Dat was hier ook rond die tijd maar nooit slaan of zo. Met 1.5 jaar gaat ze nu braaf zelf boekje doornemen, wijst zelf wat op etc. En ook samen ik kan echt lang blijven lezen met haar ze zit netjes bij. Ik heb dan ook niet echt babyboekjes meer maar echt verhalen prentenboeken die echt voor die leeftijd zijn. Ook lees ik voor dab als ze nogmaals wil lees ik niet voor maar ga ik vragen :waar is dat/dit? Ik denk bij jou speelt fase maar ook dat ze miss met andere boeken wel beter kan aandacht hebben? Het nee zeggen als je echt niet wil ook helpt als je uitlegt waarom nee. Wat ook helpt is op gelijke hoogte zitten met je kind dus op grond bijv. Of achter haar tafel en zo bij haar zijn maar niet continu aandacht geven. Hier dochter die gek op prentenboeken en ik kies het urenlang en koop bijna elke week wat. En mijn advies is op plank alles zetten zodat ze zelf kiest en ook aanbieden en als ze weggaat of doorloopt snel met bladeren betekent dat het interesseert haar niet zo, probeer andere boek aanbieden. Ook vaste tijden of momenten bijv. Door de dag paar en voor slapen gaan en doe ook eigen actie zeg maar zeg ineens: nou ga maar boek kiezen en brengen welk je wil, lezen we gewoon gezellig! Dat periode was ook hier dus maar daarna als je gewoon blijft naar je kind luisteren, uitleggen en begrijpen komt het goed! En kies echt wat haar boeit waar ze 10-15 min kan nakijken Miss heb je hier aan iets qua boeken: - julia donaldson en dan hits hier: mannetjetak(ze zoekt ook buiten takken en zegt dat het mannetje tak is/ gruffalo/hutje mutsje/ monkey puzzle - debi gliori: no matter wat (helaas english only) maar als je goede uitspraak heb is ook goed engels voorlezen. - quintin greban - brigitte weninger (nori bijv of over muisjes) - lieve boze wolf - kijk/zoek boeken anne suess bijv Ik kan mij voorstellen wat je voelt want hier ook gaat ze door tot ze zin krijgt maar ze snapt echt zelfs kleine details en gelukkig hier kan ze echt nu met boeken of zelf zitten bladeren en wat tegen praten of met mij maar dan is niet eindeloos met mij. We doen ook andere dingen maar ik kan ook niet op bank zitten en dat ze naast braaf iets doet. Meestaal als ze iets wil en ik niet dan verander ik het lokatie of in wat ik doe Mijn dochter gaat 1x p week naar kinderdagverblijf en ik ben blij want ze vind dat echt onwijs leuk en miss daardoor of door haar zelf ze is erg sociaal ze gaat nooit iets afpakken of gillen of slaan. Als ze iets wil wat andere heeft dan gaat ze ruilen. Al kan ze echt dat doet het is echt niet zo dat het nog komt maar ik blijf gewoon veel uitleggen net als met volwassene tegen haar praten ook al mama even niet wil mag ze terecht boos zijn. Als ze slaapt ben ik blij en kan ik dan pas iets voor mijzelf doen. Maar ben gewoon 8-8 werkzaam ook weekend want mijn man moet veel studeren. Als ze naar kdv is mis ik haar echt erg gewoon echt zo veel maar dan kan ik ook zelf wat adem halen, normaal huishouden doen, winkelen, met hond normaal lang uit, tv kijken en gewoon koffie mer gebak drinken zonder dat ze op mijn hoofd klimt en eist het gebak heerlijk die vrije dag in 7 dagen werkweek.
Ik snap deze reactie niet helemaal. Je kunt niet zeggen 'zo moeilijk is het niet'. Nee, iemand ervaart iets als moeilijk. Wat de 1 zwaar vind, vind de ander niet zwaar, dat kun je niet voor iemand anders invullen en vergelijken. Iedereen heeft ook andere karaktereigenschappen, sterke kanten en kwetsbare kanten. Als jouw zoon moeite heeft met een rekensom mag ik hopen dat jij ook niet zegt 'zo moeilijk is het niet, je komt nog wel voor hetere vuren te staan'. Sommige mensen krijgen energie van een leven met drukke kids, anderen krijgen energie van tijd voor hunzelf en stilte. Het zou fijn zijn als daar wat inlevingsvermogen voor is.
