Heey conjita. Het is nu bijna 12weken geleden, ben nu ongeveer 6weken bezig.. Maar m'n menstruatie is nog niet echt goed door gebroken. Hadt maar 1dag bloed/bruinverlies. Hoe lang is iedereen bezig? En hoe snel waren jullie weer zwanger? Xxx
hoi khloe, bij mij is het ruim 4,5 mnd geleden (20 juni). Noa* was voldragen en ik was pas na 12 weken voor het eerst weer ongesteld. Wel onbeschermde seks gehad, maar deze laatste ronde ovulatietesten gebruikt en meteen raak. Was bij Noa* precies hetzelfde. Word jij makkelijk zwanger?
Nee heb 2, 5jaar op elise moete wachten K heb een heel onregelmatige cyclus gehad. Misschien dat me lichaam nu de aan knop heeft gevonde Maar blijf duime dat gauw raak is. En anders ga k hulp vragen ga echt niet weer 2, 5jaar wachten zonder hulp Xxx
Hoi Olive, welkom bij dit clubje. Ondanks dat de reden van deze groep niet leuk is, is het wel fijn om dingen met een aantal meiden te kunnen delen! Ik begrijp dat jij weer zwanger bent, gefeliciteerd! Hoop dat je er van kunt genieten. Ik ben 15 september bevallen van een zoontje na ruim 18 weken zwangerschap. Ik heb al een zoontje van 2,5 jaar en merkte dat deze zwangerschap anders voelde dan de vorige. Maar omdat de controles steeds goed waren, heb ik dat gevoel een beetje weggestopt. Totdat ze tijdens een controle het hartje niet konden beluisteren, ik wist meteen genoeg, voor mij was dat een bevestiging. Het kindje was te klein voor de duur van de zwangerschap, 14 wkn. Ik weet zeker dat ik he4 met ruim 16 wkn nog gevoeld heb, maar een groeiachterstand was er vanaf het begin al. Waarschijnlijk is er in de aanleg van dit kindje dus iets mis geweest. We snapten allebei meteen dat de natuur zijn werk heeft gedaan en dat dat niet voor niets is gebeurd, maar pijn doet het natuurlijk wel. Morgen hopen we dus hopelijk meer te weten, ook al hebben ze niets gevonden, dan kunnen we dit wel afsluitnen en weer een stapje verder gaan met het oppakken van het oude leventje. Hoe lang is het voor jou geleden? En was jij al ver in de zwangerschap? Nou, geniet in ieder geval weer van deze!
Hoi khloe, Ik had je verhaal al eens gelezen, heftig hoor! Zeker als je 2,5 jaar hebt moeten wachten op een zwangerschap! Hoe oneerlijk is het dan... Vind het wel mooi om te lezen dat je zo intens hebt kunnen genieten van de momenten dat jullie dochter bij jullie is geweest en dat je die momenten heel liefdevol koestert. Om terug te komen op je vraag. Mijn menstuatie is 5 weken na de bavalling weer begonnen, 3 weken na de bevalling dus alweer een eisprong. Ik heb erg veel last van buikpijn tijdens de eisprong(duurt ongeveer een week!), dus weet dat hij toen ergens geweest is. We hebben die kans nog niet 'benut', omdat het ons verstandig leek eerst de menstruatie af te wachten. Nu zo'n anderhalve week geleden weer buikpijn gehad en hoop ik dit weekend te kunnen testen. Nog even getwijfeld of we de uitslagen van het onderzoek af wilden wachten, maar mijn vriend was eigenlijk wel heel stellig. Heeft er veel vertouwen in dat het allemaal wel goed komt. wij zijn dus nog niet zo lang bezig, maar het is ook nog niet zo lang geleden. Wij wisten wel vrij meteen dat we weerzwanger wilden worden en het liefst zo snel mogelijk. Dit kindje was zo ontzettend gewenst! Maar dat geldt voor iedereen die hier schrijft natuurlijk. Mijn cyclus was dus snel weer op gang, maar heb altijd een heel regelmatige cyclus gehad. Als jij twijfelt over je cyclus zou ik zeker contact opnemen met je gynaecoloog, helemaal omdat je vorige zwangerschap ook zo lang op zich liet wachten. Doen waar jij je goed bij voelt! Hoop dat het bij jou ook snel mag lukken! Succes!
