakt soms, vind ik, foute keuzes. Wat me nu het meeste raakt is het gezucht en gesteun als ik eens weg wil. Dat moet ik dan haast in drievoud aanvragen.... Nou ja ik stop met typen, want nu ga ik over in de verwijtstand Echt ik hou veel van hem en ik vind het vaak ook heerlijk als hij er niet is, want ik hou er wel van om in mijn eentje op de bank te zitten en/of mijn dingetjes te doen. Maar het is nu zo veel en vaak dat ik hem ga missen en dat ik me een beetje alleenstaand voel, terwijl dat echt niet zo is... Kortom ik moet met m praten
Woow ik zou dit niet acceptabel vinden. Hij kan we 40 uur werken, maar jij werk er zo toch ook 33 als ik het goed begrijp..? En daarbij zijn het ook zijn kinderen waar we over praten. En jullie mogen wel iets meer dan huisgenoten zijn toch? Het klinkt echt alsof hij helemaal geen rekening houd met jullie. Hij leeft voor zichzelf, doet een paar dingen die jij van hem verwacht en dat was het. Ik zou het iig zeker niet pikken...! Ik zou minder lange dagen maken en misschien ook zelfs een dag minder werken, als dat kan. Ik zou van hem zeker weten verwachten dat hij meer thuis is bij jou en meer met de kinderen kan doen. Dus ee aantal dingen laten vallen. En tja, als je het kunt betalen en wilt, dan zou je natuurlijk ee huishoudster aan kunnen nemen. Succes!
1. praten. 1 avond in de week zorgt hij voor de kinderen ( dus ja ook naar bed doen en blijft hij ook thuis. PUNT of jij wel of niet weg wil is aan jouw. Dit kan een vaste avond zijn maar kan ook wekelijk sof tweewekelijks door jou in de agenda gezet worden. 2. hebben jullie allebei een smartphone? zo ja agenda's synchroniseren. dus als jij er wat in zet heeft hij daar rekening mee te houden. 3. huishoudelijke hulp. 4. zondags dagjes voor de familie inplannen.
Kijk mijn man is jaren gedetacheerd geweest, bv in amsterdam waarbij hij standaard ma-do/vr weg was, dat vind ik zelf niet zo'n punt. Wel ben ik met de kinderen nu blij dat dat niet meer is en dat zij papa gewoon zien doordeweeks. Maar avonden alleen is voor mij persoonlijk geen enkel probleem. Wel hebben we vanaf toen al de afspraak dat wij in de weekenden niet gaan vastleggen met hobby's e.d. van onszelf dus. Natuurlijk is 1 van ons wel eens weg, ik een dagje shoppen..hij binnenkort naar de dakar proloog maar geen vaste dingen. De oudste turnt wel een uurtje op za ochtend, maar zoals jij beschrijft van de voetbal dat willen wij dus beiden hier niet. Hij zou bv wel met ons zoontje meegaan als die op voetbal wil maar niet ook nog eens zelf en dan nog kijken bij het eerste.
Ik zou geen dag werk inleveren, je bent er zo van af en krijgt hem voorlopig niet meer terug als je dat zou willen. Ik zou wat makkelijker worden. Een hulp in de huishouding nemen. Het gesprek aangaan met mijn man, gevoelens op tafel leggen en kijken wat er eventueel geskipt kan worden aan nevenactiviteiten en gepland kan worden aan familiemomenten. Een goede oppas regelen voor als je 's avonds eens weg wilt.
Zeker dat jij eigenlijk geen alleenstaande moeder bent met een inwonende hotelgast??? Ik zou die laptop es een avond dat hij thuis is (één van de zeldzame) uit zijn handen trekken én een serieus gesprek aangaan.
Dit is echt mijn verhaal, al ben ik maar 1 dag weg. Ik heb momenten dat ik het vreselijk vind, andere keren gaat het beter. Maar hier veranderd er toch niks, al vaak over gehad. Alleen een extra nevenactiviteit is mede dankzij mij niet door gegaan. Iets af is moeilijk, t is ons kent ons en je wilt elkaar niet in de steek laten he.
