Ik moet even van mij afschrijven, sorry voor het hele verhaal... Bijna 7 jaar geleden ben ik naar het buitenland verhuist om met mijn man samen te wonen. Wij hebben toen een huis gekocht en tegelijkertijd ook de dubbele woning daarnaast waar zijn ouders en zijn zus met haar kinderen (toen der tijd 1 nu 2 ) wonen. Wij wouden zijn ouders helpen omdat hun bedrijf over de kop was gegaan en zij het moeilijk hadden, achteraf gezien is dit de grootste fout geweest die wij hadden kunnen maken, Maar helaas is dit niet terug te draaien. Ik ben vlak nadat wij hier zijn komen te wonen zwanger geworden van onze oudste en van af het moment dat zijn moeder dat wist begonnen de problemen. Zijn moeder begon er steeds over dat als onze kleine er zou zijn dat zij het dan zo druk zou krijgen. Ik snapte eerst niet goed wat zij bedoelde maar het bleek al snel dat zij er vast van uit gind dat ons kind het grootste gedeelte van de tijd bij hun zou zijn, net als het kind van mijn schoonzus. Mijn man en ik hebben haar toen vriendelijk gezegt dat het heel fijn is dat ze een leuke Oma will zijn maar dat het opvoeden echt door ons zou gaan gebeuren. Gevolg schoonmoeder meer dan een beetje kwaad. Niks wat wij deden was nog goed, al zag zij elke echo als eerste dan nog vertelde ze dat wij haar compleet buiten de zwangerschap hielden. Verder volgde de ene belediging na de andere. Een makkelijke zwagerschap had ik al niet (meermaals ziekenhuis opnames vanwege bloedverlies en weeen) maar dit maakte het niet makkelijker. Helaas herhaalde dit verhaal zich bij onze tweede. Bij onze jongste had ik eindelijk 'rust' omdat schoonzus net bevallen was van haar tweede Kind en schoonmoeder het daar heel druk mee had. Eigenlijk had ik na dit alles er al meer als genoeg van, maar vanwege mijn man en de kinderen wou ik mij over het verleden heen zetten. Helaas zit ik nu met een nog groter probleem waar ik ook echt niet meer weet hoe ik dat nog enigere maten leefbaar kann houden. Zoals gezegt zijn de kinderen van mijn schoonzus het grootste gedeelte van de tijd bij mijn schoonouders. Is ook makkelijk zij wonen onder schoonzus en kunnen en willen haar ook helpen. Is ja op zich ook in orde en voor de kinderen ook fijn dat ze bij opa en Oma terecht kunnen aangezien hun Mama kinderen vooral leuk vind om te showen, maar opvoeden ed alleen maar lastig is. Jammer genoeg is het opvoeden voor mijn schoonouders te veel en laten ze de oudste (bijna 8 ) totaal zijn gang gaan, hij bepaald wat wanneer gebeurd en hoe het gebeurd. Bijkomend probleem is dat het gewoon echt en ik vind het heel erg om dit van een Kind te zeggen geen leuk Kind is. Om eerlijk te zijn is het een vervelend achterbaks kereltje die het leuk vind (zegt hij zelf) om andere kinderen en dieren pijn te doen. Als hij denkt dat niemand het ziet slaat hij hun hond, of knijpt onze honden als ze toevallig tegelijkertijd in de tuin zijn. Slaat, knijpt, krabt of bijt hij zijn kleine zusje of andere kinderen waar hij mee speelt. Op zijn school hebben ze ook al aangegeven dat hij een probleem heeft, maar schoonzus en ouders willen dat niet geloven. Het ligt altijd aan een ander en nooit aan hun kleine ventje want die doet zo iets echt niet. Sinds een tijdje wil ik dus het contact tussen onze kinderen en hem zo veel als mogelijk vermeiden omdat hij onze kinderen elke keer pijn deed. Verder was onze oudste als ze bij opa en oma geweest was hondsbrutaal, boos overstuur... gewoon niet het kind wat ze anders is. Nu loopt schoonmoeder er steeds op aan te dringen dat wij de kinderen bij haar laten maar dit wil ik dus echt niet meer. Om mijn man ben ik tot nu toe rustig gebleven maar schoonmoeder en nu ook schoonzus dringen nu zo aan dat dit wel uitgesproken moet worden. Ik kijk er nu al naar uit want voor mijn man gaat dit echt niet makkelijk worden. Al is hij het hele gedoe ook zat, het is en blijft zijn familie. Eigenlijk zou ik zo graag gewoon zeggen dat ze in het hele zooitje kunnen stikken, dat ik hun ewige gescheld en beledigingen zat ben en dat ze het oppassen kunnen vergeten zolang ze hun oudste kleinzoon niet onder contolle hebben. Ik weet alleen dat het toch niet helpt, dat het toch weer aan alles en iedereen ligt en vooral aan mij, hun oh zo boze gemene schoondochter. Pff nogmaals sorry voor het hele verhaal maar het lucht wel op om het een keer van mij af te schrijven...