@ Anneke bedank voor je lieve woorden. Ja heb binnenkort gesprek over onderzoek/uitslagen en dan gaan we ook over hoe verder hebben. Aangezien ik geen regelmatige cyclus heb is dat best vervelend. K mis elise nog heel erg, maar moet blij zijn dat ik tijd heb door gebracht met haar. Koester de momente, herinderinge, foto's, afdrukken van d'r hand en voetje. Maar dat herkennen jullie vast. Dikke knuffel voor jullie
@Khloe: wat goed dat je mee komt kletsen, welkom. Het helpt echt om ervaringen te delen. Wat vreselijk dat jullie zo lang op Elise hebben moeten wachten en dan sta je alsnog met lege handen... Zo logisch dat je haar nog elke dag mist. Ik ben juist nu ik weer zwanger ben extra veel met ons zoontje bezig, en zijn spulletjes. Mis hem met de dag meer. Wat balen ook dat je cyclus nog niet goed op gang is gekomen, kun je dat ook bespreken als je afspraak hebt over de onderzoeksresultaten? Misschien kunnen ze even kijken hoe het eruit ziet. Of heb je altijd een onregelmatige cyclus gehad? Ik was 5 weken na mijn bevalling weer ongesteld, en toen na 2 rondes weer zwanger. Achteraf heel erg snel, zijn we erg opgelucht over. Bij ons mannetje hebben we er een half jaar over gedaan (ook heel snel natuurlijk). Hoop dat jouw lichaam idd nu weet wat het moet doen en dat je sneller zwanger mag zijn. Ben je van plan om ovulatietesten te gebruiken? Hebben wij wel gedaan, heb je iets meer inzicht in je cyclus. @Anneke: heb je vandaag eindelijk de onderzoeksresultaten gekregen? Hoop het, ben benieuwd. @Conejita: de angsten zijn dus erg herkenbaar, pff. En ik heb precies hetzelfde dat ik juist extra veel aan mijn mannetje denk, en me tegelijkertijd van bewust ben dat dit broertje of zusje er niet was geweest als het anders was gelopen. En dat maakt dit wondertje ook weer heel speciaal. Ik ben best wel misselijk en snel moe en merk dat ik de grote werkdruk bij ons op het werk wat moeilijker trek. Als klap op de vuurpijl zijn er wat veranderingen waardoor er nog meer op het bordje van mij en m'n collega's komt. Ik zie mezelf niet nog harder werken dan ik nu al doe en ben dat ook niet van plan. Stress is al slecht, en zeker nu na mijn voorgeschiedenis. Hoop dat ze daar begrip voor zullen hebben. Of ik recht heb op een cerclage weet ik niet: ze doen het geloof ik niet heel snek, vaak pas als het meer dan 2x is gebeurd omdat het dan met zekerheid gesteld kan worden (belachelijk natuurlijk!) maar lees gelukkig ook dat vrouwen het wel na 1x krijgen. Dus daar hoop ik op en dring ik op aan. Maar beleid in ons ziekenhuis is volgens mij afwachtend en tweewekelijks metingen en als het mis dreigt te gaan een cerclage, maar ik wil het niet zover laten komen. Straks gaat het tussen metingen door mis? Je merkt het pas als het al vrijwel te laat is (ontsluiting zonder weeën) en daar ben ik heeeeeel erg bang voor. Dus duim voor me voor as maandag! @olive: hoe gaat het bij jou? Heb je eigenlijk al snel iedereen om jullie heen over je zwangerschap verteld of moeten jullie dat nog doen? Hoe waren de reacties bij jou?
Hi Conejita, Bee, Anneke en Khloe! Wat zijn jullie lief! Bedankt voor de warme welkom Khloe: wat leuk om je hier te zien ik ben na 3 jaar in de mm mbv vruchtbaarheidsbehandelingen zwanger geraakt, maar dat wist je al En als ik zwanger raak, dan ga jij zeker zwanger raken Hoop dat het gauw raak is voor jou en Anneke! Anneke wat onzettend verdrietig van jullie kleintje weten ze al waarom hij te klein was en niet goed doorgroeide? Fijn dat je al een kindje hebt, ben je toch iets meer afgeleid lijkt me al zal het natuurlijk het verdriet van jullie kindje niet weg nemen. Ik duim heel hard voor een mooie test dit weekend! Bee: jeetje wat een verhaal en dat zo op vakantie ander land en dan nog gedoe met autoriteiten, wat een hel! Zo ontzettend verdrietig van jullie zoontje ik kan me voorstellen, je trots maar ook tegelijkertijd je verdriet. Hebben jullie nog mooie herinneringen van hem? Lijkt me inderdaad heel gek om nu uitgerekend te zijn en weer net zwanger te zijn. Hoe voelt dat voor jou? Kun je een beetje genieten van je zwangerschap ondanks je verdriet? Doe rustig aan op je werk, stress is inderdaad niet goed voor jullie. Als het niet gaat dan gaat het niet, je kindje is nu het allerbelangrijkste! Ik zou zeker aandringen op de cerlage. Ik ken iemand op het forum die speciaal naar een ziekenhuis in nijmegen gaat voor de cerlage, ze zijn daar schijnbaar in gespecialiseerd? Conejita: wat ontzettend spannend ook voor jou! Ik ben ook rond de geboortedag van mijn zoontje uitgerekend! Wordt jij daar ook zo zenuwachtig van? Heb je al inmiddels je eerste echo gekregen of nog niet? Krijg je nu ook meerdere controles? Hebben ze daar trouwens ook een soort combinatietest en ga je die doen of is het standaard? Ga jij die doen Bee? Conejita, hoe gaat het nu met je schoonzus? Hier mijn verhaal: na heel veel wachten eindelijk zwanger geraakt mbv ovulatie inductie. Alle echo's waren altijd perfect (zelfs guo gehad), hele goede zwangerschap gehad, alles volgens het boekje. Toen ik 7,5 mnd zwanger was gingen we met ml naar de vl voor een standaard groeiecho. Wij vrolijk erheen om ons mannetje te bewonderen en toen kon ze ineens geen hartslag meer vinden... Avond ervoor zeker gevoeld, hij reageerde op mijn stem ook op papa's stem.. De week daarvoor een pretecho gehad met familie erbij en genoten. Paar dagen na de pretecho dacht ik hem iets minder te voelen (hij was aan het groeien en had minder plek in mijn buik). Bijna 1,5 uur aan ctg gelegen en echo gehad alles gecheckt, alles was goed, sterke hartslag en precies een week later geen hartslag meer. Heel gek allemaal. Ik had geen bloedverlies of weeën, zat helemaal potdicht. Ik ben ingeleid en na 10 uur na de tabletten had ik pas 1 cm ontsluiting, heftige bevalling gehad. Ik ben vijf mnd geleden bevallen. We hebben obductie laten plegen maar er is geen oorzaak gevonden, ook bij mij niet. De gyn zei dat het dikke pech was. Dus ik ben heel paranoia in deze zwangerschap, ik weet dat alle goede echos niks zeggen, wel fijn dat ze goed zijn natuurlijk maar het neemt mijn angst absoluut niet weg. Onze ouders en mijn zussen weten het maar voor de rest niet. Zij waren heel blij maar ook een beetje terughoudend. Hoe waren de reacties bij jullie? Ik zit nog thuis en ik wil eigenlijk dat niemand het weet, wil het liefst wegstoppen totdat ik ben bevallen en het gezond en wel levend mee naar huis mag. Ik wil niet weer hoeven te vertellen dat het niet goed is gegaan, ben ontzettend bang. Wordt wel moeilijk denk ik, gezien mijn banden niet helemaal hersteld zijn is mijn buik net zo groot als toen ik 4/5 maanden was. Hebben jullie dat ook? Ik kan het echt niet verbergen, draag al een poosje positiebroeken.
