Vraag buren

Je zegt zelf dat je niet weet wat er speelt dus dan zou ik er niks mee doen. Misschien heeft de kleine meid wel een bepaalde structuur nodig die voor haar heel belangrijk is en die onderbroken is ofzo. Je kan hier alles op verzinnen...het beste is om eens een praatje te maken en je buren beter te leren kennen.

 

hmm, misschien heeft het meisje van bijna 4 even een lastige fase? Als ik zo eens meelees in de topics over kinderen die bijna 4 zijn dan valt me op dat ze vaak thuis niet zo makkelijk in de omgang zijn omdat ze gewoon toe zijn aan school. Misschien dat dat meisje daar ook last van heeft? Ik denk dat je er niet veel mee kunt, tenzij je echt het idee hebt dat het kind mishandelt wordt ofzo. Maar misschien vindt je zoon het leuk om af en toe eens met haar te spelen? Dus een speelafspraakje maken? Als je iets leuks voor haar wilt doen dan zou dat misschien iets zijn. En als je de ouder wat beter zou leren kennen dan kun je natuurlijk best eens vragen hoe het gaat met dat meisje omdat je wel een wat hoort. Wij hebben buren met twee dochters waarvan de jongste rond 2 jaar vreselijke driftbuien had die gerust een half uur aanhielden. En wij konden uitgebreid meegenieten . Nu klets ik regelmatig met die moeder en dan komt het gesprek al gauw op de kinderen. Ze vertelde me hoe lastig het was met hun jongste en dat ze hulp had, enz. Dat maakt het verhaal meteen anders en ik maakte me dan ook niet zo'n zorgen. Ook kun je de herrie dan beter hebben. Dus misschien investeren in de relatie met de buren?

 

Mijn dochter huilt ook erg snel. Niet elk kind is het zelfde.
Dat merk ik zelf bij me 2 kids.
Je kan er dus niks aan doen

 

Nou daar zou ik niks mee doen hoor. Je weet niet wat er speelt, waar de kindjes last van hebben, in welke fase ze zitten, of ze sowieso snel huilen...

Ik woon in een appartement en met een huilend babytje met extreme darmkrampen en verborgen reflux ben ik allang blij dat de buren er ook niks van gezegd hebben. Terwijl ik soms echt wel dacht de buurman móet nu wel gek worden!

Kijk als je echt vermoeden hebt dat er iets ''ergs'' is oké maar anders denk ik dat die ouders zich er al vervelend genoeg bij voelen.

 

Ik zou mij er niet mee bemoeien. En ookal zeg je dat je het verder goed bedoelt, ik vind je topic erg 'hautain'.

Maak eens een leuk praatje met je buurvrouw en probeer ze wat beter te leren kennen. Weet jij veel wat er speelt.

 

ik zou er niks mee doen, je weet niet wat er aan de hand is en waarom het meisje precies huilt.
mijn zoontje kan ook behoorlijk krijsen als hij zijn zin niet krijgt
je zou eens kunnen proberen om een praatje te maken met de buurvrouw als het je echt niet loslaat.

 

Hier ook een driftige dochter die snel huilt als ze haar zin niet krijgt en ook regelmatig een enorme driftbui heeft. Heb ook wel s gedacht, de buren zullen wel denken dat ik haar mishandel ofzo. Zo kan ze soms tekeer gaan. Dus ja ik zou er niks mee doen....

 

Misschien dat je eens op een luchtige manier een gesprek kunt beginnen met de buren om te polsen hoe het bij hun thuis is, maar meer dan dat zou ik echt niet doen. Ben het met mijn voorgangsters eens.

Als je het idee hebt dat de kinderen echt mishandelt worden vind ik het wat anders, maar als het 'alleen' om geschreeuw gaat vind ik het niet jouw zaak. Onze buren zijn ook veel luidruchtiger dan wij, over en weer wordt veel geschreeuwd en gehuild (de ouders onderling ook!), maar dat moeten ze toch echt zelf uitzoeken. Als dat hun manier van communiceren en met elkaar omgaan is, best, de mijne is het niet, maar dat is niet mijn zaak.

Mijn dochter moet ik af en toe ook echt laten uitrazen, hoe meer ik me ermee bemoei hoe 'fouter'. Ik hoor trouwens van anderen (oppas, kdv) dat ze het daar niet doet, dus het kan best dat kinderen thuis wel gillen en huilen en dit bij een ander niet doen.

Het woord 'hautain' moest ik eerst even google'en.

 

hier moet je helemaal niks mee denk ik. Mijn zoontje is ook een driftkikker, als hij zn zin niet krijgt gaat het alarm af, zo´n 20 keer per dag, helaas voor hem een consequente moeder die niet onder de indruk is. Mijn buren zullen dat zeker horen, jammer dan. Op straat of in winkels wordt dit absoluut niet geaccepteerd en daar doet hij het dus ook niet. Maar thuis, tja dat moet hij weten, hij weet dat ik pas luister als er normaal gepraat wordt.

