Ik ben super allergisch voor honden, op de schaal van 1 tot 10, heb ik een tien. Mijn ouders hebben al heel lang een hond, ook toen ik daar nog woonde hadden ze hem al, ik ben door al die jaren een soort "immuun" voor hem geworden. Nu hebben mijn schoonouders vier honden, allemaal nog jonge honden die dus regelmatig door het huis rennen en stoeien. Als ik daar op visite ben, krijg ik het echt binnen 5 minuten benauwd en niet een beetje benauwd, nee zo benauwd dat ik mijn medicijnen om de paar minuten moet gebruiken...wat dus niet de bedoeling is en slecht is voor mijn gezondheid. Ik krijg ook binnen 5 minuten een loopneus en overal jeuk. Ik vind dit echt vreselijk...want ik wil ook graag bij mijn schoonouders op visite komen met de kinderen...maar dat gaat dus echt niet. Dit is eigenlijk pas gekomen tijdens mijn zwangerschap van de jongste, toen is mijn allergie, vooral daar, erger geworden dan het al was. Maar het is nog steeds niet minder geworden... En elke keer als ik weer probeer om daar op visite te gaan kan ik binnen een half uur weer naar huis en dan heb ik het echt heeel benauwd ondertussen, maar toch probeer ik het elke keer weer. Nu heb ik vorig jaar 3 weken na mijn bevalling een erge ruzie gehad met mijn schoonmoeder. Ze wist dat ik heel veel last had van mijn allergie en daar dus niet langs kon komen, dus hadden we afgesproken dat we met mijn schoonouders s`ochtends kerst zouden vieren bij ons thuis en s`middags gingen we naar mijn ouders. Mijn schoonmoeder vond het belachelijk dat we niet naar hun toe kwamen maar wel naar mijn ouders gingen, ze kon niet begrijpen dat ik van mijn ouders hun hond bijna geen last had en van hun honden (toen nog 2) wel. Terwijl ze zelf zag dat het bij hun thuis echt niet ging en van mij en mijn vriend al vaker had gehoord dat het bij mijn ouders wel ging. Ik had ook al meerdere keren aangegeven het heel vervelend te vinden dat ik daar niet meer kon komen en dat ze maar veel bij ons langs moesten komen omdat we ze wel graag wilde zien en dat we weer bij hun langs zouden komen als de allergie weer wat minder werd. Maar het ging zelfs zover dat ze op kerstavond hier langskwamen (3 weken na mijn bevalling, in de tussentijd nog ziek geweest en nog helemaal onder het exceem en last van ontstoken ogen door mijn heftige allergie) en ze mij maar bleef zeggen dat het niet kan dat ik zo heftig reageer op hun honden en op die van mijn ouders bijna niet en dat ze het belachelijk vond dat we niet bij hun kerst konden vieren en daar wel, ze bleef maar doorgaan en doorgaan...zo erg zelfs dat ik huilend me huis uit ben gerend omdat ik er niet meer tegen kon... Uiteindelijk is het weer goed gekomen, zonder iets uit te praten en is ze met kerst gewoon bij ons langsgekomen. We hebben het er nooit meer over gehad. Nu is ze gisteren weer helemaal uit haar plaat gegaan tegen mij aan de telefoon en wil ze haar zoon, mijn vriend niet spreken. We hadden haar gevraagd of ze dit weekend op de kinderen willen passen. Wij zijn aan het klussen in ons nieuwe huis en moeten volgende week verhuizen, we hebben het dus echt super druk!! Maar ze konden niet oppassen want mijn schoonvader is ziek en heeft last van zijn rug. Maar we moesten eind van de week maar even bellen om te kijken of ze toch wel konden. Nu kwam ze afgelopen donderdag bij ons nieuwe huis langs om even te kijken en een telefoon te brengen die ze hadden geleend. Ze zei dat ik of mijn vriend de volgende dag moest bellen om te kijken of ze nog konden. Mijn vriend werkt doordeweeks van 6 tot 17.00 of nog later en gaat daarna klussen tot 23.30 in het nieuwe