Hoi meiden, Ik ben op zoek naar dames die in hetzelfde schuitje zitten. Vanaf week 10 vd zwangerschap werd ik zo extreem moe dat ik moeite had met de alledaagse dingen en dus ook vooral werk (kinderopvang). Na een aantal aanpassingen kwam er nog steeds geen verandering en na 17 weken zwangerschap knapte het bij mij. Ik kon werkelijk niks meer.. een tripje naar de keuken om een kopje thee te zetten was (en is) al veel te veel (lees; beroerd, misselijk, duizelig, moe). Bloedruk en ijzer is allemaal prima dus dat is het niet. VK en HA zeggen dat het puur hormonen zijn. Na heel veel getouwtrek en moeite ben ik naar een arbo-arts gestuurd, die er weinig van kon maken omdat ik 'zwanger en niet ziek' was. Ze zou het doorsturen naar het UWV en hun laten beslissen. Nu zit ik vanaf 17 weken dus in de ziektewet. Gelukkig heb ik nu ook goeie dagen ertussen zitten en kan ik bijvoorbeeld boodschappen doen of even naar de markt maar dat is ook alles wat er in zit. Wat ik lastig vind is dat mensen mij alleen op goeie dagen treffen omdat ik dan in staat bent de buitenwereld te betreden en dus ook zeggen: Joh wat zie je er goed uit!.. Terwijl ik de dag erna weer bekaf en beroerd op bed lig, wat ze dus niet zien! Wie herkent zich in mijn situatie? Ik voel me nogal alleen, ben nog niemand tegen gekomen die iets soortgelijks heeft!
Ik zit in een soortgelijke situatie... Sinds het begin van de zwangerschap ben ik erg misselijk geweest en dat in combinatie met ondergewicht zorgde ervoor dat ik extreem weinig energie had/heb. Ik heb me in week 5 van de zwangerschap ziek gemeld en omdat ik een kantoorbaan heb (een uur rijden vanaf m'n woonplaats) kan ik wel af en toe wat thuis werken. Maar nu ik sinds de 20 weken minder misselijk ben, hoop ik snel aan te sterken en toch af en toe naar kantoor te kunnen. Thuis zitten en niks kunnen is ook geen pretje... Maar jouw omschrijving van vermoeidheid herken ik heel goed. Bij iedere inspanning werden m'n klachten weer erger. En ook de ups en downs, waardoor mensen een vertekend beeld krijgen van hoe het met je gaat... Ik krijg ook te horen dat ik zwanger ben en niet ziek (oftewel: je stelt je aan) of vrouwen zeggen: "ik was ook zo moe tijdens de zwangerschap". Voor iedereen voelt het weer anders en jij bent de enige die kan beoordelen of je wel of niet kunt werken! Gelukkig krijg ik wel alle medewerking van de bedrijfsarts en mijn leidinggevende, dus ik doe het nog steeds rustig aan. Better safe than sorry! Op dit moment komt jouw gezondheid en die van de kleine op de eerste plaats, werk is niet het belangrijkste in het leven! Heel veel sterkte ermee!
