Ehm, ik heb mijn reactie puur geschreven op het stukje wat er stond, ik heb nu net pas voor het eerst gelezen dat er mogelijk iets tussen de tramdeur ofzo gekomen is. Voor de rest heb ik nergens een oordeel neer gezet, ik heb haar niet dom of stom genoemd maar ging, misschien iets te makkelijk, puur af op wat er stond en niet van een ongeluk. Misschien moet de desbetreffende journalist wat beter zijn stukjes schrijven...
Niet als je afgaat op iets wat je leest. Dit is en blijft een forum waar je een mening neer mag zetten. Mijn mening was gebaseerd op het summiere stukje, waar ik ook overduidelijk inging op dat ik dacht dat ze de wagen niet op de rem gezet heeft. Als in het stukje gestaan had dat de kinderwagen mee gesleurd werd omdat er iets klem zat tussen een deur kan je een hele andere reactie verwachten. ---> Ongeluk. Als een moeder een kinderwagen niet op de rem zet en de wagen rolt dan weg. Is het ook afschuwelijk, maar dan blijf ik bij mijn standpunt dat ik het niet kan begrijpen. ---> je zou kunnen zeggen door onzorgvuldigheid/niet bij nadenken. 2 verschillende oorzaken, 2 verschillende reacties. Allebei blijft verschrikkelijk en hoop je nooit mee te maken. Maar sommige mensen mogen echt wel bewuster worden van hun eigen acties. Dan heb ik het uiteraard niet over wegrollende wagens omdat een moeder achter een kind aanrent dat zich losrukt en op een drukke weg af rent, die vallen wat mij betreft ook in de eerste categorie. Voor de rest heb ik mij niet onrespectvol of beledigend uitgelaten dus ik snap jullie probleem niet echt.
Vreselijk om te lezen dit. Wat moeten die mensen geschrokken zijn! Gelukkig heeft het kindje er niets aan overgehouden... Wel baal ik van alle reacties over onverantwoordelijke moeders. Ik voel me persoonlijk aangesproken. Want volgens velen ben ik er dus ook zo een... Van het begin af aan heb ik me aangewend om de kinderwagen op de rem te zetten, zoiets vergeet je toch niet? Helaas wel. Tijdens het shoppen met een vriendin staan we te kijken voor een etalage en rolt achter mijn rug zo de kinderwagen richting de weg. Een oplettende voorbijganger greep de kinderwagen vast voordat hij van de stoep kon rollen. Wat ben ik geschrokken! Ik schaam me nog steeds verschrikkelijk als ik eraan denk. Ik beschouw mezelf als een heel verantwoordelijke moeder. Ik moet echt opletten dat ik mijn kindje voldoende vrijheid geef, het liefst hield ik haar handje constant vast. En toch is mijn kindje al een keer bijna gestikt in een stukje zacht fruit, is ze van het boxpring bed gevallen, bijna uit haar kinderstoel geglipt, met haar hoofd naar beneden achter haar speelstoeltje gevallen, met haar vingertjes ergens tussen gezeten... Gelukkig is mijn dochtertje ondanks mijn nalatigheid nog nooit ernstig gewond geraakt. Als ik dan hoor dat andere moeders hun kinderen veel vrijer laten als ik begrijp ik echt niet hoe dat zonder ongelukken mogelijk is. Maar hoe erg ik me er ook voor schaam. Ik vertel het toch, om andere moeders een hart onder de riem te steken. Een ongeluk zit in een klein hoekje en is geen kwestie van nalatigheid. Al verlies ik haar geen seconde uit het oog, al houd ik constant haar handje vast, ik kan niet voorkomen dat ze zich af en toe bezeerd, of dat ik haar per ongeluk verwond.
Ik sluit me volledig aan bij Verox! Daarbij: dat hele verhaal van die sjaal die vast zat interesseert me ook geen moer. Tenzij deze vrouw haar kind opzettelijk de rails op geduwd heeft, is ze niet nalatig geweest, rem of geen rem. Alleen maar menselijk. En al had ze haar kindje wél de rails op geduwd, dan was het nog niet aan ons om over haar te oordelen. Misschien was ze wel heel verward... Kortom: wij weten er niks van. Met oordelen help je niemand.