Vraagje: Wat vond jij de meest vervelende, grappigste, ondeugendste of raarste bemoeienis van je eigen (schoon)familie als het gaat om het grootbrengen van jouw kind op jouw manier? Zelf maak ik het regelmatig mee dat ik vragen krijg zoals: Ga je wel elke dag met de kleine naar buiten? Vijl je de nageltjes wel? (Zat een kras op één van de wangetjes) En het meest vervelende vond ik toen ik terugkwam, nadat familie op de kleine had gepast en bleek dat de baby was omgekleed (2x in vier uur) voor hun eigen lol, baby was erg overprikkeld:x, in diezelfde vier uur 2x de fles had gehad en deze zelfde familie was ook al met ons kleintje aan de wandel gegaan ongevraagd toen wij lagen te slapen. Zelf waren we er toen nog niet met ons babytje op uit geweest. (Was vlak na de geboorte) Ben benieuwd wat jullie ervaringen zijn en of ik nou zo'n zeur ben of dat het logisch is dat ik mijn kind maar liever bij me houd in plaats van oppas te vragen. Ben namelijk ook bang dat wij niet de eerste zijn die de kleine gaan bijvoeden, als ze dat al niet stiekem gedaan hebben en ik wil daar zolang mogelijk mee wachten. Kreeg er gisteren al een vraag over...., maar ik wil het gewoon op mijn eigen manier doen!!!!! Wie nog meer?
phoe, dat is niet lekker ontspannen allemaal brrrr! zeker zo klein nog. kan me heel goed voorstellen dat je daar nu echt niet vrolijk van word. ik zou volgende keer zeker goede afspraken en grenzen maken. over-enthousiaste familie ok, maar niet ten koste van je kleine en jezelf.
Mijn zoontje (2 wk oud) had last van krampjes en huilde daardoor wat, kwam mijn moeder met de dooddoener 'maar hij moet ook z'n longetjes trainen'.... Ja mam dat dachten ze 30 jaar geleden... 'Maar dat is wel zo' Nee mam dat is onzin. Punt. En als ze het nog eens zegt zal ik haar een artikel geven waarin uitgelegd wordt wat er in de hersentjes van een pasgeborene gebeurt als je die laat huilen... Wat dat soort dingen betreft ben ik wel zo van 'en wij doen het zo'. Moet zeggen dat ik tegen mijn eigen ouders duidelijker durf te zijn dan tegen mijn schoonouders, maar gelukkig is mijn vriend dan af en toe wel lekker duidelijk tegen zijn ouders. Wat dat oppassen betreft, ik vind het niet kunnen wat je beschrijft maar ik snap dan ook niet zo goed dat je je pasgeboren baby onder hun toezicht laat als je er al zo'n slecht gevoel bij hebt?
Tja ik zeg heel eerlijk, waarom die mensen dan op laten passen? En hoe kunnen ze er zomaar op uit gaan terwijl jullie liggen te slapen?
Bij de opmerking: Huilen is goed voor de longetjes. Helpt het altijd goed om te vragen: O, leg eens uit? Het slaat inderdaad nergens op. @wandelen terwijl wij sliepen: Zij zouden even op de kleine passen die lag te huilen, konden wij even slapen. Ik zei: Fijn, kunnen we daarna even met z'n allen gaan wandelen. Even later werd ik wakker van een klapperende deur. Baby weg. Ik was totaal in paniek. Voel me er inderdaad niet fijn bij om de kleine daar te laten nu hij nog zo klein is, maar heb geen andere mensen waar hij heen kan. En ik moet af en toe in het zh zijn waar ik hem niet mee kan nemen.
Al moet ik eerlijk zeggen dat ik erover denk om hem toch gewoon mee te nemen. Dan ligt hij op zijn gekst even in de maxi-cosi te huilen tot ze klaar zijn met behandeling. Is minder gek voor hem dan dit... Ben trouwens erg blij met jullie reactie. Geeft me wat ruggesteun...
