Beste allemaal, Laat ik voorop stellen dat mijn man en ik erg blij zijn met onze twee gezonde kinderen. We hebben een zoon van 4 en een dochter van 1 1/2. Wij zijn erg dankbaar dat we deze kinderen hebben mogen krijgen. Echter nu speelt de vraag bij ons of we nog voor een derde kindje gaan. Uiteraard zullen we dan het geluk moeten hebben om weer zwanger te kunnen worden. Ik weet dat dit voor sommigen gevoelig ligt, vandaar ook deze voorzichtige beschrijving. Echter deze vraag speelt nu bij ons. Doen we het wel of niet? Soms neigen we naar wel (bij de gedachte aan een groot, gezellig gezin bijvoorbeeld) en soms neigen we naar niet (als de kinderen een lastigere periode hebben en wat tegendraads zijn bijvoorbeeld). Ook hebben we gemerkt dat het krijgen van kinderen best een weerslag heeft gehad op onze relatie, doordat we minder tijd hebben voor elkaar, minder slaap, meer drukte, soms meer irritaties enz. Echter ik heb wel het gevoel dat we onszelf hierdoorheen slaan. Vanuit financieel/praktisch oogpunt, zou een derde kindje redelijk eenvoudig haalbaar zijn. Ik ben benieuwd wat jullie heeft doen beslissen om wel of niet voor een derde kindje te gaan. Graag zou ik ook willen weten of de overgang van twee naar drie kinderen groot is. Alvast bedankt voor jullie reacties!
Gewoon het gevoel dat er nog iets mist zeg maar. Eigenlijk hetzelfde gevoel als toen we er 1 hadden en graag een tweede wilden. puur emotioneel dus. Hoe het is weet ik nog niet want ik ben nog niet zwanger.
Ik heb ook 2 kinderen mogen krijgen, en net als bij jullie speelt die gedachte soms geweldig nog zo'n hummeltje erbij. Maar dus ook de momenten dat je het wel goed vind zo..ik ben nu 36 en heb altijd voor mezelf gezegd tot een bepaalde leeftijd daarna niet meer dat betekend voor mij nog 4 jaar. Het gaat dus net als wat hiervoor werd gezegd om gevoel...hoe sterk de wens is naar een 3e kindje.
Ik ben zwanger van de tweede nu. En ik houd het bij twee. Ik heb rotte zwangerschappen. Dat is een reden en ten tweede.denk.ik dat ik het druk genoeg vind met 2 voor mezelf gesproken.
Ja dit precies zo Ik ben nu ook 36...en de kinderen gaan nu beide naar school. Zolang ik een eisprong heb zal het verlangen naar een kindje er wel zijn...maar praktisch is het niet. Maar als ik soms vrouwen zie met die hele kleintjes in de stad of winkel...dan ben ik blij dat ik dat niet meer heb. Geen luiers meer Kinderen kleden zichzelf aan...staan zelf op en kunnen zelf ontbijt maken. Dat is ook wel weer heel lekker... Heel dubbel gevoel dus... Hier komt geen 3e trouwens. Mijn man wil het zeker niet.
Hier was nr 3 niet gepland maar wel heeeel gewenst. Ik heb tussen mijn meiden 2 keer een miskraam gehad, en wellicht ook daardoor, stond voor mij stond vast dat als dit kindje van plan was te komen, hij heel welkom was. Er niet mee doorgaan was voor mij geen optie. En eerlijk had ik eigenlijk ook altijd wel de wens voor 3 kids gehad. Vriend was er nog niet helemaal uit, en schrok zich ook helemaal kapot toen ik vertelde van de zwangerschap. 3 kids heeft gewoon wat meer voeten in de aarde. Ze tegelijkertijd bij opa en oma onderbrengen, dat kan niet. Mijn schoonouders doen het incidenteel, mijn eigen ouders dat gaat niet meer, dat kunnen ze niet aan. Je hebt meer ruimte nodig in huis. En nu de 3e een jongetje is, hebben we toch wel wat nieuwe spullen moeten kopen. Gelukkig heb ik veel vriendinnen met jongetjes, dus we krijgen ook heel veel, top! Ik heb er geen seconde spijt van gehad, heerlijk, zo'n mannetje er bij. Zo anders dan de meiden. Het heeft echt een extra dimensie gegeven aan ons als gezin.Maar ook een 3e grietje was natuurlijk geweldig geweest. Overigens hier ook het gevoel: zolang mijn eierstokken werken, blijft er een kinderwens. Maar rationeel gezien weet ik dat het nu klaar is. En ik ben ondertussen 42, dus het is mooi geweest.