Ik snap je helemaal hoor! Hier hebben we ook wel eens van die dagen dat ik blij ben als mijn man 's avonds binnenkomt! Niet meer dan normaal lijkt mij? Mijn dochtertje kan heel goed zelf spelen, maar ze heeft ook wel eens dagen dat ze dat helemaal niet kan, tsja dat is heel vermoeiend! Hier helpt het inderdaad altijd om naar buiten te gaan, maakt niet uit wat we daar doen, als het maar buiten huis is Daar kan ze lekker lopen en rennen en klimmen, lekker haar energie kwijt.
Ik weet deze fase ook nog goed bij mijn dochtertje en dat ging helemaal over toen ze eenmaal kon lopen! Toen ging er wat jij ook schreef een andere wereld voor haar open en was ze een heel ander kind. Misschien dat dit bij jouw kindje ook zo is, als ze eenmaal gaat lopen is het misschien wel over!
Ik herken het verhaal van de OP ook heel erg goed. Hier ongeveer hetzelfde gedrag en ik kan er soms ook echt niet goed tegen. Aan het eind v/d dag ben ik compleet he-le-maal gesloopt en voel ik mij depressief, afgedraaid en voel ik mij tegelijkertijd schuldig. Maar goed, ik heb het ook tegelijkertijd ook wat gemakkelijker want a. ik ben geen fulltime TBM en breng hem soms even een paar uurtjes extra naar de opvang. Ik ga soms ook echt gewoon naar mijn opleiding voor mijn rust. Verder kan hij wel lopen dus ik ga ermee naar het zwembad (pierenbadje), kinderboerderij, speeltuin en naar Balorig. Daar kan hij flink rauzen zonder dat hij dingen stuk maakt of vies of kastjes overhoop trekt, etc. Heerlijk. Ik vind het heerlijk om thuis te zijn, maar met de kleine man wordt dat al snel een ware nachtmerrie. Dus wij ondernemen een hoop !!!
Ik snap deze reactie niet zo goed, tuurlijk komen er nog veeeeel meer fases, maar mag je dan nooit even zeggen dat je het "zwaar" vindt? Ik denk dat iedereen toch weleens met z'n handen in het haar zit tijdens de opvoeding?
Ja precies; maar waar jij ergens misschien vastloopt in de puberteit, lopen anderen weer vast in het begin. Want hee, we zijn niet allemaal hetzelfde. Ik kan wat 'beter' overweg met kinderen vanaf een jaar of 5, 6 jaar omdat ze al wat zelfstandiger worden en je er op zich nog een beetje mee kunt praten en dingen duidelijk kan maken en leuke dingen kan doen. Zo heeft elke moeder wel iets. Maar waarschijnlijk ben jij te druk met oordelen en loop je op een ander vlak straks erg de mist in terwijl je met je vingertje wijst omdat wij het toevallig "nu" even pittig vinden
Herkenbaar hoor!! Vooral mijn middelste dochter was een moeilijke dreumes/peuter. Veeleisend en temperamentvol.Ik kan me die 15 maanden fase nog heel goed herinneren.Continue aandacht opeisen en aan mijn benen hangen.Werd er ook weleens horendol van en geirriteerd en was ook blij dat mijn man het eens kon overnemen. Ik kan je alleen maar zeggen dat het uiteindelijk beter zal worden. Ze is nu bijna 9 jaar en het blijft een kind met een gebruiksaanwijzing maar wel een geweldig lief zorgzaam meisje. We hebben 3 kinderen en ik kan toch naar alle eerlijkheid zeggen dat zij mij toch wel de meeste grijze haren heeft bezorgd haha. Ieder kind is anders en ze zeggen weleens dat wanneer je een pittige peuter hebt je een makkelijk puber krijgt dus wie weet. Ik ging wel altijd veel weg met de kinderen en vooral toen ze in zo'n claim fase was was ik blij om thuis even weg te zijn al kreeg ze buitenshuis ook regelmatig driftbuien waaronder in supermarkten en op straat. Waren toch echt wel tropenjaren als ik eraan terugdenk. Komt goed en blijven ademhalen en afleiding zoeken.
