Zo doen wij het inderdaad ook.... Maar ook met uitvoeringen op school, papa of mama is daar bij. Het is maar net wat werk technisch het beste uit komt. Is erg geen mogelijkheid dat papa of mama kan komen, dan is er wel een opa of oma. Zo is het wel eens voorgevallen dat ik er niet bij was, maar papa wel. Ook andersom. En 1x waren opa & oma er en papa en mama niet. Tja, er zal toch verdient moeten worden.
Ik doelde niet op jou eigenlijk (Ook niet echt op mensen heell speciaal trouwens, meer op een gevoel dat een aantal reacties me gegeven hebben, maar dat was bij jouw reacties al wel weg na je eerdere post). Maar zo doen wij het ook hoor: ik zie ook niet in waarom ik perse altijd op zou moeten draven als een van ons voor de kinderen naar huis zou moeten komen. Dat kan mijn man ook. Maar.... dat wordt zo mogelijk nog slechter geaccepteerd door een hoop werkgevers dan dat vrouwen dat doen, en wat dat betreft is er ook nog wel een behoorlijk mentaliteitsprobleem bij een hoop werkgevers dus.
Daar ben ik ook wel benieuwd naar, zeker omdat je aangeeft dat je juist daarom ook minder vrouwen aanneemt. Is er een mogelijkheid dat jij (juul1975) uitspraken van vrouwen hierover wat te snel interpreteert als "er niet voor 100% voor je werk zijn", terwijl dat in de praktijk dan mogelijk gewoon heel erg meevalt?
Nou....dat weet ik eigenlijk niet Ik denk dat het ook onze "eigen schuld" is. Want als ik naar mezelf kijk, dan wil ik eigenlijk gewoon het liefst bij mijn kinderen zijn als ze bijvoorbeeld ziek zijn. Omdat bij mama het gewoon het fijnst is...althans, dat vind ik dan. Terwijl het bij papa natuurlijk ook hartstikke fijn is. Wij vrouwen reageren toch sneller vanuit ons gevoel, mannen zijn vaak praktischer ingesteld. En...wij vrouwen zijn ook goed in elkaar een schuldgevoel bezorgen/aanpraten: goh, moet jij niet naar huis als je kind ziek is? Moet jij er niet zijn voor je kind. Wat wij/ik dan hoor is: wat ben jij een slechte moeder dat jij op je werk zit terwijl je kind ziek is. Dus ik vermoed dat we hier een heel groot aandeel zelf in hebben -gehad-.
Voorbeelden te over, ik noem ze nu, maar wel bijna altijd met een vrouw in een traditionele 'kleine' baan en een man als kostwinner nu ik er over nadenk. -KDV belt dat kind verhoging heeft. Moeder schreeuwt nog net dat ze het kind op gaat halen en draagt haar werk voor de rest van de middag niet over zodat haar collega's enorm veel werk hebben met uitzoeken wat er allemaal nog gedaan moet worden. Haar kind had prima nog een kwartiertje langer met die verhoging op het KDV kunnen zitten zodat zij haar collega's, die de boel onbaatzuchtig overnamen, even op weg had geholpen. -vrouw in een team met allemaal vrouwen claimt altijd alle vakanties zoals het haar precies uitkomt 'want dan heeft haar man ook vakantie'. Nou snap ik dat je gezamenlijk vakantie wilt hebben, maar het zou haar sieren als ze ook eens met haar collega's zou overleggen en samen met haar man probeert tot een oplossing te komen die voor iedereen acceptable is, en niet alleen voor hun gezin. -vrouw wil structureel op donderdag thuiswerken omdat haar vrouw dan werkt en ze de kinderen niet op een KDV wil doen want dan is er geen aandacht voor ze. Op de vraag hoe ze van plan was om aandacht aan haar kinderen te geven als ze geacht wordt te werken ondanks dat ze thuis is, kan ze even geen antwoord geven. Het werk moet wel af, dus haar collega's pakken de volgende dag op wat zij niet af heeft gekregen. Als ik het zo teruglees vind ik het eigenlijk enorm asociaal als mensen onder het mom van 'gezin en kinderen centraal' hun collega's met de gebakken peren laten zitten.