huis, ik klus doordeweeks ook een aantal dagen in het huis en ook het hele weekend. We moeten wel zoveel in het huis werken, want we moeten binnen een maand over zijn en er is veel op te knappen in het huis. Als ik niet aan het klussen ben heb ik het druk met thuis dingen regelen voor het huis plus nog eens de zorg voor 2 kinderen en 2x de overblijf tussen het klussen door. Wij zijn dus echt helemaal vergeten te bellen, echt niet expres natuurlijk, maar door de drukte helemaal vergeten. Belt mijn schoonmoeder dus zaterdagochtend heel boos op dat ze heel boos is dat we niet hebben gebeld en dat ze mijn vriend niet hoeft te spreken en dat ze echt zwaar beledigd is... Maar ze had toch zelf ook even kunnen bellen...ze weet toch dat we het druk hebben en zoiets kunnen vergeten. Tuurlijk hadden we even kunnen bellen, maar we zijn het gewoon echt vergeten omdat we het zo super druk hebben!! We maken echt lange dagen en ik ren van hot naar her om de oudste naar school te brengen, de kleinste naar mijn moeder te brengen, dan weer snel naar het huis, dan weer snel terug naar school dan weer naar mijn moeder en dan weer naar het huis en dat al weken lang... Mijn vriend staat altijd voor ze klaar, ze weten dat hij het super druk heeft en dan makkelijk iets vergeet...waarom moet je zo tegen hem doen. En als wij het niet zijn waar ze vervelend tegen doet is iemand anders wel de sigaar...mijn schoonvader heeft het ook vaak te verduren met haar. Ik weet niet meer wat ik met haar moet hoor, ik vind het echt zo lullig hoe ze nu weer doet en dan heb ik het nog geeneens over de gemene opmerkingen die ze maakt tegen de kinderen over ons...van heb je nu nog geen schoenen tegen de jongste (toen het zomer was en hij nog geeneens kon lopen) of mag je nou nog geen koekje eten van je vader en moeder...of heeft je moeder dit gedaan of dat gedaan noujaa En ga zo maar door en dan op zo`n vreselijke toon...en ook echt tegen de kinderen!! Wat een verhaal maar moest het ff kwijt...ik ben benieuwd hoe dit nu weer verder gaat...
Wat onwijs vervelend! Zou gewoon geen contact meer zoeken en ze in dr sop gaar laten koken. Met zulke dingen ben ik heel snel klaar hoor.
Ik denk er ondertussen ook zo over, dit is nu al de zoveelste keer dat ze echt onwijs boos wordt om niks... Het is niet eerlijk tegenover mijn vriend, die verdiend dit gewoon niet. Het zijn dingen waar zij boos over wordt, waar wij gewoon niets aan kunnen doen en het is elke keer op een moment dat we zulke onzin echt niet kunnen gebruiken... Met kerst was ik net drie weken daarvoor bevallen en was ik in de tussentijd ziek geweest en zat ik helemaal onder die ellendige exceem...ik voelde me dus al niet top en dan gaat zij mij in mijn eigen huis voor leugenaar uitmaken en maar door blijven tieren tegen me... En nu weer over dat oppassen, tuurlijk hadden we even moeten bellen, maar we hebben het echt gewoon mega druk en vergeten dan weleens iets... Als ze had nagedacht had ze dat wel begrepen neem ik aan, maar het lijkt wel alsof ze uit is op ruzie ofzo...
Ik zou als ik jou was proberen afstand te houden. Ze hoeft niet zo tegen jullie te doen en al helemaal niet van die gemene opmerkingen te maken. Zou alleen voor "noodzakelijke dingen" contact zoeken en bv de feestdagen. Hopen dat het kwartje valt
Tsja weet je. Het leven is te kort om hier zo tegenaan te blijven hikken. Op een gegeven moment moetje die nnegativietijd gewoon uit je leven weren. En wie weet komt t dan van zelf is goed als je laat zien dat er met jullie niet te ssollen valt. Als het dan niet van hun kant uit komt zegt dat ook weer genoeg.