hoi hoi hier ook nog 1 ik zit al vanaf 8 augustus ziek thuis dus vrijdag 10 weken en zaterdag ben ik 24 weken zwanger. Ik was heel misselijk. hield niks binnen. gezien werk in de horeca ging dat niet zo makkelijk. pijn in me buik (bandenpijn zeiden ze). ik zelf een afspraak aangevraagd bij de bedrijfsarts. moest toen 4 weken rust pakken op de hoop dat het daarna goed zou gaan. rond de 3 weken rust had de fysio bekkenpijn geconstateerd. dus toen ging ik 100% de ziektewet in. met advies dat ik wel 4 uur per dag kon werken (stond op papier mond op mond was max 2 afgesproken...) dus was nog al raar. maar dit ging gewoon niet. en heb heel duidelijk aangegeven dat ik dat niet ga doen. dat ik geen risico ga lopen dat het dadelijk alleen maar erger word. nu hebben we het onder controle. ik zwem 2x in de week. of vaker als ik last heb. ik kan 20 minuten tot half uurtje lopen en dan houd het op. dan moet ik echt plat gaan liggen anders kan ik helemaal niks meer en de volgende dag ook niet. Sinds een week ben ik weer heel erg moe. dus het wisselt een beetje. succes met je zwangerschap en blijven denken dat je het voor iets moois doet! dat blijf ik hier ook denken en vooral toch proberen te genieten
Ik zit ook al een paar weken in de ziektewet. Na drie weken vakantie (waarin ik op de eerste dag al ziek werd) twee weken ziek thuis geweest. Daarna drie weken 50% beter gemeld, maar werkzaamheden werden niet aangepast, noch werd er vervanging of ondersteuning geregeld...in combinatie met een weinig begripvolle leidinggevende deze week weer ziek thuis. Ik heb een stressvolle, drukke baan met veel verantwoordelijkheden en ook een uur reistijd (enkele reis). Dat werd me gewoon echt te veel. Ben constant misselijk, erg moe en mijn weerstand is compleet verdwenen (waardoor steeds ziek, blaasontsteking, flink ontstoken tandvlees). Ik denk dat ik door mijn ondergewicht ook niet zoveel heb bij te zetten. Ik worstel hier erg mee. Enerzijds omdat ik me verantwoordelijk voel voor m'n werk (dat nu dus ook blijft liggen), anderzijds omdat ik het gevoel heb een aansteller te zijn. Ik merk daarentegen wel dat het me erg goed doet om rustig aan te doen. Desondanks hoop ik volgende week weer te kunnen werken...
@Light dat verantwoordelijkheidsgevoel herken ik ook, je wil het liefst dat je werk niet blijft liggen en dat het allemaal goed komt. Gelukkig worden mijn werkzaamheden nu verdeeld over mijn 3 directe collega's. Ik heb me daar in het begin van mijn afwezigheid heel schuldig over gevoeld (en ze vaak bedankt voor hun hulp!). Maar uiteindelijk heb ik dat maar losgelaten, je zorgen blijven maken om je werk helpt je niet om je beter te voelen denk ik. Dus dat zou ook mijn advies aan jou zijn: probeer je werk echt even los te laten. Zodra je je beter voelt, kan je weer langzaam aan proberen wat op te pakken. En tot die tijd gaat de telefoon uit en lees je zo min mogelijk je mail. Pas dan kom je echt tot rust... Wel fijn om te lezen dat er meer zijn die in dezelfde situatie zitten (en met dezelfde gevoelens worstelen).
Jeetje het zit jou ook niet mee zeg! Hier ook bekkenklachten inderdaad. Ga er ook voor naar de fysiotherapeut. Dat van 20 minuten tot een half uur lopen en dan plat herken ik ook zo goed! En het geeft me ook zo'n moedeloos gevoel omdat ik voor de zwangerschap helemaal niet zo was.. Horeca is ook hartstikke zwaar.. goed dat je voor jezelf op bent gekomen! Dat kan soms helemaal niet makkelijk zijn. Jij ook succes met je zwangerschap.. we zijn al over de helft!
Pff ook al zo'n werkgever/leidinggevende die er niks van snapt! Ik heb 7 weken lang aan de bel moeten trekken voor ik naar de arbo arts werd gestuurd en daarna als nog haar aan de telefoon; ik verwacht je morgen gewoon weer op werk. Ik snap heel goed dat je je verantwoordelijk voelt voor je werk. Ben je al bij de arbo arts geweest? Al begrijp ik dat je de druk voelt om weer aan het werk te gaan.. pas goed op jezelf en luister naar je lichaam. Eigenlijk heeft jouw werk er ook niks aan als je steeds over je grenzen gaat!
Hoe doe je dat trouwens als je zo moe bent? Ik wil ook heel graag gaan zwemmen maar aangezien een tripje naar de supermarkt al te veel is, ben ik bang dat dat niet goed uit gaat pakken..
