Misschien was zijn roepnaam wel de "nieuwe" naam, en heeft hij zijn "echte" naam nog als tweede/derde naam. Dat weten we toch helemaal niet? Is verder niet aan bod gekomen.
Als je goed hebt gekeken zie je dat de ouders de oorspronkelijke naam hebben gehouden als doopnaam. Het is een vondeling dus de naam is in het weeshuis gegeven. Lijkt mij in zo'n geval prima om een nieuwe naam erbij te geven die ook nog eens past bij zijn broers. Dan maakt hij ook op dat vlak direct onderdeel uit van het gezin. En de andere naam blijft behouden. Verder denk ik dat het voor later juist heel erg belangrijk is dat er zoveel mogelijk beeldmateriaal is (foto's en video's) van de adoptie en overdracht. Deze beelden kan je terugkijken met je kind en zijn voor hem erg belangrijk! Ook onderdeel vande vverwerking en het proces later. Dit raden ze ook aan op de via cursus. Een kind kan zich immers niets herinneren van dat moment. Deze ouders leken echt wel te weten wat ze deden en kiezen bewust voor een kindje met een handicap die daar geen leven heeft.
Dit! En ik vond het zo ontroerend toen ze met de twee oudere kindjes samen liepen met hun nieuwe broertje.
Wat een liefdevolle uitzending. Iedereen maakt andere keuzes mbt adopteren en hoe daar mee om te gaan. Ik vind dat er duidelijk te zien was dat zij met alle 3 hun Jongens het beste voor hebben en doen wat zij denken dat goed is voor hun kinderen. Wat vreselijk is het dan om hier te lezen dat er mensen zijn die het allemaal beter weten. Deze mensen hebben een warm hart en wens ze veel geluk als gezin in de toekomst.
Ik vind dat ze het geweldig doen, ze stralen echt ontzettend veel liefde uit. En ik vind Natasja trouwens echt de perfecte keuze voor een programma als dit.
Wat bedoel je met 'mensen die het beter weten'? Ik hoop niet dat je het hebt over de mensen die hier reageren die ook geadopteerd zijn. Ik ga hier verder niet meer op in maar ik zeg open Google typ de titel van dit programma in en geheid dat je veel reacties zult vinden van geadopteerden. Ook op de FB pagina van RTL4 bij dit onderwerp en bij de Koffietijd FB zul je een hoop reacties zien. Ik zou zeggen lees het eens rustig door en laat onze stem niet weg ebben. Bagataliseer onze gevoelens niet en probeer ons niet de mond te snoeren. Wij weten als geen ander hoe het voelt en wat het met je doet. Dit is geen aanval ik probeer alleen de andere kant te laten zien...
Wow vond dit de mooiste uitzending tot nu toe. De beelden van de adoptie van Micha kwamen me erg bekend voor en volgens mij zijn zij al eerder gefilmd in het programma Grenzeloos verlangen (van EO)
Mensen die het beter weten bedoel ik inderdaad de mensen die hier reageren en vinden dat ze het beter weten omdat ze geadopteerd zijn. Natuurlijk zijn er een hoop mensen, geadopteerd of niet die hier een mening over hebben, die heb ik tenslotte zelf ook. Dat er geadopteerde zijn die vervelende gevoelens bij dit programma hebben is natuurlijk heel vervelend maar dat wil niet zeggen dat dit voor iedereen die geadopteerd is zo voelt. Mooi voorbeeld is de vrouw uit de eerste aflevering die zelf geadopteerd is en nu 2 kindjes heeft geadopteerd, die voelt duidelijk niet wat degene voelen die hier zo aanvallend zijn over dit programma. Wat de kinderen uiteindelijk zelf "overhouden" aan dit tv avontuur zal over een aantal jaar duidelijk worden.
