. of wanneer je weet dat je een miskraam gaat krijgen, zoals ik. 20-10 ging ik voor mijn eerste echo samen met mijn lieftallige wederhelft naar de verloskundige. Ik was op van de zenuwen, ik denk dat iedereen dat wel ervaart. Echter had ik toch echt een voorgevoel dat het niet goed zat omdat ik een enorme kramp heb gehad die zaterdagnacht. Daarnaast heb ik het genoegen (NOT) om elke kwaal/afwijking/etc. welke mijn moeder heeft gehad in haar verleden ook mee te maken. Mijn moeder haar eerste zwangerschap eindigde ook in een miskraam. Je voelt hem al aankomen Het hartje van mijn ongeboren feut was ermee opgehouden, 2 dagen voor de echo (8w + 4) is het gestopt met kloppen en dus ook met groeien. Precies op de dag dat ik de kramp heb gehad. Ik was er kapot van, ik kon het eigenlijk niet geloven, ik was op mijn eigen verjaardag uitgerekend en dat vond ik geweldig. Lekker makkelijk, alle verjaardagen in één gezien mijn vriend 3 dagen na mij jarig is om maar even praktisch te denken. Extra zuur vond ik dat ik het nét dat weekend voor de echo aan bijna al mijn dierbaren had verteld. Mijn moeder was de gelukkigste oma-to-be op de wereld, mijn vader was de uitzet al bij elkaar aan het bellen, mijn broertje zou oom worden, alles tot in de leukste details verteld met slabbetjes, rompertjes en EHBO pakketten. (Eerste Hulp Bij Oppassen) En dan komt het, alle mensen die je het hebt verteld mag je ook verwittigen dat het toch niet zo mocht zijn .. Van de meeste krijg je natuurlijk sterkte wensen, teksten als Ach wat vreselijk, heel veel sterkte en Shit! Dat meen je niet, hoe kan het? en nog vele andere . En ik weet dat het menselijk lichaam een mooi iets is, als het niet goed is, houdt het ermee op en stoot je lichaam het af. Allemaal prachtig . Maar op dat moment wil je dat even niet horen en ik moet zeggen dat sommige mensen werkelijk het empatisch vermogen van een bos uien hebben . Vlak nadat ik zelf wist dat ik toch nog even geen moeder ging worden en een miskraam ging krijgen, kreeg ik onder andere de volgende (ongetwijfeld goedbedoelde maar zeker niet tactische)''sterkte-wensen: - Ach, sterkte, maar weet je, het was nog niks hè? - Gelukkig maar, straks krijg je een zwaar gehandicapt kind en heb je echt geen leven meer - Pff, ja heftig, maar liever nu dan over een paar weken toch? - Hey, wat vervelend zeg, gaan jullie meteen weer aan de slag als het eruit is? - Tja, afgelopen weekend hebben we al geprobeerd in te prenten bij je vriend dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat een zwangerschap goed verloopt en zo zie je maar.. - 'En dàt is dus de reden waarom je het beter na 12 weken pas kan vertellen' Opvallende conclusie; Degene die zelf kinderen hebben, maakten de pijnlijkste opmerkingen Nu kan ik het allemaal redelijk relativeren en kan ik er luchtig over schrijven, maar vorige week was ik toch even van de leg en kon ik echt niet begrijpen dat mensen zo vreselijk kunnen reageren. Inmiddels denk ik dat wanneer mensen zelf zoiets nooit aan de hand hebben gehad, of van dichtbij hebben meegemaakt, gewoonweg niet weten hoe het is om een stukje van jezelf en je partner te verliezen. Gelukkig maar, want ik gun het echt niemand. 1 op de 10 zwangerschappen gaan mis en dan telt men de onbewuste miskramen niet eens mee. Dan doel ik op de miskramen die rond de menstruatie komen en dus ook logischerwijs aangezien worden voor een menstruatie. Ik was nu 1 op de 10, de volgende gaat (hoop ik) wel goed. Ik hoop dat deze eigenwijze feut vanzelf loslaat en we snel weer een positieve test in handen hebben en het allerbelangrijkste, een mooi gezond kindje op de wereld mogen zetten. Voor alle dames die hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt, heel veel sterkte, maar weet 1 ding, we zijn niet alleen! Praat erover, het heeft mij zeker geholpen om het gewoon in de groep te gooien! Dat er maar een hoop mooie gezonde kindjes geboren mogen worden zodat alle tactloze opmerkingen lekker ver weg blijven
He meid, Wat schrijf je ontzettend mooi, ontroerend en grappig tegelijk. Ik ken de dooddoeners bijna allemaal helaas. Ik wil je heel veel sterkte toewensen! Weten dat je niet de enige bent, verlicht de pijn wel iets. Knuff!