Je hebt gelijk, het is ook altijd op de momenten dat er hier iets is en we dat niet kunnen gebruiken, alsof ze het erom doet... Ze voelt zich ook heel snel achtergesteld...dat bleek wel met kerst en nu eigenlijk ook weer met het oppassen verhaal...ze weet dat mijn moeder veel oppast, die woont hier om de hoek dus dat is makkelijk en ze zijn een paar weken al een lang weekend bij mijn schoonouders geweest. Als we ze zien, hebben ze het regelmatig over hun pijntjes en kwaaltjes of over hoe moe ze zijn...en dan vooral mijn schoonmoeder. Dat kan best, dat is heel vervelend, maar als je zo regelmatig klaagt dan gaan wij ook niet elke dag vragen of ze op willen passen...we willen niet dat ze nog meer klachten krijgen. Mijn schoonmoeder belt ook bijna nooit om te vragen hoe het met haar zoon gaat, moet bijna altijd van hem afkomen of mijn schoonvader belt. Ze heeft zelf ook in de maand tijd dat we nu aan het klussen zijn nog geen 1 keer gebeld om te vragen hoe het gaat, of als ze weet dat mijn vriend het zwaar heeft op zijn werk en met zijn studie ernaast plus nog 2 kinderen...zou ze ook niet bellen hoe het gaat...ja misschien heeeel af en toe. Maar zelf verwacht ze dus wel van alles....want als wij ook niks van ons laten horen...is het van we horen nooit wat van jullie blalblabla Mijn vriend heeft ook een keer een auto voor hun betaald, omdat ze er zelf geen geld voor hadden, nu is dat niet erg, maar wel als ze het geld nooit terug geven en ondertussen wel nieuwe relax stoelen gaan kopen of nieuwe wasmachines of gaan fokken met hun hond wat ook weet ik het hoeveel geld kost. Nu moet ik zeggen dat we wel een babykamer van hun hebben gekregen, maar dan krijg je vervolgens de opmerking, ja eigenlijk kunnen we het niet missen want we hebben een aantal nieuwe dingen moeten kopen, maar we hebben het beloofd he.... Nou hou het geld dan lekker, we vragen er niet om en hebben het al helemaal niet nodig!!
Dat ga ik ook zeker doen!! Ze kan wel heel aardig zijn, maar denkt ook heel regelmatig dat ze maar kan zeggen wat ze wil...of weer zo`n uitbarsting kan krijgen....
Ik zou proberen gewoon meer afstand te houden, en het aan je vriend/man overlaten wat hij er mee wil. Ik heb zelf ook last van allergieën en mijn svader heeft 4 papegaaien in een heel klein huiskamertje, ik ga daar dus ook niet meer naar toe. Dat ik hem dan soms een jaar niet zie is dan jammer, hij is hier altijd welkom.
Dan is het jammer inderdaad, hij kan altijd bij jou langskomen en als hij dat niet doet dan is het pech... Je kan gewoon echt niet in een huiskamer zitten met die dieren als je zo allergisch bent, dat is gewoon niet te doen. Ik laat het ook aan mijn vriend over, maar ze spreekt mij er ook op aan...ze is boos op ons allebei maar mijn vriend wil ze niet spreken...hoe kinderachtig... Maar als ze iets zegt, dan zeg ik wel waar het op staat...
Ik zou dan denk ik gewoon zeggen, je kan met je zoon spreken als je iets kwijt wil, want ik heb er even geen zin meer in op deze manier. Lastig hoor, altijd dat gedoe
Mee eens. Het zal je voorlopig even rust geven en dan kun je er met een frisse blik weer tegenaan kijken. Of tzt weer een gesprek over aangaan. Eerst even afstand en focussen op de verhuizing. Als ze geen contact opneemt weet je genoeg. Hier ook zoiets gehad en het bevalt ons erg goed.