Ik ben dan nu wel zwanger maar vind de babytijd erg heftig. Kan me dus verheugen op de dag dat dit hummeltje zichzelf aan kan kleden. Mijn dochter is erg zelfstandig, kan goed en lief alleen spelen, zichzelf aankleden ed. Maar omdat ik weet dat de babytijd vanzelf over gaat durf ik het aan. Maar of er hier een derde komt ik denk het niet haha.
Lastig idd. Wij zeiden een paar maanden terug ook nog tegen elkaar; wat fijn dat de kinderen het alletwee zo goed doen en wat fijn dat we het nu weer wat rustiger hebben. En uiteraard dat we weer goede nachten hebben. De jongste was tot 2 jaar echt een draakje wat slapen betreft. Dus zeiden we van, eerst S naar school en dan zien we wel weer verder. Nou ja en nu ben ik dus sneller dan verwacht zwanger van nr 3. En ook dat gaat vast goed komen. Het zal wel weer wennen zijn. Een totaal ander ritme e.d. maar dat kunnen we heus wel overzien. Het is veelal een gevoel denk ik. Niet iets wat je rationeel beslist. 2 gezonde kinderen is echt een zegen dat klopt. Het is ook ontzettend praktisch 2 kinderen. Maar ja....
wow! da's toevallig! ik heb een week of 2 geleden ook zo'n onderwerp geopend! ik blijf hier ook even hangen... zit met hetzelfde 'dilemma' en zie allemaal leeuwen en beren, maar ja, het is bij de andere 2 ook allemaal goed gekomen... dus waarom nu niet?? ik zit ook met oppasproblemen als er een derde bij komt ben ik bang... dus daar hangt het nu voor mij nog het meeste om... en de angst na 2 gezonde kinderen toch een kindje te krijgen waar iets mee is... maar ben ook bang als ik nu beslis van niet dat ik er later weer spijt van krijg! hoe oud ben jij als ik vragen mag??? heb jij een grensleeftijd gesteld??
Ik heb 1 kind en komt zeker voorlopig gen tweede hier Je moet op je eigen gevoel gaan. Als jij en je man zeggen wij willen nog 3de bij moet je dat doen en naar je hart luisteren. Niet naar anderen. Mijn moeder wou het eerst op 2 houden ik en me broer zijn inmiddels ouder. Mijn moeder heeft daarna nog 2 gekregen waarvan nog 1 pas 5 is. Mijn moeder luisterde naar zihzelf. Dus mijn advies is wil jij nog 3de moet je het doen
haha dat dacht ik ook maar kriebelde altijd nog wel beetje, en toen werd ik zwanger van nummer 3 hihi een waar cadeautje want de kans was zeer laag.. Ik merk nu wel weer hoe je moet plannen, hoeveel je moet meenemen en je toch meer gebonden bent, in het begin sliep ie overal wel maar nu is dat toch lastiger.. maar gelukkig is ie wel heel erg flexibel haha Maar het is dus wel weer inleveren, ik merk ook veel praktische dingen die minder handig zijn ; het is vrij krap in de auto, op veilingen / kaartjes zijn vaak voor 4 personen, huisjes zijn vaak voor 4 personen, hotelkamer op reis is vaak 4 personen, nu als baby gaat het nog wel maar als ie straks groter is word het lastiger denk ik.. Maar goed we nemen het onpraktische voor lief als ik dat ondeugende snoetje zie ben ik zo dankbaar dat hij mijn cadeautje mocht zijn!
ps, ik heb altijd gedacht dat mijn man het niet wilde... dus de wens aan mijn kant was er, maar je moet het wel samen willen.... dus dat maakte het voor mij makkelijk... totdat we het er dus een week of 2 ineens over hadden, en hij het weldegelijk leuk zou vinden, dat maakte mij zo gigantisch in de war dat ik het eigenlijk helemaal niet meer weet....