Misschien, maar ik heb hier in de buurt gekeken maar de zgn flexibele gastouders zijn schaars en daarnaast heb ik toch een beetje een naar gevoel bij een gastouder, geen twee ogen beleid enzo en ik moet wel mijn kind met een goed gevoel weg kunnen brengen. Nou ik ben benieuwd of dat bij mij in de buurt is, ik wil graag! En ik las ook dat de mannen ook maar is wat meer moeten gaan doen, graag! Mijn man wilt niks liever als part time gaan werken maar zo lang ik geen baan vind waarin ik meer verdien dan hij kan dat gewoonweg niet. Tijdelijk beide fulltime kan maar niet voor een lange periode. Hij is al een beetje klaar met werken en ik wil juist graag dus in ons geval zou het juist goed uitkomen maar dan moet ik toch wel een goede baan hebben wil dat haalbaar zijn. Ook zou ik wel een opleiding willen volgen maar dat is alleen haalbaar als het bbl zou zijn (leer/werkbaan) maar die zijn momenteel erg schaars en worden ook liever door de hele jonge mensen (18 jaar, nog thuis wonend ed.) vervuld, begrijpelijk maar wel lastig voor mij en vele met mij.
Ik heb onze oudste toch vaak ziek bij de gastouder afgeleverd, maar daar nooit enig commentaar op gekregen, ook niet van collega's die wel om de haverklap naar huis gingen, omdat het KDV ze naar huis belde. Maar puntje bij paaltje maakt het voor werkgevers niet zoveel uit wie er naar huis gaat naar z'n kind. Elke werkgever heeft mannen en vrouwen in dienst en als meestal de vrouwen gaan, betekent dat voor een werkgever dus ook dat de mannen redelijke continuiteit kunnen geven. Dat kan dan wel DANKZIJ het feit dat hun vrouw dingen opvangt. Als dat echt zou veranderen naar meer 50-50, zitten alle werkgevers van alle werknemers met kinderen in het vervolg met het feit dat al die werknemers op elk moment naar huis gebeld zouden kunnen worden. Tja, volgens mij is dat niet echt een voordeel op de huidige situatie, vanuit werkgevers gezien.
Dit is gewoon echt asociaal inderdaad. En hiermee wordt het dus verpest voor een heleboel andere vrouwen, die er echt niet zo instaan. Ik vraag me af of het alleen maar vrouwen zijn die dit doen hoor. OF nee, eigenlijk vraag ik het me niet af, want ik zie op mijn werk dit soort voorbeelden van mannen en vrouwen. Nu zijn die gelukkig niet zo extreem als deze. Maar ik denk dat je overal wel mensen hebt die de kantjes er vanaf lopen of alles in hun voordeel willen doen. Jammer, want je doet het samen. Een werkgever kan niet zonder goede werknemers en werknemers kunnen niet zonder goede werkgever.
tja ik vind dit ook asociale acties, ik denk alleen niet echt dat dit met het vrouw zijn te maken heeft...maar meer met het karakter of manier van werken van deze mensen. Toen ik de kleine baan had, 2 dagen kdv en mijn man werkte toen ook al full time, is het 1 keer gebeurd dat mijn dochter ziek werd op het kdv en mijn man is toen degene die naar huis is gegaan. Op het kdv is het haast onmogelijk om zomaar weg te gaan omdat je je collega dan gelijk met 12 kinderen in haar eentje opzadelt. Mijn man kan zijn werk evt. inhalen door de dagen erna over te werken. Dus mijn man is dochter toen op het kdv, wat tevens mijn werk was komen halen en is met haar naar huis gegaan.
