Dan ga je meteen er al vanuit dat wat hij doet fout is en dat hij haar niet laat slapen. Is dat zo? Of reageert je kind gewoon anders als het bij hem thuis is. Dat is namelijk een heel natuurlijke reactie voor een kind. Je zult toch echt moeten proberen om het meer los te laten en jouw manier niet als de enige juiste moeten zien, wil je als ouders samen verder komen voor je kind. Die ander kun je niet veranderen, maar je kunt wel zelf dingen doen die er aan bijdragen dat je samen goede ouders voor je kind kunt zijn.
Ik vind dit een mooiere regeling dan eerder. Misschien kun je wat dingen op papier zetten voor vader. Misschien vind hij het moeilijk.
Het is ook moeilijk, je dochter is nog zo klein en je wilt als moeder zijnde haar beschermen tegen wat jij slecht (of minder goed) voor haar vindt. Dat is je instinct! Ik denk dat je gevoel heel logisch is. Maar helaas is het zo dat dat bij een scheiding niet kan. Je kunt geen absolute controle uitoefenen op je ex en schoonouders, dat zul je los moeten laten. Probeer er vanuit te gaan dat je ex het beste met haar voorheeft.
Ik ga ervan uit dat jullie nog bij elkaar zijn en ik vind het heel knap en verstandig om nu al zo'n plan op te stellen nu de verhoudingen goed zijn. Week op, week af vi nd ik ook veel beter anders verwordt de vader tot een weekendpapa en in het weekend gelden altijd andere regels.
Co-ouderschap lijkt mij nou niet echt ideaal voor een baby van 7 maanden. Als ik naar mijn zoontje van 6 maanden kijk merk ik het heel duidelijk aan hem als een dag anders gelopen is dan normaal. Dus ik vraag me af in hoeverre het goed is voor een kindje van die leeftijd om steeds van ritme en huis te wisselen. Maar goed als je gescheiden bent moet je daarin toch een oplossing zoeken. En ik denk dat het voorstel dat je gedaan hebt dan een goede keus is ook al sta je er zelf helaas niet 100% achter.
Het is geen wedstrijd hoor. Ik snap je moedergevoel heel goed. Ik hoop dat jullie samen om de tafel kunnen (ook met je ex schoonouders omdat zij zo'n grote rol spelen) en dan goede eenduidige afspraken kunnen maken. En die opmerkingen hier over ieder huis zijn eigen regels, dat lijkt me nou zeker niet in het belang van zo'n klein kind. Succes er mee en heel veel sterkte met wat dit met je doet! Liefs,
ik spreek uit ervaring wat betreft scheiden met een heel jong kind. Mijn zoon was 18 maanden toen we uit elkaar gingen. Vanaf de voorlopige voorzieningen hebben wij een co-ouderschap. Dat was eerst om de paar dagen ruilen ivm de bindingsperiode van kind/ouder. En Nu hebben we een week op week af regeling. Wat je als gescheiden ouder moet leren is loslaten. Of het nu gaat om een weekend regeling of een co-ouderschap. De opvoedregels zoals jij ze in je hoofd hebt doe dat bij je thuis maar dat kun je je de andere ouder niet opdragen. Hoe graag je dat ook wilt. Hier is bedtijd een groot probleem en nu na 6 jaar komen wij dan eindelijk nader tot elkaar maar dat is meer omdat school zich er ook mee begint te bemoeien. Eerder reed ik nog wel eens langs zijn huis om dan te kijken of zoon al op bed lag. En dan zag ik hem rustig nog om half 11 rond lopen terwijl hij er de volgende morgen weer vroeg uit moest voor school. Hoe moeilijk ook dat moest ik loslaten. Dat gaat compleet tegen je gevoel in maar het moet wel. Bij mama, mama haar regels en bij papa, papa zijn regels. Wil je dat niet dan is de enige oplossing om het weer samen te proberen maar denk niet dat je dat wil want je ben vast niet gescheiden omdat het zo gezellig was. Wat betreft de regeling ondanks dat het zo'n klein poppetje nog is, is het voor het kind wel belangrijk om papa te leren kennen als ouder en dat gaat niet met 1x per 2 weken een weekend. Raad van kinderbescherming geeft een regeling om de paar dagen aan om het kind aan beide ouders te laten hechten. Is veel weet ik maar helaas is dat een van de keerzijdes van scheiden. En als mama gefaald nee dat heb je niet... ook al zijn papa's regels anders als die van jou hij doet het wel omdat hij van zijn kind houdt. Sterkte met deze moeilijke tijd
Niet om het 1 of ander Ts, maar eerlijk zelfs mij stoot je met je manier van reageren tegen het verkeerde been! Je laat echt overduidelijk merken dat je niet naar je kind kijkt en je eigen belang voorop te stellen. Blijkbaar reageerde jullie kleine wel goed op de omgang die er met BJZ gemaakt was, anders had je neem ik aan wel met meer gekomen als alleen het over en weer pingelen van je kind! Ik vraag me werkelijk af of jij maar ook andere dames (en heren) ook maar enig besef hebben wat het met een kind doet? Ik ben voorstander dat er 2 ouders zijn, maar dan moeten ze er wel beide toe in staat zijn. Ik maak uit niets op dat je ex niet in staat is of kan worden geacht om jullie kind op te voeden. (Het is namelijk wat anders als naar jouw eisen van hoe wie wat te doen op te volgen) daarbij komt een BJZ en een rechter niet zomaar aan dit soort uitspraken, als de rechter ook maar enigszins getwijfeld had, was hij terug gegaan naar jouw eerste eis of zelfs nog minder! Blijkbaar heb je niet aan kunnen geven of voldoende kunnen onderbouwen dat hij niet geschikt zou zijn. (Maak ik immers ook niet echt op uit je tekst! En om compleet te zijn, de reden dat ik hier zo op reageer is de volgende (misschien in sommige hun ogen off-topic, maar misschien dat Ts hierdoor realiseert dat wat zij nu doet niet in het belang van hun kind is!) De vader van mijn zoon zegt dat hij omgang wil, eist het, beweert het belang van zoon voorop te zetten, maar komt dit keer op keer niet na. En dat gaat stukken verder als een schriftje niet bijhouden! Ik heb ondertussen een kind van 6 wat met migraine/spanningshoofdpijn op de bank ligt omdat hij compleet ingestort is door alle acties van zijn vader tot nu toe! En ondanks dat na lang aangeven het omgangshuis door de signalen de stekker eruit hebben getrokken blijft vader door gaan. Met als resultaat nu een kind dat ingestort op de bank ligt. Ik zal niet zeggen dat ik nergens debet aan heb, maar ik kan mezelf tenminste wel in de spiegel kijken dat ik alle stappen ondernomen heb uit oogpunt van mijn zoons belang! Ook als die stappen mij niet aanstonden of ik bij voorbaat de gevolgen al kon inschatten!
