Dat gevoel heb ik dus precies hetzelfde! Kijk ook echt uit naar hoe ze op hun zusje gaan reageren en merk dat ze nu al zo leuk betrokken zijn. Ze hebben zelfs de naam mee bedacht, al weten ze dat nog niet En inderdaad, zwemles zal een uitdaging zijn ( de rest van de sporten zijn in het weekend), maar zolang ik daarin flexibel blijf, zal de baby zich daarin gewoon moeten aanpassen
Inderdaad, ik zou niet weten waar ik een 4e kind zou moeten laten. Dat moeten ze echt slaapkamers gaan delen. En dat is niet wat ik in gedachten heb voor ze (jaja ik weet het vroeger deelden kinderen met z'n 5-en een kamer). Hier ook zorgvuldig met de anticonceptie, want mijn nachtmerrie is echt dat ik voor zo'n keuze zou komen staan. Dat wil ik echt niet, omdat ik voor ja zou gaan, en mijn vriend absoluut voor nee. Daarom gaat hij volgend jaar onder het mes
lekker boeien, ik had ook iemand die steeds zei; ooh je gaat zo'n spijt krijgen uuh hallo ik ben al zwanger hoor, houd gewoon je mond, mij overkwam het omdat het officieel niet meer echt kon (hele lage kans ivm vervroegde overgang) dus niet echt een bewuste keuze maar wat dan nog? dat zou voor mij geen reden zijn om wel of niet te doen!
Voor mijn dochtertje hadden mijn man en ik al besloten het bij 2 te houden, als we überhaupt zwanger mochten/mogen raken. En ik heb altijd gezegd dat ik voor mijn 30ste klaar wil zijn. We hebben nu een prachtig en gezond dochtertje van (vandaag precies) 20 maanden. Soms zeggen we wel weleens stiekem tegen elkaar: het is ook wel heel gezellig zo met zijn drietjes. En dat klopt ook, maar ik ben nu toch met de pil gestopt om volgend jaar, rond haar 2de verjaardag, toch voor een brusje te gaan proberen. En nu heb ik er ook wel heel veel zin in. Ik ben bijna geneigd om de condooms ook aan de kant te gooien, haha. Maar ik wil even een paar maanden ontpillen en dadelijk foliumzuur te gaan gebruiken uiteraard. Ik denk niet dat we voor een derde zullen gaan, als we een tweede mogen krijgen. We hebben ons huis zelfs gekocht op maximaal 2 kinderen (3 slaapkamers). Het zou wat zijn als we ineens zwanger raken van een tweeling, haha. We grappen er weleens over. Maar goed, we gaan het allemaal zien. Onze bewuste keuze zou ophouden bij 2 kindjes. Mijn man zegt weleens bang te zijn dat ik toch later voor een derde zou willen gaan. Ik denk niet dat dat zal gebeuren. Maar, zeg nooit nooit. Ik heb in ieder geval heel sterk het gevoel dat twee genoeg is voor ons.
Ah joh...de eerste reactie van mijn moeder was: weet je dat nou wel zeker? (toen was ik al zwanger) En bedankt ma..... Echt, niets aantrekken van wat anderen zeggen, ze bedoelen het wellicht goed, maar staan niet in jouw schoenen. Als jij zegt dat je het wil, is het verdere klaar.