Ik zou het gewoon aangeven, het is jullie kind niet die van hun. als zij graag weer een kind op willen voeden dan nemen ze dr maar weer een van hunzelf denk ik dan.. Als jullie het niet willen, dan is daar mee einde discussie.. Kan ze kwaad worden, in de lucht springen, jammer dan. En ik begrijp jullie volledig, sowieso kiezen jullie voor een kind en wil je deze dus ook zelf opvoeden.
Verhuizen zou heerlijk zijn maar dat is nu niet mogelijk. Zoals gezegt wij hebben beide huizen gekocht en die staan ook op 1 grondstuk. Helaas wonen wij in een landelijk gebied waar de Krisis goed heeft toegeslagen, als de boel weer aantrekt dan kunnen wij mogelijk verkopen al zal het niet makkelijk zijn. Als je hier huurders in een woning hebt en dat zijn in ons geval mijn schoonouders en schoonzus dan kan je die er niet zomaar uitzetten. Op dit moment zitten we er aan vast en een ander huis huren is niet op te brengen. Zoals gezegt hadden wij dit van te voren geweten dan hadden wij dit nooit gedaan. Mijn man voelt zich al zo schuldig dat zijn Familie zo doet, maar het is wel zijn familie. Ergens hoop ik nog dat ze of veranderen of dat hij het helemaal zat is, maar daar moet hij dan zelf achter staan.
Ballen heeft hij wel en met hun gepraat heeft hij ook zeker wel, het is alleen dat als we dit zeggen dat het een definitive breuk wordt en dat hij het daar moeilijk mee heeft begrijp ik wel.
Ik zou toch echt samen met je man met de vuist op tafel slaan. Tot hier en niet verder. Wat heb je aan familie als ze zich zo gedragen? Ik vind ' het is wel je familie ' zo niets zeggend. Ja dus? Moet je dan maar alles accepteren om de goede lieve vrede te bewaren? Als je eigen kinderen in 'gevaar' komen moet het anders, klaar.
dan zal hij duidelijk en voor altijd moeten zeggen dat ze zich moeten gaan gedragen, dat jullie een eigen gezin zijn en zelf bepalen waar jullie je kinderen laten en niet oma. is ze nou helemaal koekkoek.. Dat je niet wil dat je kinderen alleen zijn met de oudste neef en dat jullie ook zien dat hij begeleiding nodig heeft. Het is dus jullie huis+ grond en hun huren van jullie??? O menn en dan zo behandelen, ik zou heel rap uitzoeken hoe dat zit met huurrecht etc.
Hoe het zit met huur recht hebben we al uitgezocht en wij kunnen hun er niet of heel erg moeilijk uitkrijgen. Mijn man belde net dat hij vrij is en ik heb kort verteld wat er vanmorgen is voorgevallen. Vanavond als de kinderen slapen praten we er nogmaals over en ik ga ook duidelijk aangeven dat het van mijn kant nu echt op is. Kerst met hun vieren? prima kan hij doen maar ik en de kinderen gaan niet mee. Ik ben het al zo lang zat en Loop al zo lang op mijn tenen, genoeg is genoeg. Nu zijn onze kinderen nog klein maar lang gaat het niet meer duren voordat in iedergeval de oudste precies begrijpt wat er allemaal gezegt wordt. klein voorbeeld: Man is al eerder getrouwd geweest zijn ex pasten helemaal niet bijelkaar maar zijn als vrienden uitelkaar gegaan. Kort geleden kreeg ik dus te horen waar mijn oudste bij stond. Het is toch jammer dat 'ex' toen Abortus heeft gepleegt want anders had man lief teminste een mooi, lief en fantastisch kind gehad. Ik ben toen terplekke met de kinderen weg gegaan en dat begreep schoonmoeders dus niet, ze had toch niks verkeerd gezegt. Nee echt het kwam helemaal niet zo over of de kinderen die haar zoon nu heeft, niet leuk, mooi of lief zijn. Dat ze mij niet als schoondocht wil hebben is prima maar de kinderen moet zij daar buiten laten. Naja mijn Mantra van blijf kalm ze weet nu eenmaal niet beter werkt niet meer!
Mee eens. Omdat je toevallig in hetzelfde nestje geboren bent hoef je nog niet alles van elkaar te pikken en tot in den eeuwigheid bij elkaar te blijven plakken. Even opnieuw typen, uno momento. Reactie 2.0; Ik had je laatste berichtje nog niet gelezen wat je schoonma over die ex en jouw kinderen zei. Ik sta echt met mijn oren te klapperen!!! Ik zou toch een gesprek aangaan, maar nu niet zozeer met de instelling dat het goed moet komen, maar meer met de instelling dat het toch niet meer uitmaakt wat er gaat gebeuren. Ze gaan echt veel te ver! Als ze jou de rust en ruimte niet gunnen die je wil, zou ik die opeisen.