Goedemorgen, Olive, wat een verhaal ook zeg. Zo'n eigenlijk zorgeloze zwangerschap die zo bruut stopt! Wat heftig. En ze hebben dus nooit een oorzaak kunnen vinden? Kan me helemaal voorstellen dat je onzeker bent deze zwangerschap. Krijg je wel extra controles en wordt je begeleid door het ziekenhuis? Hoop toch dat ze je angsten en zorgen wat weg kunnen nemen, al zul je waarschijnlijk pas gerust zijn als je over een tijd een levende baby in je armen hebt. Hopelijk lukt het je om toch ook van wat momenten te kunnen genieten. Hier gisteren de uitslag gehad en eigenlijk zijn we nog niet heel veel wijzer... Er is toch iets gevonden. Bij chromosoom 3 hebben ze een heel klein stukje gen extra gevonden, maar dan ook echt heel klein schijnbaar. En dan het vervelende, er is nog helemaal niets over bekend, het is iets wat ze nog niet eerder gezien/ontdekt hebben, dus er is niets over te vinden in de literatuur. Nu zijn er volgens de gynaecoloog 3 mogelijkheden: - een van ons 2 is drager van dit gen, het is dan de vraag of dit de reden van het overlijden is. - dit gen heeft zich bij toeval ontwikkeld bij dit kindje maar is geen doodsoorzaak, of - het heeft zich bij het kindje ontwikkeld en is wel doodsoorzaak. De 2 laatste mogelijkheden hebben eigenlijk geen herhalingsrisico. De gyn adviseerde dus om bij ons bloedonderzoek te laten doen om te kijken of wij drager zijn. Al is het maar om het dossier compleet te maken. Als 1 van ons drager blijkt te zijn is de kans dat dit gen doorgegeven wordt 50%, maar de grote vraag blijft of dit dan ook de reden van het overlijden is. In onze families komen geen gekke dingen voor, ook geen miskramen of vroeggeboortes. Dus het blijft lastig. De gyn legde nog uit dat dit onderzoek pas een jaar of 2, 3 wordt gedaan, dus dat het best logisch is dat er nieuwe dingen gevonden en ontdekt worden. Ik bedacht me gisteravond dat als me dit dus 3 jaar geleden overkomen was, ik waarschijnlijk te horen had gekregen dat het domme pech is geweest. We gaan het onderzoek wel laten doen, gewoon het advies opvolgen, want weet niet echt wat ik ermee moet als 1 van ons drager zou zijn. Ik hou me op dit moment erg vast aan het feit dat ik al een keer goede zwangerschap gehad heb, al zal een volgende ook voor mij nooit meer zo onbezorgd zijn...
Heey Anneke. Oew wat lastig die uitslag. Je hebt antwoorden maar toch ook niet pff zenuwslopend. K heb 24 november eindelijk gesprek voor uitslag van onze dochter. Ben nu al gestrest, bang voor iets te horen wat k niet wil. Bang dat ons wens niet door kan gaan. Gaan ze snel doe onderzoeken doen? Ja volgende zwangerschap zal niet onbezorgd gaan, dat realiseer ik me ook heel goed. Denk dat alles wat k voel onzeker word, k ben al iemand die over alles na denkt . K hoop en duim voor jullie, dat jullie gauw een wonder gezond en wel in jullie armen mee na huis mag. Xxx
hoi meiden, khloe, oja, 2,5 jaar wachten is zooo lang ik kan me voorstellen dat je dat nu niet meer wilt! heb je wel eens gehoord van Maca en Onagra? ik heb twee vriendinnen die 2 en 3 jr geprobeerd haden zwanger te worden, zonder resultaat, en gingen Maca slikken en beiden binen 3 maanden zwanger. Het is natuurlijk en kan zowieso geen kwaad. Het komt van een soort wortel uit Peru. Onagra is ook goed voor de voortplantingsorganen. Baat het niet dan schaadt het niet. Teunisbloemolie is goed om je cyclus regelmatiger te krijgen, lees ik hier op het fórum. Misschien heb je dit al geprobeerd hoor, en denk je, heb je háár met haar adviezen maar het is goed bedoeld . oh, ik koester ook enorm alles wat ik van Noa heb. nu ik weer zwanger ben, mis ik haar meer! verlang zó naar haar dat het pijn doet in mijn lijf. deze week stond ik echt stijf van de spanning. als nog iémand me zegt dat ik me moet ontspannen ga ik gillen!! alsof ik dat niet probeer! ik word er moedeloos van en voel me niet begrepen kaaa uutee voel ik me, sorry hoor. ik ga vanmiddag maar effe met mijn man praten en een goede vriendin bellen want ik heb echt meer steun nodig! ik had een reiki mevrouw die zegt ook allemaal stomme dingen pfff zoals focus je nou maar op je nieuwe zwangerschap. alsof mijn gevoelens voor Noa er niet mogen zijn :x. echt die spanjaarden soms... ik heb nu een ander vrouwtje gevonden waar ik me wel goed bij voel gelukkig. anyway het komt wel goed hoor maar makkelijk is het niet. mis mijn meisje zó erg, en mijn lijf is zó bang dat het weer misgaat.. tussen hoop en vrees leef ik zeg maar. herkenbaar, Olive en Bree? (en anderen?) Olive, wat vind ik het erg om te lezen dat je zoontje zo plotseling overleed, na een supergoede zwangerschap. heel herkenbaar, zo ging het bij mij ook. alleen dan 6 dagen vóór de geplande keizersnee. en jullie ook nog na 3 jaar proberen... zo wreed bij mij zie je nog niks, ja alleen "mijn buikje" die ik nog had van Noa* . ik wil het soms tegen iedereen vertellen (wat ik niet