Ik weet het inderdaad beter... Omdat ik weet hoe het voelt om een adoptiekind te zijn. Daar wil ik niet mee zeggen dat iedereen hetzelfde zal voelen als ik. Erg jammer dat jij dat ziet als aanvallend... ik zie het meer als mijn mening en beleving. En dat de vrouw uit de 1e aflevering andere gevoelens mbt adoptie als ik bijvoorbeeld heb ik helemaal geen moeite mee hoor. Maar ik vind het raar als je mijn anderen mening dan aanvallend gaat noemen. Beetje kortzichtig! Ik heb de aflevering nog niet gezien, ga hem wel kijken. En ik ben er nu al van overtuigd dat deze adoptieouders met alle liefde hun kinderen zullen opvoeden. Maar al ik zet dan een vraagteken bij het veranderen van een naam wil dat nog niet zeggen dat ik niet 'geloof' in deze ouders hoor. Dat staat er totaal los van. Een naam is iets wat bij je hoort, dat neem je niet zomaar van iemand af, zo zie ik het. Hopelijk hebben ze de naam wel behouden als 2e naam of doopnaam. Ik heb mijn geboortenaam na mijn adoptie mogen houden als mijn 2e naam. Ben ik mijn ouders heel dankbaar voor. Maar vindt het toch soms moeilijk dat mijn geboortenaam een 2e plaats heeft gekregen. Dat wil niet zeggen dat ik minder van mijn ouders hou. Ik heb mijn geboortenaam aan mijn dochter gegeven, samen met de geboortenaam van mijn geadopteerde zus. Zij heeft nu beide namen die wij 'kwijt' zijn geraakt en dat vinden ik en mijn zus heel mooi en waardevol!
Negatieve reacties hou je altijd en mensen reageeren nou eenmaal sneller als ze iets negatiefs te melden hebben. Sommigen juist alleen dan.
Volgens mij hebben ze de naam inderdaad behouden als 2e naam ´k dacht een keer dat ze die naam noemde achter de ´nieuwe´ naam.
Wat een jammerlijke en kortzichtige reactie weer. Heb niet eens zin om er op te reageren want lezen wordt toch niet gedaan. Het enige wat ik wil zeggen is lees de link die ik een paar blz terug gepost heb. Maar dat is vast te veel moeite.
Mooie uitzending. Maar kon wel janken toen het jochie voor het eerst aan zijn adoptiemoeder werd gegeven en hij zich klemvast hield aan degene van het weeshuis. Zag mijn zoontje voor me die zelfs nog jonger is dan het adoptiekindje. En als ik dan na ga wat mijn zoontje allemaal al snapt pfff heel heftig.
Zo deze kwam dichtbij. Wij hebben ons zoontje ook uit CHina mogen adopteren... Wat deze mevrouw zegt is ook zo waar; als (ook oa in ons geval) zijn lipje mooi geweest zou zijn zou hij ws nog wel bij zijn chinese ouders wonen. Wat ze zegt dat we de kinderen uit hun geboortegrond trekken is ook hartstikke waar. Onze oudste beseft het nog niet goed, hij is 5,5 jaar en ik heb hem verteld dat hij een chinese papa en mama heeft, maar dat zij niet voor hem konden zorgen. Daar gaan we dan maar vanuit want zelfs dat weten we niet. Ik weet niet hoe het voelt om geadopteeerd te zijn, en ik kan ook geen beeld vormen van hoe dat dan ook maar kan zijn. Ik kan me nu met twee biologische kinderen wel indenken dat het zo vreselijk verschrikkelijk afschuwelijk is om een kind af te moeten staan, indenken, echt voelen niet. Zij heeft onze oudste gevoeld, haar hield hij snachts uit de slaap met zijn geschop, zij was misschien wel heel misselijk doordat hij in haar buik groeide, zij heeft de weeen gehad en hem op de wereld gezet. Zij heeft hem als eerste gevoeld, uit haar voelen komen. Heeft ze hem vast gehouden? Heeft ze hem verteld hoeveel ze van hem houdt? Heeft ze hem die paar dagen dicht tegen zich aangehouden en radeloos gevoeld omdat ze niet wist hoe nu verder?? Ik denk het wel, maar zeker weten doe ik het niet. Wat vertel in mijn zoon? Ik vertel hem wat k denk, maar niet zeker weet. En nog elke dag, echt waar, elke dag, denk ik aan haar; ik troost hem als hij valt, ik knuffel hem als hij zegt dat hij zoveel van papa en mama houdt, ik sta te springen van trots als hij met zijn 5,5 jaar op een getal na (de 97) foutloos tot 100 telt....enz..en dan denk ik, oh mama van J, kijk eens!! Onze zoon heeft zijn volledige chinese naam behouden, ook als roep naam. Wij hebben alleen onze achternaam er achter geplakt. Ik kon het niet verdragen ook nog zijn naam af te nemen, zijn identiteit. Aan de andere kant heeft het weeshuis hem die naam gegeven en hebben alle kinderen uit dat tehuis dezelfde 'achternaam'. Zijn achternaam is de bevolkingsgroep die daar leeft en nu zijn roepnaam, zijn voornaam betekend goud. Onze zoon was apatisch bij overdracht en zwaaide toen de nanny wegging. Wij hadden de overdracht in een hotel, in de lobby. Denk je in, overal mensen die gewoon in en uit liepen en wij kregen daar onze zoon overgedragen. Hoop zo dat we het goed doen voor hem. Hoop zo dat hij de nier of in elk geval minder de gevoelens ervaard als sommigen geadopteerden nu. EN ja we gingen uit egoisme adopteren, zoals we ook uit egoisme een donor zochten voor brusjes. Begint iedereen niet uit egoisme aan kinderen? Bio pleeg of adoptie? Iets wat zo diep in je zit, wat een oer gevoel is, wat je niet negeren kan...dan ga je toch echt puur voor je eigen gevoel te bevredigen? JA ik voel me schuldig tov zijn chinese ouders, en ja ik voel me rot als ik me bedenk dat hij hier niet om gevraahd heeft. Hij is wel gelukkig nu op dit moment. Oh wat zou ik voor miijn eigen gevoel de bio ouders graag willen ontmoeten. En die zoektocht is begonnen, alleen van een vondeling van 4 dagen oud...waar niks van bekent is...we kunnen alleen hen vinden als ze gevonden willen worden. En dan nog is het de vraag of ze nog leven, er zijn daar aardbevingen geweest en zware stormen..