Rustig praten helpt niet dat hebben we al zo vaak geprobeerd. Niks zeggen over de kinderen gaat niet want het neefje van mijn kinderen is gewoon de reden dat wij niet meer willen dat onze kinderen daar komen. Mijn man moet nu zelf beslissen wat hij doet, maar de kinderen en ik gaan niet meer heen. Ik wist eigenlijk al wel dat ik dit niet meer wilde, maar soms helpt het toch om het nog eens van je af te schrijven. Ik ben eigenlijk een familie mens en wil het graag iedereen naar de zin maken, maar dat is niet mogelijk zonder er zelf aan onderdoor te gaan. En aan dat laatste hebben mijn kinderen ook niks, ik wil ze ook niet het voorbeeld geven dat het ok is om je zo te laten behandelen.
Ik weet niet hoe het contact met jouw familie in Nederland is maar misschien is het een optie om eens een weekje of 2 met je kinderen naar jouw familie te gaan? Dat je samen met de kinderen eens op adem kan komen? Jij gaat hier aan onderdoor en voor je kinderen is het ook echt geen gezonde situatie. Je man duidelijk maken dat hij een goed gesprek met zijn familie moet aangaan en dat als het zo doorgaat dat hij toch een keuze zal moeten maken tussen zijn gezin en zijn familie. Heel erg lastig dat jullie hun huis hebben gekocht en hun als huurders hebben en toch eens goed uitzoeken hoe het zit met huurdersrechten als dit zo doorgaat want dit kan echt niet meer! Denk aan jezelf en vooral aan je kinderen!
Nou laat ze dan toch eerst beginnen met de kinderen van schoonzus eens fatsoenlijk manieren bij te brengen voordat er nog meer kinderen "op de manier die er nu aan toegaat" opgevoed worden 1 of 2 van die terrors is al 2 teveel. Hoe moeilijk ook, als samen praten niet helpt, zou ik echt het contact verbreken, je merkt aan je eigen kinderen dat die het ook niet naar hun zin hebben en niet zichzelf zijn na een bezoekje aan opa en oma. Het welzijn van je gezin is toch denk ik wel 1 van de belangrijkste dingen.
bah verschrikkelijk hoor!! ik ben het met iedereen eens.. als je kinderen in gevaar komen (en dat is zo als hun oudere neefje hun express pijn doet.. en niemand hier iets van zegt) als ze geestelijk 'mishandeld is een veeeel te groot woord dat weet ik' worden, maar als ze horen dat hun geen lieve, mooie kinderen zijn.. maar neefje staat wel op nr 1... kan nooit goed zijn hoor je hebt gelijk dat het familie is.. maar je man heeft nu zijn eigen kinderen en die zijn veel belangrijker dan zijn moeder en zus (vooral als ze zo doen) hij moet zijn kinderen tegen zulke mensen in bescherming nemen en daarbij nog iets.. ik vind het echt heel schokkend dat neefje kinderen en dieren opzettelijk pijn doet? (alle psychopaten zijn zo begonnen op jonge leeftijd) is er niet ergens waar je hier melding van kan maken? of bij school aandringen op onderzoeken? ik zou ook een week of 2 lekker hier in nl bij familie langsgaan... en je man laten 'praten' thuis.. laat hem maar duidelijk maken dat ze veel en veel te ver gaan en dat hij niet wilt dat zijn kinderen dit allemaal meemaken
Ik zou het contact ook zoveel mogelijk terugbrengen. Ik zie ook dat je de tuin deelt. Is het een optie om daar een schutting tussen te zetten? Dat je tenminste een beetje rustig zit, je kinderen in de tuin kunnen spelen zonder constant getreiterd te worden door hun neefje en je er niet continu meer op kijkt? Het zijn jullie huizen, jullie tuinen, dus uiteindelijk doe je daar je zin. Kan je de boel - de twee huizen - overigens niet gewoon verkopen, zelf iets anders kopen voor jullie gezin en dat de volgende de huur maar uitvecht met je schoonouders en schoonzus en hen er eventueel maar uit probeert te krijgen? Ik hoor het immers nog dat je je huis gewoon desnoods verkoopt als "opbrengsteigendom" dus verhuurd en al.
Gisteravond hebben we nog lang gepraat over de hele situatie. Verkopen is op het moment echt geen optie omdat we dan echt in de schulden komen en dat will ik ook niet. Ik ga in iedergeval niet Meer langs en de kinderen ook niet. Als mijn schoonouders de kinderen willen zien dan kunnen ze bij ons komen maar dan zonder neefje. Komt er ook maar 1 belediging over hun lippen dan kunnen ze vertrekken en dan zijn ze helemaal niet meer welkom. Man gaat dit aan zijn moeder en zus vertellen en ik weet ook dat als ze zich hier nu niet aan houden dat het voor hem ook echt genoeg is. Bootsje: ik vind het ook schokkend dat het neefje van mijn kinderen zo is en op zijn school hebben ze ook gemerkt dat hij niet zoals de meenste leeftijdsgenootjes is en dat hebben ze ook al meermaals aangesproken. Zolang schoonzus en schoonouders het echter niet willen zien kan de School er ook weinig mee doen. Bij de jeugdzorg hier is hij wel bekent maar meer dan een moeder Kind speeltherapie is er niet ondernomen.
Wat een ontzettend vervelende en lastige situatie, zeker omdat jullie zo dicht bij elkaar wonen. Als hij dieren zo pest moet hij oppassen dat de honden hem niet een keer terugbijten.