Ik had er wel wat van gezegd want niemand hoeft tegen mij of dochter te schreeuwen. Hoe harder je schreeuwt hoe minder ik geneigd ben om mee te werken. Dochter was en is een echte driftkikker, maar nu ze goed kan praten en begrijpen is het meestal zo weer over. (Ik kreeg dr gisteren zowaar zonder driftbui weer mee uit een winkel waar ze kon spelen met lego)
Wat erg voor je, meen ik echt. Een soortgelijke situatie maakte ik mee afgelopen weekend op een speeltuin. Er was een jongetje van een jaar of 3, die duidelijk een achterstand had. Kon je gewoon zien aan zn uiterlijk, maar vooral aan zn gedrag. Het jongetje rende andere kindjes achterna en zat aan hun fietsjes of trok aan hun jasjes. De moeder was hem wel steeds aan het corrigeren op zn gedrag, dat hij dat niet moet doen bij andere kindjes. Maar het jongetje begreep het niet (begrijpelijk echt!). En de andere kinderen vonden hem wel interessant, de mijne ook die speelde gewoon met hem. Op een gegeven moment komt er zo'n moeder de speeltuin binnen, met een dochtertje. Het jongetje rende direct op haar af en dat meisje werd er een beetje bangig van. Die moeder riep naar haar dochter, ga maar ergens anders spelen, maar dat meisje riep de hele tijd mama mama hij loopt steeds achter mij aan.' De moeder van het jongetje riep, nee niet doen lieverd laat het meisje lekker spelen ga anders even in de zandbak spelen. Maar het jongetje vond het meisje interessanter. Maar dat meisje meisje wilde niet met hem spelen, dus die moeder beende ineens met grote stappen (mega lange vrouw), op dat jongetje af en schreeuwde "JIJ BENT NIET NORMAAL HE!! GA ERGENS ANDERS SPELEN JOH!!" Echt ik zat zo.... werd er zo onpasselijk van, want je had dat kindje moeten zien, die gaf haar de allerliefste glimlach van de wereld en zei 'ik ben heel normaal hoor, ik ben lief'. Antwoord ze hem "NEE JIJ BENT ALLES BEHALVE LIEF, IK GA HET TEGEN JE MOEDER ZEGGEN!". Dus zij naar die moeder en zegt, 'je zoon maakt mn dochter bang hoor'. En die moeder met grote ogen naar de kijken vol verbazing, die wist echt niet wat die moest zeggen tegen zo'n geval. (gelijk had ze!). En haperde, ja sorry ik zal 'm beter in de gaten houden. Zegt die vrouw weer 'Ja nu maakt het niet meer uit, we moeten toch gaan'. Mijn lieve God, dat er zulke asociale trieste mensen op de wereld bestaan wist ik, maar dit was echt heel triest. Is het enige wat ik dacht. En als ze zich zo had gedragen tegen mijn kind, was ik ook zeker rustig gebleven maar dan had ik haar zeker duidelijk gemaakt dat het ook op een normaal manier kon en dat ze mijn kind al helemaal niet abnormaal moest noemen in zijn bijzijn en in bijzijn van alle mensen in de speeltuin. Achteraf dacht ik, had ik er misschien wat van moeten zeggen, maar het ging allemaal zo snel, en haast ongelooflijk dat zoiets gebeurde. Verschrikkelijke mensen op aarde, moge God ze leiden....
Je vraag was: hadden jullie hetzelfde gedaan? Nee, ik had niet hetzelfde gedaan. Ik laat me niet zo snel uit de tent lokken denk ik. In principe zegt die vrouw niks vreemds, ze vraagt of het wat minder kan (op harde toon ) Ik had er rustig op gereageerd in de trant van: "ik werk eraan" ofzoiets... met een knipoog. Je dochter zal heus niet voor haar leven getraumatiseerd zijn denk ik door de opmerking van een bejaarde. Dus mijns inziens een overdreven reactie en ik geef je man groot gelijk dat hij je daar weghaalde.
Dat weet ik nog niet zo zeker. Hier een pittige dame die we negen van de tien keer op tijd aanpakken om zulke situatie te vermijden. Maar dat dat altijd lukt dat geloof ik niet zo. Er zullen vast kinderen zijn die pittig zijn en waarbij op tijd ingrijpen ook niet werkt. Verder ben ik het wel met Anouk eens
Anakin: ben het helemaal met jou eens. Veel mensen zouden er ook wat van gezegd hebben tegen die oudere vrouw, maar het is toch logisch dat als jij ergens rustig zit te eten, en iemands kind loopt te gieren en te brullen, dat daar het hele restaurant mee gestoord word.. Als ik weet dat mijn kind in zijn 'niet zo'n leuke periode' zit, ga ik niet uiteten, punt. Je moet gewoon een beetje rekening met elkaar houden. Ik was er niet bij dus ik weet niet op wat voor toon die vrouw dat zei, maar ik begrijp haar frustratie wel, en die van de TS eigenlijk niet.