@Purplebee & Suusvw: Bedankt voor jullie begrip! Nog geen gesprek gehad met de bedrijfsarts. Ook dat wordt niet fatsoenlijk geregeld. Heb geprobeerd om zelf een afspraak te maken maar nu is die man tot half november met vakantie. Toch typisch dat wij vrouwen het moeilijk vinden om voor onszelf te kiezen. Nu is het met het wondertje in de buik misschien íets makkelijker... Ik ben ook benieuwd naar dat zwemmen. Om dezelfde reden nog niet aangemeld voor zwangerschapsgym oid, ben zo moe en misselijk dat ik niet weet hoe ik dat voor elkaar zou moeten krijgen.
Ben benieuwd hoe het me de dames is die in dit topic hadden gereageerd (en met anderen, als die er zijn, natuurlijk..). Is er al enige verandering? Ik ben net voor de 2e keer bij de arbo-arts geweest en die verwacht niet dat ik ga werken tot aan mn verlof. Dus die heeft me 100% afgekeurd. Geeft wel een hoop rust! Gelukkig begrijpt mijn werkgever mij nu ook beter (ineens nadat de arbo en het uw begrip toonden). Binnenkort een plan van aanpak opstellen voor de wet Poortwachter en dan kan ik eindelijk echt mn rust pakken!
Wat fijn Suusvw! Hopelijk inderdaad gauw rust voor jou. Hier helaas nog steeds niet opgeknapt hoewel ik er soms, met veel rust, een redelijke dag tussen heb zitten. Nog steeds geen gesprek met bedrijfsarts gehad en stuit op een groot gebrek aan begrip bij mijn leidinggevende waardoor ik veel stress heb. Hopelijk snel een afspraak met de bedrijfsarts.
Jeetje wat vervelend voor je Light! Ik had dat ook in het begin, onbegrip van werkgever. Dat heeft 7 weken geduurd (tot de 17e zwangerschapsweek) en toen heb ik me concequent, elke dag ziekgemeld. Toen moest er wel een bedrijfsarts in beeld komen! Je kan ook zelf een afspraak maken als het echt niet meer gaat.. Hoop dat er gauw verandering komt ik je situatie... Niks is erger dan niet serieus genomen te worden, frustrerend! Sterkte! X
Ik heb me uiteindelijk ook 100% ziek gemeld. Dit is al m'n derde week. Zelf een afspraak maken met de arts gaat dus blijkbaar niet, heb ik gister geprobeerd. Morgen gesprek met m'n leidinggevende, zie er erg tegenop!
Hier bij de zwangerschap van mn dochter na heel veel getouwtrek met 28weken volledig de ziektewet in door bi. Had er al vroeg last van maar kreeg geen begrip. Ik werkte toen in een winkel en moest gewoon de onderste vakken netjes maken waardoor ik dus niet op kon staan. Na mn bevalling een pnd en een burn out overgehouden. Bij de zwangerschap van mn zoon kreeg ik iets meer begrip (nog steeds dezelfde winkel, maar andere leidinggevende) en ben ik al snel minder gaan werken tot dat ook niet meer ging. Ben na mn zwangerschap bijna 2jr bezig geweest om van mn bekkenklachten af te komen. Ik heb beide keren niet genoeg naar mn lichaam geluisterd en heb een lange weg moeten bewandelen om er weer bovenop te komen, dus mijn advies is om voor jezelf te kiezen. Dat het bedrijf niet mee wil werken mag niet ten koste gaan van je gezondheid en die van je kindje. Nu zwanger van de 3de en inmiddels gastouder, maar de bi komt alweer om de hoek kijken (ben nu 9weken ongeveer) en ik ga binnenkort met het gastouderbureau om de tafel zitten voor een stagiare zodat ik het tillen niet meer hoef te doen en zo toch mn werk kan blijven doen. Als dat niet lukt heeft een vriendin al aangeboden om te helpen, maar die kan maar beperkt dus dan zal ik echt minder moeten werken. De moraal van dit verhaal is dat het niet uitmaakt hoe lang of kort je zwanger bent, als je niet meer kan werken omdat je daardoor verder niet kan functioneren dan moet je stoppen. Sterkte allemaal en ondanks alles wens ik jullie een mooie zwangerschap toe en straks een hele fijne kraamtijd.
