kun je niet een keer aanbellen als die begeleider er is en de moeder naar werk is? zij is een professional en zou dit iig serieus op moeten pakken lijkt me. en dan ook uitleggen dat je het helemaal niet kwaad bedoelt, maar dat je er wel mee zit. en ook vertellen dat moeder laatst de deur in je gezicht heeft dichtgegooid.
hele vervelende situatie. Als ik die moeder was zou ik een soort kamer maken voor mijn dochter waarin de wanden zacht zijn (soort matten die ze in de gymzalen ook hebben tegen de muren ofzo), bekostigd uit het pgb als dit mogelijk is. Hebben ze in een verstandelijk gehandicapten huis ook, dan doet het niet zo'n zeer als ze haar hoofd tegen de muren slaat. Dat lijkt me namelijk vreselijk om te zien. Dat dempt het geluid ook gelijk. Dat zal de omgeving wat meer rust geven, maar haar en de moeder ook. Of misschien is er wel een andere vorm van geluidsisolatie wat tegen de muren aan bevestigd kan worden wat ook gelijk zacht is.
Wij zaten in een soort gelijke situatie. Boven ons (in dit supergehorige appartementengebouw) woonde een psychisch gestoorde man waar wij dagelijks, de hele dag last van hadden omdat hij altijd thuis was. Nou lag het voor hem gedeeltelijk aan zijn ziekte (altijd veel schreeuwen en gooien met spullen, 's nachts stofzuigen etc) en gedeeltelijk omdat hij gewoon een aso is die zich niet wilde aanpassen aan de omgeving. Na honderden klachten is hij in augustus eindelijk uit zijn woning gezet (met veel geweld omdat hij niet weg wilde). Zo iemand kan hier gewoon echt niet leven. Ze hadden ook de vloer kunnen isoleren (en ik wil eigenlijk dat ze dat alsnog doen, maarja iets met te duur enzo), maar hij was een gevaar voor zichzelf en voor ons (heeft zijn buren meermalen bedreigd). Nu is dat bij jullie gelukkig niet het geval, maar het is inderdaad erg dubbel als iemand zoveel overlast veroorzaakt terwijl die persoon er zelf weinig aan kan doen. Als jullie met z'n allen (buren enz) naar de woningbouwvereniging stappen, is de kans best groot dat ze iets kunnen doen aan isolatie ofzo. Hoop dat het voor jullie nog uit te houden valt, maar ik weet wat je meemaakt!
Het is inderdaad zo dubbel, want ik wil die moeder ook helemaal niet aanvallen, zij kan er ook niks aan doen. Ik vind alleen wel (net als wat sommigen van jullie ook al zeggen) dat je er wel voor open moet staan om buren die er last van hebben te woord te staan. Al zegt ze alleen maar "ik weet het, maar ik weet niet wat ik eraan kan doen". Ik wil gewoon met haar tot een oplossing proberen te komen waar we ons allebei goed bij voelen, of op z'n minst even een normaal gesprek voeren. Toen zij hier is komen wonen heeft ze heel het huis rigoureus "verbouwd" (nieuwe deuren, dure nieuwe vloer, overal spotjes en er werden enorm dure merkspullen elke dag bij mij bezorgd omdat zij niet thuis was... kortgezegd: het was niet goedkoop.) Dus ze heeft er echt heel bewust voor gekozen om hier te gaan wonen, anders laat je niet zo enorm veel aan je huis doen (ik weet hoe de woning er voorheen uitzag en dat was gewoon netjes, zeker voor een huurwoning). De tip van het aanspreken van haar begeleidster is misschien ook wel een idee, dat is een enorm lief mens. Alleen vind ik dat ook een beetje raar overkomen omdat het om háár dochter gaat. Maargoed, zij wil niet in gesprek, dus het is inderdaad een idee. Ik denk dat ik eerst maar even afwacht wat de woningbouw hiermee gaat doen. Jammer dat het zo moet gaan, ik had het denk ik op de een of andere manier al zoveel minder storend gevonden als moeder gewoon normaal deed en niet zo "onbeschoft" om het maar even zo te zeggen, op straat negeert ze ook alle buren zonder reden (uiteraard kan dat schaamte zijn, maar er komt verder ook echt geen vriendelijk woord uit). Lastig lastig lastig..... Ik hou jullie wel op de hoogte
Serieus?? Wat een antwoord zeg... Dus meerdere buren hebben hier overduidelijk overlast van en zij moeten zich allemaal maar erbij neerleggen? Ik had allang een klacht bij de woningbouw neergelegd. Aanpassen ok, maar er zijn wel grenzen. Dit gaat duidelijk te ver. Ook niet te vergelijken met een huilbaby, wat weer over gaat.