doe) en soms aan helemaal niemand. ik zie er ook tegenop om het aan iedereen te gaan vertellen omdat ik dan zeker weer te horen krijg dat "alles goed komt" ¨"maak je geen zorgen" etc etc. grrrr dan denk ik houd je mond!! wat weet jij ervan? (schoonfamilie bijv, weet zeker dat ze zo gaan reageren) paranoia herken ik ook wel. ik had gister de uitslag van mijn bloedtest gegoogled: lage antitrombine waarde. dit stofje helpt om het bloed niet te laten stollen. dar heb ik dus minder van. dus ik meteen in de stress want ik dacht misschien is Noa daardoor dood gegaan, door een bloedklonter. en heb ik missch ook de mk´s gehad. en nu meteen bang voor een mk natuurlijk en wilde zelfs naar de eerste hulp gaan (hier kun je geen vk bellen en kon gyn niet bereiken). heel erg angstig dus. mijn man snapt het niet en het zorgt wel voor verwijdering dus ik ga vanmiddag even q-time met hem doorbrengen dat verdient hij wel. we moeten blijven praten, we hebben elkaar nodig. anyway heb een arts gesproken via mijn moeder en die zei het kindje is nog niet met je bloedbaan verbonden dus het kan nog geen kwaad. maandag ga ik gyn bellen en woe heb ik afspraak. pfff wat een spanning allemaal. ze gaan me wrsch heparine injecties geven, zodat je bloed dus niet gaat stollen. maar denk nu toch "wat als we Noa haden kunnen redden" als ik bijv die injecties bij haar ook had gehad. ik ga dit allemaal aan de gyn vragen en ook haar telefoonnummer of iets want ik Word gék van die onzekerheid... Anneke, meid, wat "heftig" je uitslag, ook juist omdat het geen uitsluitsel geeft... alsof je nog meer onzekerheid kunt gebruiken wat vervelend ergens ook dat het nog zo "nieuw" is en je dus niet echt naar info op zoek kan.. wanneer krijg je de onderzoeken? voel je je een beetje "oké" of ben je erg van slag? Meiden, sorry voor mijn geraas en getier, het zijn alle spanningen en emoties en hormonen.. ik zit er aan te denken om een zwangerschaps- bevallingscoach te nemen. een doula. heb al iemand een berichtje gestuurd. een vrouw die ook een kindje is verloren. want ik ga dit echt niet redden zo "in mijn eentje". dan merk je toch wel dat je je familie (moeder, zus, beste vriendin) mist, die natuurlijk in Nederland zitten. Ben pas geweest en ga in januari weer, maar wat mis ik ze nu zeg. Trouwens mijn schoonzusje is van de IC af!! het is echt een wonder want dit had niemand verwacht. dus echt een zorg minder, ze gaat langzaamaan vooruit. bedankt voor het vragen, Olive nou "fijn" weekend meiden, ik hoop dat jullie een beetje kunnen ontspannen. liefs, tot schrijfs
Hey conjita. Neeg nog niet gehoord, bedank voor de tip ( alle tips zijn welkom vind juist fijn om tips te krijge) K slik wel tarwekiemolie, hadt k hiero op forum ergens gelezen. Alles is te proberen , Ligt niet aleen aan Spanjaarden hoor maar Nederlanders kunne er ook wat van. Week na crematie van elise vertelde een vriend van m'n man dood leuk hoe leuk ze 20 weken echo was, dat alles goed was dat niks fout kon gaan.. Dus k werd evil en heb ff gezecht dat bij ons ook alles goed was met 20 weken echo zelf nog een week voor geboorte. K werd er boos om. Hij zei ook nog ff dat tie het raar vond dat k foto heb staan, moet k dan doen of er niks gebeurd is. Mag k m'n gevoel voor mijn dochter weg stoppe ofzo. Zo geen begrip en respect. Z'n vriendin zei ook nog dat k het een plek had moete hebben gegeven en dat k hulp moest gaan zoeken omdat k het geen plek heb gegeven. Net of je dat 1,2,3 doet. Ze snappen/beseffen niet hoe wij ons voelen. Nadat k ben uitgevallen, heb k ze niet meer gesproken of gezien. Wat ik totaal niet erg vind. Was vandaag op verjaardag van zoontje van mijn vriendin werd 1 Voelde me wel buitengesloten, allemaal kindjes en babys... En vooral iedereen over hoe geweldig hun kind wel niet is.. Niemand vroeg naar mij.. Of prate tegen mij. Dat was best moeilijk terwijl ze het allemaal weten. Gelukkig kwam de schoonzus van m'n vriendin toch wel langs, die is echt de eenige die prate en tegen mij zei dat ze het knap vond dat k er was. En vroeg of k een foto hadt van mijn dochter. Tjah mag trots zijn opdezelfde dat k deze stap heb gezet, maar tegelijk heel dubbel,besef dat k als eenigste met legen hande stond. Wat goed nieuws van je schoonzusje. Je mag trots zijn hoe je het allemaal doet, en denk dat zwangerschap spannender wordt dan ooit. Maar straks over paar maanden met heeeel mooi kindje in je armen na huis. K hoop dat iedereen hier gauw zwanger is, goeie zwangerschap krijgt. En heel mooi lief gezond kindje in je armen naar huis mag gaan. Fijn weekend. Xxx