Ik zou niet blij zijn geweest als ze mijn zoontje mee naar buiten hadden genomen de eerste keer of überhaupt in de eerste weken zonder mij. Ik zou hem lekker meenemen als je je er niet goed bij vowlt.
Thanx! Ben er ook heeeeeeeeeeeeel boos om geworden en jankend van boosheid gezegd dat het echt niet kon, waarna mn man er nog een schepje bovenop deed. Hij heeft nu net ook geregeld dat er geen hapjes aan de kleine gegeven gaan worden zonder onze toestemming. Was duidelijk. Voel me nu wel beter!
Ik heb een schoonmoeder die al vanaf de geboorte van mijn zoon elke keer wel ergens commentaar op heeft als ik haar zie, maar waar ik het meest boos om ben geworden is dat toen wij net een dag thuis waren en ik mijn zoon voor het eerst zelf een flesje gaf ze het flesje uit mijn handen trok omdat ik het zogenaamd niet goed deed. Ik heb toen tegen haar gezegd je gaat of nu in de andere bank zitten of je gaat maar weg, dit is de manier waar ik het op geleerd heb en ik doe het zo. Toen zou ze weer commentaar geven maar toen greep mn man gelukkig in.
Ik kreeg commentaar van familie omdat ik fv zou geven ipv bv. Ik gaf haar "geen bescherming" en "vandaar de krampen, tsja fv he...." : Toen ik fv klaarmaakte voor de volgende voeding (achteraf ook geen goed idee van de kraamhulp!) zei diezelfde familie: vandaar dat huilen!! Kind kan doodgaan als jij dat zo klaarmaakt!! Ze had het over bacteriën enz... Na 1 maand waren we bij hun met kerst en dl lag te huilen boven. Ik hoorde dit dus ben gaan kijken. Had nichtje haar uit het reiswiegje geplukt en geprobeerd te troosten. Ik keek bezorgd en vroeg wat er was. Ze zei: ehhh aandacht tekort??? Sindsdien gaan we niet zo vaak meer op visite daar.
Schoonmoeder zei iedere x als ze E. Zag; goh.. ze word er ook niet dunner op.. Ik ben dat zo beu geworden dat ik eens terug zei: tja.maar jij ook niet.! 😆 Zo, klaar met dat gezeur!
Ons dametjes is eigenlijk altijd bij ons thuis, hoeft niet naar opvang, oppas etc.... daar ben ik erg blij mee. Bij mij zijn het dus voornamelijk reacties op wat ik vertel. Ik heb dus afgeleerd om te veel te vertellen, zeg nu voortaan dat het goed gaat.... Onze dochter is soms wat onrustig tijdens eten, en heeft de laatste tijd moeite met moe zijn/ inslapen... dan wordt ze driftig / huilt dan veel. Maar ach, we weten wat er aan de hand is, gaan er goed mee om, en zien er dus geen probleem in....... MAAR FAMILIE WEL!!!! * een keer verteld dat ik haar maar uit bed had gehaald omdat ze bleef huilen, daarna was ze binnen een minuut in mijn armen in slaap gevallen... dit was iets incidenteels...... FAMILIE: je verwent haar te veel, geen wonder dat ze niet in bed wil slapen. * dochter heeft aan haar oor gekrabd tijdens huilen in bed, bloedde een beetje.... FAMILIE: ze heeft gewoon oorpijn, daarom wil ze niet slapen. Misschien moet je ermee naar de huisarts. * dochter wil in eerste instantie maar een beetje drinken, klein uurtje later drinkt ze de fles leeg... Familie: Ja, maar dat mag niet! Ze moet in 1 keer die fles leegdrinken, de rest gooi je gewoon weg en pas na 4 uur weer de volgende fles. Als je het zo doet gaat het helemaal mis met de voedingen. * dochter is 2 weken oud en valt te pas en te onpas overal in slaap, dus ook op schoot.... FAMILIE: Jullie verwennen haar te veel, hier ga je problemen mee krijgen..... 3 maanden later: Zie je nu wel, nu wil ze niet meer in bed (dochter huilt even, maar slaapt altijd in bed!) Als er nu gevraagd wordt: hoe gaat het met slapen, hoe gaat het met de voedingen?..... GOED hoor, helemaal volgens het boekje... haha