Een wens blijf je denk ik altijd wel houden. Een ding weet ik 100 procent zeker hier komt nooit geen derde meer het kriebelt niet eens de gedachten aan nog een kind zou mijn maag van om draaien. Ik vind het wel schattig hoor babytjes maar nee ik hoef en wil niet meer mijn oudste is net 14 mijn jongste bijna 5 mijn tijd is geweest en daar bij wil ik er nog een ben ik zo wat 41/42 voor het zo ver is. Nee ook dat speelt een rol ik vind mij zelf nu echt te oud worden. Fysiek zal ik het denk niet meer aan kunnen en emotioneel al helemaal niet. Begin net mijn leventje weer een beetje terug te krijgen. Ik bedoel het niet zo rot als het er staat maar kinderen krijgen is hier een gesloten boek. En mocht ik een per ongeluk zwangerschap krijgen denk ik dat ik voor het eerst in mijn leven abortus zou overwegen. Zou zelfs niet verstandig zijn mijn medicatie die ik nu slik is niet geschikt voor een zwangerschap. ( suiker tabletten) dan moet ik insuline gebruiken wil ik zwanger worden dus nee. Een grote NEE>
ja gewoon verstand op 0 en zoveel mogelijk meenemen en gewoon doen, dat is even erdoor heen in het begin maar je moet het gewoon doen, geen dingen gaan aanpassen, de baby moet zich in dat geval meer aanpassen en je zult merken als je hier zelf redelijk relax mee omgaat dat dat wel goed zal komen (even uitzonderingen daar gelaten want bij mijn eerste had dat absoluut niet gewerkt haha) Hier is extra apart want mijn zoon vertelde MIJ dat ik zwanger was (ik wist zelf nog niet) dus hun wisten eerder dan ik en ook wat het was (wisten we met 11 weken al door speciale testen met DNA)
Ik zou heeel graag 3 kinderen willen, maar ik heb er nu 1 en de zwangerschap was al erg vermoeiend en na de bevalling des te meer. Ik kreeg juist heel erg veel paniek en angstaanvallen en heb ze nu na 9 maand nog, maar dan wel in mindere mate. Maar dit wil ik noooooiiiit meer zo voelen en meemaken. En ik ben ook niet echt een babymens (wel leuk om mee te maken, maar als ze iets ouder zijn dat ligt meer bij mij) Maar ik voel me dan wel schuldig tegenover mijn zoon dat hij alleen moet opgroeien. Maar je moet echt doen wat je hart je zegt (en verstand natuurlijk) Ga met je man om de tafel zitten en schrijf alle voors en tegens op, heb je meer voors dan tegens, en het voelt wel goed ga er dan voor!!. Misschien na 2 maand nog eens alles invullen, en als er niets is verandert dan weet je dat jullie beiden er achter staan en de tegens, die wegen vaak zwaarder dan voors, maar als ze niet al te zwaar zijn, dan vinden jullie daar vast ook wel een oplossing op.
Hier twee mooie meiden en dat is echt genoeg voor ons. We zijn nu heel blij met onze meiden. Is ook druk genoeg. We zijn nu ook een andere fase in gekomen. Allebei in de luiers en volgend jaar gaat de jongste ook naar de basisschool. Praktisch zou het ook niet makkelijk zijn hier. De meiden liggen bij elkaar op de kamer en we hebben maar 2 slaapkamers. We hebben ook beide het gevoel dat we compleet zijn zo.
Je omschrijft onze levensfase begin dit jaar 2 mooie meiden van 3 en 4 op dat moment. Zaten dus dicht op elkaar en was best een pittige tijd in het begin. Lang dus ook gedacht dat het goed was zo. Sowieso al omdat je blij bent dat het 2x heeft mogen lukken. Maar ja...de kriebels, het gevoel..... En zo spiraal verwijderd en gaan dus! En nu dus ruim 13 weken in verwachting. De meiden vinden het geweldig en ik moet eerlijk zeggen; ik vind het op dit moment zo veel leuker dan bij de eerste 2. Ik ben er gewoon heel bewust van dat het de laatste zal zijn en de meiden vinden het ook zooooo leuk, wat het voor ons weer veel leuker maakt. Natuurlijk zal het drukker zijn en zullen er moeilijke momenten komen maar ja, zelf heb ik heel sterk het gevoel dat dit is wat bij ons goed is. Oh ja en wat reacties betreft: inderdaad bij een 3e vinden sommigen dat ze dan ook maar alles mogen zeggen en ik heb dan ook wel al meerdere keren gehoord: Ohh, maar het was wel gepland? Of (ook heel leuk en nutteloos) Waar begin je aan, ik moet er niet aan denken. Maar dat zijn voor mij nu redenen om heel boos en verontwaardigd te kijken en verder te lopen. Maar zeker geen reden voor bedenkingen! Maar wat al eerder gezegd is: de keuze ligt bij jullie. Ik kan je alleen maar vertellen hoe ik het tot nu toe ervaar en dat is dan nog niet met de ervaring van de drukte als de baby er dadelijk ook daadwerkelijk is dus weet niet wat je eraan hebt haha maar in ieder geval heel veel succes met je bedenkingen. Ik hoop dat je er snel uit bent!