Totdat straks een keer iemand zo tegen jouw kind uit valt. Tuurlijk is het vervelend en storend, maar ze was ook al aan het weggaan he. Je kan niet alles roepen wat je denkt. Als moeder zijnde raakt zo'n reactie je gewoon, dat is je moedergevoel. Apart dat je dat niet begrijpt.
Ben blij dat de meerderheid het wel met me eens is. Ik vond dat mens echt onbeschoft. Ze schreeuwde bijna nog harder dan mijn dochter deed, heel de tent kon het horen en iedereen viel ook stil. Toen mn dochter zo tekeer ging was dat alles bij elkaar nog geen vijf minuten waarin dat gebeurde en we dus weggingen. Ik kan haar op zo een moment niet rustig krijgen, ze is niet voor rede vatbaar. Ja als ik mijn telefoon zou geven en ze filmpjes op YouTube zou mogen kijken. Maar dat vertik ik ook want dan ga ik dat gedrag een beetje zitten belonen. Het was niet echt uit eten, we hebben het over een kopje koffie en een broodje. Uit eten daar waag ik me al helemaal niet aan op het moment Mijn dochter zal er niets aan overhouden nee, maar hier spookt het nog steeds door mijn hoofd als ik naar dr lieve koppie kijk en hoe iemand uit zn plaat ging tegen haar. Bah.
Ik had me waarschijnlijk teveel gegeneerd om er wat van te zeggen. Het zit meer in mijn aard om dan excuses te maken en snel weg te lopen. Het is niet netjes van die vrouw om zich zo met de situatie te bemoeien en het getuigt van weinig begrip en inlevingsvermogen. Maar het gedrag van dochterlief was ook niet zo netjes en dat zou ik mijn dochter dan ook uitleggen. Misschien leert ze er wat van.
Logisch meid. Het zou mij ook niet 123 loslaten. Want hoe irritant ze het ook vond, waar haalt ze het lef vandaan zo te reageren? Daarbij kunnen jullie er toch niks aan doen en ben je ook nog eens opgestapt. Dat is wat anders dan ouders die er lak aan hebben en blijven zitten, of hun kinderen laten rondrennen bijvoorbeeld.
Hihi, ik moest eigenlijk lachen om dit topic. Ik zou lachen om de reactie van deze vrouw en vragen of ze misschien een dagje wil proberen om mn dochter een beetje fatsoen bij te brengen Ik denk dat ze dan gelijk klaar had geweest met haar gemopper. En zoniet, ook goed, zonde van je leuke dag om je er druk over te maken. En ja, ik vind kinderen van een ander ook wel eens aso, maar dat zullen mensen ook wel eens van mijn kind vinden. Jammer dan. Leven en laten leven.
heel naar deze situaties. Onze oudste zoon heeft autisme en een verstandelijke beperking. Wij vallen altijd op...hij rent weg, gilt, spring, fladdert, bijt op zijn hand, is druk....mensen kijken altijd. Heel soms hebben we wel eens een nare opmerking gehad. Ik blijf rustig en zeg 'mijn zoon heeft een verstandelijke handicap, hij kan niet normaal doen'. Mensen druipen dan altijd af. Maar ik blijf toch met een rotgevoel achter. Ik snap die opmerkingen echt niet...of het nu gaat om een jong kind (wat verwachten mensen van kinderen van nog geen 2???) of kinderen met een beperking...waarom doen mensen dat? Wat drijft je om dergelijke opmerkingen te maken? Het is toch duidelijk dat ouders het al moeilijk genoeg hebben? Waarom er nog een schepje bovenop doen? Kan net niet begrijpen hoor...
Goed gezegd. Normaal lachen mensen naar mij en me zoontje van ach lief maar je hebt er sommige bij omg haha
Schreeuwde ze echt? Of zei ze het wellicht hard, omdat ze doof aan het worden is? Ik vind sommige moeders ook wel echt overdreven kunnen reageren. Kinderen zijn ook niet van porselein. In eerste instantie vind ik het taak aan de ouders je kind te proberen te laten beheersen, en anders kun je beter er niet heen met je kind want je stoort anderen er wel mee, ga dan lekker naar het bos, park, kinderboerderij ofzo...iets kindvriendelijks. En ja ik heb zelf ook kinderen, twee jongens. Nou dan weet je het wel...niet te houden soms! Maar ik ga dan ook niet "gezellig" nu met hun ergens wat eten want dat is gewoon niet gezellig met kinderen onder de 4 ! Komt wel als ze groter zijn. Maar terug te komen op je topic, als ze echt keihard schreeuwde vind ik het ook niet normaal. Maar als ze er wat over heeft gezegd, dat moet kunnen, het is ook irritant.
Kinderen met autisme kunnen weinig war aan hun gedrag doen. Kunnen ze niks aandoen en dat moeten mensen respecteren vind ik