Mijn zwangerschappen waren zwaar maar dit was voor ons geen reden om niet nog een derde te krijgen, mijn man kon gelukkig veel regelen op zijn werk qua avond en nacht diensten zodat hij er in moeilijke tijden overdag ook kon zijn voor de kinderen, Onze derde is een heerlijk meisje, we willen graag een vierde maar nu nog even niet, onze meid word verdacht op het hebben van astma, heeft net als haar zus steeds oor neus en keel ontsteking en is hele nachten wakker, nu al 5 maAnden, ze heeft misschien 5 keer doorgeslapen deze maanden maar verder schreeuwen en krijsen tot 5 uur in de ochtend, het is zwaar, maar toch denk ik niet dat als ik dit wist ik het niet gedaan zou hebben, overdag is ze een geweldig lief ondeugend meisje en de band die ze heeft met haar broer en zus is geweldig om te zien, Financieel is voor ons geen probleem, het huis wel, als we een vierde willen moet er aardig wat verbouwd worden of verhuizen Maar wij zijn super blij en gelukkig met drie kinderen en zouden het echt niet anders willen ( behalve dan langzaam weer naar betere nachten werken )
Ik ben momenteel zwanger van de derde. Mijn andere twee kinderen zijn 5 en 7 jaar. We hebben lang het gevoel gehad dat we met 2 compleet waren, maar anderhalf jaar geleden ging het toch weer kriebelen en hadden we het gevoel alsnog niet compleet te zijn. Nu ben ik bijna 33 weken zwanger en gelukkig met onze keuze. Vanwege mijn leeftijd (35) hebben we besloten dat dit in ieder geval mijn laatste zwangerschap is, omdat het toch weer een aanslag is op je fysieke gesteldheid. Ik ben heel benieuwd hoe de kraamtijd zal zijn met zijn vijven, maar zie er niet tegenop. Wat ik wel lastig vond waren alle opmerkingen van anderen. Met name over : waar begin je aan nu je andere kinderen zo zelfstandig zijn, geniet van die vrijheid. Ik vind het juist prettig dat er wat leeftijdsverschil in zit, zodat zij de zwangerschap bewuster mee maken en daardoor ook er anders in staan. Bij de tweede had ik ze beiden nog in de luiers en met verschillende slaapritmes en dat is nu niet. Daarnaast zal er echt wel weer veel veranderen en moeten we allemaal weer wennen aan elkaar en aan de nieuwe situatie, maar ik heb er zin in.
Trouwens in mijn hart is er wel ruimte voor 12 kinderen maar ik vind dat je in deze tijd ook praktisch moet denken, ik vind een eigen ruimte voor kinderen ook belangrijk en financieel tel ik ook mee, ze hoeven geen dure merkdingen maar wil wel enige vorm van stabiliteit kunnen bieden, een basis zeg maar. Dus we houden het bij 3 maar heel eerlijk als het ondanks anticonceptie fout mocht gaan laten we het niet weghalen ofzo dan moet het gewoon zo zijn , maar goed daarom is het belangrijk dat we hier zorgvuldig mee om gaan.
die van mijn zijn ook van 2007 en 2009 en het is ZOOOO leuk, veel leuker dan die twee op elkaar moet ik zeggen (dan ga je maar door en door en sta je er niet echt bij stil), je krijgt veel meer ruimte en ze begrijpen het als je even moe bent of hulp kan gebruiken. Ja je zit ook met zwemlessen sportlessen e.d. het leven gaat meer door maar dat is juist ook fijn, even een balans hierin vinden. Maar qua kids is het echt ZOOO leuk, je ziet de liefde er echt bewust vanaf spatten!! dus word genieten betrek ze er lekker bij, het is voor hun ook heel bijzonder!
dat is waar ik ook zo bang voor ben idd... die reacties van anderen... zucht... ik ben er echt nog niet uit
Hoi Meiden, bedankt voor jullie reacties zover! Ik ben nu op mijn werk, dus reageer even snel, vanavond doe ik dat uitgebreider. Ik ben 35 en heb voor mezelf de grens van 40 gesteld. Wat betreft gevoel, ik weet niet wat mijn gevoel zegt en ben best een beetje in de war daardoor. Maar ik pas altijd deze regel toe: bij twijfel niet doen. Dus voorlopig gaan we het waarschijnlijk nog niet doen, maar wie weet in de komende jaren... Soms denk ik ook: waarom twijfel ik. Komt het misschien door het feit dat ik definitief afscheid moet nemen van zwanger zijn, babyperiode e.d.? Of zou ik echt graag een derde erbij willen hebben?