Hoi dames, Ik wil niemand voor het hoofd stoten die moeite heeft met zwanger worden. Dus ik hoop dat die reacties mij bespaard blijven. Maar ik weet sinds een paar dagen dat ik zwanger ben. Ik heb altijd een hele onregelmatige cyclus, behalve nu dus net deze maand (echt ongelooflijk, nog nooit een cyclus van 28 dagen gehad in mijn hele leven). Dus ik werd ongesteld vorige maand, en paar dagen na mijn menstruatie onveilig gevreeën. doen het normaal altijd met condoom .. maar die waren op, en ik dacht ECHT 100% dat ik op dat moment onmogelijk zwanger kon worden. het was echt 3 dagen nadat mijn menstruatie stopte. Nu had ik halverwege de maand ontzettend zere tepels. Vond ik al vreemd, maargoed misschien hormonen dacht ik. totdat ik 3 dagen geleden droomde dat ik zwanger was. Ik werd wakker en het eerste wat ik dacht was. IK BEN ZWANGER!! Ineens vielen puzzelstukjes op hun plek want ik was sinds 1 week zo ontzettend moe dat ik echt staand kon slapen (dat had ik voor t laatst toen ik zwanger was) Dus test gedaan, en ja hoor streepje ik snap er nog steeds niks van . 17e ongesteld geworden 24e gevreeën. One lucky shot?????? Maar nu komt het grootste probleem. Ik heb net sinds 3 maanden een baan waar ik ZO blij mee ben, en ik heb bij beide zwangerschappen gigantische bekkeninstabiliteit gehad. bij de tweede was het vele malen erger dan bij de eerste en ik kon vanaf 4 maanden niks meer. Niet ver lopen, niet bukken, niet lang zitten, liggen drama Ik weet gewoon diep van binnen dat mijn lijf een derde zwangerschap niet aankan. Maar ik voel me zo verscheurd. Ik ben al dagen aan het huilen. Weet het gewoon even niet meer Ik wil echt mijn baan niet kwijt. Heb net een jaar contract gekregen. Met kans op doorgroeien. En als ik nu mijn baan kwijt raak dan is de kans klein dat ik weer in het z.huis terecht kom. Banen zijn daar zo schaars op dit moment. Financieel gezien maakt het niet uit, ook zonder mijn inkomen redden we het. Alleen is mijn baan mijn leven, en ik geniet zo van mijn werk. Ik weet niet wat ik met dit verhaal wil ik moet het even kwijt in ieder geval. Ben alleen thuis en loop alleen maar te huilen . Ga zo nog een test kopen voor de zekerheid. Nu al 2 dagen niet getest. Zo vreemd, met mijn twee kinderen droomde ik het streepje op de test, nu hoop ik dat hij zo gewoon wit is . hoe tegenstrijdig
Oei wat heftig, ik snap het wel dat je dacht geen risico te lopen. Maar zaad kan wel tot 3 dagen overleven in de vrouw, dus je moet altijd +3 rekenen. In dat geval zat je al op dag 10 van jouw cyclus, wat dus met een vroege eisprong wel in de gevarenzone zit. Ga inderdaad heel gauw een test doen, zonder test weet je nog niks zeker. Soms kan het lichaam erg gek reageren op puur de gedachte van zwanger zijn. Ik hoop dus voor jou dat dit het geval is.. Ik wil je verder heel veel sterkte wensen met de situatie. Heb je er al veel over gesproken met jouw man/partner? Hopelijk zal je niet echt voor de beslissing komen, maar ga je nadenken over abortus in het geval dat streepje roze wordt? Sommigen zullen je dat hier misschien kwalijk nemen, alle leven moet met respect behandeld worden etc. Maar ik snap het wel volledig, zoveel last als jij hebt van de zwangerschap én in combinatie met een carrière die je zo graag wilt opbouwen en een vervulling geeft aan jouw leven. Het belangrijkste is doen wat jouw hart je ingeeft, zodat jij er vrede mee hebt.
@Aiseria: Er is toch al een test gedaan met duidelijke streep?!Dat staat in de openingspost.... Muis26, heel veel sterkte met je moeilijke keuze!
Oeps, sorry, ik las alleen het laatste deel waarin ze zei dat ze nog een test ging halen... met zoveel tekst is het niet zo gek om het verkeerd te lezen toch?!
