Ik heb een eigen bedrijf. Ziekmelden kan niet. Alleen in het geval van de allerhoogste nood gooi ik de zaak dicht. Er is geen vervanging mogelijk op een termijn van enkele dagen, hooguit een achtervang 10 km verderop. Die gaat het tijdens mijn zsverlof ook tijdelijk overnemen.
Voor de dames die zich hondsberoerd voelen en vol schuldgevoel thuisblijven om voor zichzelf en hun baby te zorgen: Als je je werkgever meld dat je zwanger bent krijgt die al jouw zwangerschapsgerelateerde ziekte uren vergoed....
Dat is toch gewoon voor iedereen persoonlijk? Ik ben iemand die me echt niet snel ziekmeld, maar tijdens mijn eerste zwangerschap ben ik dus te lang doorgegaan. Vanaf week 8-12 gewoon doorgewerkt, terwijl ik om het half uur op het toilet zat te kotsen. Met 12 weken toen ik opstond van de trap gevallen, omdat ik gewoon niet meer genoeg voedingsstoffen had. Dat was een wake-up call. Ik heb me ziekgemeld. Met 13 weken lag ik in het ziekenhuis, omdat ik compleet uitgedroogd was. Mijn moraal van het verhaal? Je kan niet in iemands anders lijf kijken. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die te makkelijk zijn, maar die zijn er ook met "gewoon" ziek worden.
Ik meld me niet zo snel ziek, eigenlijk alleen als ik niet meer op mijn benen kan staan, koorts heb of moet overgeven. Heb vaak genoeg last van extreme verkoudheid, hoofdpijn of andere lichaams pijntjes. Maar ga dan gewoon naar kantoor. Denk dat het ook afhankelijk is van het werk dat je hebt, ik heb een kantoorbaan en kan dan nog vrij rustig aan doen maar toch wat werk verzetten. Vaak als ik ziek ben dan verwerk ik thuis ook nog even wat e-mailtjes. Bij beide miskramen ben ik wel thuis gebleven, werkgever en 1 collega hierover ingelicht en die hadden alle begrip. Totaal geen probleem. Zij begrepen ook wel dat ik dit thuis wilde verwerken.
Preciessss. Werkgever zal mankracht missen maar qua centen komt die niets te kort. UWV heeft dat niet voor niets landelijk bepaald voor zwangeren. Voor iemand met een eigen bedrijf weet ik helaas niet of dat ook mogelijk is. Ik heb me laatst ziek gemeld omdat ik zwaar verkouden was en griep had. Heb wel een kantoorbaan, maar om snotverkouden telkens de telefoon aan te moeten nemen of mensen aan de balie te woord te staan, vind zelfs mijn werkgever niet fijn. Mocht de kwaaltjes erger worden dat ik hierdoor zwak, beroerd en misselijk voel, zal ik zeker ziek melden want een lange werkdag breek je volkomen.
Hallo allemaal, ook ik ben gigantisch moe en misselijk. Ben nu bijna 7 weken zwanger. Heb me met 5,5 week ziek gemeld en ook verteld dat ik zwanger ben. Werk nu 14 uur ipv 32 uur. Dit gaat aardig goed, maar ben na het werken wel heel moe. 1 advies: als het niet gaat, ga dan voor je eigen gezondheid (en van je kindje) en meld je ziek! Groetjes Jet
Ik ben het eens met Merah. Ik wil mijn werk verder niet onder mijn tijdelijke situatie laten lijden. Ik moet daar wel bij vermelden dat ik bijna niet misselijk ben of ben geweest, hooguit een beetje beroerd en moe. Maar dat ging na 13 weken ook weer over. Dus ik vind het een ander verhaal als je echt de hele dag boven de pot hangt en bijna niet meer kan lopen van de bekkeninstabiliteit. Je moet zeker niet tot in het extreme door blijven gaan met werken. Ik kwam bij de vorige zwangerschap 1 dag voor mijn zwangerschapsverlof in het ziekenhuis terecht met hellp en heb daar in het ziekenhuisbed nog werk overgedragen aan mijn collega... Dat wil ik nu toch ook wel voorkomen. Bij nader inzien had ik 2 weken daarvoor al een stapje terug moeten nemen. Dat had de hellp niet voorkomen, maar wel de werkstress die ik had toen ik onverhoopt naar het ziekenhuis moest. Goed naar je lichaam luisteren en probeer alles met je werk in goed overleg te doen.