Is ook weer een opmerking waar we niets mee kunnen.Iemand mag toch wel zeggen iets zwaar of vervelend te vinden. Wij hebben 3 kinderen en ik kan toch wel duidelijk zeggen dat de fase dreumes/peuter van middelste dochter toch echt wel een hele pittige fase was.Alle andere fases ben ik allang vergeten maar deze is blijven hangen dus dat zegt genoeg lijkt mij. Je moet niet zo oordelen over een ander en onderuit halen wat een ander voelt en jezelf voordoen alsof je alle wijsheid in pacht hebt. Beetje flauw namelijk.
Poeh hou op maar op hahaha.. Mijn middelste is 2,5 jaar maar poeh poeh...wat een peuterpubertje is dat. Wat je beschrijft over dat boekje heeft hij met alles. Wil hij bouwen, zit ik met de duplo en weg is meneer. STa ik op, gaat hij heel dramatisch over de grond rollen want we gaan bouwen....nou ja zo kan dat door gaan als ik er in mee blijf gaan. Heel simpel, we gaan samen spelen of niet. loop je weg is het klaar. Wat hier werkt is ook afleiding en aan het werk zetten, dus zelf een activiteit verzinnen (kleuren, wandelen evt in de wagen, fietsen, eendjes voeren, boodschapje doen enz enz), de situatie doorbreken en wat anders aanbieden. En het maakt toch niet uit dat ze niet kunnen lopen? Wandelen kan in kinderwagen, fietsen in het zitje, indoorspeeltuin zijn heel veel kindjes die niet kunnen lopen en vaak ook nog aparte hoekjes voor ieniemienies.. Maar ik snap je gevoel helemaal hoor, erg vermoeiend. Hier nog een baby van vier maanden en een kleuter van 5,5 jaar. Daarom mag hij vanaf deze week voortaan 2 ochtende gaan spelen bij de peutergroep. En echt het gaat aan mijn hart, maar hij is toe aan een volgende uitdaging, fase Zet m op, komt helemaal goed!
Nog dames ik snap best dat jullie over mijn zinnetje vallen hoor. Echter meen ik het wel.. Doordraaien? Omdat je dreumes een nieuwe fase heeft? Ja dan denk ik wel poeh.. Je moet nog 18 jaar. Misschien is heeft dat doordraaien en letterlijk gek worden van je kind eerder met andere zaken te maken. Namelijk niet met je kind maar met jezelf. Hoe je in je vel zit etc etc. En dat betekent niet dat ik het nooit eens "zwaar" heb hoor. Of dat ik altijd een fantastische moeder ben. Maar ik zal de oorzaak nooit zoeken bij mijn kinderen. Want dat is een aan een schakeling van fases en sprongetjes (zoals sommige dat graag noemen). Voor alles is een oplossing. Nou ja.. Bijna alles
Heel herkenbaar! Eerst kon ze heel goed zelf spelen, nu hangt ze aan me en wil van alles van me. Kan niet even rustig zitten met een kop thee of een boekje oid op de bank, hup daar komt ze al weer op mij af en wil ze datgene dat ik in mijn handen heb, hebben. Ook als ik achter de pc zit, komt ze aan mijn been hangen. Hier kan ze wel lopen en zit ze nu in de leren praten fase. Ik was wel heel erg blij dat ze kon lopen, scheelt een hoop gesjouw. Ik ben ook 24/7 thuis mama en ik word er af en toe ook gek van. Heb dan echt behoefte aan momenten voor mezelf. Ik probeer nu meer dingen te gaan ondernemen, met en zonder haar. Ik voel me er een stuk beter door, door met iemand af te spreken (die begrip heeft voor mij met dreumes qua tijden enzo). Vandaag is er een ouder en kind ochtend in de buurt en daar ga ik heen met mijn dochter. Kan zij lekker spelen met de andere kindjes en ik kletsen met andere moeders en vaders. Geen idee of ze zoiets bij jou in de buurt doen, maar misschien iets voor jou?
Hoe kom je toch steeds aan die tijdslimiet van 18 jaar? Ik ken genoeg ouders met kinderen boven de 18 jaar en daar begint de ellende nu pas. Het is geen overeenkomst die na 18 jaar wordt ontbonden. Ieder geval fijn voor jou dat je het allemaal zo in perspectief kan zien want over 18 jaar ben je er vanaf.
