Lieve allemaal Zoals de titel al zegt.. ik zit er even doorheen. Heb je geen zin in geklaag lees dan niet verder Sinds het begin van mn zwangerschap ben ik alleen maar ziek. Misselijk de hele dag door en spugen spugen spugen. Kan niet eten. Zelfs gewoon water binnen houden was al een probleem. 1.5 week geleden bij de dokter geweest: uitgedroogd en dus medicijnen gekregen. Vocht binnen houden gaat wat beter maar nog steeds ben ik uitgedroogd. Dokter vond het niet alarmerend genoeg om me te laten opnemen in het ziekenhuis (wat ik zelf ook liever niet wil) Dus nu hogere dosis zelfde medicijn. Zit nu dus ook al 1.5 week ziek thuis, ik kan niets. Heb nergens energie voor en zit hele dagen alleen. Voel me rot en eenzaam. Het ergste vind ik nog dat ik amper geniet van mn zwangerschap. En dat ik soms zelfs denk waar ben ik aan begonnen. Terwijl dit kindje hartstikke welkom is... Vandaag even een breekmoment. Vriend is al de hele nacht weg en komt pas na 6 uur thuis. Ik voel me rot. Heb hier niemand in de buurt. Kan niets, net weer gespuugd. En moet eigenlijk paracetamol hebben omdat ik ook nog knallende hoofdpijn heb. Maar de energie om naar de winkel te lopen heb ik niet Kortom ik zit hier met dikke tranen in mn eentje en voel me zielig Wat ik wil met dit topic? Even mn hart luchten en miss wat virtuele knuffels. Bedankt voor het lezen xxx
Probeer even lekker te ontspannen, ga in bad of lees een boek? Ik heb ook een mega schijt week achter de rug, was er helemaal klaar mee dus kan me je gevoel wel n beetje voorstellen. Van mij in elk geval een dikke knuffel! Hou je taai meis!
Och meid een hele dikke vette knuffel, Is er geen buurvrouw die even met je mee wil naar de winkel of een vriendin? bn je toch even buiten maar als het niet gaat is er iemand bij je? Kruip daarna lekker in bed of op de bank met een goed boek of een filmpje en probeer wat te slapen.. Misschien kun je proberen een droog toastje te eten, Bij mij hielp dat.. Slappe thee met een droog toastje.. als ik dat gelijk at zodra ik wakker werd ging het steeds beter.. Dikke knuffel meid!
Lief!! Heb ik echt even nodig. Nee helaas niemand in de buurt. Ik woon hier nog maar sinds kort. Dus al mn familie en vriendinnen wonen ruim een uur rijden van hier.
Knuffel!!! En ook herkenbaar hoor. Probeer leuke dingen te doen en alleen te eten wat je echt lekker vind! Succes!
Voor mij is dit heel herkenbaar. De eerste vier maanden van mijn zwangerschap heb ik niks anders gedaan dan spugen, spugen en nog eens spugen. Ook ik kon op den duur helemaal niks meer en heb er meerdere keren flink doorheen gezeten. Ik heb toen ook wel eens gedacht van waar ben ik aan begonnen, dat terwijl ik niks liever wil dan zelf moeder worden. Uiteindelijk is die extreme misselijkheid gelukkig na vier maanden helemaal over gegaan en kon ik eindelijk gaan genieten van mijn zwangerschap. Hopelijk gebeurd dat bij jou ook. Probeer in elk geval de moed erin te houden en je vast te houden aan het kleine wondertje dat in je buik groeit. Heel veel sterkte de komende tijd en van mij ook een dikke knuffel.
Dankjewel! Je verhaal geeft hoop zowel de verloskundige als de huisarts gaven dit ook aan. Dat de kans groot is dat ik me na de 16 weken weer beter ga voelen. Ik hoop het! Jij zit in je laatste lootjes zie ik. Wens je heel veel geluk toe. @aimee dankjewel!
Ik kan je weinig nieuw advies geven behalve zoveel mogelijk afleiding zoeken al realiseer ik me dat dit geen gemakkelijke opgave is! ik kan je in ieder geval wel een hele dikke virtuele knuffel geven en veel liefde en sterkte jouw kant op wensen! Ik hoop dat het snel beter gaat met je!