Ik ben niet iemand die me snel ziek meldt. ik heb een kantoorbaan van 39u in de week en heb me nog maar 2 dagen ziek gemeld. De rest van de dagen heb ik gewoon doorgebeten ook al betekende dat 5 x per dag op het werk boven de pot hangen 5 dagen per week... Op zich heb ik lichamelijk geen lastig werk dus ik deed wel wat trager door en had iets minder focus als normaal, maar al bij al lukte het goed. Kon echt niet thuisblijven. Ging me veel te schuldig voelen maar zo ben ik altijd al geweest
Ik heb me vanaf 6 weken ziek gemeld. Ben erg misselijk en regelmatig aan het spugen. Heb bij mijn vorige zwangerschap hetzelfde gehad en bleef toen doorwerken. Uiteindelijk ziek naar huis gegaan en de volgende dag werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Uiteindelijk is de zwangerschap toen bij 8.5 week mis gegaan. Geen oorzaak gevonden maar ik heb toch het gevoel dat die ziekenhuisopname en het zo lang Door werken er mee te maken hebben gehad. Ik heb mijn lesje dus wel geleerd, nu denk ik alleen om mezelf en de kleine. En wat de anderen al zeiden: je werkgever krijgt je uren betaald van het UWV.
Alleen de "zieke" kan beoordelen of ie wel of niet kan werken vind ik. Zelf ben ik de vorige zwangerschappen als vroeg minder gaan werken omdat ik in een winkel werkte en bi had en dus echt geen hele dagen meer kon staan en tillen. Door een leidinggeven zonder begrip teveel geforceerd waardoor ik met 28weken bijna niet meer kon lopen. Bij de 2de eerder aangepast werk gekregen, maar ook helaas met 28weken moeten stoppen. Buiten de bi om heb ik me gelukkig niet ziek hoeven melden. Wat niet betekend dat het allemaal makkelijk was, want ik was heel erg moe. Nu ben ik gastouder en werk ik thuis, dus de situatie is heel anders. Ook zitten mn kinderen allebei op school waardoor ik toch echt mn bed uit moet smorgens ook al hoef ik niet te werken. Dat maakt wel dat de vermoeidheid harder binnekomt, maar ziekmelden is geen optie want dan heb ik geen inkomen. Op maandag en dinsdag is het bikkelen en op woensdag, donderdag en vrijdag kan ik smiddags even een beetje bijtanken omdat ik dan een kindje opvang dat smiddags slaapt en de andere dagen ben ik vrij. hier het plan om zolang mogelijk door te werken en heel hard hopen dat de bi mee gaat vallen (begin het alweer te voelen). Het ligt helemaal aan je gezondheid (buiten je zwangerschap om), je werk en je eigen grens. Tis net als met normale ziekmeldingen. De ene meld zich eerder ziek dan de ander.
Ik meld mij bijna nooit ziek. Ik heb de instelling 'ziek zijn kan ook op werk/school'. Ik blijf alleen thuis als ik moet overgeven. Maar moe, verkouden, misselijk of hoofdpijn kan ik ook daar hebben.
Hier sluit ik mij bij aan. Helaas maken veel zwangeren er 'een potje' van. Een kantoorbaan is fysiek ook niet inspannend (heb dit zelf ook 14 jaar gedaan..) dus uitval zou je minder snel moeten hebben. Een WC is in de buurt toch? De obstipatie wordt thuis niet minder en je kan hiervoor vezelzakjes krijgen bij de HA, dan kan je weer normaal naar de wc. En meer drinken thee/water.
Ik zie trouwens een aantal keer de opmerking voorbij komen dat je je vooral niet schuldig hoeft te voelen bij ziekmelding, want dat een werkgever alle zeangerschapsgerelateerde ziekte financieel vergoed krijgt. Tuurlijk hoef je je, als je echt ziek bent, niet schuldig te voelen. Maar deze opmerking is mij aan de andere kant ook wel een beetje te makkelijk. Een werkgever heeft 9 van de 10 keer namelijk helemaal niets aan die financiële compensatie. Als ik mijn werk neem: we zitten al krap en mijn werk is zo gespecialiseerd dat het maanden zou duren om een buitenstaander op beginnersniveau in te werken. Andere mensen (in mijn geval leukemie-patiënten) zijn daar vervolgens de dupe van. Nogmaals, ziek is ziek. Begrijp me niet verkeerd.
