Ik zou het er wel eens met haar over hebben. Want het is ook haar bruiloft. .. niet alleen die van hem.. Dus zij mag zelf ook dingen gaan bepalen. Is ze nog heel jong en hij wat ouder dan? Omdat ze het zo snel overneemt wat hij wil? Van harte gefeliciteerd ook met het aanstaande huwelijk! !
Ik begrijp dat je het beste wil voor je dochter. Maar ze is oud en wijs genoeg om voor zichzelf op te komen. Ik zou me er als moeder dus buiten houden. Zou het van mijn moeder althans niet waarderen.
misschien een goed idee: overleg met de man of hij het erg zou vinden als ze in een jurk trouwt, als hij het geen probleem vindt gelijk aanbieden ze zal blij zijn ik denk ook zeker dat ze er spijt van zal krijgen als ze gewoon in een broek trouwt.
Ik denk inderdaad dat je het er best over mag hebben met je dochter. Is de keuze echt omdat hij het niet wil, of vanwege het budget. Misschien kunnen ze met tips die ze krijgen, samen wel tot een compromis komen? Ik had er namelijk niet aan gedacht om het op een andere manier in te vullen en door de andere invulling lag het dus ineens wel binnen ons budget.
Mijn man wilde een groot feest en ik wilde alleen een etentje met onze ouders en broers en zussen. Uiteindelijk hebben we een tussenweg gedaan. Het etentje was alleen met onze naaste familie en 2 beste vrienden. En 's avonds wel een feest met ooms, tantes en vrienden enzo. Niet zo groot als mijn man eigenlijk zou willen. Maar we hebben allebei een super dag gehad. En redelijk budget. Ik wilde eigenlijk geen trouwjurk, omdat ik dat gewoon zonde van mijn geld vond voor een jurk die je 1 dag draagt. Maar mijn ouders hebben de jurk voor mij betaald. En ik vond het toch wel erg bijzonder om een dagje een echte bruid te zijn.
Ik snap jouw gevoel, maar ik vind dat je je er buiten moet houden. Je dochter is een volwassen vrouw (neem ik aan) en haar relatie is haar zaak. Misschien zit het er financieel gewoon niet voor ze in, dan is het aan haar om te bepalen of ze daarop wil wachten of toch maar klein trouwt. Hoe jammer jij dat dan ook voor haar vindt.
Laat ik voorop stellen dat het ontzettend lief is van jou en je man om haar de bruidsjurk en bijbehorende spullen te geven! Wat betreft of je met ze moet gaan praten vind ik dat het gevoelig ligt. Als je een goede band hebt met je dochter/schoonzoon dan zou je misschien erover kunnen beginnen (niet zeuren maar waarschijnlijk had je dit zelf al wel bedacht maar gewoon rustig praten over wat je dochter en je schoonzoon zien in een bruiloft e.d.). Misschien wordt het zo helder wat er aan de hand is en/of het eventueel te maken heeft met financiën. Misschien ziet je schoonzoon wel niks in een bruiloft en wil die het daarom liever zo houden. Ook niks mis mee natuurlijk. Voor de rest zou ik het vooral aan je dochter/schoonzoon zelf over laten aangezien zij straks met elkaar gaan trouwen. Straks heb je in één keer trammelant en ik kan me niet voorstellen dat dat de bedoeling is. Succes met alles, en veel plezier met de (eventuele) voorbereidingen van het huwelijk van je dochter.
Wie er zich overigens bij mij stevig mee wou moeien ... dat waren mijn zus en mijn tante. Zeker toen ik mijn zus vroeg als getuige dacht ze wel es effe een prinsessenhuwelijk te gaan arrangeren. Terwijl ik en wij dat helemaal niet wilden. En mijn tante (de tweelingszus van mijn moeder) begon ook al gelijk met "ik zal dat en dat en dat wel regelen". Mooi niet toch. Alleen omdat ze zo bleef aandringen heeft ze de versieringen voor op tafel mogen maken. Mijn zus heeft mijn vrijgezellenfeest geregeld en mocht tekenen op 't stadhuis (samen met mijn beste vriendin), maar voor de rest mocht ze gewoon "aanwezig zijn". Mijn moeder was in begin overigens ook nog erger dan mijn zus (ik zweer het: die twee staken elkaar gewoon aan ), maar toen ze doorhad dat het niet ging werken en dat we desnoods onze trouw zouden uitstellen of op de lange baan schuiven als ze zo bleef voortdoen, heeft ze wel haar kar gekeerd. We moesten overigens niet trouwen - we waren al ruim 7 jaar samen, woonden al 6 jaar samen en hadden samen een huis toen mijn vriend mij ten huwelijk vroeg - maar we wilden zelf trouwen. (Als we na 10 jaar nog altijd "gewoon" samen waren geweest, had ik mijn partner wel es gehint over wettelijk samenwonen. Maar hij was mij dus voor met zijn aanzoek.) We hebben overigens zelf gespeeld met het idee om het echt héél klein te houden, met alleen de écht directe familie. Maar uiteindelijk vond ik dat toch net iets te klein en mijn partner is meegegaan met mijn idee. Maar als hij echt had gezegd "jouw tantes en nonkels en nichten en neven niet" had ik er ook wel mee kunnen leven (al waren er sowieso 2 tantes en 1 nonkel geweest die ik had gevraagd én dat wist hij ook héél goed). Wij hebben overigens ook nog met het idee gespeeld om te trouwen op zaterdag, met 20 man uit eten te gaan en dan op zondag voor 200 personen - heel de familie, vrienden en collega's - een receptie te doen (een paar hapjes, een drankje). Maar uiteindelijk kan je op pakweg 2 à 3 uur tijd nooit met 200 man deftig spreken op zo'n dag. En het werd ook redelijk onbetaalbaar. Dat idee is dus ook gesneuveld. Daar waren we het vrij snel over eens. Ik zou dus proberen ergens een gulden middenweg te zoeken. Ofwel het nu klein houden en over 5 jaar bijvoorbeeld een feestje te geven dat meer naar de zin is van je dochter.