Wat een 'leuke' familie hebben sommige zeg. Ik heb geen bemoeials tot nu toe. Wel kon ik niet zo goed tegen mijn schoonmoeder de eerste weken. Toen ze hem zag was het eerste: Goh wat is hij geel! Dat was ook zo omdat hij vanwege de vacuuum misselijk was en de eerste 2 dagen niks had gedronken. Maar waar ik niet tegen kon was dat die opmerking ook alles was. Zit je trots op de bank is het enige: goh wat is hij geel! De tweede keer hetzelfde liedje: goh wat heeft hij een apart gezicht. Ik kon dr wel! Mijn kind is het mooiste kind van de hele wereld ( ) en lijkt als twee druppels water op mijn man als baby. Nu is ze helemaal omgeslagen hoor. Gelukkig maar. Verder zij mijn oma in de kraamweek tegen mij: waarom is je buik nog niet plat? Hij is nog erg dik hoor. Ik hoefde niet eens te reageren want dat deed een woedende kraamverzorgster wel voor mij
De beste manier om met gezeur om te gaan? Zorgen dat je geen gezeur KRIJGT. En dat doe je door altijd te laten zien dat jij weet wat je doet, vertrouwen uit te stralen en volwassen te zijn. Mensen voelen dan niet te behoefte om zich met je te bemoeien... en echte onverbeterde bemoeials die negeer je gewoon.
Cygnet en hoe verklaar je het gezeur wat Miepske krijgt dan? zijn gewoon van die dingen die heel veel oudere mensen zeggen, heeft niks te maken met dat verhaal van jou toch.
Ik was snel klaar geweest met zulke opmerkingen. Gewoon kortaf zeggen: maar wij doen het zo, zal moeten volstaan. Als ze zitten te zeuren over verwennen en het houdt maar niet op, zou ik misschien zoiets zeggen als: ben je jaloers, wil jij lekker in slaap gewiegd worden soms? Kijken of ze dan nog opmerkingen hebben.
Mijn (schoon)ouders bemoeien zich gelukkig nergens mee. Maar ik kan me ook dood ergeren aan die andere generatie. Wij wonen naast de oma van mijn man. Pffffff, kunt echt merken dat die in het stenen tijdperk de kinderen heeft opgevoed. Nu maakt geen vreemde/irritante opmerkingen meer(dochter is ruim 14 maand), maar in de 1e weken/maanden, kan me er nog over op winden! En dat waren dan de welbekende opmerking he; je moet haar laten huilen, anders word ze verwend. Ze moet meer in de box, het is nog een baby, enz.
Proberen uit te stralen dat je niet op commentaar zit te wachten. En familie die in de kraamweek zonder iets te vragen met mijn baby gingen wandelen terwijl ik er niet bij ben zouden haar van haar leven geen seconde meer zien als ik er zelf niet bij was. Hatelijke opmerkingen bestrijd je met hatelijke opmerkingen, in het voorbeeld van een apart gezicht: " ach weet je bij baby's kan alles nog bijtrekken, bij jou is het blijvend helaas. Nou echt niet dat die dan nog zoiets zegt hoor
Haha tuc! Zal hem onthouden Nou eigenlijk is de hele familie van mijn man een beetje 'anders'. Op de een of andere manier kunnen ze heel moeilijk complimenten maken. Ze weten zich gewoon niet te uiten. Als mijn man als kind thuis kwam met een 8 voor een proefwerk zei zijn vader: het had ook een 10 kunnen zijn. Beetje sneu eigenlijk.