Onze zoon van 3j9m lijkt moeite te hebben om dingen zelfstandig te doen. Van alle kledingstukken kan hij -met een beetje geluk- alleen zijn broek aan- en uittrekken. Zelfstandig naar de wc gaan is lastig, hij valt met regelmaat van het krukje, bij de trap heeft hij nog steeds een toeziend oog nodig en op zijn stoel klimmen is ook niet altijd makkelijk. Ik had het er vandaag met de gastouder over en zij zei dat er nog wat dingen waren die haar opvielen (al het ander kan pure luiheid zijn maar ik laat hem lekker aanklooien ) Het ging o.a. over tekenen, puzzelen en concentratie. Zoonlief kan poppetjes e.d. tekenen als je hem stimuleert maar tekent vooral graag strepen of de stickers van de treinramen (geen flessen uit het raam gooien). Verder kan hij een hele tijd bezig zijn met het knippen van snippers en touwtjes of spant hij draden door de kamer. Puzzelen kan hij nauwelijks, bouwen met duplo/lego is ook niet aan hem besteed. Spelletjes spelen is heel even leuk maar hij raakt zijn interesse gauw kwijt. Het is een wervelwind, druk, praat veel en gebruikt woorden die je niet verwacht (de verf is uitgehard, ik geef geen toestemming, ik heb niet genoeg concentratie,...) We zijn omwille van hem verhuisd naar een plek met veel buitenruimte, dat doet hem goed. Zo, dat was de inleiding Nu waar ik me zorgen over maak. D. heeft vorig jaar een IQtest (WIPPSI) gehad i.v.m zijn vroeggeboorte (26weken), daar kwam een laaggemiddelde performale score uit en een bovengemiddelde verbale score. Advies was om het performale te stimuleren, bouwen, puzzelen, etc... Ik heb niet het idee dat dat veel opgeleverd heeft en vraag me of het zinnig is (ivm naar school gaan) om de test te herhalen. Ik heb eigenlijk ook handvatten nodig om hem te helpen de "doe-dingen" aan te pakken, zelfstandiger te worden want het zou zo fijn zijn als hij op dat vlak 'successen' kan boeken. Daarnaast vind ik het steeds lastiger worden om met hem om te gaan, hij is erg snel gefrustreerd, heeft ontzettend boze buien, altijd een weerwoord (en snapt de impact van zijn woorden niet altijd hoewel hij ze wel kan gebruiken) en vindt weinig lang leuk, het put me een beetje uit. Ik denk dat als ik hem in een kamer met bollen wol zet en een schaar in zijn handen geef, ik hem dan de hele dag niet zie. Maar ik wil hem natuurlijk ook een beetje stimuleren. Gisteren zei hij: Mama, je moet leren om me soms een beetje met rust te laten, zodat ik wat voor mezelf kan doen. Sorry voor mijn warrige verhaal, ik ben nogal moe en denk dat ik me wellicht drukker maak dan nodig is. Wij (ik, man en mijn moeder) hebben sinds hij 2 is ongeveer het gevoel dat er 'iets' is. We zeggen wel eens voor de grap "een gevalletje apart" maar nu school eraan zit te komen maken man en ik ons toch wat meer zorgen over hoe het hem zal vergaan. Psz gaf aan dat hij zich maar heel kort kan concentreren of niet uit zijn spel komt, moeilijk schakelt tussen activiteiten en dat hij moeite heeft met de klasgrootte. We hebben nu een school met kleine klasjes gevonden, ik ben benieuwd hoe dat gaat. Is er iemand die iets herkent, ergens op kan inhaken of me gerust kan stellen?
het lijkt mij dat er genoeg aanwijzingen van verschillende kanten zijn om contact op te nemen met een orthopedagoog.
Misschien kan ik je een beetje geruststellen... Wat aankleden e.d. betreft, gewoon volhouden. Mijn zoon kon het ook niet/wilde het niet. Het is voor hem zelfs een doel geweest op het MKD en thuis omdat ik gewoon niet kon vatten dat hij het wel kon, maar soms ook gewoon echt niet leek te kunnen. Hier hebben we hard aan gewerkt. En nu doet hij het gewoon. En op school red ie zich helemaal, daar waar hij thuis nog wel eens de kont in de krib gooit. Wat school aan gaat: mijn zoon kon voor hij naar school ging (hij ging pas met 4,5 naar school) geen kleurplaat inkleuren. Alleen krassen. Als hij iets niet wilde, dan deed hij het ook gewoon niet. Ik zag het op school al helemaal mis gaan, want als de juf je een opdracht geeft, dan moet je dat uitvoeren. Leuke combi met zo'n koppig mannetje. Dat wil ik niet, dus doe ik niet. Dat gedrag liet hij op het MKD ook zien. En toen ging hij naar school. Hij kwam na 2 dagen met een keurig ingekleurde kleurplaat uit school , hij doet keurig mee in de klas. Hij slooft zich eigenlijk gewoon uit voor de juf. en ziet natuurlijk ook dat de andere kinderen het ook doen. En dat hij vind dat jij hem met rust moet laten, tja, misschien heeft hij wel gelijk. Zou jij de hele dag gepushed willen worden dingen te doen waar je niet van houdt? We kunnen niet allemaal puzzelwonders zijn of topatleet. Misschien laat hij je straks nog wel versteld staan.