Hoi, @conejita Wat ontzettend goed te begrijpen die onzekerheid bij jou en wat jammer dat je dat begrip niet krijgt. eb afgelopen week toevallig met een collega gesproken en toen heb ik gezegd dat je echt niet weet wat het is om een kindje tijdens je zwangerschap te verliezen als je het zelf niet meegemaakt hebt (en gelukkig maar dat niet iedereen dit mee hoeft te maken). Was overigens geen verwijt naar haar hoor, maar ik had het erover dat ik van sommige mensen het idee krijg dat ze niet snappen waarom ik nog niet volledig werk enzo. Ik kan me voorstellen dat mensen denken dat wanneer je weer opnieuw zwanger bent alles weer goed is, maar dat is gewoon niet zo! Vind het goed van je dat je hulp zoekt, je kunt dit inderdaad niet alleen! Ik ben veel eerder in de zwangerschap mijn kindje verloren, dus ik denk dat als het eenmaal zo ver is, ik na 18 weken wat kan gaan ontspannen (zoals ze dat dan zeggen). Voor jou ligt dat gewoon heel anders, helaas. Hoop dat je goede hulp vindt die je kan helpen om weer enigzins wat vertrouwen in je lichaam te krijgen. Sterkte komende week in het ziekenhuis, hoop dat er ook goed gekeken wordt naar je bloedstolling. Wat betreft de uitslag van ons onderzoek heb ik eigenlijk niet echt veel onrust. Ben al lang blij dat er niet iets veel heftigers uit gekomen is waarbij ze met zekerheid een herhalingskans aan hadden kunnen geven. Aan mijn kant van de familie zijn er geen gekke dingen voorgekomen tijdens de zwangerschap en bij mijn vriend ook niet. Ik ga er dus stiekem wel een beetje vanuit dat wij dit gen niet hebben en als dat wel zo is, het geen oorzaak van overlijden is geweest. De 27ste mogen we bloed laten prikken, geen idee hoelang het dan duurt voor we uitslag krijgen (ze weten natuurlijk wel waar ze naar moeten zoeken). Ben ook benieuwd of de gynaecoloog dan misschien iets meer weet te vertellen. Inmiddels nog niet ongesteld (zou vandaag moeten), gisteren een test gedaan en die was negatief. Ik test normaal gesproken nooit voor mijn nod (meestal 2,3 dagen erna, nu nog maar 3 keer voorgekomen!), omdat het zoveel onzekerheid kan geven, maar heb er gisteren dus 1 keer aan toegegeven.... Verwacht dus dat het vandaag gewoon begint. Van de ene kant was het heel mooi geweest als het nu al gelukt zou zijn, van de andere kant is het ook niet erg, mijn lichaam moet toch nog wat aansterken. En wellicht is het emotioneel ook nog wel beter... Jammer van het vieze regenachtige weer (hier in nl tenminste!), maar toch een fijne zondag allemaal! x
Bee, succes vandaag bij de gynaecoloog! Hopelijk kun je al je vragen over cerlage stellen en krijg je hier zekerheid over. Krijg je ook weer een echo vandaag? Ben benieuwd! x
Sorry meiden was even te druk om te reageren de afgelopen dagen. Weer veel gepraat dus zal even op alles proberen te reageren Ten eerste: wat lief Anneke! Dat je me nog even succes wenst. Vind het nog steeds heeeeel erg spannend, maar inmiddels iets minder zenuwachtig omdat ik er nu toch niets aan kan doen, we gaan het straks zien. Ik heb niets gehoord over een echo, maar ga er wel naar vragen. Hopelijk kunnen we ons kleine frummeltje nog even bewonderen. Jij nog steeds een negatieve test? balen zeg... Maar zolang je niet ongi wordt is er nog wat hoop natuurlijk. @Olive: vind het zo afschuwelijk als ik lees hoe onverwachts jullie mannetje van het ene op het andere moment niet meer leefde, en dat je al zover in de zwangerschap was. Dat er geen oorzaak is gevonden is aan de ene kant prettig, dan is er waarschijnlijk ook geen herhalingskans denk ik, maar je zal elk moment je baby willen voelen in een volgende zwangerschap en constant alert zijn op alles totdat je je kindje gezond in je armen hebt... Hoop zo dat je nu sneller zwanger mag zijn, jullie hadden al zo'n lange weg afgelegd. Ja het was heel heftig allemaal op vakantie en de tijd erna, maar achteraf ook juist bijzonder, hoe gek dat ook klinkt. We hebben daar maar 1 foto van hem kunnen maken en na een paar minuten was hij weg, heb m niet eens vast kunnen houden... We hebben toen wekenlang gestreden en alles gedaan om hem thuis te krijgen en dat voelde heel goed, zeker toen het gelukt was. En toen was het al een paar weken verder, waarin het eerste grote verdriet eruit was en we dus in de 6 dagen dat hij thuis was alle tijd hadden om van hem te genieten, heel veel foto's te maken en zijn afscheid zo te doen zoals wij wilden. Achteraf had ik niets anders gewild, behalve dat ik natuurlijk het liefst nooit was bevallen toen maar gewoon ergens nu... Uitgerekende datum is ingewikkeld, maar vind het ook heel bijzonder dat ik nu weer zwanger ben. Dat maakt het een stuk draaglijker om die dag voorbij te gaan. En het is ook een beetje een afsluiting van de zwangerschap van ons mannetje. Ik heb elke week afgeteld en dat is nu soms best verwarrend nu ik weer zwanger ben, en dan kan ik me na de uitgerekende datum meer op dit z'n broertje of zusje richten wat dat betreft. Dat voelt ook goed. Mochten we vandaag geen goed gevoel hebben bij de gynaecoloog en alles vragen we idd misschien wel een second opinion aan in een ander ziekenhuis, we wachten het af. Reacties in onze omgeving zijn over het algemeen heel fijn en