Heb mijn oorspronkelijke post weggehaald omdat het een hoop discussie zal opleveren waar ts niks aan heeft en niet bij gebaad is. Ts wil je meegeven dat ik wel de indruk heb dat jij voor je kindje opkomt. Ik zou proberen de dingen als kort slapen overdag los te laten voorlopig. Maar je wel richten op de gevaarlijkr situaties zoals op de fiets mee. Hulp vragen bij cb of evt amk wat je daarmee moet en kunt. En proberen zulke dingen bij je ex aan zn verstand te krijgen dat dit echt gevaarlijk is.
je moet ook blij zijn.. mijn kind is WEER niet opgehaald door papa.. nu al de 5e keer dacht ik uit me hoofd... niet bij zjn afzwemmen geweest of proefzwemmen (dat was ook papas weekend) maar hij komt WEEEEER niet.. ik kan hem wel schieten.. maar houd me netjes in...
waarom niet? Het kindje weet straks niet beter dan dat ze een paar dagen in de week bij papa woont en de rest bij mama. Dat lijkt me zelfs beter voor de bandvorming tussen haar en haar vader. Ik mocht willen dat ik met mijn ex een co-ouderschap kon hebben maar dat gaat helaas niet omdat hij in het buitenland woont. Daarbij, als ouders hun kind met 3 maanden al hele dagen naar de opvang brengen , is er ook geen haan die er naar kraait.
Hij heeft asperger en woont weer bij zijn ouders , nou en?! Toen je nog met hem samen was , was hij blijkbaar wel goed genoeg om mee in het huwelijksbootje te stappen en een kindje mee te krijgen. Nu is dat ineens niet meer zo en wordt zijn autisme als 1 van de redenen gebruikt om jullie ( ik zeg met nadruk JULLIE ) dochter niet om de dag bij hem te laten zijn. Mijn inziens heb jij het belang van je dochter niet voorop staan maar alleen dat van jezelf, en als ik jouw ex was was ik nooit met deze regeling akkoord gegaan en had ik er op gestaan dat ik mijn dochter elke week te zien zou krijgen/voor haar zou mogen zorgen. het is immers ook ZIJN kind, niet alleen dat van jou. Wees verdorie blij dat je een ex hebt die na de scheiding nog steeds betrokken is bij jullie kind. Zat vaders die hun kinderen laten barsten.
We zijn nu bijna 8 jaar bij elkaar. De reden waarom we deze co-ouderschapsplan al hebben is dat dit het beste is voor de kinderen. Er kan vanalles gebeuren tijdens een onverwachte scheiding waardoor je zo emotioneel kan zijn en dan niet helder kunt nadenken. Aantal jaren geleden geef ik eerlijk toe was ik ook egoistisch en wilde ook niet dat de kids hele week bij hem was etc.. maar nu ik veel beter in mijn vel zit en meer ontwikkeld ben kijk ik ook echt naar wat belangrijk is voor onze kinderen. Ik wil dat zij hun papa en mama evenveel zien in de maand en dit geeft ook de meeste rust. Ook voor mij en mijn vriend en staan hier ook beide 100% achter. Wij hebben de plan dus puur dat mocht zoiets gebeuren wij dus in een emotionele periode altijd aan ons plan moeten houden in belang van onze kinderen. Dit zouden veel meer mensen moeten doen
Jij zegt wat ik ook wilde zeggen. Juist voor een baby is dit een hele goede basis in een scheiding. Kind groeit er in op en weet dan niet beter, ziet papa en mama evenveel.
ik snap de fout eerlijk gezegt niet, Wat kan er fout zijn aan een kind dat naar zijn/haar vader gaat. als er helemaal niets anders aan de hand is dan een andere opvoeding? Kindje heeft wat voor leeftijd dan ook recht op papa en mama.. Ik snap dat het even lastig is dat je haar los moet laten, maar bedenk dat hij echt wel van jullie kindje houd. Anders was er niet voor haar gevochten.. Realiseer je ook goed dat er gelukkig een papa in beeld is die ook wel uitvoeren, want er zullen hier op zp ook vast dames zijn waarvan de papa niet in beeld is of wanneer het hem uit komt.. Knuffel meid!