Buffy ik heb de link gelezen. Kan mij het gevoel zeker voorstellen. Wat ik alleen wel opmerkelijk vond in de link is dat de schrijver meer aandacht zou willen voor de (familie)achtergrond van de kinderen. Dat lijkt mij juist iets dat niet op tv hoort te komen. Niet iedereen heeft de details te weten waarom de kinderen in het programma worden afgestaan. Die informatie (die vaak erg pijnlijk of moeilijk is) hoort het kind eerst zelf te krijgen van de adoptieouders als het daar zelf aan toe is (en passend bij de leeftijd). En ik vind ook dat adoptieouders dit niet met hun (directe) omgeving horen te delen. Het is aan het kind zelf om dit later te vertellen (als het dat wil). Terecht dat dit dus niet te zien is op tv. Verder heb is het boek "adoptiemonologen" een aanrader voor mensen met interesse in dit onderwerp. De schrijver is zelf geadopteerd en heeft interviews met volwassen geadopteerden (zowel voor- als tegenstanders). Wat mij heel duidelijk opviel in het boek is dat de tegenstanders vaak een lastige jeugd hadden gehad. Heel vaak kwam dit omdat hun adoptieouders geen goede voorbereiding hadden gehad of met de verkeerde motieven adopteerden (uitsluitend als vervanging van een kinderwens, om een kind te redden etc). Ook was er tijdens het opgroeien te weinig openheid over de adoptie en realiseerden deze ouders zich niet dat het een levenslang proces is (dat niet is afgerond bij aankomst in Nederland). De adopteerden die wel positief waren kwamen allen uit warme gezinnen met veel aandacht en openheid over de adoptie. Ik denk dat de huidige procedure een stuk beter is dan vroeger. Verplicht cursussen en adoptie is een langdurig, intensief en kostbaar traject. Niet iets dat je "even " doet of dat zomaar iedereen kan doen. Dat lijkt mij zeker een verbetering ten opzichte van vroeger.
Ik vind het moeilijk om te oordelen over de adoptieouders, omdat het beeld wat wij van de adoptieouders krijgen op de montagetafel wordt bepaald. Als je tientallen uren beeldmateriaal hebt van iemand voor een programma van 40 minuten, dan kun je van de aardigste mensen de grootste schurken maken en omgekeerd. In de afgelopen aflevering werd een aantal keren gezegd dat ze adopteerden om een kind een goed thuis te geven. Ik vond dit een vreemde opmerking als je een 2 jarige met een gesloten schisis adopteert (een gesloten schisis wordt niet meer als een special need gezien), maar wie weet was dit een losse opmerking in een interview van een uur. Daarnaast, wie zegt dat hij alleen 'maar' een gesloten schisis heeft. Maar het medische dossier van de jongen gaat de kijker uiteraard niets aan. OT, maar niet over het programma: er is een organisatie die zich inzet voor wezen en verlaten kinderen in China: LWB Community. Ook proberen ze arme gezinnen te helpen, zodat kinderen met special needs niet ten vondeling worden gelegd. Zij hebben onder andere de volgende artikelen online staan: LWB Community » What Is Adoption? A Child’s Perspective ze interviewen kinderen in weeshuizen over hun beeld van adoptie. LWB Community » How Far Would You Go? over hoe het toch komt dat moeders hun kind met een special need te vondeling leggen.