Hallo, Ik vroeg me af hoe jullie contact is met collega's tijdens je zwangerschap en in je verloftijd. Was er aandacht voor de zwangerschap, voor jou welzijn en voor je kindje? En hoe was dat in je verlof? Stonden ze snel op de stoep voor een kraambezoek en kreeg je berichtjes/mailtjes van collega's? Waarom vraag ik dit?? Ik heb collega's die totaal niet collegiaal zijn. Tijdens de zwangerschap moest ik altijd zelf vertellen hoe het gaat. Ook mijn laatste werkdag was totaal niet bijzonder of leuk. Inmiddels ben ik ruim 2 maanden geleden bevallen. Collegas zouden op bezoek komen maar helaas kwam er vanalles tussen. Over een aantal weken ga ik weer beginnen en ik ben benieuwd of er in tussentijd 1 van de collega's contact met mij zoekt en zo niet ben ik erg benieuwd hoe het gaat als ik terug ben. Herkent iemand dit? Iemand dit ook meegemaakt? Hoe gingen je eerste werkdagen?
He wat vervelend dat ze zo weinig interesse tonen. Terwijl je zo graag die kleine wil showen en gewoon ff gezelligheid wilt. Ik had gelukkig een fijnere ervaring. Toen ik zwanger was van mijn zoontje werkte ik in een woon winkel. Mijn collega's waren erg geïnteresseerd en ook tijdens mijn verlof en na de bevalling was er regelmatig een belletje of een bezoekje. Terug komen vanuit mijn verlof was er niet bij, want tijdens mijn verlof is mijn contract niet verlengd. Helaas. Dus mocht ik nog 6 maanden extra thuis genieten van mijn manneke Inmiddels ben ik gastouder en werk ik vanuit huis. Het meeste contact dat ik nu heb is op het schoolplein bij de andere moeders en met vriendinnen. Dus aan aandacht in de volgende zwangerschap zal het hopelijk niet ontbreken.
Ik werk op een grote afdeling, dus met lang niet iedereen contact gehad in mijn verlof, maar wel met een aantal goede collega's gebeld/langs geweest. Op mijn laatste werkdag voor mijn verlof manden vol met kado's gekregen, echt heel leuk! En na de bevalling ook veel kaartjes van ze. Eerste werkdag veel verteld over hoe het ging, maar daarna ook weer snel over tot de orde van de dag. Waarom ga je niet even met je baby langs op het werk? Neem je wat te trakteren mee n kun je vol trots de kleine showen. Bedenk ook dat voor jou je hele leven op z'n kop staat, maar dat er voor je collega's niks is veranderd...
Ik had ook niet zoveel aandacht en contact van mijn collega's. Maar goed, ik werk vooral met mannen, dus dat verbaasde me niet. De een heeft geen kinderen, de andere alleen adoptiekinderen, dus die weten ook gewoon niet zo goed wat ze met een zwangerschap aan moeten, denk ik. Mijn vrouwelijke collega is wel langsgeweest toen de kinderen geboren waren. En van een mannelijke collega kreeg ik een heerlijk chocoladetelegram met de tekst: veel plezier met je derde musketier, dat vond ik ook wel origineel.
Hier net zo gehad als jij, en heb ook tijdens het functioneringsgesprek uitgesproken dat ik het als heel vervelend heb ervaren, voor mijn collega met kanker kon namelijk wel elke week een belletje af en bezoek van hier tot en met tokio, en natuurlijk was dat hele gebeuren heel erg voor de man en familie in kwestie, maar ik voelde me echt aan de kant gezet en een buitenbeentje. Heb dit dus heel duidelijk gemaakt aan mijn leidinggevende en werd daar best een beetje emotioneel van, hij vatte het gelukkig heel goed op en gaf zelf ook aan dat dat nooit had mogen gebeuren. Uiteindelijk is hij samen met nog een collega na 4 maanden alsnog op kraamvisite geweest. De collega die kanker had is inmiddels schoon verklaard, en hij is de enige die de moeite nam om ondanks zijn eigen ziekte even langs te komen tijdens mijn verlof. Ik vond het hierdoor heel moeilijk om terug te komen, geef het dus op tijd aan wat je verwacht of nodig zelf mensen uit. Meestal voelen ze zich namelijk teveel.