Je zou nu n x hetzelfde moeten doen. Echt iets inplannen of even acteren om je punt te maken: HeY hubbie, morgenavond ben ik er niet hè. Ben dan daar en daar met die en die. En als dat dan samenvalt met een van zijn vrijwillige verplichtingen dan zou ik zeggen: daar heb ik nou werkelijk waar een keer super lak aan. Want weetje zo doet hij nou ook. Lak hebben aan jou. Vanzelfsprekend achten. Zou uitvallen en hem duidelijk maken dat als het nog langer zo doorgaat dat jij 1. Geen tijd voor jezelf mag hebben. 2. Hij altijd vanzelfsprekend vindt dat hij wel altijd heel gemakzuchtig tijd voor zichzelf creeert. Dat jij dan instort ofzo. Trek aan de bel. Hellooo your wife is human too. Vooralsnog als buitenstaander heb je snel even een idee over hoe het moet allemaal. Uiteindelijk weet jij wel wat het beste is om te doen. Succes.
In ieder geval beginnen met een goed gesprek met je man....zodat hij ook inziet dat je op je tandvlees loopt en er bijna doorheen zit, zo klinkt het Iig ... Verder moeten jullie samen tot een oplossing komen, de laatste optie denk ik alleen. Niet zo handig is, st taks heb je nog een burn-out...!
Je man is wel heel veel weg. Vind ik niet eerlijk tegenover jou en de kinderen. Stel dat jij een avond wil sporten, af wil spreken met iemand, iets leuks wil doen. Of een avond met je man een film wil kijken, wijntje wil drinken etc. Dat kan gewoon bijna niet. Op die manier houd je amper een relatie over. Ik vind zeker dat je hier een goed gesprek over aan mag gaan. Als hij veel werkt, oke, maar dan kan hij er niet van alles bij gaan doen. Jij bent er ook nog. De kinderen zijn er ook nog. Ik zou sowieso gaan voor hulp in de huishouding. Als je beide werkt en je kunt het financieel aan, dan zeker doen!! Heb je meer tijd over voor elkaar En ja een nevenactiviteit minder. Spreek met elkaar af dat hij bijvoorbeeld 2 avonden weg gaat, jij 2 avonden weg. Heb je 3 avonden samen
Hier mis ik echt de 'vind ik leuk' knop. Ik wilde dat ik dit zo kon zeggen en dan ook werkelijk kan doen. Ik krijg dan altijd een schuldgevoel tegen over hem. Stom hè eigenlijk. Verder heb ik al een keer een burn out gehad 5 jaar geleden en het voelt weer hetzelfde. Niet helemaal, want ik herken m beter. Ik zie ook weer als een berg tegen mijn werk op volgende week. (Heb herfstvakantie nu). Ik heb zo'n behoefte aan rust, aan niets aan mijn hoofd. Ik merk aan mezelf dat ik veel dingen weer de negativiteit intrek en dingen negatief benader. Vandaar ook mijn topic titel. Is het echt zo of moet ik ook gewoon een schop onder mijn kont zeg maar. Ik voel dat de reacties op dit topic me goed doen. Ik krijg er weer energie van en voel me sterker. Ik ga het gesprek nu even niet aan, al zit hij nu wel tegenover me, hoera Ik schrijf het eerst even op, want ik ken mezelf...anders dwaal ik af en word ik verdrietig of ga ik verwijten maken. Ik wil er even goed voorbereid ingaan! Bedankt iedereen voor het reageren. Voel me er heel goed door!
Als je een gesprek lastig vindt kan je ook een gedichtje schrijven over: Samen, maar voel mij zo alleen. of zoiets. En een hulp in de huishouding voor een paar uur zou toch ideaal zijn. Probeer zeker te voorkomen dat je een burnout krijgt. Ik wens je veel succes met jullie gesprek.
Wij hebben hier beide last van...werken beide ruim 40 uur per week. Ik heb een paard, hij heeft 2 keer per week een avond trainen en zaterdag voetbal, komt er iemand of hij op zondag ook mee kan doen gaat hij natuurlijk akkoord. Enige verschil is dat ik een bijrijdster heb genomen, en mijn tijd voor het paard om onze dochter, ons huis en ons gezin heen plan. Aangezien voetbal een teamsport is voor hem geen mogelijkheid. Verschil nummer twee, ik doe het huishouden, en ja dat begon te versloffen. Ik heb sowieso mijn ongenoegen uitgesproken, gezegd dat dit niet kan, dochterlief heeft een duidelijke voorkeur naar mij, soms zegt hij ook dat als ze iets heeft ik er beter heen kan gaan, aangezien ze toch liever mij heeft. Zo gek is dat niet als papa eigenlijk gewoon heel erg vaak weg is, of met zijn gedachten weg is, of op de stomme voetbalapp mee aan het doen is (grijnsz, lach, tik tik, grijns en lacht weer) Sinds kort hebben wij dus huishoudelijke hulp, gezegd dat hij gewoon zo nu en dan een vrije dag moet nemen door de weeks (als je weet hoeveel dagen hij heeft staan terwijl hij er pas twee jaar werkt dan weet je wel hoe slecht hij is in vrije dagen opnemen) en aangegeven dat ik zijn hobby nooit weg zal willen nemen, maar dat hij om 19 uur de kleine naar bed brengt. Kleine veranderingen, en ok 7 van de 10 keer moet ik alsnog naar boven omdat papa haar niet begrijpt, maar dat gaat steeds beter en is ook gewoon nodig tussen die twee. Zou het aan de cijfermannetjes liggen? Die van mij is er ook zo 1 haha. Tsja dus ik zou zeggen hulp in het huishouden, en gewoon meer tijd voor het gezin vrij maken. Als je na gaat dat wij er nog maar 1 hebben, en tweede onderweg, en dit probleem al moesten oplossen, dan vind ik jou niet meer dan redelijk hoor.