Ik herken bepaalde delen uit je verhaal van mijn dochter. Die kon zichzelf op die leeftijd ook amper zelf aankleden, kon niet zelf naar de wc gaan, weinig zelfstandig in dat soort dingen. Grappig genoeg begon ze net voor ze 4 jaar werd daar ineens veel aandacht aan te besteden en nu ze een half jaar op de basisschool zit mág ik niet eens meer helpen met naar de wc gaan of aankleden. Zelfs haar bloesjes knoopt ze nu zelf dicht en de rits van haar jas kan ze ook zelf. Wat ik maar wil zeggen: laat het een beetje los. Geef wel bij de intake op school je observaties aan maar bekijk gewoon eens hoe hij het straks gaat doen in de klas. Psz is toch weer heel anders. School is gestructureerder, wie weet bevalt hem dat veel beter.
het is natuurlijk wel lastig.. waarschijnlijk heeft hij allerlei grote ideeën in zn hoofd.. die in de praktijk niet uit zn vingers komen. heel frustrerend... plus dat je het risico loopt dat hij overschat wordt omdat hij verbaal enorm vaardig is en je dus juist zou verwachten dat hij dan vast ook wel goed is in de rest. jij en je familie weten natuurlijk dat dat niet zo is.. en de gastouder ongetwijfeld ook... maar de buitenwereld oordeelt op zijn taalvaardigheid vaak dat ze ouder zijn dan ze echt zijn. overigens.. bij ons in de kleuterklas konden genoeg kinderen zich nog niet goed aankleden hoor... ook kinderen die niet eens een broek aan kregen dus dat is niet extreem afwijkend denk ik. (al zijn er genoeg die het wel kunnen op die leeftijd natuurlijk) en ook hier thuis een kind dat weinig behoefte had aan lego, aan bouwen... ze doet het wel. Als het playmobil toevallig een huis nodig heeft... of barbie met de boot moet. Dan ineens komt de lego te voorschijn. Puur praktisch bouwen dus.. (en ze loopt eerder voor dan achter.. ) puzzelen heeft ze wel altijd leuk gevonden.. tot het verplicht was op school.. toen was ze er klaar mee en heeft ze thuis tot een half jaar geleden geen puzzel meer aangeraakt. misschien kun je met lego of blokken of ander bouwmateriaal wel de tactiek van het praktisch bouwen toepassen.. dat als hij ergens mee speelt hij materiaal heeft om iets bij te bouwen. (al is het een schommel of klimrek van touwen... of een takelinstallatie om spulletjes mee op te hijssen.. ) en soms... hebben ook kleine kinderen even rust nodig misschien heeft hij wel moeite met te veel prikkels? dat kan heel frustrerend en vermoeiend zijn.. en dan is even tot jezelf komen in een rustige, veilige ruimte (bijv. de slaapkamer of zelfs even onder de tafel) best fijn. kun je niet een bepaalde plek afspreken waar je hem even alleen kan laten zijn? geen uren.. gewoon een kwartiertje en dan even vanaf een afstandje roepen of alles goed gaat... (dikke kans dat ie dan gewoon lekker zit te spelen)
overigens kun je maar eens per 2 jaar dezelfde iq test doen. je zou dan bij rakit terecht komen... en als je besluit dat te doen.. kun je er een aanvullende observatie bij laten doen. gewoon om je gerust te stellen
Bedankt Saskia en anderen. Het klopt dat hij moeite heeft met prikkels, het is voor hem dan ook moeilijk om bij zijn "ikje" te blijven, hij racet, stuitert en praat zichzelf voorbij. Hij kan heel rustig spelen, zoals nu, ik ben naar boven gegaan en hij vermaakt zich prima. Ik geloof dat hij een takelsysteem aan de kast heeft gemaakt We hebben sinds gister een piano en ik hoor hem zo nu en dan toonladders spelen. Misschien is dat nog wel waar ik me het meeste zorgen om maak, dat de dingen die moeten hem snel teveel zijn en hij dan het liefst met rust gelaten wil worden. Ik hoop dat de structuur van school hem zal helpen. Ik reageer later nog weer even,
Een takelsyateem aan de kast is toch ook bouwen? Het komt vast wel goed op school... Al moet ik toegeven dat het bij ons in de kleuterklas wel heel lastig was. Vanaf groep 3 gaat het veel beter.
Wat die test betreft, die wordt als hij 5 is in het kader van de follow-up sowieso herhaald. Het is mss ook goed dat hij eerst nog een jaar kan kleuteren zodat we zien hoe dat gaat. Voor overschatten zijn we inderdaad gewaarschuwd en ik betrap mezelf daar soms wel op. Hij is zich er ook bewust van dat hij de dingen die hij kan bedenken/uitleggen/beredeneren vaak niet kan uitvoeren en dat maakt hem onzeker. Hij is snel geneigd te zeggen en denken dat hij iets niet kan waardoor hij het ook niet probeert. Hij doet de dingen pas als hij zeker weet dat hij het kan. Zo was hij als kleine peuter niet te porren om een nopjespuzzel te maken tot de dag dat hij het grootste formaat in 1x legde, daarna heeft hij er niet meer naar omgekeken. Ach, we zien het wel al vind ik het best lastig om om te gaan met die onzekerheid.
Wat ons geadviseerd werd mbt die onzekerheid... Is complimenten geven op de moeite die iets kost.. Ipv op het resultaat. Zodat hij (nouja in ons geval zij.. Leert dat het belangrijk is dat je het probeert ipv dat je het al kunt ) Maar die tip heb je dan vast ook al gehad