Het is zó ontzettend niet leuk, maar ik vind jouw manier van schrijven wel leuk. Ik ken ook al die (en nog meer) goedbedoelde opmerkingen en daarom hou ik tegenwoordig ook netjes mijn mond. Bij mij is het wel precies andersom, juist de mensen met kinderen maken zulke opmerkingen. Heel veel sterkte!
Wat kun je dit goed onder woorden brengen, ik heb ze bijna allemaal gehoord. Vast goed bedoeld maar oh zo niet handig om uit te spreken! Net als de 'Het komt vast goed' ja vast wel, maar wanneer dan? Dat helpt niet bij het verdriet dat ik nu heb. Erover praten helpt zeker, wel met de mensen die begrijpen waar je het over hebt of die je steunen en eerlijk aangeven niet zo goed te weten wat ze moeten zeggen. Ik hoop ook voor je dat deze 'eigenwijze feut' zoals je het zelf omschrijft snel los laat en je cyclus weer netjes en normaal op gang komt zodat je weer aan de slag kunt om hopelijk een volgende keer een prachtige blakbeeb op de echo te zien! Wij hopen dat 3 keer scheepsrecht mag zijn, of is dat ook een dooddoener ?
Ooohh zo herkenbaar. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het ook pas wist hoe het voelde toen het gebeurde.. maar toch ik heb me gelukkig altijd verre gehouden van deze dooddoeners. De ergste van mensen met een kind: "ohh ja ik weet wat je bedoelt, ik ben ook wel eens 2 dagen later dan normaal ongesteld geworden... ook een soort miskraam" NEE DAT IS HET NIET HETZELFDE!! maar alle andere dingen die je noemt herken ik ook. Vind dat je inderdaad een mooie, grappige en ontroerende manier van schrijven hebt Op naar allemaal mooie plakkers, het is vreselijk dat zoveel mensen dit moeten meemaken, maar de lotgenoten hier troostten me wel
Zo herkenbaar! En mooi en grappig verwoord! De dooddoeners die ik hoorde kwamen van mijn eigen zus en moeder. Na 2 goede echo's waarbij we ons kindje hadden zien groeien tot een echt mensje, met armpjes, beentjes, een hoofdje, kloppend hartje enz was het bij de termijnecho met ruim 11 weken foute boel. Het kindje leefde niet meer. Met 11.6 weken de curettage. Veel lieve reacties, maar ook deze: - Ach, maar het was natuurlijk nog niet een echt kindje hè (wat noem je een levend mensje met alles erop en eraan dan? Een bevruchte cel??) - wees maar blij, anders was het een gehandicapt kind geworden (alsof je met een kindje met een handicap niet blij kunt zijn) - jullie zijn zo vruchtbaar, je bent zo weer zwanger (ja, dat maakt je verdriet direct minder) - je had ook beter niet meer zwanger kunnen worden en het bij vijf kids moeten laten (kortom tis m'n eigen schuld, had ik niet maar nog een kindje moeten willen ) - het is nog veel erger als het kindje voldragen bij de geboorte overlijd (ja, dat begrijp ik ook wel, maar dat maakt het verdriet op dat moment niet minder)
Wat heb je dat prachtig geschreven zeg! Ik heb ook werkelijk waar een bloedhekel aan dooddoeners! en net wat je zegt weet dat je niet alleen bent, heel veel sterkte met dit verlies!