Dat is ook heel lastig want er zijn ook twee kinderen van wie het de oma is... En ze kan ook heel aardig zijn, maar dat ze maar denkt dat ze alles kan zeggen, begint me echt tegen te staan en vooral als ze het via mijn kinderen gaat spelen. Maar ik ga er niet eens meer op in, behalve als ze boos tegen mij gaat doen, dan zeg ik 1x hoe ik erover denk, wat ik van deze situatie vind en dan ga ik verder nergens meer op in en dat zeg ik er ook gelijk bij. En als ze weer iets via mijn kinderen zeg, zeg ik gelijk dat ik daar niet van gediend ben en dat soort dingen niet wil horen, dan zal ze wel beledigd of boos zijn maar dat is dan jammer.
ik heb het hele verhaal gelezen, in het eerste stukje begrijp ik jou volkomen jij kiest er tenslotte niet voor allergisch te zijn en toch blijf je het proberen, daar heb ik enorm veel respect voor. maar het stukje van niet bellen, denk ik iets anders over jullie hadden haar nodig voor oppas, wie weet of zij haar andere (eventuele) plannen hadden afgezegd om toch op te passen dat weekend en dan hoort zij opeens niets meer, nu lees ik wel dat jullie het druk druk druk hebben maar dat neemt niet weg dat het niet netjes was om niets te horen, schoonmoeder zat te wachten op telefoon om voor jullie op te passen, in dit geval had je beter je hand in eigen boezem kunnen steken en je excusses maken naar je schoonmoeder dan was dit niet zo ontploft over de opmerkingen naar je kinderen toe die vind ik eigenlijk niet zo schokkend volgens mij is dat een beetje de ouderen die de dingen net iets anders deden als wij. mijn moeder en schoonmoeder zeggen dit ook weleens ik vind daar niets erg aan, zolang ze maar niet gaan schelden of iets, maar vragen aan de kinderen waarom ze nog geen koekje o.i.d mogen vind ik geen reden tot ruzie of zelfs contactverbod verbeter de wereld begin bij jezelf over de allergie moet je kort over zijn, neem je schoonmoeder een keer mee naar je ouders dan kan ze met eigen ogen zien dat de hond van je ouders geen effect heeft, (zie het eens van de kant van schoonmama bij haar heb je een hoop problemen met de hond bij je eigen moeder niet dat wil niet zeggen dat je erom liegt dat is gewoon zo maar laat haar met eigen ogen zien) over de vragen naar de kinderen toe ach ene oor in andere uit, zij deden de opvoeding op hun manier jij op jou manier
Dat is het hem nou juist, het wordt niet uitgesproken ze komt dan weer langs en heeft het nergens meer over... Maar dat vind ik eigenlijk ook niet kunnen... Net zoals dat ze mij boos belt en vervolgens allemaal commentaar levert maar mijn vriend niet wil spreken en als hij haar dan belt ze niet aan de telefoon wilt komen...
Wat vervelend! Ik zei het in mijn eigen topic al, sommige mensen weten echt niet hoe erg een allergie kan zijn. Ik ben zelf vreselijk allergisch voor katten, voor honden ook wel, maar veeeel minder. Ik weet hoe benauwd je het kan krijgen door een allergie, het kan ook gevaarlijk zijn! Ik heb het zelf gehad, moest er voor naar het zh... Dus belachelijk dat je schoonmoeder daar niks van wil begrijpen. Ik zou het idd lekker laten en niet meer gaan. Als ik er zo ziek van zou worden dat ik om de 5 min bijv zou moeten puffen zou ik er gauw klaar mee zijn...