Ik ben heel benieuwd hoe het gesprek met je leidinggevende is gegaan. Hoop dat het allemaal mee viel!
Wauw ook al zo'n verhaal van onbegrip van werkgevers. Gelukkig was er bij de tweede zwangerschap wat meer begrip maar toch! Het is raar dat je er zo voor moet vechten. Ik hoop dat je bi voor bent bij deze zwangerschap! Inderdaad een goed idee om een stagiaire erbij te vragen. Ik hoop dat het lukt! Jij ook een fijne zwangerschap en kraamtijd toegewenst
Ach, wat ontzettend vervelend als je je zo beroerd voelt. Ik zat vanaf 11 weken zwangerschap thuis ivm erge duizeligheid, flauwtes, slap voelen (geen spierkracht meer), moeheid, hoofdpijn en misselijkheid (alleen bij laag glucosegehalte). Ik had een hele lage bloeddruk die ook nog eens plots verder kon dalen gedurende de dag zodat ik vele flauwtes had, zelfs bij zitten en liggen. Verder was mijn Hb laag. Ik kon niet eens meer goed voor mijzelf zorgen. Eten en drinken probeerde ik zoveel mogelijk om mij heen te verzamelen zodat ik niet van de bank hoefde af te komen. Mijn man heeft het hele huishouden gedaan terwijl hij natuurlijk ook gewoon werkte. Mijn moeder kwam ook af en toe langs om schoon te maken. Ik heb amper genoten tijdens de zwangerschap, kon niet winkelen of zo. Natuurlijk ging ik zo nu en dan wel naar een babyzaak, maar ik moest daar leunen tegen van alles aan en vaak ook zitten en helaas vaak genoeg terug naar de auto ivm acuut niet lekker worden. Oh, wat was ik verdrietig....na al die jaren eindelijk zwanger en dan niets meer kunnen. Maar......na de bevalling (geplande keizersnede) voelde ik mij direct goed! Ik voel(de) mij als herboren. Ik kon weer van alles ondernemen, natuurlijk wel rustig aan vanwege de buikwond, maar jeetje wat was en ben ik blij. Ik heb nu alweer een stuk of 4 keer gefietst, was ook van week 11 geleden, dus ruim een half jaar! Ik kan nu weer wandelen en het huishouden doen! Heerlijk. Ik heb het nu ook ontzettend naar mijn zin zo thuis, ik heb nu nog 3 weken vakantie. Ik geniet met volle teugen en eerlijk waar, de zwangerschap en mijn ziekzijn raken steeds meer op de achtergrond. De bedrijfsarts hoefde niet veel te vragen aan mij aangezien ik zo duizelig was en mij overal aan moest vasthouden bij het opstaan en het gaan zitten. Heel veel sterkte!
Ben ook mede door het onbegrip daar weggegaan. Het is na mn zwangerschappen helaas niet verbeterd hoe ze daar met personeel ongaan en ze vinden moeders maar lastig omdat ze niet snappen dat je je kind niet zomaar ergens kan brengen omdat zij willen dat je komt werken. Voor mij is het afwachten hoe mn bi zich gaat ontwikkelen, maar met wat hulp ga ik het hopelijk kanger volhouden dan de vorige keren.
Ik heb het als het ware weten te verdragen maar ben wel redelijk tevreden over de uitkomst. Al moet ik eerst zien hoe het nu gaat lopen. Van bepaalde uitspraken werd ik in ieder geval niet blij. Volgende week afspraak met de bedrijfsarts. Tassie, erg fijn om te lezen dat je je na de bevalling meteen weer goed voelde en dat je nu volop geniet. Dat geeft hoop!