Wij zijn gezegend met 2 gezonde mannen. Dat was al voldoende. Tel daarbij mijn moeizame zwangerschappen ( misselijk, depressie omdat ik slecht tegen hormonale veranderingen kan ), een bevalling waarin ik bijna het loodje legde. Ik heb geen anticonceptie omdat mijn lichaam dat ook niet leuk vind. Mijn man heeft zich 'laten helpen' en sindsdien zijn we overal vanaf.
echte mannen doen dat voor hun vrouw.. Ik kan er ook slecht tegen mijn man heeft al verwijzing nu nog even tijd vinden in het drukke werkschema haha dan hoef ik er ook niet meer op te letten, zal ook wel wat rust geven denk ik (soort afsluiten van periode, alhoewel ik dat eigenlijk al had gedaan toen ik hoorde dat ik vervroegde overgang had, had ik eindelijk rust in gevonden en toen bleek ik zwanger haha)
Aan de ene kant zou ik wel een derde willen, aan de andere kant, ik heb 2 gezonde kinderen, waarvan eentje een schat is hoor, maar absoluut niet makkelijk op te voeden. Je weet nooit hoe moeilijk of makkelijk de derde zou zijn, maar als dat ook een kindje zou zijn wat veel aandacht nodig heeft en waarbij je constant moet kijken wat wel en wat niet werkt, dan denk ik dat ik gillend gek zou worden. We houden het dus bij twee kinderen.
Wij hebben drie dochters mogen krijgen! Het is super gezellig maar ook wel pittig. Nummer 1 en 2 vliegen elkaar continu in de haren, dus je bent steeds politie agente aan het spelen. Nummer 3 is nu nog geen 8 maanden en hier heb je dus nog weinig werk aan op het gebied van opvoeden. Dus ik bereid me nu al voor op het moment dat zij 1,5 is en zich gaat bemoeien met de andere twee . Hiernaast is het een boel gesleep als ik mijn oudste naar school moet brengen. Nummer 2 en 3 moeten altijd mee en dus ook altijd om 06:45 uur wakker worden. MAAR, het is ook heel erg leuk! Heel gezellig! En ik ben heel trots als ik met de drie meiden op stap ben. Wij wilde altijd al wel drie kids (mits het ons gegeven zou zijn), alleen kwam nummer 3 wat sneller dan gepland. Als ik aan de toekomst denk zie ik mijn man en mezelf aan de keukentafel zitten met drie grote meiden om ons heen! Helemaal geweldig. Dus nu druk, maar later heel gezellig en fijn! Wat ik nu wel ervaar is dat het bij mij altijd wel zal blijven kriebelen; zullen we er nog één proberen? Maar gelukkig hebben wij ook nog een gezond verstand en weten we dat drie kinderen voor ons genoeg is. Het is goed zo.. Succes met het maken van je keuzes!
whahahaha, prachtig... zo'n reactie verwacht ik nl ongeveer ook ( is op dat moment niet erg grappig natuurlijk want je hebt liever dat ze een gat in de lucht springen) maar als ik het zo lees komt het grappig over hebben mensen jou al gevraagd of het wel gewenst is en niet per ongeluk een ongelukje?? daar ben ik ook zo bang voor... vind dat best hard als iemand zoiets zou vragen zeg maar
Wij hebben nu 2 heerlijke jongens en zaten ook erg te twijfelen. We zouden heel graag 3 kinderen willen, maar praktisch is 2 ook wel handig. Elke ouder kan 1 kind bij zich houden, genoeg ruimte in de auto etc. Eerst zat met name mijn man erg te twijfelen, maar een paar weken terug kwam hij er opeens mee dat hij toch wel graag een derde wilde. Toen sloegen bij mij de twijfels toe, haha. We hebben het er goed over gehad, met name hoe we praktische dingen kunnen oplossen. En we hebben besloten er voor te gaan! Alle tegenargumenten zijn goed op te lossen bij ons en dan slaat de weegschaal toch heel snel door naar het ene argument voor. Namelijk dat we toch nog heel graag een kindje willen om ons gezin te verrijken.
Wow mooie foto's tigermommy! hier ook een twijfel gehad wel niet wel niet.. en nu? Ben ik zwanger vd 3e! Het gevoel dat we nuet compleet waren was te sterk. finc zal d eerste maanden pittig worden maar daar zijn we nu al op aan het voorbereiden, geld voor voeding en luiers sparen we nu al op voor als de beeb er is. oudste 2 komen nu ze nog klein zijn samen op de kamer, als ze groter zijn en behoefte hebben aan een eigen plekje word de zolder verbouwd