Maar je tweede punt is geen vrouwending, maar gewoon karakter en instelling, denk ik. Ik had een collega die altijd maar de eerste 3 weken van de vakantie pakte, zonder overleg. Ja, doeg. Wij moesten eruit zien te komen met mijn man zijn werk, zijn ex en haar nieuwe man en zijn ex (van die nieuwe man) dan dus indirect ook weer... Maar ook als wij wel flexibel waren daarin en het geen hout uitmaakte wanneer wij vakantie zouden hebben, is het asociaal om een bepaald deel van de vakantie te claimen met 'die periode ga ik gewoon altijd'. Maar dat doen mensen van allerlei pluimage en met de meest uiteenlopende gezinssituaties... Eerste punt was 1 van de redenen dat wij voor een gastouder gekozen hebben. Ik vind het echt van de zotte dat een kind niet meer op KDV kan zijn bij een bepaalde temp. Doe toch normaal. Onze gastouder maalde er niet om, en ik ga hier ook gewoon door met opvangen als ze wat koorts zouden hebben. Ze steken elkaar toch wel aan Maar goed: ik herken het door jou geschetste beeld helemaal niet bij de gemiddelde werkende moeders met wie ik samengewerkt heb, dus blijkbaar heb je daar ook gewoon nogal wat pech mee gehad als werkgever.
Vrouwen hebben gemiddeld minder hoge functies en gaan eerder naar huis/blijven eerder thuis bij de kinderen, dat is gewoon een optelsom. Vrouwen met hoge functies kunnen net zo goed niet zo maar weg. En als er nood aan de man is, kan iedereen weg (zeer specifieke uitzonderingen daargelaten).
ik begrijp je gevoel hierin, maar ik ben ervaringsdeskundige hierin haha, het gaat ook niet om het aansteken, maar om het risico op koortsstuipen en wat daarmee samenhangt. Als gastouder maakt het mij ook niet uit, want dat regel ik hier wel. Met 11 andere kinderen op een kdv dacht ik daar wel anders over.
Hier op het kdv was je welkom met waterpokken, kinkhoest, hoofdluis en weet ik wat nog meer, maar koorts nee. Zijn gewoon regels.
(kom ik weer aan zetten) Als mijn kinderen ziek zijn en zich nog laten troosten en fijn voelen bij de go, mogen ze daar gewoon blijven. Van zowel de go als van ons. Ik weet niet wat de toegevoegde waarde is of het kind ziek thuis ligt of bij de go, wat net zo'n vertrouwde omgeving is.
Ik breng een echt ziek kind niet weg, ik zou mijn kleuter toch ook niet naar school doen. Ik heb wel een beetje wat netwerk aan kennissen die een paar uur kunnen oppassen aan huis. Maar het verschilt ook per opvang en soort opvang (ik zou een GO met verder weinig gastkindjes wel sneller een ziek kind toevertrouwen). Ik vond het bij onze vorige opvang wel echt belachelijk hoe een kind met een beetje kiesjeskoorts de hele dag met een rectale thermometer getergd werd terwijl er niks aan de hand was, zodat de leiding me vaak al bij 38.1 belde dat ik maar vrij moest nemen. Kwam hun vast wel goed uit, een kind minder, want per zoveel kinderen die er niet waren, kon de flex kracht ook naar huis. Lekker goedkoop. Onze nieuwe opvang kijkt puur naar hoe het met het kind gaat. Kunnen ze mee met de gang van alle dag met misschien een wat langer slaapje? Prima, geen zorgen, en dan belt mama even extra om te kijken hoe het gaat. In de praktijk maakt dat qua stress en zorgen bij zieke kleintjes veel uit, want je voelt zelf denk ik best aan of je kind goed genoeg voor de opvang is of niet. Als ze echt strontziek zijn, blijven man en ik om en om of ieder een halve dag thuis. Dan denk ik trouwens wel dat het uitmaakt - een lieve oppasoma zou net zo goed zijn als wij, maar de opvang met drukte van andere kinderen erbij, niet de eerste volledige aandacht kunnen krijgen als ze echt even vertroeteld moeten worden - dat zou ik zelf niet kunnen af staan. Maar ehhh waar ging dit topic ook weer over? Banen op elke straathoek? Buurman van TS moet even wakker worden in 2014 geloof ik. Mijn man krijgt wel regelmatig aanbiedingen en recruiters op zijn dak, zie is ver gespecialiseerd in een richting waar aardig vraag naar is (biomedische/farmaceutische industrie). Ik ben net zo ver gespecialiseerd, maar ik zou als alternatief alleen andere vormen van onderwijs hebben (werk nu in onderzoek en als docent WO). Voor mij is het afzien omdat universiteiten juist niet investeren in de mensen die die kerntaken uitvoeren (bizar, onze congierges en beleidspersoneel hebben al jaren een vaste aanstelling... en ik mag van jaar tot jaar kijken en ben voor minder uren aangesteld dan dat mijn functie van me vraagt). Maar goed, dit is wat ik als kind al wilde, en ook al ben ik het weleens even zat (het hiërarchische, competitieve, door mannen gedomineerde wereldje), ik zou inhoudelijk niet anders willen.