En zielig voor hem, nee hoor, zielig voor mij als ik in dat gekrijs zit.
Mijn oudste was goed af te leiden, probeer je dat bij mijn zoontje dan wordt hij nog bozer

 

Hier ook een dochter wat erg snel kan krijsen. Soms begint dat al meteen bij het opstaan. Ik vind dat je niet meteen van iets ergs moet uitgaan.

 

Hier word ook dagelijks wel wat afgejankt, zou het even afwachten tot ze naar school gaat.

 

De jongste hoor je niet trouwens?

 

Hehe eens, ik heb ook zo'n draak.
En die kon ( nu is hij wat ouder en rustiger, thank god ), ook makkelijk 20 keer per dag ' af gaan '.
Ja jammer joh, doe dat maar fijn op de gang of op je kamer.
Ik wil niet weten wat onze buren soms dachten (denken), en het interesseert me ook geen hol om eerlijk te zijn.

 

Ik heb even iets wat ik jullie wil voorleggen. Wij zijn in het voorjaar in dit huis komen wonen. De buren hebben twee kindjes, wij hebben 1 zoontje. Mijn zoontje is vrij makkelijk (nu even wat minder sinds hij op school zit..), maar over het algemeen gaat het goed. Wij zijn ook wel heel consequent. Maar goed, dat terzijde.

Buurmeisje is hier een paar keer binnen geweest, omdat ze door de struiken glipt in de tuin, dat was in de zomer. Was leuk, aardig meisje. En ze zal ook best haar streken hebben. Maar: het is daar dag in dag uit huilen, krijsen, weer huilen. Het gaat me door merg en been. Beide ouders zijn een beetje hautain, tenminste zo komen ze over op mij, ondanks dat ze vriendelijk zijn. Het meisje heeft nog een jonger zusje, het meisje zelf wordt over drie maanden vier jaar en het zusje is denk ik anderhalf. Ik dacht dat de moeder zelf werkt met adolescenten die vraagstukken in hun leven hebben, iets dergelijks.

Maar wat moet ik nou hiermee? Moet ik er iets mee? Want ik besef me echt wel dat we een 'redelijk makkelijk kind' hebben en dat er ook andere opvoedingsmethodes zijn, waardoor bijv. mensen hun kind maar even in hun sop gaar laten koken oid. bij niet luisteren.

Maar dag in dag uit dat gekrijs, gegil en gehuil. Ik vind t zo zielig. Het gaat niet de hele dag door hoor, maar het is wel iedere dag een heel aantal keer. Soms 's ochtends vroeg al bij het opstaan.

Wat wil ik hiermee? Weet ik niet. Ik bedoel dit topic goed hoor, ik verwijt niemand wat op dit moment, want ik weet niet wat er speelt. Maar ik vind t gewoon zo zielig voor het meisje...

Zie dikgedrukt, vandaar mijn reactie. Je post komt op mij zo over: Ik doe het goed met mijn opvoeding, maar mijn buurvrouw (die zelfs werkt met probleemjongeren) die doet het niet goed want mijn buurmeisje krijst de hele dag door.

Je hebt zo veel informatie gegeven over je buren die helemaal niet van belang is.

 

Ik ben het eens met Novaa.

Mijn kinderen hebben ook periodes waarbij ze echt keihard gillen.
Naar mijn idee is dit vooral grenzen opzoeken bij mij. Ik ga ze echt niet wel een snoepje geven zodat de buren zich dan geen zorgen gaan maken hoor..

 

Mijn dochter lijkt ook voor iedereen een makkelijk kind gisteren op school vertelde de juf zelfs dat ze een voorbeeldig kind is , maar thuis heeft ze regelmatig haar buien als ze haar zin niet krijgt of haar iets niet aan staat en dus ook vroeg in de ochtend want ze houdt totaal niet van vroeg opstaan. Ik laat haar dan gewoon uitrazen want dat werkt het beste bij haar.

Dus nee ik zou er niets mee doen.

 

Zit het meisje onder de blauwe plekken? Is het schuw? Is ze ook enthousiast als ze haar ouders ziet? Zijn er naast het gekrijs nog meer signalen dat je denkt dat er wat mis is?

Ik zou niet te snel conclusies trekken. Mijn bloedeigen moeder heeft mij, naast dat ze mij bedreigd had te vermoorden, ook gezegd dat ze voor ons het amk en jeugdzorg heeft ingeschakeld. Waarom? Ik heb geen idee. Maar ze heeft er wel voor gezorgd dat ik enorm bang ben mijn kinderen kwijt te raken, terwijl iedereen die angst ongegrond vindt. Ik voel mij daarom ook weer een hele onzekere moeder en heb zelfs weer hulp van stevig ouderschap gekregen. Het heeft mij enorm geschaad, ondanks dat mijn omgeving zegt dat mijn moeder niet helemaal 100 is. En mijn vader is geen haar beter.

Net wat anderen zeggen, misschien zit het kind in een lastige fase? Mijn dochter is een pittige tante van 2 jaar die niet op haar mondje is gevallen en mijn zoon is heel erg toe aan school. Wij horen de buren soms ook en dat is andersom ook zo.