Kaboutermeis: op de manier zoals jouw zus, tante en moeder bemoei ik me daar zeer zeker niet mee. Jeetje, wat erg.... Tja, en sommigen die zeggen dat een moeder (de hunne in elk geval) zich er helemaal niet mee mogen bemoeien, ik weet niet, je mag toch wel iets zeggen? Als je merkt dat je kind het er moeilijk mee heeft? Daarom bén je toch ook moeder, niet om als het 18 en de deur uit gaat uit te zwaaien en roepen: Toedeledokie, je red je verder wel he? De mijne is dik 70 en zegt nog steeds wel eens het een of ander waar ze het niet mee eens is, of juist wel, brengt me op ideeën en steunt me als het nodig is.
Ik heb niet alles gelezen.. Maar ik ben mijn moeder nog steeds dankbaar dat zei toen wel wat gezegd had. Wij wilden het ook klein houden en niet te moeilijk. Maar na een goed gesprek met manlief erbij is het toch geworden waar ik altijd van gedroomd heb.
Teveel bemoeien is idd niet leuk, je mag het feest niet overnemen. Maar Mamabri ziet dat haar dochter ongelukkig is omdat zij het echt in haar hart liever anders wil. Mamabri: als je zeker weet dat je dochter al haar wensen laat varen terwijl dat misschien niet eens hoeft (als ze de jurk krijgt en hij bv een pak huurt) dan zou ik haar stimuleren om haar wensen te uiten. Succes!
Jij begrijpt het! En ik ga proberen om morgen het gesprek aan te gaan, of in elk geval er proberen achter te komen wat er nu precies aan de hand is. Of het geldgebrek is, of omdat hij echt niet van een groot feest houdt.
Vragen en aanbieden staat altijd vrij. Je kon nou niet als een bemoeizuchtig type over, eerder als een liefdevol medelevende vrouw. Op bepaalde kosten kan altijd bespaard worden. Ook kunnen er compromissen gesloten worden, maar het is niet fair als de een zijn zin volledig krijgt en de ander totaal niet.
Je kunt best een gesprek met jouw dochter aan gaan. Een bruiloft hoeft niet duur te zijn. Wij hebben ook een goedkope bruiloft gehad met alles er op en eraan. Totale kosten waren 1200,- incl eten. We hadden geen feest, maar wel gegeten met familie.
Hoi, mijn advies is om aan te geven dat je een feest leuk zou vinden en dat het echt niet groot hoeft te zijn. Bij mij hebben mijn schoonzussen ons een beetje gepusht. Na een tijdje dachten we, okee we kunnen best een klein feestje houden, maar er kwam steeds meer leuks bij. Uiteindelijk werd het een bruiloft met alles erop en eraan. Hele dag van 11 tot 23.00 en iedereen was bij het Ja-woord. Bij ons was het punt dat we last minute wilden trouwen, gezien ik zwanger was van onze oudste zoon. Zussen hebben ontzettend lief geholpen met regelen van veel dingen en er zijn ook veel ideeen vanuit familie gekomen. Hierdoor vond ik het feest alleen maar mooier. Ik denk dat ik vooral tegen al het geregel opzag, wie moet je uitnodigen en wie niet, locatie etc. Totale kosten waren rond de 1000 euro, we hebben een hele dag doorgebracht met 60 personen, middag en avondeten was een geschenk van de schoonouders en ouders, bruidstaart hebben we door iemand laten maken die dit als hobby deed, locatie mochten we gebruiken van iemand die vroeg of we op proef bij hen wilden trouwen, buurvrouw deed mijn haren en makeup, fotograaf was ook iemand van de familie, kortom, we hadden wel veel geluk en niet hele hoge eisen, en een lieve familie. Ben achteraf zoooo blij dat we het wel hebben gevierd! het was een van de mooiste dagen van mijn leven. Mamabri ik hoop dat het je gaat lukken.
Wij zijn nu geregistreerd partner, omdat we geen geld hadden voor een groot feest. ml als militair weg moest en dan moeten toch dingen geregeld zijn. voor de NLD wet zijn we getrouwd en hij is mijn mooie man. We hebben het simpel gehouden, netjes gekleed taart wat familie. Verder niets. Wanneer we gespaard hebben komt er een 2e datum in de ringen, onze '2e' trouwdag. Als de kleintjes wat ouder zijn, gaan we nogmaals trouwen en een feestje houden. Met jurk en alles er op en er aan. Nogmaals onze liefde voor elkaar vieren, huwelijksreis . Nu al zin in! Is dat geen oplossing? Dan is alles wettelijk geregeld en zij kan over een paar jaar haar droomfeest geven ik vond het een mooie oplossing. En ik ben er nog steeds blij mee.