ja snap dat het erg lastig is!! Zou er over praten praten praten. Hier een man die veel werkt. Momenteel in de kost doordeweeks. Komt hij op vrijdag thuis eet even snel wat en dan moet hij weg voor ander werk. Momenteel werkt hij ook op zaterdag nog extra bij. Ja het is even lastig maar ja soms moet je weleens wat. Maar dit is werk, voor hobbys etc zou ik minder begrip hebben. Hier zitten we ook in een verbouwing die hij helemaal zelf gedaan heeft en bijna klaar is maar nu even in de wacht staat. Thuis regel ik dus alles. Ik heb 3 kids, werk 2 dagen en heb geen huishoudelijke hulp. Op zondag is hij er de hele dag voor de kinderen.
Wow dat klinkt ook heftig ja. Maar net wat je zegt: jouw man werkt en dat doet hij vast niet voor niets. Hier is het inderdaad extra. Geld voor een huishoudster zal er wel niet zijn verwacht ik, daar heeft hij in het verleden al vreselijk tegen gestuiterd dus dat zal ik er ook wel niet door krijgen. Mijn moeder zegt altijd dat ik minder moet werken, want ik heb thuis al een heel bedrijf te runnen. Daar zit natuurlijk wat in en is ook zo, maar ik geloof ook dat we die financiën niet kunnen missen. Al zou ik het wel graag willen. Ik heb met ouderschapsverlof van onze jongste alleen op maandag en dinsdag gewerkt en dat vond ik heel erg fijn! Ik ga nu het 1 en ander op papier zetten en het vanavond bespreken hoop ik.
ik zou echt familytime missen en dan bedoel ik dus met het hele gezin iets doen verder zou hij inderdaad wat dingen op moeten geven vind het ook allemaal teveel en ik vind niet dat jij minder moet gaan werken omdat hij altijd maar weg is mits je dat zelf graag wil natuurlijk hij mag ook wel wat dingen opgeven voor zijn gezin...
Er is vast al veel gezegd (heb niet alles gelezen). Wat mijn eerste gedachte is: sowieso hulp in de huishouding! Ik denk dat je daardoor meteen heel veel rust kunt creeren in huis en in je hoofd. Ik kan me voorstellen dat het niet te doen is voor jou alleen, zeker niet als het al een bende is inmiddels. Ik kan me voorstellen dat het soms financieel lastig is, een hulp. Maar soms is het ook makkelijker te regelen dan je denkt, bijvoorbeeld een scholier of student uit de buurt. Die betaal je dan 7,50 of een tientje per uur. Die kan prima stofzuigen, vaat in ruimen, was opvouwen. En misschien kan die ook meteen wel eens een avondje oppassen zodat jij ook eens wat voor jezelf kan doen! Dat heb je wel verdiend lijkt me zo! En daarnaast natuurlijk het gesprek met je man...hij heeft erg veel nevenactiviteiten wat mij betreft..ben benieuwd hoe hij daar zelf over denkt.
Maar jij weet dus niet hoe jullie er financieel voor staan? Misschien dat je dat ook gelijk op tafel gooit. Dan weet jij ook wat er wel en niet kan. Ja dat hij in het weekend nu werkt is echt even voor de financieen. We zouden er zonder kunnen maar het is te lekker om het wel te krijgen. We hebben de laatste tijd veel moeten uitgeven, nieuwe auto door ongeluk, verbouwing, nieuwe wasmachine (oude kapot) nieuwe inbouw koelkast (oude kapot) nieuwe vaatwasser (oude kapot)