Ik zie een heleboel mensen om me heen die ontslagen zijn en weer een baan willen. En die als een gek aan het solliciteren zijn om weer een baan te vinden. Nu maakte ik een praatje met de buurman en hadden we het over werk. Hij heeft zelf al sinds zijn 18 een vaste baan en is nu bijna 40 jaar. Hij vond het maar onzin dat sommige mensen er zo lang over deden om een baan te zoeken. Volgens hem was op elke straathoek wel een baan te vinden. Nu is mijn vraag is dat in deze tijd nog echt nog zo dat je snel een baan kan vinden. Want waarom zie ik dan zo veel mensen die al 1 a 2 jaar solliciteren en moeite hebben rond te komen.
Ik denk dat dat ook een beetje aan meerdere factoren ligt. Waar ik voor geleerd heb en ervaring in heb, kunnen ook dames van 15 jaar jonger het van me overnemen zeg maar. Dus eigenlijk ben ik al vanaf 2005 moeilijk aan het doen. Uiteindelijk goed gekomen, maar je bent of te oud. Of je bent een uitzendkracht waar het contract niet van wordt verlengd. Mijn ervaring dus. Daarentegen is mijn vriend 3 weken geleden zijn baan verloren en is vandaag bij een nieuwe werkgever begonnen. Maar dat is dan ook werk wat niet zo maar iedereen kan of wil doen. Dus ik denk wel dat dat er ook veel mee te maken heeft.
Misschien is dat wel zo, als het je totaal niet kan boeien wat voor werk je doet. Ik merk zelf dat er zo veel mensen zijn die werk zoeken dat werkgevers gewoon precies kunnen uitzoeken wat voor iemand ze willen aannemen omdat ze op iedere vacature zo 100 sollicitaties ontvangen. Eigenlijk zoekt iedere werkgever iemand die zo jong mogelijk is met zo veel mogelijk ervaring. En tja, die zullen er vast altijd wel tussen zitten...
Ik denk dat het ook een beetje ligt aan wat voor baan je zoekt en of je bereid bent te zakken in functie. Ik heb nl mijn papieren voor zowel directiesecretaresse als medisch secretaresse, maar kom hierin echt niet aan de bak. Inmiddels werk ik nu een aantal jaren in de schoonmaak. Helaas, maar het is niet anders, solliciteren ben ik ook niet meer mee bezig, aangezien ik nu weer in de kleine kinderen zit, en mijn werkuren een stuk makkelijker zijn dan in mijn vorige functie. Misschien over een paar jaar wel weer, maar dan ben ik er waarschijnlijk weer te lang uit.
He ligt zeker aan je werkgebied, achtergrond en je motivatie. Hier al heel lang aan het zoeken geweest en ook op allerlei sectoren buiten mijn vakgebied (hoger en lager). De ene ben je niet goed genoeg voor opgeleid, de ander weer te hoog. Mijn eigen vakgebeid heeft weinig vacatures en als het er wel is, dan sollicteren er honderden...........! Dus ik vind dat je buurman makkelijk praten heeft.
Lastig.. Er zijn genoeg banen, echter ook genoeg werkzoekenden. Ik solliciteer me ook suf... Meestal word ik afgewezen vanwege - reisafstand - leeftijd - te veel ervaring - te weing ervaring - te hoog geschoold - niet de juiste opleiding - jonge kinderen Tja, ik heb wel eens het idee dat ze 21- jarige zoeken met 10'jaar ervaring, die er uit ziet als een fotomodel. Uiteraard cum laude is afgestudeerd, om de hoek woont en voor het minimum jeugdloon wilt werken.
Ik denk dat je buurman een beetje in het verleden is blijven hangen. Natuurlijk spelen er meer factoren een rol, zoals regio, beroep, maar ook je (on)vermogen om geweldige aansprekende sollicitatiebrieven te schrijven. Je kunt nl nog zo capabel zijn, als je brief niet flitsend genoeg overkomt, word je veelal niet eens uitgenodigd.
Hahahhaa, ik denk dat die buurman het zelf eens moet ervaren. Ik ben zelf secretaresse en de concurrentie is moordend. 600 Sollicitaties op 1 functie, ik sta er niet meer van te kijken, kortom werkgevers hebben het voor het uitzoeken. Ongeschoold werk, willen ze mij niet hebben want ik ben of te duur of teveel ervaring of.....Er is vaak wel weer wat te verzinnen. Uiteindelijk ben ik in een zonnestudio terecht gekomen, niet omdat ik zo'n zon fan ben, integendeel zelfs, maar puur om het feit dat ik wilde werken. Inmiddels hebben ze mijn contract niet verlengt aangezien ik niet meer flexibel inzetbaar ben, dus in het nieuwe jaar ga ik er weer volop tegenaan. Ow en in 1 jaar tijd 300 sollicitaties verstuurd/gehad, dus zo moeilijk kan het inderdaad zijn ja.
