Wat heb ik graag al deze verhalen gelezen zeg! Geweldig wat er allemaal gebeurd of gezegd wordt tijdens een bevalling Zelf ben ik in januari 2013 dmv een spoedkeizersnede bevallen. Omdat het nog 3,5 week te vroeg was, was ik volledig in shock. De vliezen waren spontaan gebroken. Het enige wat ik achteraf wel grappig vond was dit: Toen we aankwamen in het ziekenhuis, kreeg mijn man meteen eten aangeboden (kwart voor 5) maar ik mocht niet :x Damn wat was ik boos!! Ik had immers nog geen weeën, maar wel een enorme trek! Ik heb de zuster dan ook een vernietigende blik toegeworpen Hierna heb ik niks meer gezegd, ik heb het allemaal over me heen laten komen... (Toch wel weeën en niet veel later een weeënstorm) Misschien over een paar maanden iets echt memorabels toe te voegen?
Wat een heerlijk topic dit! Ik ben nog niet bevallen, maar heb een paar dagen geleden wel een nacht lang in het ziekenhuis gelegen met weeën om de 3 minuten. Ze waren er van overtuigd dat ik ging bevallen. Moest telkens scheetjes laten en ik iedere keer weer met die deken wapperen. ML keek me heel raar aan, dus ik zei: "Ja, liever nu die geur eruit dan dat ze zo weer komen toucheren en die geur er in 1 keer onder vandaan komt."
Heb wel dingen geroepen enz maar niet verwerkt in m'n verhaal maar iig een bevalling om nooit te vergeten.. Mijn Bevallingsverhaal : Zondag ochtend 12oktober werd ik ingeleid omdat ik 42 weken zwanger was s'morgens tegen half 7 gebeld hoelaat ik daar moest zijn, ik kon direct komen. Half 8 waren wij in het ziekenhuis, om half 9 kwam de verloskundige om te beoordelen hoe ik ingeleid zou worden. Ik had 1cm ontsluiting dus ik kreeg 1 x gel en om half 1 zou zij proberen om mijn vliezen te breken. Ondertussen kreeg ik al wat rugkrampen en om half 1 zat ik nog steeds op 1cm maar baarmoeder was zo ver verweekt en verstreken dat ze wel m'n vliezen kon breken. Eenmaal dat gedaan kwam er geen vruchtwater, dat kon vertelde ze. Ze plaatste ook gelijk een elektrode op z'n hoofdje. Half uurtje later kreeg ik zelf wel wat weeën maar niet sterk genoeg dus hup aan de weeën opwekkers. Elk kwartier kwam de verpleegkundige kijken hoe het ging met de weeën. Eerste instantie voelde ik ze niet heel erg dus werden ze continue opgehoogd, uiteindelijk werden ze erg pijnlijk en door de rug weeën wist ik niet hoe ik ze op moest vangen ik had rug en buik weeën. Op het gegeven moment raakte ik hierdoor ook in paniek en overstuur. De verloskundige kwam toen kijken en had net aan 1.5 cm dit was rond half 3. In overleg met verloskundige hadden we een ruggenprik aangevraagd om 3 uur. Hier in het ziekenhuis geld dat je binnen 1 uur geholpen moest zijn. Helaas heb ik m'n ruggenprik pas rond half 6 gekregen en had toen nog maar 3 cm ontsluiting wat een domper... De ruggenprik deed goed z'n werk en ik kon me vrij goed ontspannen. Rond half 9 / 9 uur weer controle 5cm ontsluiting. Hup weeën opwekkers weer omhoog want het ging te langzaam. Rond 12e weer controle gehad nog steeds 5 cm, de verloskundige wou het tot half 2 geven en anders zou het een keizersnee worden.. Half 2. Nog steeds 5 cm maar wel dat ze nu een stukje kon weg duwen zo had ik bijna 5.5 tot 6 cm. Op gegeven moment werden de weeën pijnlijk door de ruggenprik heen en mn heup deed gigantisch zeer. Ik op het knopje gedrukt vk toucheerde 9 cm!!!! Kon me oren niet geloven in anderhalf uur van ongeveer 5.5 /6 cm naar 9 cm gegaan. Toen mocht ik op het gegeven moment gaan persen wow wat raar zeg en wat een kracht heb je dan in je! Ik heb ruim anderhalf uur geperst ik kon niet meer ik was echt kapot ik kon 4 keer persen op een perswee zo krachtig waren ze maar helaas schoot het niet op. De vk had de gyn erbij gehaald die m'n een verdoving gaf, auw zeg! Toen