mijn zoon is anders, zegt de psz juf

Dat is jouw gevoel... Niet wat ik zeg.
Bovendien gaat geld vaak naar scholen en direct in spullen... Dus het is niet alsof je banksaldo er hoger van word.
Eerder tegenovergesteld want er is ook genoeg dat wel nodig is maar niet wordt vergoed.

En het is toch alleen maar fijn dat die hulp bekostigd word?
Dus ja... Het is een deur naar geld.
Geld dat je nodig hebt... En dan niet direct het geld (en dus een beter banksaldo) maar wel de deskundige hulp en materialen die je ermee aanschaft.

Wat mij betreft niet negatief... We leven in een land waar we voor elkaar zorgen (al wordt dat wel steeds minder heb ik het idee..) en dus is er geen schaamte nodig als je hulp vraagt en krijgt.
Dat is niet je hand ophouden.. Dat is ons zorgstelsel.
Wat mij betreft dan

 

Jipenjanneke: volgens de kinderpsycholiog waar wij ooit waten trekt dat rond de kleutertje weer gelijk.
En je zou denken dat die er voor gestudeerd heeft

 

Ja oké zoals je het hier uitlegt snap ik 'm wel. Maar de opmerking die ik eerder al in de quote noemde "De vervelende labels worden vaak gegeven omdat de ouders het interessant vinden, of omdat er vergoedingen aan vast zitten" die vatte ik zo op alsof ouders graag een diagnose willen omdat er een vergoeding aan vast zit.
Ik hoop maar dat ik het gewoon heel erg verkeerd heb opgevat en dat de opmerking niet zo was bedoeld.
Ik ben er meer dan blij mee dat er deuren zijn geopend voor ons
Sorry ts, ik zal je topic niet verder vervuilen

 

Ientje: dat hoop ik ook maar ik ben van nature positief ingesteld (ok, soms is naief een betere benaming )

 

Hier dezelfde opmerking gekregen van de psz-juf. Slecht bereikbaar, voelt zich niet aangesproken in groep (moet persoonlijk benaderd worden), etc. Zoon heeft met ruim 2,5 de WPPSI test gemaakt, deels in het kader van zijn vroeggeboorte, deels omdat we ons zorgen maakten en we het idee hadden dat er een discrepantie was in zijn ontwikkeling. Dat klopte, hij scoorde qua verbaal IQ aanzienlijk hoger dan performaal met als gevaar dat we hem overschatten. Dat weten we nu en daar proberen we rekening mee te houden, een diagnose is daarbij niet nodig. Ik vond het fijn om inzicht te krijgen in zijn (minder) sterke punten en dat is ook de reden voor het testen geweest.
Succes met het maken van de keuze, er zijn namelijk wel degelijk IQ testen vanaf 2,5 jaar (SON-R is non-verbaal, WPPSI is verbaal)

 

klopt, mijn dochter heeft ook met 2,5 al een test gehad. Was vanwege een andere reden:standaard procedure gezien haar medische voorgeschiedenis. Maar zo zijn we er wel bij toeval achter gekomen dat ze een enorme voorsprong blijkt te hebben. Ik vind het heel fijn dat we het nu al weten. Het verklaarde veel van haar gedrag dat ik niet kom op plaatsen en we kunnen nu beter inspelen op haar behoeften.

 

Zijn de buurkinderen leeftijdsgenootjes of ouder / jonger? Want dat kan soms een hoop schelen. En als kinderen duidelijk beter uit de voeten kunnen met kindjes die niet dezelfde leeftijd hebben, kan dat soms (altijd in combinatie met andere signalen natuurlijk) wel aangeven dat er 'iets' aan de hand is.

Aan de ene kant is het heel vroeg om nu al op onderzoek te gaan. Daarin snap ik je helemaal. Maar ik snap ook je gevoel dat je het beste wilt voor je kind. Ik denk in deze situatie dat je het eigenlijk niet 'fout' kunt doen. Het zijn geen dramatische problemen en wat er speelt, lijkt ze alleen in een bepaalde situatie (schoolse setting) voor te doen. Dus als je zou zeggen "We kijken het nog een paar maanden of een jaartje aan." zo dat denk ik prima kunnen. Maar geredeneerd vanuit "Je kunt het maar vast weten." is verder kijken ook prima. Allicht komen er wat handvatten uit die voor de psz-juf en straks de kleuterjuf handig zijn.

 

De ouders geven dat ook zeer zeker zelf? Je vergeet dat zoiets beoordeeld door een arts en overlegd in een heel team. Voor zo'n stempel er is ben je heel wat tijd verder. De vergoedingen die je krijgt zijn voor passende hulp en bijvoorbeeld vervoer naar speciaal onderwijs. Het kost je genoeg uit eigen zak. Ik vind je opwekking ook bijzonder onwetend en daarbij denigrerend.

 

jeetje wat een rotopmerking! heel interessant hoor zo'n "label" echt super leuk zo leuk dat we er heel erg mee te koop lopen vooral door zulke opmerkingen als deze.....

 

Ach joh het is weer helemaal in om te roepen dat kinderen 'te snel een label opgeplakt' krijgen. Er zijn al van heel erg vroeger wetenschappelijke onderzoeken die gaan over wat een label doet met een kind en met hoe men naar het kind kijkt. Maar dat is helemaal niet hetzelfde als "er valt iets op aan mijn kind (hetzij thuis, hetzij op pszaal/school, en we willen onderzoeken wat er aan de hand is om bij de behoefte van dit kind aan te sluiten." Overdrijven is ook een vak

Ik denk dat het vooral interessant gevonden wordt om te roepen dat labels vervelend zijn en niet dat ouders het interessant vinden dat hun kind een bepaald "label" zou hebben.