lief, iedereen is heel blij, maar snappen ook onze angst (voor zover ze dat kunnen snappen). Maar proberen tegelijkertijd wel nog even te zeggen dat we er wel van moeten genieten en dat dit kindje geen schaduw van ons mannetje moet worden, dat soort dingen. Soms lastig om op te reageren. En een vriendin zei vorige week op de fiets tegen mijn man: straks als je papa bent dan.... En toen verbeterde haar vriend haar direct: 'hij is al papa'. Heel lief! Jij dus ook al een flinke buik, die van mij timmert nu ook al aan de weg, denk doordat het nog maar kortgeleden ook was dat ik zwanger was. Al had ik de vorige keer ook wel snel een buikje. @Anneke: wat een lastige uitslag, eigenlijk. Ze kunnen uiteindelijk nooit zeggen begrijp ik of het de oorzaak is geweest, maar er is wel iets gevonden waarvan je niet weet wat je er mee moet. Het is idd wel heel fijn dat je ook al eens een goede zwangerschap hebt gehad, en hopelijk gaat dat gewoon snel opnieuw gebeuren, maar de reis door die 40 weken worden inderdaad alles behalve onbezorgd. Benieuwd hoe snel jullie uitslagen krijgen, @Khloe: wat een spannende week ook voor jou, nog een week en dan heb je de afspraak in het ziekenhuis voor de uitslagen. Zenuwslopend. Je wilt zo graag antwoorden, maar hoopt dat het geen antwoorden zijn die grote gevolgen hebben. Hebben ze vlak na de geboorte ook al vermoedens uitgesproken of helemaal niets? Jullie wachten de uitslagen af voordat jullie weer de stap zetten om voor een broertje of zusje te gaan toch? Wat een ongepaste opmerkingen van die vriend van je man! Totaal geen inlevingsvermogen, logisch dat je kwaad was. En wie is je vriendin om te zeggen dat je het nog geen plek hebt gegeven en dat dat wel had gemoeten? Weet zij hoe het is? Heeft ze het meegemaakt? Nee! Ik word hier gewoon plaatsvervangend boos voor jou. Zulke mensen ben je liever kwijt dan rijk idd. Dat is naar hè? Dat niemand meer dingen aan je vraagt, alsof het niet gebeurd is... Ik vond en vind dat soms zo lastig. Het is namelijk ook heel apart om uit het niets ineens een verhaal op te houden over ons mannetje. Hebben dat wel een keer gedaan, iedereen was stil, niemand die reageerde of doorvroeg, vreselijk. Verjaardagen vond ik in het begin het moeilijkst van alles. Wat fijn dat je schoonzus er wel was! @Conejita: wat goed nieuws van je schoonzusje! Hoop dat ze snel vooruit mag gaan. Hoe gaat het nu met je meid, alweer ietsje rustiger in je hoofd? Hopelijk heb je bij iemand je hart kunnen luchten die je een beetje begrijpt? Heel goed idee van zo'n doula! Heb je vast veel aan. Kan me voorstellen dat het cultuurverschil lastig is en je je familie en vrienden uit NL zo ontzettend mist op dit soort momenten. Helpt het om met ze te skypen of bellen? Maar soms is een knuffel gewoon wat je even nodig hebt en dat kan helaas niet op afstand. Ik herken het absoluut dat ik mijn mannetje sommige dagen nog sterker mis dan voorheen, en dat het echt pijn kan doen in mijn hart en soms niet kan stoppen met huilen, maar op andere momenten ben ik gelukkig over het algemeen vrij rustig en toch redelijk ontspannen in de zwangerschap. Ik wil heel graag dat het goed gaat en heb daar alles van over maar merk dat het me helpt om te leven in het moment en naar het eerstvolgende moment toe te leven. Vandaag de afspraak bij de gyn dus. En op het moment gaat het goed, ik weet niet wat morgen brengt, maar op dit moment ben ik dankbaar zwanger te zijn en een wondertje in mijn buik te hebben en praat ik er ook zoveel mogelijk tegen in de hoop dat het helpt om bij me te blijven. Ik weet dat het makkelijker gezegd dan gedaan is, op sommige momenten lukt het namelijk helemaal niet en raak ik in paniek als ik denk aan wat allemaal komen gaan en hoe het ooit juni gaat worden met een levend kindje in mijn buik. Daar kan ik wel van in paniek raken, maar probeer dat verre vooruitdenken dus zoveel als lukt te onderdrukken. Jij nu eerst naar je echo overmorgen, hoop dat je een kloppend hartje te zien krijgt, dat geeft ook al een beetje vertrouwen voor nu. Je bent heel dapper en je doet wat je kan en in je vermogen ligt, volg je eigen gevoel en laat je niet vertellen wat je moet doen of niet doen. Heb je het inmiddels aan meer mensen verteld? Ik moet je zeggen dat ik ook dacht dat ik alleen maar goedbedoelde opmerkingen zou krijgen waar je niks mee kan, maar het is me meegevallen. Ik dacht op een gegeven moment wat dat betreft slecht over een aantal mensen, maar die hebben me dan toch weer verrast. Snap dat het spannend is en dat je opkijkt tegen de reacties, maar misschien valt het mee. Begin anders met de mensen die er ook voor je waren/zijn toen je Noa verloor? En ik begrijp volkomen dat je gaat googlen op je bloedwaarden, heb ik ook eindeloos gedaan, je wil gewoon precies weten wat er aan de hand is en heb ook zoveel op google gezeten. Gelukkig is het idd iets waar je medicijnen tegen kunt krijgen, dat is wel een prettig gevoel denk ik? Zo heel lang verhaal, dat krijg je als je een paar dagen niet reageert . Ik laat vanmiddag ff snel weten hoe het gesprek gegaan is, gaan ff met z'n tweetjes weg dus zal snel een reactie sturen zodra ik daar gelegenheid voor heb, Lief dat jullie zo meeleven! Denk ook veel aan jullie allemaal X bee
