ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop echt dat het geen schade heeft aangericht! maar je kunt niet zeggen ga bij deze man weg, hij had het je anders niet verteld! maar je kunt zoiets beter niet weten (zijn slippertje) hij zal er vast en zeker heel erg veel spijt van hebben en hij zal zich kapot schamen (en terecht laat dat duidelijk zijn!) maar fouten maken is menselijk en ik hoop dat dit bij deze x gebleven is. je bent niet voor niks met hem getrouwd dus je zult vast weten hoe hij in elkaar steekt. hopelijk komen jullie er met elkaar uit, al dan niet samen maar om nou gelijk te zeggen ga bij hem weg, zoals bijna iedereen, gaat me veel te ver! wij kennen jullie niet en de situatie ook niet. sterkte je komt heel wijs en sterk over
Ik denk dat je er verstandig aan doet om het nog even voor je te houden. Om de reden die je zelf geeft. Eerst maar eens laten bezinken voordat je iets roept waar je spijt van krijgt. Jullie hebben nog wat uit te werken, maar eerst is jouw lijf belangrijk! Sterkte, en fijn dat je nu het actief aan het bestrijden bent!
Misschien om je wat moed te geven. Bij mij kwam uit een bloedtest dat ik chlamydia heb gehad, niks van gemerkt. Maar gelukkig geen verklevingen (hsg onderzoek gehad). Dus je hoeft er niet altijd iets aan over te houden. Sterkte met alles!
Wederom bedankt voor de reacties! Erg Fijn! Even een kleine update: op vrijdag zou ik door de verpleegkundigen en gynaecoloog besproken worden en daarna zouden ze bellen over het behandelplan. Dit stond al zo gepland voordat de uitslag Chlamydia bekend werd. Gisterenochtend heb ik het ziekenhuis verteld dat ik en mijn man al antibiotica hebben gehad. Daarop reageerde ze bijna 'boos'. Nu konden ze aanstaande maandag namelijk geen uitstrijkje meer doen. Dit vind ik zo vreemd, aangezien zowel mijn huisarts als de huisarts van mijn man een uitstrijkje sowieso niet nuttig vonden. Met een uitstrijkje kunnen ze alleen zien of de Chlamydia nog actief is of dat het gaat om een infectie die al gestopt is. Gezien het verhaal, moet het wel gaan om een recente Chlamydia (het vreemdgaan en de test van 3 jaar geleden). Vandaar dat mijn huisarts mij de antibiotica heeft gegeven. Het ziekenhuis belde mij na hun vergadering terug om 6 uur gisterenavond. Het plan wordt nu het volgende: over 4 weken willen ze alsnog een uitstrijkje maken om te kijken of de Chlamydia weg is. Daarna krijg ik over 6 weken een afspraak met mijn gynaecoloog waarin ik de uitslag van het uitstrijkje krijg. Ik moet nu dus 6 weken(!!) gaan wachten op een zinloze uitslag. Althans zo voelt het voor mij, denk ik verkeerd? Het is toch logisch dat als we allebei behandeld zijn, de Chlamydia over 4 weken weg is? Mij lijkt de vervolgstap nu om te gaan kijken of ik verklevingen heb... Het liefst zo snel mogelijk! en niet pas na 6 weken de uitslag van een uitstrijkje, en pas weet ik hoelang daarna weer een kijkoperatie of foto. Wat moet ik hiermee doen. Ik snap niks van het ziekenhuis. Het lijkt net of ze dit nu doen omdat ik 'mij niet aan de regels heb gehouden', en ik alsof nog moet wachten en hun plan moet volgen. En dat het nu 'voor straf' nog langer duurt. Het uitstrijkje zouden ze namelijk eigenlijk komende maandag doen. Ik voel me al ellendig genoeg, zonder deze shit van het ziekenhuis erbij. Ten slotte willen ze het dan over 6 weken met mij en en mijn man erover hebben hoe het met onze relatie is en of het nog wel verstandig is dat we kinderen willen. Ik snap het van de ene kant wel, dan hebben we de tijd om er nu eerst over te praten, aan de andere kant vind ik dat het hun zaken niet zijn. Maar mijn grootste probleem is dat ik wil weten of alles bij mij nog werkt. Ik wil weten of er verklevingen zijn. Is dit zo raar? Waarschijnlijk moet ik nu dus 2 maanden wachten voordat ze misschien een kijkoperatie gaan doen. Moet ik nu 2 maanden me iedere dag afvragen hoe mijn eierstokken ed eraan toe zijn en of ik nog wel kinderen kan krijgen? Sorry voor het lange verhaal.