Dat is ook zo.. maar als een kind echt ziek is dan is het ziek. . Dan hangt een kindje en is de aandacht 1 op 1. Wanneer een kindje niet meer speelt en het een 1 op 1 situatie is moet een kindje naar huis
De meeste kids ogen bij 38 graden nog niet bepaald ziek anders Ik vind die regel echt ontzettend overdreven. De kans op koortsstuipen is vrij klein. En je maakt het ouders in bepaalde gevallen wel echt onmogelijk om te werken. Ik had collega's die echt elke week teruggebeld werden. Dat is toch niet te doen? Kind was dan helemaal niet zozeer ziek, maar had wel verhoging. Ja, nouja, dat hebben sommige kids heel snel, als ze maar een beetje verkouden zijn. Onze oudste had heel snel verhoging en koorts, onze jongste heeft vorige winter 5 maanden achtereen oor- en keelontstekingen gehad en is nooit boven de 38 graden uitgekomen. De jongste was zieker dan de oudste destijds....
O, als een kind echt ziek is, blijf ik er ook voor thuis. Maar dat is bij onze oudste, met een hele geschiedenis aan oorontstekingen en uiteindelijk buisjes erin/neusamandel eruit, in 4 jaar tijd 2 keer 1 dag voorgekomen, dat ze zo ziek was dat ik m'n werk ervoor afgebeld heb. Ze was uiteraard wel vaker goed ziek in die tijd, maar dat valt natuurlijk niet altijd op je werkdagen Maar als ik elke keer naar huis had gemoeten als zij boven de 38 graden zat, dan had ik m'n baan gewoon op kunnen zeggen, want dan had ik meer niet dan wel gewerkt. Op een kinderdagverblijf zou dit uiteraard wel heel anders hebben gewerkt. Dan zou de drukte ws veel te veel zijn geweest, maar dat was van meet af aan al reden voor ons om voor een GO te kiezen. Ik vind kinderdagverblijf's voor jonge baby's en dreumesen sowieso een tegennatuurlijke omgeving Kiezen wij dus niet voor Maar boven de 38 graden naar huis? Nee, dat vind ik dus echt een belachelijke richtlijn. Maar goed, die zijn er rond de zorg voor kinderen wel meer, waar ik keihard van ga lachen (En ik heb toch echt een agogische achtergrond )
Het is idd werk en ik heb het idee door veel mensen ondergewaardeerd Ik heb zelf 6 jaar als bloemiste gewerkt, een opleiding ervoor afgerond en zelfs dan zijn er nog mensen die zeggen dat ze "na een workshopje" ook wel kunnen bloemschikken. Daarna ben ik in de logistiek beland, veel orderpick/inpakwerk gedaan. Het is misschien werk waar je geen universitaire opleiding voor nodig hebt, maar helemaal hersenloos is het ook weer niet, logisch nadenken en gevoel voor planning is zeker wel een pre Ook fysiek moet je van aanpakken weten.