Heey @bee Ja is de week al voor bij? Ben zo ongeduldig, wil niet meer wachten ben er klaar mee pfff. Nee de artse snappen het niet, ze smeekte me of ze onderzoek mochte doen want ze snapte er niks van, de ochtend was het goed 2uur later was foute boel, ze konde niks in het bloed vinde, elise gaf niet aan wat er was. De arts vond zo erg omdat hij Sochtends nog zei hoe trots hij op d'r was. Ik heb met hem ook de afspraak. Jaa we willen nog een wonder maar wil weten wat uitslag is en ben nog steeds niet ongesteld heel frustrerend. Ik hoop dat ze er ons mee gaan helpen.. Frustrerend he zulke mense, ze weten niet wat ze zeggen en hoe kwetsend het is. Ik vind het heel naar, bang dat ze vergeten wordt. Hoe stom dat voor buite staander klinkt. Hoe voel jij je bee Last van kwaaltjes? Xxx
hoi meiden, Anneke, wat fijn dat je er relaxed onder bent. gelijk heb je, er zijn geen andere gekke dingen in de familie en je hebt al een gezond kind. dat is ook zo, natuurlijk. ben je ondertussen ongi geworden (hoop ht niet!) Khloe, ongelovelijk, die vrienden/ kennissen van je, wat kunnen mensen zich slecht inleven he!! pffff wat balen dat je menstruatie nog niet op gang is gekomen. bij mij duurde het 12 weken! kan me voorstellen dat je geen geduld hebt. bij mij helpt afleiding wel altijd, dan gaat de tijd wat sneller. heb jij ook dingen die je helpen de tijd door te komen, of dat je jezelf iets fijns gunt, zoals shoppen of de sauna of wat dan ook? extra lief voor jezelf zijn... trouwens, tarwekiemolie is ook goed, maar ze zeggen voor innesteing. voor je cylcus is teunisbloemolie goed maar daar moet je mee stoppen als je zwanger wordt. en de Maca kan ik echt aanraden! baadt het niet dan schaadt het niet Bee, wat lekker een weekendje weg! wanneer heb je weer een echo? heb jij de eerste keer een inwendige echo gehad? wat fijn dat je nasst je verdriet ook kunt ontspannen en zelfs genieten. blij om te horen!! (en, hoe was je gesprek gegaan?) hier ook wat meer ontspannen. heb zaterdagavond een vriendin van hier gebeld, wel een Nederlandse , en dat was heel fijn; even lekker huilen, praten en boos zijn over alle onzinnige adviezen zondag naar de kerk geweest (wij hebben een hele leuke vlotte jonge internationale kerk hier, die ons enorm hebben opgevangen na Noa) en na de dienst zijn we even gaan praten met onze Pastor, die ook een vriend van ons is (en even oud). omdat ik met zooooveel spanning liep. tijdens gesprek bleek dat ik voelde dat ik deze baby moest redden en ook nog probeerde Noa te redden. mission impossible natuurlijk. en ik voelde me ook schuldig naar Noa toe daat ik nu weer zwanger was! pfff vind je het gek dat ik overliep van spanning. dus John, de pastor, heeft me even goed ingepeperd dat het niet mijn schuld is en dat ik er ook niets aan kan doen! ook niet om deze baby te "redden". toen ervoor gebeden en nu voel ik zo´n last van mijn schouders! daaarna gingen we koffie drinken met een goeie vriendin van mij en haar man. we vertelden ons nieuws en ze warenheel blij! maar haar oogjes bléven maar glinsteren.... dus ik vroeg..."en jullie??" en ja hoor, zij ook zwanger, 5 weken!! precies één week minder ver dan ik! echt zooo leuk! ik merk dat ik nu echt blijer ben. ik had twee andere vriendinnen in de kerk die in de zwangerschap met Noa gelijk op gingen met mij. die zijn nu allebei bevallen (natuurlijk) en hebben een gezond kindje. superlieve meiden die me ook proberen te steunen waar ze kunnen, maar als ik ze samen zie, mét hun babies...dan ga ik er toch niet bij staan hoor. te moeilijk. en nu kan ik me dus wat meer "richten" op deze vriendin, echt één week na mij uitgerekend is! dus ik begin mijn week meer onstpannen en voel me zelfs blij. ook ga ik binnenkort een cursus fotoshop doen want ik wil leren Noa´s foto´s te bewerken en dit ook voor andere mama´s van overleden kindjes doen. Hier in Spanje is dit allemaal wat minder normaal, foto´s maken van je overleden kindje en er open over praten. er is nog veel taboe. ik wil zodra we ein-de-luk internet thuis hebben (hoop deze week) een blog beginnen over mijn ervaringen en ook leren fotograferen zodat ik andere mama´s kan geven wat mij gegeven is: hele mooie foto´s en steun en zorg. dat is mijn "missie". ook al zullen het er maar één of twee zijn, dan ben ik al blij. ja, die doula, lijkt me ook fijn. ik weet nog iet of ik haar wil, of dat ik reiki wil. financieel kan ik maar één ding doen denk ik... Bee, nog even: in welk land is je zoontje geboren als ik vragen mag? en wat goed dat jullie zo gestreden