Het ligt eraan wat voor klachten ik ga krijgen, maar ik meld mij niet snel ziek en zeker niet voor misselijkheid, obstipatie of vermoeidheid. Bij mijn vorige zwangerschap heb ik vanaf een week voor de positieve test tot aan het eind van mijn zwangerschap gespuugd en hier heb ik mij nooit voor ziek gemeld. De eerste paar weken had ik een fikse keelontsteking en daardoor 2 weken een spraakverbod en zelfs toen heb ik vervangend werk gedaan. ( werk 4 dagen op een kdv overigens ) Vanaf 20 weken kreeg ik echter steeds meer rugpijn en ook toen heb ik mij niet ziekgemeld, maar dat had ik dan juist beter wel weer gedeeltelijk kunnen doen. Met 28 weken kon ik namelijks niks meer! Van de bank naar het toilet lopen en weer terug was al teveel en deed zoveel pijn! Ik kwam toen ook volkedig thuis te zitten met ernstige BI. Het heeft tot anderhalf jaar na de bevalling geduurd voordat ik volledig hersteld was en dat was echt heel erg! Voor nu houd ik mijn rug dus ook goed in de gaten en trek op tijd aan de bel bij de fysio.
Ik meld me nooit ziek. Ook een kwestie van opvoeding en verantwoordelijkheidsgevoel denk ik. Als je ziek bent, ben je uiteraard ziek, maar als je ook maar een beetje fit genoeg bent, ben ik gewoon op m'n werk. Ik hou ook gewoon van werken.... Ik veroordeel niemand die bij elk wissewasje thuisblijft, maar zelf kan ik dat gewoon niet...
Ik denk dat het erg afhankelijk is van wat voor werk je doet. Bij een kantoorbaan kun je vaak wel wat rustiger aan doen. In mijn geval ga ik veel bij mensen op huisbezoek en kan ik toch niet aan iedereen vragen of ik even in hun toilet mag kotsen Verder mag je tijdens je zwangerschap ook veel minder medicatie gebruiken dus een paar paracetamollen op zak is dan ook geen optie. Ik vind dat je niet snel moet oordelen over zwangere dames die zich ziek melden. deze dames willen misschien wel graag werken tot ze er bij neer vallen maar je moet tenslotte ook aan de gezondheid van je baby denken. Volgens mij is het bewezen dat als je niet naar je lichaam luistert en niet af en toe rustig aan doet je een miskraam of vroeggeboorte kan krijgen
Sorry, maar 'rustig aan doen' en kans op miskraam is juist NIET bewezen. Of er moet echt iets aantoonbaars zijn als buitensporig veel harde buiken waardoor de baarmoederhals verkort of zo. Laten we aub niet die kant op gaan, want het is echt onzin.
Ik ben één van die zwakkelingen en onverantwoordelijken met een slechte opvoeding die zich, na drie weken ziek te zijn geweest in de zomervakantie (toen overigens niet ziek gemeld) vanaf de 11e week (gedeeltelijk) heeft ziek gemeld. Ziek, zwak en misselijk, geen medische oorzaak, specifiek werk wat niet fysiek belastend is en anderen die de dupe zijn van mijn afwezigheid. En nu met nóg groter schuldgevoel. Ik bewonder het doorzettingsvermogen van velen hier. 100% ziek gemeld door de bedrijfsarts, maar sleep me nog maar het werk vanuit (te groot) verantwoordelijkheidsgevoel. Maar nu ben ik op, het is klaar. Drie halve dagen werken en daar als tol 3 dagen kotsmisselijk met een pijnlijke buik op de bank liggen is het mij niet waard. En nee, ik heb niet stiekem nog een druk sociaal leven of doe fluitend het huishouden. Het is hier een teringzooi en ik kom de deur niet meer uit. *cynisme knop uit* Ik schrik van sommige veroordelende reacties hier. Een zwangerschap is zeker geen ziekte, maar de één heeft er gewoon meer last van dan de ander. Ik zou willen dat ik weer volledig kon werken!!
Wat een stoere dames zeg, die allemaal werken tot ze erbij neer vallen en liever nog iets langer. Persoonlijk luister il liever naar mijn lichaam. En dat betekent in de praktijk dat ik 8 van de 10 keer dat ik me niet goed voel, gewoon ga werken. Maar als ik me zo beroerd voel dat ik denk dat m'n leerlingen op die dag minder aan mij zouden hebben dan een aan invaller, dan meld ik me gewoon ziek hoor. Niemand heeft er wat aan als je lichamelijk wel aanwezig bent maar verder nauwelijks fatsoenlijk werk aflevert.