Er is een verschil tussen een reactie geven en agressief zijn. Je kan je reactie normaal geven en hoeft niet meteen agressief te worden. Persoonlijk zou ik mijn kind ook geen voorbeeld willen geven dat ik maar over me heen laat lopen.
Ik erger me ook wel eens dood aan krijsende kindjes. Zeker als de mama het compleet lijkt te negeren. .. bedoel, ik zit daar ook en wil ook van mijn gesprek en broodje kunnen genieten. Misschien dat de vrouwen aan de andere tafel dachten dat je er niets tegen deed? Vandaar misschien hun reactie? Dat ze het zo door het restaurant schreeuwen vind ik niet oké trouwens. Je kunt zoiets ook anders duidelijk maken.
Ik zou ook not amused zijn maar ik zou niet zelf gaan lopen schreeuwen en al helemaal niet waar mijn kind of kinderen bij zijn.Je geeft op die manier niet echt het juiste voorbeeld. Ik zou er wellicht iets over zeggen maar zou me niet gaan verlagen tot asociaal gedrag omdat ik voor mijn kind zou moeten opkomen. Ik kom ten allen tijden voor mijn kinderen op maar niet op deze manier.
+ 1. Ik zou ook nog even een rondje drinken bestellen. Wat misschien wel twee, misschien zou ik er zelfs nog wat dichter bij gaan zitten.
Ik had niet terug geschreeuwd, maar er zeker wat van gezegd! Je hoeft niet alles te pikken, hoor. Je kind mag best zien dat je voor jezelf opkomt.
Doordat TS zei dat ze ook tegen haar man uit was gevallen koppelde ik het aan agressief. Maar nee, dat had niet zo hoeven te zijn, dat klopt.
Ik heb dit ook een keer gehad. Ben niet uit m'n stekker gegaan maar kon ook niet m'n mond houden. Ik schreeuw niet tegen mijn eigen kind dus niemand niet. Zelfde geval, broodje eten, oudere dame. Vond het nodig om haar toe te schreeuwen: En nu ga jij je gedragen! Terwijl ik midden in m'n opvoedmoment zat. Ik heb het volgende gezegd: Pardon? Ik geloof niet dat ik u heb gevraagd zich te bemoeien met de opvoeding van onze dochter. Daarbij heeft niemand het recht te staan schreeuwen tegen een kind van 2 dat doe ik zelf ook niet. Wat gaat ze daarvan doen? Beter luisteren? Toen kreeg ik een heel verhaal over haar kinderen en vroeger bla bla bla. Daarbij kon ze haar gesprekspartner niet verstaan (onze dochter begon te huilen omdat ze een ander broodje wilde ghehe). Ik ben blijven zitten, heb mijn dochter kleurtjes gegeven en heb tegen de dame gezegd: Als u er nog verder last van heeft gaat u maar ergens anders zitten. Ik wens u succes want de wereld stikt van de 2-jarigen.
Had je dan ook gewild dat je man erbij was komen staan en lekker mee was gaan doen? Vader en moeder met harde stem erbij en je kind daar getuige van laten zijn? Je man kiest eieren voor zijn geld gewoon omdat het het niet waard is om daar energie in te steken. De enige die zichzelf voor l*l heeft gezet ben jijzelf en niemand anders. Ik denk dat je gewoon door je hormonen een beetje te emotioneel heb gereageerd.
Stomme oude heksen Denk dat ik ook aardig uit me plaat zou gaan , ik schreeuw niet tegen me kind en een ander moet dat zeker ook nooit doen
Ja dat had ik gezellig gevonden Ik vond dat hij er wat van had moeten zeggen instead of me. Ik vind het heel moeilijk om "netjes" van me af te bijten op zo een moment en zeker nu en dat weet hij. Hij kan dingen netjes oplossen, ik heb daar soms moeite mee. Ik heb me idd iets te veel laten gaan misschien, maar niet naar die vrouwen toe, maar wel naar hem. Maar op dat moment voelde ik me gewoon niet gesteund.