Na heel wat jaren proberen en daarna iui in 1 x zwanger en bij 9wk en 5 dgn achterkomen dat het gestopt was met groeien. Meldde me ziek omdat behoorlijk kapot van was en leidinggevende zei doodleuk dat maar een miskraam was. En dat me niet moest aanstellen, had nog geen miskraam dus kon nog prima werken. Als ging bloedden mocht ik gaan... Word nog boos als over nadenk en is toch al 3 jr geleden
Serieus?? dat is ernstig. Ook leuk zijn mensen die suggereren als je het na 2 maanden nog moeilijk hebt af en toe dat je met een 'professional' moet gaan praten.. duss
Ah juist, die was ik vergeten: 'Nou ja, hey, kop op, je weet in ieder geval dat je zwanger kan raken' Verder iedereen bedankt voor de complimenten en de sterkte wensen natuurlijk Ik vind het een (ik bedoel dat uiteraard niet vervelend) troost dat ik echt niet de enige ben en dat er gelukkig mensen zijn die wel weten hoe je je kunt voelen. Verder wens ik degene die dit ook mee hebben gemaakt veel sterkte. Het is gewoon BUT! Zeker als je er al heel lang mee bezig bent
Jaaa, das ook een 'goeie' inderdaad... Alsof ik daar wat aan heb. Sta nog steeds met lege handen. Zwanger worden is niet echt een probleem weet ik inmiddels. Hoe het met zwanger blijven is, moet ik nog even ondervinden.
Mooi geschreven. Ook ik heb ze bijna allemaal wel gehoord. Vooral het: "ach het was pas een vruchtje, nog geen kindje" vond ik niet normaal. Ik hou voortaan maar gewoon mijn mond. Sterkte voor iedereen x
Nou wat een verhaal zeg! Ongelofelijk, ze deden gelukkig niet moeilijk op mijn werk. Zelfs niet omdat het mijn laatste week was, gisteren laatste dag. Maar was het een vrouw trouwens?
Was een zij en had zelf ook ooit miskraam gehad. Weet nog steeds niet of vanuit haar zelf kwam of uit organisatie. Maar ook alle andere dingen die je dan hoort zijn idd kl*te Sommige mensen denken volgens mij ook niet na voordat ze wat zeggen
Ik wil je veel sterkte wensen!! Het komt vast goed! Mij niet herkenbaar of ja, deels eigenlijk. Ik ben kindje met 16wk verloren, dochtertje. Ik voelde zwanger, voelde niets aankomen, 0.0 iets want eerste dochter gewoon gezond en bij tweede 12wk echo topper en combitest 1:5000 etc. Maar bij pretecho stortte wereld in ik bleef maar zeggen: hoe kan dat?! Natuurlijk wist dat iedereen, fb, vrienden, familie etc. We hebben geboortekaartje digitaal gedaan en dat op emails en fb gezet. Onwijs veel reacties gekregen maar goed dat was dan ook iets wat echt zou denken niet overkomt mij. Helaas zat ik in die 1% onverklaarbare dood. Iedereen heeft het ook als kindje ervaren natuurlijk omdat ik al buik had etc. Achteraf hadden ze een zeldzame genetische afwijking gevonden ar14. Was geen doodsoorzaak en ik en dochter zijn dragers van. Maar achteraf dus snap ik wel waarom veel miskramen krijgen tot 10wk, daar wordt geen grondige chromosoom onderzoek gemaakt dus velen weten niet of daar daadwerkelijk iets mis was. Ik kreeg ook soms dat mensen dan zeggen: dat natuur is zo besloten heeft want stel je voor dat kindje geboren was en niet levensvaatbaar of over paar jaar zal iets zijn etc. En dat stukje of opmerking kan ik gewoon begrijpen en zo denk ik ook over zelf. Hoe erg het ook is dat we dochtertje verloren hebben maar als ik mag kiezen dan liever zo dan later.
Ik snap soms mensen echt niet. Mijn highlights... * het kindje had down, wees blij dat wil je niet * beter nu dan over tien weken. (Natuurlijk is met 17 weken vreselijk maar met 7 weken is t ook geen pretje ) * je bent nog jong he, als je nou 30 was... * wanneer het je gegund is komt het vanzelf