moest ik nog x persen ze hadden het intussen over dat ze de o. k mensen moesten bellen voor een keizersnee. De vk wou dat ik nog 20 min zelf door zou persen maar ik was kapot ik kon echt niet meer, het boeide me ook niet hoe Jack ter wereld kwam als hij maar ter wereld kwam en wel direct.! Knoop door gehakt het word een keizersnee omdat ik het zo lief vroeg Weeën opwekkers uit weeën remmers aan en die persweeen weg puffen mijn god wat een karwei is dat gelukkig mocht ik afentoe aan het pers gevoel toegeven anders barste ik echt uit elkaar. Rond kwart voor 6 was ik op de o. k, rond 6 uur lag ik op de operatie tafel en om 06:13 was Jack daar. Rond 7 uur lag ik met de kleine op de uitslaapkamer. En om half 9 op de verloskamer waar ik 4 dagen moest blijven. Ik hoorde achteraf pas wat de reden nou was dat het persen niet verder lukte, Jack was tijden de persweeën gaan draaien en zo een sterrenkijker geworden. Het was echt een hele pittige bevalling en nee zou het nooit meer over willen doen, maar ik ben smoorverliefd op m'n kleine mannetje.
Ja! Ik herinner me nog een klein detail dat leuk is! Op een gegeven moment mocht mijn man de kleertjes klaar gaan leggen op het bedje. Dus hij netjes alles klaargelegd... Is ons zoontje dar na een hele poos eindelijk, zegt de zuster euh... Wat is DIT? Uh, sokken? Zegt mijn man. Hadtie in zijn stress en moeheid mijn sokken erbij gelegd ipv de babysokjes :-D ik was te druk met baby bewonderen om me er mee te bemoeien maar ons zoontje heeft vervolgens de hele avond in het zkh met blote voetjes gelegen.... Terwijl er twee paar sokjes netjes in de tas zaten! Nou ja, het was dan ook 35 graden buiten...
Oh, en wat ook leuk was: mijn bevalling was medisch geworden en dus overgedragen aan de gyn. Tegen het einde kwamen de vk en stagiaire nog even kijken hoe het ging, die waren dus ook bij het persen. Toen het achter de rug was vroegen ze me 'vind je het goed als wij je hechten ipv de assistent-arts?' Bleek dt de stagiair nog het hoofdstukje hechten moest afronden voor haar stage zeg maar. Nou, prima hoor! Gingen ze vervolgens met zijn tweeen helemaal enthousiast doend at ze het superdeluxe hechtdraad van het ziekenhuis konden gebruiken ipv het draad wat ze normaal bij thuisbevallingen gebruiken (geen idee wat het verschil is) en achteraf was ze echt supertrots op haar handywork! Ze hadden er ook echt hun best op gedaan en dat straalde van de gezichten af, echt heel gappig om te zien haha!
Ja dat van dat hechten herken ik wel. Ik had bij mijn oudste ook een stagiaire aan mijn bed staan (mooie jonge knul van 25....) en die mocht mij dus ook hechten. Daar zat hij dan samen met zijn begeleider te praten over mijn hechting en wat de mogelijkheden allemaal waren enzo. Het duurde naar mijn idee wel een half uur dus ik dacht nou daar zit een hele rij hechtingen...bleek het 1tje te zijn Bij de oudste bleef na de bevalling mijn ruggenprik nog even zitten omdat ik een hernia had. Even geen pijn. Dus toen de zuster mij kwam wassen, vond ik het zo grappig dat ik niks voelde...dus de zuster wiebelde en tilde mijn benen nog eens voor de lol op, naar links en rechts..dat zag er zo grappig uit. Je ziet je eigen benen alle kanten op gaan, maar voelt niks. Bij nummer 2 was het te laat voor een ruggenprik, dus wat ik bij nummer 1 niet gevoeld heb kreeg ik bij nummer 2 dubbel en dwars terug. Op een gegeven moment was ik, net als velen denk ik, doodmoe en de wanhoop nabij en zei ook: joh laat maar allemaal, dit gaat hem niet worden..ik stop er mee Ik weet nog dat ik mijn man beet pakte en zei: als dit nu niet ophoudt ga ik naar huis...(onze zoon bleek een sterrenkijkertje dus het duurde wat langer). Haha, uiteindelijk is het gelukt...deze keer zonder knip!