Ik vind jou niet raar, ik vind je zkh raar! En ik zou zo snel mogelijk een second opinion aanvragen bij een andere gyn. Je huisarts zal je daar vast wel een doorverwijzing voor geven op basis van dit verhaal. Natuurlijk wil je eerst weten hoe het in je buik is. Dat 'praten over de relatie' is hartstikke belangrijk hoor, maar dit heeft toch wel prioriteit lijkt me!
Je kan via je zorgverzekeraar een second opinion aanvragen, althans bij die van mij. Ik vind het ook allemaal erg lang duren. Sterkte!
Gelukkig ben ik dan niet de enige die er zo over denkt. Ik voelde me juist wat prettiger nadat ik antibiotica had gekregen van mijn huisarts maar na het telefoontje van het ziekenhuis gisteren ben ik de grond weer in geslagen. Ik was tot nu toe heel rustig, maar het begint me echt gek te maken nu.
Dit is normaal. Na 6 weken kunnen ze pas zien of het echt weg is. Tot 6 weken kan je nog vals positief testen en is het niet betrouwbaar. Dus het kan raar klinken maar zo 'hoort' het. Maar dat gesprek? Gewoon zeggen dat je er geen behoefte aan heb
Test iedereen die Chlamydia heeft gehad nog een keer nadat hij/zij antibiotica heeft gehad om te kijken of het dan weg is? Mijn huisarts vertelde mij dat alle bacteriën een week na de (1-daagse) kuur uit mijn lichaam zouden zijn. Daarna zouden er dus geen (verdere) verklevingen meer moeten kunnen optreden. Mijn conclusie is dan dat je na een week (of iets langer) een kijkoperatie kunt laten plaatsvinden om te kijken of er verklevingen zijn. of klopt dit niet?
Ja k moet over 2 weken ook weer voor n test ( echt recent gehad dus) Verklevingen kan ( zei mijn gyn) je past echt goed zien met kijk operatie . Hij zei hsg kan meer schade aanbrengen ( geloof ik niet zo want dan deden ze t niet meer) Maar dat gesprek gewoon zeggen dat het onzin is hoor. Dat je het zelf wel kan bespreken
Ja verklevingen kun je ook pas zien met een hsg of met een kijkoperatie. Maar daar moet ik nu juist nog 2 maanden op wachten. Ik vind het prima als ze over een maand een uitstrijkje willen doen, is alleen maar fijn om dan inderdaad zeker te weten dat het weg is. Maar waarom moet ik 2 maanden wachten op de vraag of er verklevingen zijn? Snap je wat ik bedoel? Hilly1980 zei eerder (op pagina 3) dat zij aan de hand van de bloeduitslag meteen antibiotica kreeg en een kijkoperatie. Bij haar is ook geen uitstrijkje gemaakt. Je wilt toch graag weten hoe alles eraan toe is in je lichaam? Dat gesprek heb ik inderdaad sowieso eigenlijk geen behoefte aan.
Vind dat ze het praten over de relatie en de beslissing voor kinderen bij jullie moeten laten. En ik begrijp dat je wilt weten hoe het met je lijf is. mij lijkt dat het 1 het ander niet in de weg hoeft te staan toch? Ze kunnen je eierstokken toch nakijken terwijl je op dat uitstrijkje wacht? Lijkt mij dat er in zes weken niet veel meer veranderd? Inderdaad mag je via je zorgverzekeraar naar een ander. Maar vaak moet je ook dan wel even wachten voor je aan de beurt bent
Ik heb idd geen uitstrijkje gehad en volgens mij ook geen tweede bloedtest. Gewoon direct kijkoperatie gepland.