wauw ook lef zeg! Hele goede reactie van je; knap!! Had dat ook wel zo willen zeggen, maar is er helaas niet zo uitgekomen
Ik had zeker hetzelfde gedaan en ik vond je nog netjes, met al je hormonen hihi! Dat zijn dan volwassen vrouwen pffff:x
Wow, die is van de zotte. Ik had het zelfde gedaan als jij hoor! En als mijn man mij dat had geflikt, dan had ik hem toch effe flink te kakken gezet, en ik had 'm heel de dag niet meer aangekeken. Is ze nou helemaal van de pot gerukt, takketrol. Het is al erg balen voor jou dat je dochter zo vervelend was, als jij er nou gewoon op je gemak bij zou zitten, dan is het anders, maar je handelde toch gewoon. En inderdaad iedereen is jong geweest, en we weten allemaal hoe kinderen kunnen zijn... Ach ik leef met je mee, want ik weet dondersgoed hoe het is, kinderen zijn gewoon onpeilbaar. En zo'n vrouw heeft zeker niet het recht om tegen jouw kind te schreeuwen.
Wij noemen zulke mensen altijd de babyboomers, wat mij betreft verwende, brutale, oudere mensen. Maar met terugschreeuwen, verlaag je jezelf tot hetzelfde niveau, al begrijp ik je wel!
Ik was toen niet zwanger he .. Nee alle gekheid. Ik wil niet dat mensen schreeuwen tegen m'n kind. Dus terugschreeuwen is geen optie en geen voorbeeld vind ik. Overigens vind ik zoals in jouw geval stem verheffen wel wat anders dan schreeuwen. Ik praatte ook niet helemaal zachtjes hoor
Ik heb het toevallig zelf een paar maanden geleden gehad. We zaten met mijn familie en mijn kinderen en nichtje op een bankje in een winkelstraat. We waren wat moe en de kinderen liepen wat achter elkaar aan te rennen. Niet heel erg druk, ze riepen een beetje achter elkaar aan, gewoon speels, zoals kinderen dat doen. Op een gegeven moment begint een oude vrouw (denk een jaar of 70) te roepen naar ze, en NU is het GENOEG! HOU NU op dat dat gebler, het is hier geen speeltuin, potverdorie! Ik kon toen ook mijn mond niet houden, ik heb niet lopen schreeuwen, maar ik heb haar wel even goed duidelijk gemaakt dat dit een winkelstraat is, en geen bejaardentehuis, en dat het stikt van de kinderen en mensen en dat ze echt niet zachtjes en rustig aan hoeven te doen. En dat als ze er last van heeft, ze maar lekker op een hutje op de hei moet gaan zitten waar het lekker rustig is. Ze deden echt niks verkeerd. Mijn zoon en nichtje hadden niks door gelukkig, maar grr ik had echt zoiets van ga lekker ergens op het dak zitten ofzo met je karretje, stom mens
Ik denk dat zich schaamde voor zijn vrouw Is toch ook niet leuk om dit zo te doen met je 2 jarige erbij? Ik heb ook een 2-jarige maar ik zou mijn kind niet bloot willen stellen aan een hysterische moeder. Je kind is die ouwe schreeuwende toverkol allang vergeten maar als je moeder zo emotioneel wordt maakt dit wel degelijk indruk en niet op een leuke manier. Toen in destijds zwanger was was ik ook opvliegend en veel te emotioneel.Als je daar dan later aan terug gaat denken dan schaam je je ook rot Ik begrijp heus wel dat je boos wordt maar ik zie het ook van een andere niet hormonale kant.Ik zie veel te vaak om me heen ouders die te emotioneel reageren op alles wat hun kinderen aangaat en dan maar gaan lopen schreeuwen en blerren omdat ze assertief willen zijn maar er zijn ook nog andere wegen die naar Rome lijden. Ik zie het op het schoolplein,op de sportvereniging en noem maar op. Op deze manier gaat de hele maatschappij op zijn gat omdat iedereen elkaar maar wil overschreeuwen. Vind ik gewoon jammer.
Ik ben het met Anouk2005 eens. Het was een ongemakkeljke situate waar je in zat met een vervelend kind en dan is het rot dat een ander zich daar mee gaat bemoeien (en vooral gaat schreeuwen) Maar ik zou zelf nooit uit mijn stekker gaan tegen zo'n persoon, dat is niet het voorbeeld dat ik zou willen geven aan mjn kind.