Natasja: Met Open Armen mijn meest bijzondere show | Zappen Wie kijkt? Ik schoot al vol toen ik die foto van die tweeling zag!
Heel bijzonder, maar wat een onzekerheid zag je in de ogen van de meisjes. Hun wereld staat op de kop!
De kleenex is hier niet aan te slepen haha. Ja, ik heb ook met die meisjes te doen. Moet je opeens met een vreemde meneer en mevrouw mee, je verstaat elkaar niet. Zo zielig he, al die kindjes in dat tehuis, ik bleef maar volschieten.
Oh zucht ... Daar komt het hoor, de verheerlijking van Adoptie. Ik zou iedereen aanraden het boek 'Afgestaan' eens te lezen. Jammer dat het allemaal altijd zo mooi neer gezet wordt, ze zouden eens een programma moeten maken met de adoptiekinderen, dan kan iedereen eens zien hoe het is om geadopteerd te zijn. Ik ben niet ondankbaar, helemaal niet, maar ik word verdrietig van al die blije reacties. Mensen weten echt niet hoe het voelt om nooit je eigen ouders om je heen te hebben. Constant het gevoel van leegte en iets missen in je leven. Slapeloze nachten in je puberteit en die indentiteitscrisis... Laat staan als je dan ook nog zelf moeder wordt... Maar goed laat ik maar stoppen, want ik word alleen maar boos.
Het stond hier op, maar ben maar naar bed gegaan want het raakte me heel erg en had geen zin in gejank haha. Het lijkt me voor zo'n kind een hele heftige (en soms zelfs traumatische) ervaring. Het gevoel van afgestaan zijn lijkt me heel naar.
Dan heb jij dit niet gekeken want de adoptiemoeder is zelf ook geadopteerd! Denk dus dat zij heeeel goed weet hoe het is. Daarnaast liever bij deze mensen met hun hart vol liefde dan in het weeshuis blijven...
Zucht ik heb wel gekeken en ja ik weet dat zij geadopteerd is... Dat vind jij, weet jij hoe het voelt om geadopteerd te zijn? Wie zegt dat ze daar niet beter af geweest waren? Dat weet je niet. Ik hoop voor deze kinderen dat ze geen hechtingsproblemen krijgen of andere dingen waar 9 van de 10 adoptiekinderen tegen aan lopen. Het is zo makkelijk oordelen voor iedereen die niet geadopteerd is. Deze mensen zullen ongetwijfeld vreselijk veel van die kinderen houden en ze alles bieden wat ze willen, maar dat haalt nog steeds niet het gevoel weg van je ongewenst voelen bij je biologische moeder en alle andere trauma's die je te verwerken krijgt. Laat staan de vele oordelen van mensen die niet geadopteerd zijn.
Adoptie is sowieso altijd traumatisch voor het kind of het nou een baby is of een kind van 8 ofzo. Het is en blijft een traumatisch ervaring.
ja, elk kind wat voor afgestaan loopt hierdoor trauma's op die ze hun leven lang kunnen blijven achter volgen. Feit is dat die trauma's er zijn en dat die moeilijk zijn om mee om te gaan. Maar ik denk dat een kind meer kans maakt als het de kans krijgt om verder op te groeien in een liefdevol gezin dan in een weeshuis. Dus fijn voor deze meiden om nu bij dit gezin verder te mogen opgroeien. Mijn indruk is dat jij helaas erg beschadigd bent in het verleden en dat dit nog steeds veel pijn doet. Ik wil je dan ook sterkte wensen om alles te verwerken!
Adoptie: het onbegrepen maar aanwezige verdriet | Mens en Samenleving: Psychologie dit is misschien goed om te lezen, zodat jullie ook de andere kant kunnen zien en hoe het ongeveer is voor een adoptiekind. En ja ik weet echt wel dat er veel adoptiekinderen goed terecht komen, maar uit eigen ervaring (ook van vele adoptiekinderen die ik ken) weet ik dat het voor het merendeel niet geldt.