Het ligt er aan in welke sector je een baan zoekt en op welk niveau. Iets in de kinderopvang, zorg of welzijn zit er bijna niet meer in. Secretarieel of receptie gaat allemaal via uitzendbureau's en als het een keertje wordt aangeboden als vaste baan solliciteren er honderden mensen op. Dus dat is redelijk uitzichtloos. Ik daarentegen heb de mazzel dat mijn werkveld klein is, ik hoogopgeleid ben en veel ervaring heb, en ik word toch wel 2 keer per jaar gevraagd om ergens op te solliciteren terwijl ik niet op zoek ben. Mijn man idem. Dus het is helemaal afhankelijk van je specialisme.
Ik zeg altijd dat er voor een werkgever een vijver vol met mooie vissen heeft om uit te kiest. De mooiste kiest hij uit. Oftewel: ze hebben genoeg keuze om uit te kiezen
Inderdaad hahaha, weet dat ik hier enkele weken zonder werk heb gezeten, en ik kon zo aan de slag als postbode, inpakker etc. Als je perse wilt werken is er werk, maar of het het werk is waar je zo hard voor gestudeerd hebt, of wat je zo graag wil doen? Dat dan weer net niet
Nou dat is fijn, dan heeft hij vast een baan voor mijn vader die na 40 jaar vaste dienst op straat is gezet. 58 jaar, solliciteerd minimaal 2 x per week op alles wat los en vast zit door heel Nederland en nog steeds werkeloos. Oooh ik lees het al, hier ook van die mensen die beweren dat je zo aan een baan kan komen. Postbode, pakketjes bezorger, in de kost in het buitenland, in de kost in Nederland, in de kassen, schoonmaker. Roept u maar, mijn vader heeft er op gesolliciteerd. En na 40 jaar keihard werken, zijn mijn ouders verplicht om hun huis waar ze al die jaren dag in dag uit voor hebben gewerkt, dit voorjaar in de verkoop te zetten als mijn vader dan nog geen werk heeft. Want over 1.5 jaar is zijn ww afgelopen en heeft hij helemaal NERGENS meer recht op. Maar goed, gaan jullie fijn vertellen dat hij zo aan een baan kan komen. Dream on.
Ja hoor. Ik zit nooit zonder werk, en ik woon nog wel in het noorden waar het slecht is. Ik vind het niet leuk om scholen schoon te maken, papier te prikken, inpak werk te doen of post te bezorgen ( niet slecht bedoeld ) maar als je echt wil dan is er echt wel wat. Ja misschien moet je een half uurtje fietsen. Ik denk dat mensen eerst eens achter de computer weg moeten komen om te solliciteren, ga bij bedrijven langs... Niet 1 keer maar weken achter elkaar, mail/bel niet naar een uitzendbureau maar ga heen! Ook daarbij geld, niet 1 keer maar elke week!
Tippelen kan iedereen inderdaad op elke straathoek. De meer serieuze banen liggen m.i. momenteel niet voor het oprapen.
Vreemd want mijn man solliciteert al 2 jaar op banen als schoonmaker, productiemedewerker e.d. Vaak word hij niet eens uitgenodigd en soms krijgt hij niet eens een schriftelijke afwijzing terug. Het zal dan wel aan de provincie liggen waarin we wonen, of z'n achternaam... Want hij wil heel graag werken! Best frustrerend als je dat vaak te horen krijgt hoor.
Ligt inderdaad nogal aan de sector waarin je zit. Ik ben nu 2 jaar werkloos en solliciteer me suf, maar standaardopeningszin in de afwijzingen is eigenlijk: "We zijn overweldigd door het grote aantal reacties." En dan gaat het om minimaal 300 reacties eigenlijk, op de functies waarop ik solliciteer. Mijn man is vorig jaar van baan veranderd, ICT, en kon kiezen uit 4 functies.... Eerste dag dat hij zijn CV op een vacaturebank gooide, werd hij 40 keer gebeld door recruiters. Dan ligt het niet aan wel willen werken, want ik wil een heleboel wel aanpakken, maar dan lachen ze je recht in je gezicht uit, dat je met 2 HBO-diploma's komt solliciteren op een MBO-functie. Wordt je dus niet aangenomen omdat je overgekwalificeerd bent. En waar wel werk is, (zoals dus ICT of medische functies), daarvoor ben ik gewoon niet gekwalificeerd. Dus je buurman heeft overduidelijk absoluut geen idee waar hij het over heeft. Hij klinkt me wel erg in de oren als de UWV-consulenten die ik gesproken heb trouwens....