En op persoonlijk vlak: mijn man heeft er super veel verdriet van dat niemand hem vroeger heeft laten onderzoeken, dan had zijn leven er veel beter uit gezien, nu heeft hij veel kansen in onderwijs en dergelijke gemist en heeft veel onbegrip van leraren etc gehad waar hij nu nog verdrietig aan terug denkt. Hij komt er nu pas achter dat alles waar hij vroeger tegenaan is gelopen en nu nog tegenaan loopt (en wat overduidelijk geweest moet zijn op school en thuis) een naam heeft en dat daar goeie hulp voor is. Hij had dus dolgraag als kind "het labeltje" gehad.

 

Als het niet stuk is, niet maken

Ik vind persoonlijk dat je nooit dingen moet gaan zoeken als er geen problemen zijn of dreigen... IQ testen en andere onderzoeken kun je het beste zo laat (oud) mogelijk doen, dan zijn ze het meest betrouwbaar. Dus alleen als je vindt dat er een probleem is of dreigt zou ik verder iets doen.

"Anders zijn" is geen probleem.. het is heerlijk! Geen schaap, geen gemiddelde

Mijn zoon was ook snel en hij sprak ook heel vroeg heel goed waardoor aansluiting met leeftijdsgenootjes lastiger was, hij had een erg eenzijdige focus (obsessief soms.. stofzuigers, bellen) en ja, hij is hoogbegaafd gebleken maar we hebben dit pas laten testen toen we zelf hadden besloten dat misschien het HB onderwijs het beste bij hem paste en hij daar een 'toegangsbewijs' voor nodig had. Daarvoor (5,5 jaar) hebben we nooit overwogen om ook maar iets in het testcircuit te doen, simpelweg omdat er geen probleem was.

Het is belangrijk om vooraf te bedenken wat je met testresultaten wilt EN kunt.

 

Maar wanneer is het stuk dan? Mijn zoontje is niet stuk, hij heeft alleen een andere begeleidings-/opvoedingsstijl nodig. Een andere gedachtengang, uitgaande van een leeftijdsspectrum. Twee uitersten en alles daartussen.

 

Dat was ook onze gedachtengang. Niet kijken waar het schip strand, maar vroegtijdig bijsturen. Succes!

 

Het is een uitdrukking...

als je een andere opvoedstijl NODIG hebt dan zal er dus aanleiding zijn geweest (stuk)...

 

Lijkt me een goede zet. Veel succes!

 

Hier ook een jongetje dat verbaal mensen stijl achterover doet slaan, dus hier mijn verhaal en ervaringen misschien dat het je helpt.

Een poosje terug is er hier in het dorp een speciaal peuterklasje ingericht voor kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong die konden 1 dagdeel per week naar een speciale groep waar ze meer aan verdieping doen (om de voorsprong niet groter te maken, maar wel voldoende uitdaging te bieden is het verhaal) daarvan kregen wij in de zomervakantie bericht, we vonden onze zoon wel slim, maar vind niet elke ouder dat? Dus wij deden verder niets met die info. Na de vakantie kwam een van zijn 2 begeleidsters van (het is een vve klasje vandaar 2 begeleiders) bij ons of dat project niks voor onze zoon was? Ik was ondertussen al behoorlijk zwanger en wilde best een extra ochtendje rust, dus dacht, waarom ook niet?
Ze hebben vanuit die club mijn zoontje geobserveerd en vonden ook dat hij in het project thuis hoorde. Het klasje was eigenlijk al wel vol, maar er werd voor hem toch nog een plekje gecreëerd. Meneer was er koud 1X geweest of ik werd door 1 van de 2 juffen op de oude groep (waar hij dus ook nog naar toe gaat) op het 'matje' geroepen er mankeerde dus vanalles aan het gedrag van mijn zoontje en de andere groep had ook wat opmerkingen over zijn gedrag gehad. Hij was o.a. te gehecht aan regels en structuur en als alles anders liep dan normaal was hij niet te handhaven, hij had bovendien ook wel een heel ongezonde interesse in 2 specifieke onderwerpen, vond hij die wel echt leuk of zat er een hang naar veiligheid achter?. Ik ging er weg met een knoop in mijn maag er zou toch geen autisme of iets dergelijks achter zitten, kende ik mijn zoontje dan zo slecht dat ik sommige punten niet herkende?
We zijn nu een paar weken verder en op de nieuwe groep is meneer helemaal op zijn plaats, naar de regels taalt hij niet, als ze er niet zijn vind hij ze kennelijk ook niet belangrijk.
Hij vind het moeilijk om terug te gaan naar de oude groep hij wordt er niet genoeg uitgedaagd. De juf die ons de +groep aanraadde doet erg veel moeite om het voor hem toch interessant te maken, de andere juf heeft hem afgedaan als een moeilijk kind en steekt er niet veel tijd in terwijl zij altijd zijn favoriete juf was.
Als niet beide juffen maar maar 1 van de 2 op de groep had gestaan dan had ik een heel ander beeld gehad van mijn zoontje, nu kan ik het nuanceren (en heb als bonus de mening van een derde juf).
een leerkracht kan dus heel veel verschil maken bewust of onbewust, pin je dus inderdaad niet vast op de mening van 1 persoon en vertrouw op je eigen gevoel.

 

Vind het nogal wat zulk jong kind al willen laten testen. Alles kan nog veranderen. Bij ons word er niks gedaan op zulke leeftijd. Tenzij er echt een zwaar probleem is. In plaats dat ze het kind eerst eens even de tijd geven om wat verder te ondwikkelen. En dat de juf het zelf een beetje in de gaten houd. Sterk op gaan in het spel en snel kunnen praten zou voor mij geen reden zijn. Veels te vlug als je het mij vraagt