Eh even in t korte de grappige, gênante, memorabele momenten van de vorige twee bevallingen: Nummer 1: tijdens de weeën bij beiden zeggen; koppel het infuus maar los, ik ben er klaar mee, we gaan naar huis. Bij 1e dochter, vruchtwater verliezen, weeën storm, plassen en overgeven tegelijk en dan de vraag krijgen van de anesthesist of ik aub wil ontspannen en mijn rug wil bollen voor de epiduraal. Ik zei: geloof je t zelf, maar het lukt me al kotsend en plassend toch. Tijdens de weeenstorm helemaal in mezelf gekeerd de naam van de trainer van RKC gebruiken (Pé tro vich) om weeën weg te zuchten en na de epiduraal vragen of RKC toch wel gewonnen had Bij dochter twee: poepen vlak voor de persweeen zodat er in de verloskamer een drol op de grond lag. Er was n stagiair (manneke van 23) voor zijn eerste dag stage. Vroeg de arts wat de stagiair mocht doen. Ik zei mond houden en hand geven om in te knijpen. Tijdens de persweeen op de klok kijken, want t was bij 0.00u en ik vond 9-11-9 mooier dan 10-11-9. Ben benieuwd hoe het met de derde zal gaan.
Mijn man heeft zich dood geschaamd voor me, maar ik weet er weinig meer van. Een paar dingen: Rebekka werd gelijk weggehaald na de bevalling omdat het niet goed met haar ging, dus ze werd in de kamer naast mij behandeld. Ik zei tegen de verpleegkundige die bij mij bleef dat ik er even naar toe zou lopen om te kijken. Beetje overmoedig, gelukkig hield ze mij in bed want toen ik later moest opstaan voor naar de po-stoel, viel ik al flauw. Tijdens het weghalen van de hechtingen vroeg ik na 2 hechtingen hoeveel ze nog moest. Ze antwoorde dat ze er nog 2 moest en ik vond het zo pijn doen dat ik zij dat ze die wel mocht laten zitten. Maar ze ging gewoon door...
In het begin van m'n zwangerschap heerlijk om dit topic kunnen lachen. Was hem nu weer vergeten totdat iemand er weer over begon in een ander topic! Hier een paar dingen die voor mij best genant waren, geen schokkende dingen. Ik ben met de vk naar het zkh gereden, omdat vl niet thuis was en er spoed achter zat. We namen een handdoek mee voor op de achterbank. Bij elke wee voelde ik het vruchtwater stromen en dacht ik 'dat gaat zeker door die handdoek heen..' Tot op de dag van vandaag niet durven vragen hoe het met de bekleding staat.. In de auto hevige weeen, stagiaire die erbij was hielp me met het puffen, tussen de weeen door ging dat goed, maar tijdens een wee. Ik zei alleen maar 'dit kan ik niet, dit heb ik nog niet op m'n zenclubje geleerd (yoga). We waren het dorp nog niet uit of ik zei 'sorry maar ik moet echt poepen' waarom heb ik niet gewoon gezegd dat ik naar de wc moest... (Als ik tijdens de kraamvisite het verhaal vertel zeg ik stiekum dat ik dat heb gezegd hoor) Toen ze in het zkh met me in een rolstoel door de gangen renden dacht ik alleen maar please laat me geen bekenden tegen komen (werk in dat zkh). De verloskamer stond helemaal vol, denk een man of 10-12, maar dat maakt je op dat moment niet veel uit. Tijdens het persen alleen maar gevraagd of er uberhaubt iets gebeurde (gelukkig wel 11 min later was de kleine er). Toen ze hidde aan het onderzoeken waren vroeg m'n moeder wat het eigenlijk geworden was ik 'als het goed is een jongen!' Gelukkig riepen ze dat dat klopte. Tijdens het hechten (wat een vervelend gevoel is dat..) heb ik ook gevraagd met lichte irritatie of ze onderhand klaar was! Maar nee hoor ze moest de huid nog.