Tijdens mijn zwangerschap waren mijn collega's erg meegaand. Maar in mijn verlof heb ik helaas daar een nare bijsmaak aan over gehouden. Op dag 1 had ik 5 gemiste oproepen. Niet omdat ze mij misten, maar omdat ze iets niet wisten. Dat is eigenlijk grotendeels het enige contact geweest. Als ze iets niet wisten of konden vinden bijv. Van mijn baas heb ik niets gehoord. Twee collega's stuurden af en toe wel een appje, maar van de rest bleef het verdacht stil. Heeft me best verdriet gedaan. Ik ben eerder bevallen dan ik zelf gedacht had (op een zaterdag) en wij moesten echt even bijkomen. Onverwachts, eerder dan gepland een kindje erbij. Veel napijn van de hechtingen, visite en bv wat op gang moest komen. Wij hebben toen in het weekend wat foto's op fb gezet. Later bedacht ik me dat er twee collega's van mij op fb zaten en die hebben maandag op het werk verteld dat ik bevallen was. Voordat ik het zelf kon meedelen. Ik vond dat zelf prima, dat soort dingen gebeuren. Maar mijn baas heeft me dat niet in dank afgenomen dat ik haar niet als eerste op de hoogte heb gesteld en dat heeft ze zeer duidelijk laten voelen. Bloemen die bezorgd werden ipv langsgebracht. Van die steken onder water toen ik haar bedankte enz. Van de collega's, hoorde ik ook niets. Na ruim een maand kwamen ze mondjesmaat op kraamvisite. Een collega wilde zelfs de vrijdag voor ik weer moest beginnen nog op kraamvisite komen. Sorry, als je daar in 4 maanden geen tijd voor hebt gehad, dan hoeft het voor mij ook niet 3 dagen voor mijn verlof afliep. Bij mijn oudste was het een en al hartelijkheid met de collega's die er toen werkten, maar deze keer kijk ik niet met plezier terug op de 'warmte' van mijn collega's.
Hier gelukkig wel aandacht van collega's. Op laatste werkdag kreeg 'k bos bloemen (had ik totaal niet verwacht, vond het bijna vreemd....) Na de geboorte al vrij snel is m'n leiding gevende langs geweest, later ook directe collega's. En verder behoorlijk wat kaartjes gehad. 'k Denk dat 'k volgende week maar eens langs ga om m'n dochter te showen en te trakteren.
Ik denk er niet aan om m'n kind te gaan showen en te trakteren. Dan komt het alleen en allemaal van mijn kant en daar heb ik geen zin in. Trakteren heb ik bij vertrek al gedaan. Ik heb van collega's van andere afdelingen wel kaartjes gekregen wat ik totaal niet verwacht had maar dat is net zoveel als mijn eigen collega's gedaan hebben. Bosje bloemen werd ook niet persoonlijk afgeleverd maar kwam via de bloemist terwijl ik een paar km van het werk woon. Ik ga zeker bij terugkomst aangeven dat ik teleurgesteld ben. Ik voel geen warmte van hun kant en dat vind ik echt triest.
Snap best dat je teleurgesteld ben, maar ik praat bijvoorbeeld zelden over mijn zwangerschap op werk... Alleen als iemand écht iets vraagt of bij collega's die ik heel goed ken. Hier een collega die sinds ze zwanger is, en daarna bevallen, nooit meer over iets anders kan praten dan eerst zwangerschap en nu kind... Vreselijk!
Haha nee dat is ook wel het andere uiterste natuurlijk. Gewoon een beetje interesse in elkaars leven is toch een kleine moeite? Ik vraag anderen ook hoe hun weekend was, hoe het met de kinderen gaat, als ze leuk uitje gehad hebben hoe dat was etcetc. Je zit wel heel veel uur in een week bij je collega's. Mag je toch wel een beetje weten wat iemand in prive leven uitspookt en hoe het daarmee gaat. Als je fulltime werkt is dat zelfs meer dan dat je bij je partner bent (slapen niet meegerekend)
Is zeker het andere uiterste Maar goed, deze mensen zijn er ook. Ook al ben jij dat niet, misschien zien sommige dat wel zo ofzo... Perceptie is van iedereen verschillend natuurlijk!
Ook al was ik wel zo, praatte ik in m'n zwangerschap vaak over m'n zwangerschap, is het dan normaal om in de verloftijd geen interesse te hebben? We hebben wel zo'n collega die van de 8 werkuren 7 over haar zwangerschap had, dat wilde ik absoluut niet. Collega's van andere afdeling kwamen soms vragen hoe het ging dat was eigenlijk het enige moment wanneer ze mij erover hoorden.
Hier juist hele leuke collega's, altijd interesse toen ik nog aan het werk was (niet dat ik het er hele dagen over had hoor ). Laatste werkdag hadden ze de boel versierd en hadden ze geld bij elkaar gedaan voor een cadeaubon. En ik natuurlijk getrakteerd Ook nu nog regelmatig even appje van ze. Na de geboorte komen ze ook op bezoek, dus al met al heel leuk!