En toch moet je eens het gesprek aangaan. Nu, of na een tijdje radiostilte. Als zij niet uit zichzelf begint, beginnen jullie. Je hoeft ook geen dialoog aan te gaan als ze dat niet wil. Dan hou je maar een monoloog. Als jij maar zegt wat er op je hart ligt. Kan ze er desnoods thuis nog even over nadenken wat jij allemaal hebt gezegd. Probeer het niet in verwijten te brengen, maar ik gevoelens. Ik voel mij vaak niet serieus genomen. Ik voel mij niet begrepen. Zoiets. En dan uitleggen waarom. Hou het kort en blijf bij jezelf. Onlangs (En die is niet echt een positief voorbeeld helaas) heb ik met mijn moeder gebroken om zoiets. Er valt niet mee te praten en haar waarheid is DE waarheid. Uiteraard spelen er nog veel meer dingen mee, maar als je niet in gesprek kan met iemand en die trekt steeds een conclusie waar meer problemen/ruzies uit voort vloeien, dan houd het een keertje op. Maar misschien werkt het bij jou wel heel anders als je eerst hebt gezegd wat jij er van vindt.
Ik heb mijn excuses ook aangeboden, meerdere malen zelfs, maar zij blijft boos reageren... Zij had zelf gezegd dat we moesten bellen als we hun nodig hadden, dit hebben we dus al een keer eerder gedaan omdat we hun niet willen passeren en nu afgelopen week dus weer... Zij zeggen in eerste instantie dat het niet kan en dat we eind van de week maar moeten bellen of het dan wel kan. Ik denk niet dat ze dan al afspraken hebben gemaakt, want als haar man ziek is en ze dus pas op het laatste moment weten of ze kunnen oppassen ja of nee, denk ik niet dat ze al andere plannen hadden.. Maar goed, we hebben het niet expres gedaan en ik hem mijn excuus aangeboden. En ik blijf erbij dat ze zelf ook had kunnen denken, ze ze hebben het heel druk waardoor ze het zijn vergeten...en dan niet zo boos hoeft te reageren. En ik heb zeker mijn eigen opvoeding en ik vind niet dat een oma of opa tegen mijn kind zijn vader of moeder naar beneden hoeft te halen, want ik vind wel dat dat het geval is als er wordt gezegd heb je vader of moeder dit of dat nu nog niet gedaan of doen ze dit of dat niet met je of weet ik veel wat nog meer en dan op zo`n toontje van nouja wat voor ouders heb jij. Dat hoef je toch niet zo tegen een kind te zeggen
Dat is inderdaad vreselijk, jammer dat jij er ook zo`n last van hebt!! En het erge is nog, ze weet hoeveel last ik op die momenten...en dan drie weken nadat ik ben bevallen vlak voor kerst zo tegen me tekeer gaan...om iets waar ik nog niet eens wat aan kan doen en me dan nog voor leugenaar uitmaken ook (daar kwam het wel op neer).
Ik vind het een goede tip, maar ik durf dat niet eens bij haar... Zij denkt vaak ook dat haar waarheid de waarheid is, zoals bij die allergie... Pff zo lastig dit en ik vind het vooral erg voor mijn vriend...is toch zijn moeder.
vind jij dat laatste echt naar beneden halen. ik haal dat er echt niet uit nu ken ik jou schoonmoeder niet, maar kan mij echt niet voorstellen dat dat zo bedoelt word, ouderen zijn nu eenmaal van de oude stempel "denken" het allemaal beter te weten ik zou daar echt (misschien ben ik droog hoor) geen seconde druk om maken nogmaals jullie kinderen toch nou volgende keer zeg je gewoon nee oma hij mag inderdaad nog geen koekje en tja oma waarom schoenen aan als je nog niet lopen kan, niet echt iets om je druk om te maken maar ik denk dat het alles erom heen is en alles bij elkaar dat je je ergert dus ik vind de tip van geloof mamabenjamin wel goed zeg wat je op je hart heb zonder haar direct de schuld te geven maar gewoon jullie gevoel, en waar is je partner in dit verhaal wat vind hij ervan want eigenlijk hoort hij met zijn moeder te praten hierover.