Hier viel ik half in slaap van dat pompje, en ik had me partner gevraagd of die na een wee direct wou drukken zodat het bij de volgende zou inwerken..Werd ik wakker met HELSE PIJNEN (rugweeen) En zat ik tegen me vriend te schreeuwen waarom die God^&%*& niet op dat knopje drukte?! Maar volgensmij wordt er zowiezo wel wat afgevloekt hahah
dit is echt een geweldig topic! Wat sommige al niet uitkramen tijdens bevallingen! hahaaha.. Hier mijn verhaal.. Ik was eindelijk bevallen, inclusief ruggenprik, helaas half uur later mijn placenta nog steeds niet. Gyneacoloog met spoed gekomen, hard op mijn buik aan het drukken en ineens voelde ik een hoop vocht lang me heen lopen.. Dus ik roep ineens.. WAAAAA mijn vliezen zijn gebroken!! Nee hoor, het is alleen wat bloed riep de gyneacoloog, maar placenta wilde nog niet los laten. Ik zou van het bevalbed naar een operatiebed getild worden. Het bed werd naast het bevalbed gereden, en ik zeg doodleuk, Nee hoor, u hoeft niet te tillen, ik loop wel even over. Euh,mevr, uw placenta zit nog vast, u verliest veel bloed, en heeft weinig gevoel in uw benen door de ruggenprik. Ik bewoog mijn benen keurig op en neer in het bed, en zei, ziet u, mijn benen werken prima. Maar werd toch maar over getild :')
De eerste bevalling is alweer eventjes geleden maar dat maakt niet uit S avonds om 11 uur braken mijn vliezen, nou helemaal blij het gaat eindelijk beginnen. Helaas niet meer kunnen slapen doordat ik steeds golven vruchtwater verloor. Weeën kwamen al snel regelmatig en rond 4 uur is de verloskundige geweest, nou wel al 1 centimeter ontsluiting, daar ging mijn positieve gevoel! S ochtends weer een verloskundige geweest, krap aan 2 centimeter ontsluiting. En om 12 uur s middags nog steeds 2 en een beetje ontsluiting.... Nou ik heb me daar vreselijk gehuild, dit schiet niet op! Dus naar het ziekenhuis! Daar uiteindelijk na 16 uur weeen een ruggeprik gehad, owh ik kon die man wel zoenen! Daarna ook heeeel gezellig gekletst met het personeel, ik moest namelijk nog even blijven liggen daar tot ik weer opgehaald werd. Maar mijn man moest al die tijd buiten blijven wachten. Blijkt dat ik daar al met al 1 uur binnen ben geweest en dat mijn man compleet in de stress was, die dacht dat er onderhand wel iets vreselijks gebeurd moest zijn Toen weer terug en aan de weeenopwekkers, die deden ook maar weinig maar toen ineens vloog ik naar 10 centimeter en mocht ik persen. We hadden een gyneacoloog in opleiding erbij, en die zei al bij de eerste perswee: nou dit gaat goed je bent er bijna. Nou na 21 uur geloofde ik daar niets meer van, dus ik vroeg: owhja hoelang duurt dit dan nog? Zei: Euhm ja kan wel anderhalf uur duren Ik: Nou zeg dan maar niks meer he! En elke keer zei ik: ik kan dit niet, ik kan dit niet, ik weet dat het moet , ik kan dit, jaaaa ik weet ook wel dat het moet. Niemand ging er ook op in, ik was gewoon 'gezellig' met mezelf aan de klets. Op een gegeven moment stond ze voor me met een schaar... en zei ze nou bij de volgende wee gaan we je een knip geven, en mijn reactie: Oke is goed. Ik vind het nog steeds bizar van mezelf maar het kon me niets schelen als ze dr maar uit kwam! Maar toen kwam de gynaecoloog dr hoofd om het hoekje steken en zei: Laat die knip maar zitten! Uiteindelijk heeeeel blij van want ik ben dr af gekomen met 2 mini inwendige hechtingen Uiteindelijk is onze dochter na 23 uur bevalling waarvan 1.5 uur persen geboren en was het het allemaal waard!
Hahaha, oh jongens... Ik ben bezig met verloskundige worden en ik kan me nu al verheugen op de bevallingen
Wat een geweldig topic!! Ben nogal bang voor de bevalling en op een of andere manier helpt dit mij heel erg!
bij het hechten met de benen wijd liggen en dan de jonge vrouwelijke dat dan weer wel, stagiaire kinderarts de opmerking geven dat ze wel een heel erg bekend gezicht heeft en dat ik haar mogelijk ergens van ken.... Hoe bedoel je handig moment om dat eruit te floepen