Oh zo herkenbaar meid!! Ik heb ook zo'n start gehad! Nu alleen nog steeds zo misselijk de hele tijd, dus dat is niet echt hoopgevend sorry Het is helemaal niet gek dat je soms denkt waar ben ik aan begonnen als je je zo rot voelt hoor! Even heeeeel erg huilen en zielig zijn is soms gewoon niet te voorkomen en lucht mij altijd ook wel weer op! Hopelijk kan je iets vinden wat binnen blijft, droog kaakje, beschuitje, cracker oid. Niet té veel willen drinken, want daar moet je meestal weer van spugen. Gewoon kleine slokjes... Limonade hielp hier het beste. Kun je bij de buren niet een paar paractamolletjes 'lenen'? Zou ik niet raar vinden hoor als de buuf die zou komen vragen..
Herkenbaar...en ik heb het nog niet eens zo ernstig gehad als jij. Voel me nog steeds niet goed en functioneer ook niet normaal (bedrijfsarts heeft me 100% ziek gemeld). Nu ik me daar enigszins bij neergelegd heb, gaat het wel iets beter. Wat mij helpt is om me proberen te richten op de leuke dingen. Dus lieve babyfoto's kijken, inspiratie opdoen voor de babykamer op internet, enz... Dan weet je weer waarvoor je het doet. Gelukkig kreeg ik wel veel kaartjes en lieve berichtjes wat mee erg goed deed. Alles komt goed meid. Mijn vriendin is 9 maanden doodziek geweest en ze zegt nu dat ze het alweer bijna is vergeten en het allemaal waard is geweest. Sterkte!
Meid dat spugen en misselijk zijn is zo slopend! Niet zo gek dat je er dan soms doorheen zit. Er zit niets anders op dan het uitzitten, maar het wordt echt beter, al is het soms pas na 20 weken. Wees wel heel consequent met je medicijnen; op tijd innemen en zo nodig wat vaker op een dag zolang dat mag van de huisarts. Dan gaat het spugen grotendeels over, maar die nekkende misselijkheid blijft. Afleiding zoeken helpt dan echt, al staat je hoofd er niet meteen naar. Oh en niemand zal je echt begrijpen als ze het zelf niet hebben meegemaakt, dat vond ik ook heel vervelend, maar dat hoort er dus blijkbaar ook bij. Sterkte ermee, geloof het of niet, je vergeet het straks echt weer.
Ja dat herken ik wel heel erg ja. Iedereen denkt te weten hoe ik me voel maar ze begrijpen er niets van. Vind het daarom ook "fijn" om jullie ervaringen te lezen. Jullie begrijpen het wel. Wat zijn jullie allemaal lief!! Echt bedankt voor de lieve woorden. Ik ga zo even in bed liggen. Vriend neemt straks paracetamol mee. Het huilen heeft wel opgelucht. Voel me nu alweer wat rustiger
wat ontzettend vervelend ook voor jou!! Jij kan je hele zwangerschap niet meer werken? Wat zijn jouw klachten? Denk dat het bij mij ook wel een stukje acceptatie is. Ik moet me erbij neerleggen dat ik (nu) niet kan werken/huishouden doen. Dankje voor je lieve berichtje♡
Ik kan me het zo goed voorstellen! Hier 16 weken misselijk geweest, medicijnen ervoor gekregen. Toen 4 weken redelijk geweest, en nu sinds 3 weken continu harde buiken. Die nog verergeren door bijna niet kunnen slapen ivm spataders en maagzuur. Dan kun je het zo gehad hebben. Gelukkig dat je dan uiteindelijk wel geholpen wordt door je vriend, want je kunt je enorm alleen voelen. En dan nog schuldgevoel want je wilde dit zelf en je hoort ervan te ' genieten'. Het scheelt dat ik de afgelopen 3 weken toch nog redelijk snel ben doorgekomen, dat geeft nog n beetje moed. En dan inderdaad maar eraan toegeven, dat op de bank hangen mijn dagvulling is. Oja, ben nog steeds wel blij met de baby!