Wat naar... ik zou me daar ook niet lekker bij voelen. Hoe omschrijf je je band met hen normaal gesproken? Wel fijn, gezellig en vertrouwd? Is er dan wel interesse naar elkaar en elkaars privé leven? Het klinkt mij niet echt gezellig qua sfeer. Het is niet meer dan normaal dat je naar elkaar informeert, helemaal als iemand zwanger is. Hier juist heel veel interesse en mensen die ook nu al langskomen nu ik in de ziektewet zit en de baby's er nog niet zijn. Maar ik kan me ook in een warm bad dompelen wat betreft ons team. Echt su-per. Zou janken als er iemand uit ons team zou stoppen, kan ze niet missen!
Ja hoe zou ik het omschrijven. Gewoon collega's en die zijn verder aardig maar gezellig en vertrouwd zou ik het niet noemen. We ondernemen nooit iets met z'n allen. Het is ook niet vervelend of dat ze gemeen doen of altijd chagrijnig zijn ofzo... iedereen is gewoon aan het werk en iedereen heeft z'n prive dingen. Gelukkig is het niet bij iedereen zo en hebben anderen wel fijn contact met collega's
Hier gelukkig niet herkenbaar. Altijd interesse gedurende de zwangerschap. Kadootjes toen ik vertelde dat ik zwangervwas en heel snel kaartjes van diverse collega's en ook veel kraambezoek. Erg keuken gezellig. Ook bij terugkomst was het leuk en gezellig. Werk ook in de maatschappelijke sector dus misschien ook wat logischer dan men zo is. Tijdens mijn verlof ben ik ook een paar keer met de kleine geweest en op mijn vrije dag wip ik ook wel eens langs om hoi te zeggen. De kleine voelt zich altijd direct thuis want iedereen heeft dan aandacht voor elkaar. Van mij persoonlijk zo t niet zo hoeven overigens.
Tja, iedereen is anders, ik zou het me niet persoonlijk aantrekken. Werk is werk en contacten daar zijn in eerste plaats functioneel. Interesse in de vorm van een kaartje namens collega's is fatsoenlijk maar verder is het toch ieders persoonlijke keuze in hoeverre je werk en prive wil samenvoegen? Ik wil echt geen bezoek van collega's in de kraamtijd hoor. Ik kreeg deze vraag wel maar heb beleefd verteld dat ik dat niet fijn vind. Werkplekken waar iedereen elkaar ook buiten werk ziet benauwen me ook Het is lastiger om zakelijk tegen elkaar te zijn als je weet dat collega 1 gebroken nachten heeft, collega 2 een zieke moeder etc etc...
Tijdens mijn zwangerschap waren mijn collega's heel geïnteresseerd. Scheelt misschien dat ik de eerste was die zwanger was in een hele lange tijd. Na mijn zwangerschap zijn er nog 7 of 8 kinderen geboren (in ruim 5 jaar) en werd de belangstelling wat minder, helaas. Niet op het ongeïnteresseerde af, maar meer van "Shit, weer iemand met verlof in de zomervakantie". En dat bedoelt men op zich niet kwaad, maar in de zorg is de zomervakantie altijd al een ding, zwangerschappen maken het niet makkelijker om de planning rond te krijgen. En wat ook niet meehelpt is dat alle collega's, behalve ikzelf en 1 andere collega, voortijdig in de ziektewet kwamen, waardoor er van alles opgelost moest worden. Mijn collega's zijn in de 6de week na de bevalling op kraamvisite gekomen. Of in elk geval een stuk of 5 ervan, ik heb 35 collega's, die wil ik niet allemaal tegelijk.. Mijn teamleider is uiteindelijk in de voorlaatste week geweest en dan nog met hangen en wurgen... Niet dat ze niet wilde, maar door de fusie had ze het zo ontzettend druk en ik woon niet bepaald dichtbij mijn werk. Ook heb ik van een heel aantal collega's kaartjes gehad, zowel toen ik net zwanger was, als toen ik bevallen was. Zelfs van collega's waar ik niet direct mee werk, die op een andere afdeling werken, bijvoorbeeld. Al met al had ik niets te klagen...
Ik heb helaas ook niet echt collegiale collega's. Tijdens mijn zwangerschap wel veel interesse, maar tijdens mijn verlof/bevalling/kraamtijd alleen wat felicitaties op Facebook. Verder is alleen de vrouw vd eigenaar een keer langs geweest.. Tja vrienden zullen het nooit worden, iedereen is veel teveel met zichzelf bezig.