Hoi dames. Mijn zoontje van 2 zit nog in kinderwagen als we naar supermarkt gaan en dan midden in de winkel is het een ramp. Uit de kinderwagen overal heenlopen en wegrennen. Mijn vriend begrijpt niet dat het heel lastig is soms zie ik kinderen lief in kinderwagen zitten of karretje en de mijne is simpelweg niet te handelen. Wat doen hoe ga ik dit volhouden elke keer naar winkel
Hebben ze niet van die kleine karretjes bij jullie supermarkt? Dat hij echt mee mag doen met boodschappen doen, dan is het voor hem misschien wat leuker dan stil in de kat zitten. Verder geen tips
Dan zet je hem toch gewoon weer vast in de wagen? Hier deed ik dat altijd wel. Niet luisteren, 1 a 2 x waarschuwen en bij de volgende keer weer terug in de wagen. Ik probeerde ze ook altijd mee te laten helpen met boodschappen zoeken en dingetjes te dragen.
Dit idd. Ze mag best uit de wagen maar dan moet ze mijn hand vast houden. Zo niet dat moet ze weer vast in de kinderwagen. Ze kan hier heel boos om worden en hard gaan schreeuwen. Jammer dan, had ze maar moeten luisteren. Vaak als ik haar iets geef om vast te laten houden vind ze het prima
Ja maar als ik waarschuw gaat ie in de kinderwagen tegen werken en gillen echt hard. Soms wil ik hem mee laten zoeken maar dan pak die heletijd aleen onodige dingen .ik zet hem vast alsnog komtie in 3 sec uit kinderwagen. Dan sta ik echt hopeloos en vermoeid.
Consequent zijn. Een kind van 2 begrijpt een boel en hij neemt nu gewoon een loopje met je. Vervelend doen is 1x waarschuwen en dan vastsnoeren in de kinderwagen zodat hij zichzelf niet los kan wurmen. Dan maar een krijsend kind in de kinderwagen. Als hij weer tot rust is zou je hem weer een kans kunnen geven. Gaat hij weer klieren; wederom waarschuwen en bij geen gehoor vast zetten. En volhouden.
haha heel herkenbaar. Ik blijf ook heel consequent en "hard". Ik kan haar op het moment niet los laten lopen want voor ik het in de gaten heb, heeft ze in een split second een tomaat of een appel of u name it te pakken waar ze dr tanden inzet. Rent alle kanten uit enz. Maar in de wagen zitten of in de kar of kar duwen wil ze niet. Ze wil vrijheid. Op het moment probeer ik zoveel mogelijk alleen boodschappen te doen maar als ze een keer mee moet dan krijst ze dus keihard de hele winkel door in dr wagen omdat ze niet aan de hand wil lopen. En dat vind ik best wel erg want werkelijk IEDEREEN kijkt naar je en doet alsof zij dat nooooooit hebben meegemaakt. Al die priemende blikken van "wat heb jij voor een schepsel gecreëerd?!"
"Fases" is mijn nieuwe stopwoord tegenwoordig. Ik heb verder geen tips voor je, maar ik hoop heel hard dat dit gewoon ook weer zo een fase is en die hopelijk snel weer voorbij gaat...
een appel geven werkt hier heel goed, is hij de hele rit mee bezig. Maar hij zit dan wel in de winkelkar, ene keer in het stoeltje en als hij dat niet wilt in het grote gedeelte. En als je dan maar voldoende boodschappen hebt, kunnen ze er ook niet meer uitklimmen
Thanks voor jullie reacties. Soms ken ik echt janken haha klinkt raar maar ik moet doorbijten dat heet moederschap.
Gewoon in de wagen zetten en vast zetten. Hij gaat schreeuwen en tegen werken omdat hij weet dat je onzeker bent en hem wellicht weer eruit haalt.
Lekker boeiend toch . Hier hebben ze het ook allemaal geprobeerd, wanneer je consequent blijft heeft het ook geen zin om te gaan janken en zijn ze dat zo weer afgeleerd.
Een mandje geven en zelf de boodschappen laten pakken waar hij bij kan. Verder mag hij altijd één ding uitzoeken wat hij wil hebben. Meestal zijn dat koekjes of een lekker toetje na het eten. En als ik kleingeld bij me heb, mag hij nog een "ritje" maken in de hamster van AH. Bij de wekelijkse boodschappen blijft hij thuis bij papa of is op de PSZ. Mocht hij toch mee gaan dan in het zitje van de boodschappenkar.
Hier een dochter die zich echt afschuwelijk kon (en kan ) misdragen in winkels en mijn zoontje heeft het draken in de winkel ineens ook ontdekt. Maar het is hier heel simpel, namelijk niet luisteren is in de winkelkar. Het zal me aan mijn kont oxideren of hij de hele winkel bij elkaar krijst of niet, ik ga echt niet heel de tijd achter mijn dwarse peuterpuber aanrennen. Recentelijk had hij 1 of ander Cars-bak-ding te pakken, waarvan ik zei dat we dat echt niet gingen kopen. Hij kwaad, smeet hij zo dat ding op de grond... Hebben we natuurlijk netjes terug gezet, maar toen was de beer los hoor. Alles pakken wat expliciet niet mocht van mij. Eén keer duidelijk gewaarschuwd en toen meneer niet zo vrolijk doorging heb ik hem met geweld in die winkelkar gezet. Nou joh, je had hem moeten horen, een varken dat weet dat hij geslacht wordt was er niks bij. "Ik ga eruit!!!" riep hij, als ware het een vastgelopen langspeelplaat. Nou hell no dus...blijven zitten zal je! Toen de maat voor mij echt vol was heb ik hem daar in de overbevolkte supermarkt toch echt een verbale draai om zijn oren gegeven. Dat had uiteindelijk het gewenste effect en we hebben het boodschappen doen op het eind toch nog op een leuke manier af kunnen sluiten. Moraal van dit verhaal -> Je zult echt nog wel vaker meemaken dat je kind zich in het openbaar niet op de gewenste manier gedraagt en je echt in moet grijpen. Doe dat ook, ongeacht de blikken die je van mensen krijgt c.q. denkt te krijgen. Doe je het niet, dan zal het van kwaad tot erger gaan...
Ben je alleen of heb je een partner? Dan kun je natuurlijk ook eens s avonds op je gemakje gaan. Ikzelf heb het met de tweeling wel gedaan. Boeit mij niks hoe een ander erover denkt
Bij mij mochten ze altijd lopen tot aan de winkel en voordat we de winkel ingingen moesten ze gaan zitten en gingen ze er pas weer uit als we de winkel uit gingen. Aan het begin niet leuk maar als je dat een poosje volhoudt wennen ze aan de routine. Vriendin van mij doet dat ongeveer ook zo alleen lokt zij hem de wagen in door rozijntjes/appel oid aan te bieden. Zo van: wil je rozijntjes? JA! ok, maar dan moet je eerst even gaan zitten, dan krijg je ze. Dat werkt bij hem heel goed.