Dufel, ik wil je allereerst heel veel sterkte wensen! Om je zwangerschap op deze manier te beginnen is ontzettend zwaar, zowel geestelijk als lichamelijk. Allebei mijn zwangerschap ben ik ook vreselijk ziek geweest inclusief ziekenhuis opnames. Bij deze zwangerschap zelfs 2 maanden een sonde gehad (voeding met een slangetje door de neus). Ik had het geluk dat mijn moeder wel bij me kon zijn om te helpen. Maar eigenlijk wilde ik gewoon het liefst alleen zijn en slapen. Dat was een beetje de enige manier om er doorheen te komen voor mij. Na de 20 weken gaat het meestal wel weer beter. Dus nog een paar weekjes volhouden!
Ahh wat rot dat je je zo voelt.. Ik kan er wel helemaal inkomen, ben zelf ook steeds misselijk sinds 5,5 week en heb ook medicijnen waarmee het overgeven enigszins beperkt blijft, maar het misselijke gevoel is er non-stop. Gister voelde ik me even beter ineens, zowaar n bordje gewoon kunnen eten, maar na de laatste hap kwam alles er weer uit Wist gewoon niet dat ik me zo ziek kon voelen.. En drinken zo lastig kon zijn! en dat terwijl er zoiets moois aan de gang is. Weet wel dat het het uiteindelijk waard is, maar daar heb je niet zoveel aan als je er midden in zit. Het blijft rot. Hoop heel erg voor jou anderen en mezelf dat het over gaat en we kunnen genieten! Daar ben ik ook steeds bang voor, als je je 9 maanden zo voelt, hoe kun je dan genieten van de zwangerschap? En alle voorbereidingen doen natuurlijk. In de meeste gevallen gaat het over, probeer ik mezelf voor te houden. Wat ook best frustrerend is, iedereen die ik persoonlijk ken die zwanger is geweest was niet tot nauwelijks misselijk.. Heb nu steeds het idee dat ze denken (degene die het weten dan) ach valt wel mee toch?? Nee dat valt het niet! Je hebt vast al van alles geprobeerd maar de dingen die bij mij de misselijkheid het meest weghouden zijn: Banaan, zoete appels, slokjes melk en heel gek maar paprikachips helpt ook soms. Vooral banaan helpt het beste, ik neem dit als ontbijt zodat ik mijn schildklier medicatie kan binnen houden en dat lukt wel steeds gelukkig. Bij deze nog een virtuele knuffel!!
@baby2 dat lijkt me ook ontzettend vervelend zeg die harde buiken enzo. Heb je steun in je omgeving? Schuldgevoel is idd erg herkenbaar @vanilia jouw zwangerschappen klinken ook niet als een feestje... ziekenhuisopname zit er bij mij ook aan te komen als het binnen een paar dagen niet verbeterd. Sonde voeding lijkt me ook een drama. Maar het zegt wel wat dat dit jouw 2e (?) zwangerschap is... dan is het cliche van het is het uiteindelijk allemaal waard toch waar?! En bij 20 weken ging het beter bij jou? @doornroosje dankje voor de tips. Ik zal de banaan eens proberen. Die heb ik nog niet geprobeerd. Paprika chips trouwens ook niet Het gevoel dat mensen denken "het valt wel mee" herken ik ook heel erg... raak ik ook wel geirriteerd van.. kortom heel herkenbaar. Voor jullie allemaal ook een virtuele knuffel!
Ik kan het me heel goed voorstellen meid! Als ik vlak bij je woonde kwam ik je effe wat brengen zodat je de deur niet uit hoeft! Dikke knuffel en veel sterkte! Kan me voorstellen dat genieten er zo niet bij is..
O meis jeetje ik lees nu je bericht pas omdat ik een tijdje niet actief geweest ben. Ik dacht dat het zo goed ging. Ik was ook zo ontzettend misselijk maar dat is deze week thank god afgenomen. Ik heb wel andere klachten( niet zwangerschap gerelateerd) waardoor ik het soms ook moeilijk vind om te genieten van de zwangerschap. Ik hoop echt dat het bij jou ook afneemt het spugen!! Ik wens je het allerbeste! Kop op he!!! Als je wilt praten kun je altijd pbtje sturen.