Ik vind inderdaad ook dat het een het ander niet in de weg hoeft te staan. De onderzoeken kunnen toch ook allebei uitgevoerd worden? En als het klopt wat mijn huisarts zegt dan de Chlamydia na een week uit mijn lichaam zijn. Dit heb ik ook nog even op internet nagekeken en daar staat ook dat je het een week lang veilig moet doen en dat het daarna niet meer nodig is. Daarnaast vind ik dat de volgende twee dingen niks met elkaar te maken. Of ik nu wel of geen kinderen meer met mijn man zou willen, dan wil ik toch gewoon nu sowieso weten of er iets mis is met mijn lichaam? Dat gesprek over 6 weken heeft er niks meer te maken of ik wil weten of er verklevingen zijn. Dat wil ik sowieso (zsm) weten. @ Hilly1980, ik ga jouw behandeling voorleggen aan mijn huisarts maandag. Kijken of zij dit ook de normale gang van zaken vindt. Mijn huisarts en de huisarts van mijn man (uit twee verschillende woonplaatsen) vonden een uitstrijkje allebei zinloos. Hiermee kunnen ze namelijk verder niks zien. Bijv hoe groot de infectie is en waar deze allemaal zit. Ze kunnen dan alleen zien of er nog een actieve infectie is. Maar na de antibiotica, kan dit niet meer. Dus waarom ze mij in het ziekenhuis sowieso al geen antibiotica wilden geven, snapten beide huisartsen ook niet. Mijn huisarts zei: "waarom zou je een patiënt bewust ziek laten blijven, als je al bevestiging hebt dat deze ziek is. Je wilt de ziekte dan toch zo snel mogelijk verhelpen. Daar zijn artsen voor." Klinkt in mijn oren ook heel logisch. En dit zelfde geldt voor mij nu voor de verklevingen. Dit wil je toch ook zsm gecontroleerd hebben en evt kijken of ze weggehaald kunnen worden. Of die kinderwens op dit moment nu gepauzeerd is ofniet, ik wil graag weten of mijn lichaam 'nog werkt'.
Uitstrijkje; als je chlamydia niet meer actief is dan hoef je geen antibiotica, dat is nutteloos. Je krijgt dan voor de kijkoperatie wel een antibioticapil. Dus als het niet actief is, omdat het een oudere besmetting is dan hoef je nu niks te slikken. Maar ja, aangezien jullie vaste bedpartners van elkaar zijn is er dikke kans dat het actief is ook al zou een chlamydia besmetting van langer geleden zijn, tenzij je maanden geen seks met elkaar hebt gehad. Het is inderdaad aan jullie om te beslissen of jullie samen aan een kinderwens gaan beginnen. Maar ik vind het wel terecht van het ziekenhuis om aan te geven dat jullie eerst met elkaar moeten praten over jullie relatie of dit nu met een maatschappelijk werker is van het ziekenhuis of met elkaar. Het lijkt mij geen gezonde situatie om op korte termijn zwanger proberen te raken en zeker niet aan een vruchtbaarheidstaject te beginnen (jullie zouden daar toch mee starten?). Ik denk niet dat het ziekenhuis je nu aan het pesten is zoals jij dat denkt. Een kijkoperatie kan niet a la minute. Er staan meer mensen op de wachtlijst en er gaat zeker een maand of langer overheen voordat je aan de beurt bent! Tenzij er een plek tussendoor vrij komt.
Maar dit staat toch totaal los van hun relatie? TS wil graag kinderen en dus weten hoe het van binnen er allemaal uitziet, lijkt mij logisch. Tevens denk ik dat de uitslagen van dit onderzoek dan ook meespeelt in de keuze om verder met elkaar te gaan ja of nee.