hebben! mag ik vragen, was hij niet erg veranderd na zoveel weken? hij blijft natuurlijk jullie mooie ventje, een moeder voelt zóveel liefde he! Ik herinner me dat toen wij Noa gingen begraven na 5 weken en dat ze superklein was (ik heb haar niet gezien, ze lag afgedekt).. ik vond Noa al veranderen na een paar uur en vond het toen "genoeg", wilde haar niet "achteruit" zien gaan, nog meer. terwijl ik van tevoren dacht dat ik haar mee naar huis wilde nemen. (dat mag hier trouwens niet hoor). heb jij je kindje wel thuis gehad? en veel foto´s nog genomen? en afdrukjes? en jullie, meiden, hadden jullie je kindje mee naar huis? of hoelang mocht je hem of haar bij je houden? hoe hebben jullie dat ervaren? het is zó belangrijk he. het is het enige wat we hebben uiteindelijk. ik heb zelfs nog een plukje haar. heel speciaal vind ik dat. nou, meiden, ik denk aan jullie!! <3
Conejita, wat fijn dat je een goed weekend hebt gehad! Tof dat je mensen hebt gevonden die je echt kunnen helpen en waar jij je prettig bij voelt! Geniet ervan! Khloe, hoop voor jou dat deze week snel voorbij is en je eindelijk je vragen kunt gaan stellen en wat duidelijkheid gaat krijgen. Hoop ook echt dat ze kunnen helpen bij jouw cyclus. Is er nog niet eerder onderzoek naar gedaan? Ben gisteren gewoon ongesteld geworden, vlak nadat ik mijn bericht geplaatst had. Zoals ik al eerder zei zou het mooi zijn geweest als het al gelukt was, maar goed gaan er over 2 weken weer vol goede moed voor! Heb er gisteren wel last van gehad (en vandaag ook nog) Vind het niet zo erg dat ik nog niet zwanger ben, wel dat ik weer ongesteld ben, had dit geweoon helemaal niet moeten zijn, had met een dikke buik rond moeten lopen en plannen moeten gaan maken. Dat komt dan gewoon weer even allemaal naar boven. Gisteren zaten we met een heel stel bij mijn vader thuis en had het op een gegeven moment niet meer, had zo'n last van de drukte (3 kleine kinderen, 12 volwassenen). Ben huilend naar huis gegaan, mijn vriend zag het allang aankomen, dus die was heel lief. Zei in de auto dat ik thuis maar lekker een wijntje moest pakken, dus dat heb ik gedaan! Waarschijnlijk zullen de hormonen ook wel meespelen... Zal er allemaal wel bijhoren, even een terugslag, maar hoop dat ik er snel weer vanaf ben. Bee, geniet van je daagjes weg samen en conejita succes bij de gynaecoloog deze week! x
Heey @conejita Ben na sanadome geweest met m'n vriendinnetje. Shoppen(nieuwe schoenen en oorbellen), veel uit eten geweest met vriendin. En we waren met zolder bezig die is nu bijna af. Strand geweest, genoeg dingen om m'n heen. Vanaf ga k na eentraining van m'n werk, woensdag ga ik uitgebreid Koke voor m'n man we zijn dan 9jaar samen. En onze dochter was dan uitgerekend. Zaterdag met vrienden bij ons thuis drankje doen en dan uit eten. Derest nog ff kijken. Wij hebben de hele nacht bij elise d'r bedje in ziekenhuis geweest tot dat ze Sochtends echt zelf opgaf hebben we nog de laatste minuten in ons armen gehad. Het zieken huis heeft hele nacht en ochtend foto's gemaakt. We hebben gips afdruk van d'r handje en voetje ( ik wil daar iets mee doen maar weet nog niet wat en wat er mogelijk is) Afdruk op papier van d'r handjes en voetjes, beetje van de haartjes afgeknipt en bewaard. Make a memory heeft hele mooie foto's gemaakt. D'r gewassen en mooi aan gekleed. We hebben gekozen om d'r niet mee na huis te nemen, k was bang dat k dan dat beeld hele tijd zou zien. K heb dat namelijk als ik bij m'n opa kom dat k nog steeds beeld voor me krijg toen me oma daar overleden lag. We hebben mooi kistje en bloemen uitgekozen en heel klein intiem mooi crematie gehad. We konde elise niet meer laten zien op de dag van echt afscheid, ze zag er niet meer zo mooi uit volgens de meneer van uitvaart. De meneer van ons uitvaartverzekering heeft zelfs opname gemaakt van het afscheid, er ware kleine camera's in plafon wat je niet zag. Ik wist dat niet en kregen we van hem, als extra herindering, als we er aan toe zijn en willen zien kan het nog keer. Xxx
Heey Anneke Neem nooit eerder onderzoek gedaan, huis arts zei dat k nog aan ontpille was en later kreeg k nog dat nog half jaar zelf moest proberen, En toen was het raak 2,5jaar later. En na m'n zwanger schap niks kwa onderzoek gehad Maar bij mij gaat alles mis wat mis kan gaan. Toen elise overleden was kreeg k gehoord test voor m'n deur wist van niks, verloskundigepraktijk voor m'n deur wist van niks... Kinderbijslag papiere continu herinderine sturen heb k maar gebeld moest k weer vertellen, kraam hulp die pas heel laat belde voor m'n Intel gesprek.. Wist van niks. Conclusie heeeeel veel instellinge lezen geen meldingen en kijke niet in je dossier, heel frustrerend. Ben vaak boos geweest tot huilends toe tegen deze mense tekeer gegaan.:x Heb zelfs geen na controle gehad Het voelt ook echt zo van jij hebt geen kind dus jij krijgt niks. Xxx