Nu snap ik wat beter wat je bedoeld. Het is inderdaad zo dat als je zelf niet lekker in je vel zit, je ook minder kan hebben van je kinderen. Misschien dat TS het daarom even moeilijk heeft op het moment. Ik merk zelf ook als ik bijvoorbeeld slecht geslapen heb dat ik ook gek kan worden van m'n kids. Dit is dan een wisselwerking tussen je kind die op het moment aan het uitproberen is en niet lekker in je vel zitten. Al met al gaat opvoeden gepaard met vallen en opstaan, je zal zien dat je over een paar weken ineens denkt: " goh, hij zit gewoon zelf rustig een boekje te lezen!" Het gaat echt over.....echt!
Sorry hoor maar dit vind ik wel erg kort door de bocht.. Mijn dochter is 16 maanden en kan best alleen spelen maar tussendoor heeft ze wel mijn aandacht nodig en na 20 minuutjes is het toch wel klaar met "alleen spelen". Dus "dan moet ze dat maar leren" daar ben ik het niet mee eens want zo werkt het nou eenmaal niet... Lees het hier maar eens: Spelen & Vrije tijd - Kind alleen leren spelen Een peuter kan dus maximaal 15-45 alleen spelen.. Nou in het beste geval heb je dus een peuter die het 45 minuten redt.. Maar dan heb je nog heel wat uren in een dag over hoor? Ik vind ook niet dat een peuter van net 1 veel langer "alleen moet kunnen spelen" maar dat is mijn mening.. Daarbij heeft TS het over een sprong en komt het dus daardoor dat ze extra aandacht vraagt.. En daar heeft TS (begrijpelijk) problemen mee.. En daar schrijft ze over.. Zou handig zijn als je een kind van net 1 in een hoek kon zetten met een bak speelgoed en er niet meer naar om zou hoeven kijken, mag je mij wel vertellen hoe jij dat je net 1-jarige peuter hebt geleerd..
Is het misschien een ideeom haar een dagje naar het kdv te brengen? Ik kan me goed voorstellen dat je er doorheen zit en je eens wat rust en tijd voor jezelf nodig hebt. Voor je dochter leuk en ze leert er o.a. wachten en dat ze niet alle aandacht kan krijgen.
Niet alleen naar bovenstaande verwijzend hoor, er hebben er meer gereageerd op mijn "harde woorden" Allereerst een beetje zwak hoor om te verwijzen naar mijn zoon. Mijn zoon is een kind en hoort sommen soms niet te snappen, of wat dan ook in zijn leven en dan ben ik er voor hem om hem te helpen. Dus als je commentaar wilt leveren doe dat dan aub op mij en de manier hoe ik dingen oppak maar laat mijn kinderen achterwege!! TS is volwassen en zoals het hier opgepakt wordt is het absoluut niet bedoeld. Ik zal proberen duidelijker te zijn. Dingen zijn idd zoals je ze ervaart. Hoe zwaarder je iets ervaart hoe zwaarder het wordt. Dus als je het luchtiger oppakt, des te makkelijker wordt je leven. Ik hoor zo vaak; o ik zou willen dat deze fase voorbij was. En dan is dat zo dan is het oooo ik zou willen dat deze fase voorbij was. Raar eigenlijk, want opgroeien doe je in fases en iedereen wil maar dat ze voorbij zijn. Ze horen erbij en als je hier niet van kan genieten en deze fases als zwaar ervaart, dan mis je zoveel van je kind en idd dat vind ik jammer. Hier komt bij dat dit een idd een forum is. Soms om je hart te luchten maar soms ook om een mening te horen lijkt mij. Leer je daar juist niet iets van? Als iedereen nu zegt ja het is zooooo zwaar. Dan wordt alles bevestigd en kan TS denken, ik heb gelijk het is zooooo zwaar. Of ze hoort ook andere meningen en kan daar misschien kracht uit putten om dingen anders te gaan zien en haar leven een stuk aangenamer, leuker en misschien zelfs makkelijker te maken. Want als deze fase voorbij is dient zich een andere aan. En ze worden zwaarder, moeilijker en uitdagender.