Eens met Boey ik zou allang een klacht hebben ingediend en helemaal nu die moeder totaal niet open staat voor een gesprek. Een beetje overlast van buren ok dat hebben wij ook zjn normale dingen maar dagelijks zulke harde geluiden dat je kind er niet van kan slapen dat zou ik niet accepteren.
Je wilt haar niet aanvallen, maar misschien voelt dat voor haar wel zo. Ik kan me wel voorstellen dat als er iemand voor je deur staat, op het moment dat je dochter midden in zo'n 'bui' zit, waar jij zelf waarschijnlijk ook stapelgek van wordt, wat ervoor zorgt dat je met je handen in het haar zit en waardoor je gewoon echt niet meer weet wat je moet beginnen, je écht niet zit te wachten op iemand die je komt vertellen hoeveel last zíj ervan heeft.. Ik kan me ook voorstellen dat, ondanks dat het voor haar ook zenuwslopend is, haar kind wel haar alles is en dat ze het idee heeft dat ze het daarvoor op moet nemen, zodra iemand er ook maar een béétje negatief over durft te spreken. Misschien weet ze ook best dat deze situatie eigenlijk niet kan, maar kan ze het ook niet over haar hart verkrijgen om haar dochter wél naar een dagopvang te doen. Gewoon, omdat ze zoveel van haar houdt en zelf de zorg wil dragen, of omdat het eventueel voelt als 'falen' als ze daar wel voor zou kiezen.. Het is allemaal heel dubbel, maar ik denk dat je het haar niet kwalijk kunt nemen dat ze zo gereageerd heeft op dit specifieke moment.. Ik denk ook dat aan blijven bellen in dit geval alleen maar averechts heeft gewerkt, eigenlijk. Misschien dat een brief inderdaad een optie is (en dan zou ik niet alleen met verwijten komen, maar ook steeds aangeven dat je je voor kan stellen dat het voor haar ook ontzettend moeilijk is) of een gesprek op een ander moment. Bij de begeleider langsgaan vind ik trouwens niet zo'n verkeerd idee. Dat lijkt me voor de moeder fijner dan dat er ineens een brief van de woningbouw op de deurmat ligt, waarin staat hoeveel er wel niet over haar geklaagd is..
Wij hebben inderdaad van die matten tegen de muren voor onze zoon, maar daar is meneer niet heel blij mee, en bonkt dan dus vrolijk tegen zijn bed, de tafel, de kasten etc etc. Dat hoeft dus zeker niet altijd te helpen
Wat een rare reacties allemaal zeg. Ik vind dat ts het heel netjes heft aangepakt. En ik vind dat de buurvrouw best op een later tijdstip even bij ts had mogen aanbellen! Met de uitleg dat het echt even niet uitkwam oid!! Stelselmatig overlast van buren is nou eenmaal onacceptabel, beperking of niet, er moet een oplossing voor komen! Ik hoop dat de woningbouw snel contact zoekt!
Hm... ik ben blijkbaar best een bitch, aangezien ik toch heel anders over deze situatie denk en wat ik wil doen om mijn woongenot te behouden. Jullie zijn allemaal zo begripvol en hebben het over "bekijk het van haar kant". Ik kan beter niet zeggen hoe ik erover denk dan TS, wens je wel heel veel succes en sterkte!