Dat klopt ja ik ben beschadigd op het moment dat ik op zeer jonge leeftijd weg gerukt ben bij mijn moeder... Dat doet mij nog veel pijn, die pijn zal nooit weg gaan. Maar goed lees het artikel eens wat ik hier boven heb geplaatst. Misschien dat dat wat meer duidelijkheid verschaft.
Daar heb je gelijk in. En toch, Ondanks je negatieve gevoelens hier om heen zou je het niet zo zwart wit moeten stellen. Het kan goed gaan het kan fout gaan. Tegenwoordig is er mee over bekent dan in de tijd dat jij werd geadopteerd ze zullen er dus beter op letten en op tijd hulp inschakelen. En hechtingsproblemen de kans dat deze kinderen het straks hebben of krijgen is wat groter dan bij een pas geboren baby.ER staat ook alleen KANS. Soms is adopteren toch echt beter dan in een weeshuis op groeien. Want ook daar heb je kinderen die later hechtingsproblemen hebben of krijgen. Denk dat een moeder niet zomaar een kind afstaat en toch zijn er situatie.s dat het gebeurt. Kijk ook vaak spoorloos. En ook daar komen vaak verhalen aanbod zoals jou problemen. Weet niet wat het is geadopteerd zijn. En het ook sneu om te lezen jou verhaal. Dat het niet goed gegaan is dat je je nog afvraag waarom je afgestaan bent. Dat lijkt mij als leek ook heel moeilijk van waarom waarom? En ik wens toch alle adoptie ouders en kinderen een goede toekomst want ik weet denk wel zeker dat het vaak beter is dan een thuis. Een thuis is vaak kil en kaal zeker in landen waar amper geld is om weeskinderen op te vangen. ...
Lastig om dat zo te beantwoorden Weet je wat mij nou zo kwaad maakt, is dat niemand ooit denkt aan hoe het voor 'ons' als adoptiekinderen is. Natuurlijk ben ik blij dat ik hier ben, dat ik mn vriend heb leren kennen en een prachtige zoon heb! Ik heb een redelijk goede band met mijn ouders en verder een fijn leven hier. Maar alle ellende die ik heb meegemaakt door mijn adoptie, het gevoel van afwijzing en alle reacties van mensen op mijn adoptie zijn zo moeilijk. Ik weet dat ik boos over kom, dat komt ook omdat ik dat word van dit soort programma's. Het is zoveel gecompliceerder dan ze nu laten zien en mensen die evt willen adopteren krijgen zo een mooi plaatje voorgeschoteld. De realiteit is écht anders. Ik kan het ook niet zo even 1,2,3 hier op het forum zetten, daar is dit niet het goede medium voor. Ik hoop dan ook dat jullie mijn kant ook begrijpen en misschien een beetje begrijpen waar mijn boosheid om dit programma vandaan komt. Want dat is vaak wat 'wij' krijgen, onbegrip van de omgeving. Verder hoop ik van harte dat deze meisjes een heel mooi leven te gemoed gaan en dat ze gelukkig opgroeien zonder ellende.
Wat een geweldige, warme mensen en wat ontroerend dat zij deze meiden hebben geadopteerd. Vreselijk om al die kindjes zo te zien in zo'n weeshuis. @Buffy, ik ben niet geadopteerd en heb er ook geen ervaring mee maar mij lijkt het zo'n geweldig gevoel te geven dat er 2 mensen zijn die voor jou gekozen hebben. Die hebben gezegd, ja hier willen wij papa en mama voor zijn. Dat lijkt mij zo liefdevol.
Ik snap je.... hebben we t ook wel eens over gehad in pb geloof ik. Aan de ene kant geeft dit programma weer hoe blij ouders zijn, maar aan de andere kant niet hoe het voor de kinderen zelf is. Misschien moeten ze daar eens een programma over maken...