Ik ken de stress van een ongeplande zwangerschap en het hopen op een witte test maar al te goed (ik heb nog wel ergere dingen gedacht destijds), voel je niet schuldig. Niet iedereen is (meteen) blij met een zwangerschap, zeker als het ongepland is kan het een grote schok zijn. Kun je niet gaan praten met bijv het Fiom om zo te proberen je gedachtes op een rijtje te krijgen? En wat vind je man van de hele situatie, hoe staat hij er in?
Jeetje muis wat verdrietig dat je je zo voelt. Dit is heel groot nieuws wat onverwachts op je pad is gekomen....het is dus begrijpelijk dat je zo overdonderd bent. Ik denk dat je het eerst even moet laten bezinken. Een keuze maken en de situatie accepteren zal moeilijk blijven. Wat vind je partner ervan? Hij zal ook wel geschrokken zijn en misschien ook gemengde gevoelens hebben. Over je baan. Het is nu inderdaad heel lastig om een baan in een ziekenhuis te vinden, vooral als je bepaalde doelen voor ogen hebt. Ik denk alleen wel dat dit weer gaat veranderen. Het lijkt wel of de geschiedenis zich steeds herhaalt. Bezuinigingen, hoger geschoold personeel willen enz. En er dan vervolgens een tijd later weer op terug komen. Dan barst het weer van de vacatures. Wat ik hiermee wil zeggen is dat je best kans hebt dat je een aantal jaar later wel weer zo'n baan als dit zou kunnen krijgen. Ook is het natuurlijk niet meteen zo dat je deze baan kwijt raakt, als je voor dit kindje kiest. Het vooruitzicht met je bekken is natuurlijk niet positief. Ik kan me goed voorstellen dat dit je angstig maakt(ook qua werk). Moeilijk hoor. EDIT Mocht je neigen naar niet voor dit kindje kiezen....denk je dat je hiermee kan leven? Is dit überhaupt een optie voor jou(jullie) een abortus? Met iemand praten als een medewerker van het FIOM of een maatschappelijkwerker is, denk ik, wel een goed idee(mocht je er over een paar dagen nog steeds totaal niet uitkomen)
Je hebt nog nooit van je leven een 28 dagencyclus gehad? Hoe lang zijn je cyclussen normaliter dan? Met welk merk heb je getest? Ik vrees ook voor een zwangerschap bij je, maar zou het wellicht ook mogelijk zijn dat de test op je eisprong gereageerd heeft of is dat 100% onmogelijk? Zou toch in jouw geval een CB Digitaal doen. En daarna beslissen wat jij en je partner willen....... Heb net een ander topic van je gelezen over je test.....vrees toch inderdaad zwanger. Mocht dat zo zijn en je besluit het weg te laten halen (je goed recht), ga je dan wel nadenken over een veiligere vorm van anticonceptie, zoals sterilisatie? Aangezien ik merk dat je echt geen kindje meer wil zo te lezen Een condoom hoeft maar te klappen of vergeten te worden en je loopt risico. Heel veel sterkte met je beslissing!
vriend staat er heel open in. Voor hem staan beide opties open. Het gaat mij gewoon om mijn lichaam. ik heb twee jonge kinderen die mij nodig hebben. En ik wil niet nu al op mijn werk zeggen, sorry maar over 2 maanden lig ik er een jaar uit. :,( ik vind het zo moeilijk en ben ook zo bang dat ik in een rolstoel terecht kom. Ik heb ZO veel pijn gehad bij de tweede.
Nee mijn cyclussen zijn altijd minimaal 35 soms 40, soms 50 .. net een digitale gedaan . zwanger 1-2 kan er nu dus niet meer onderuit
Je baan is in mijn ogen niet het belangrijkste, maar ik dat is voor jou duidelijk heel anders. Over je angst qua je bekken....ik denk dat deze heel reëel is, helaas. Misschien is het wel een idee om met een specialist te praten. Zij kunnen vast een realistisch beeld schetsen. Okal is er niet met 100% zekerheid te voorspellen wat er gaat gebeuren.
Goed zaad in een goede omstandigheid(in de vagina, qua slijm/zuurgraad) kan wel 7 dagen overleven. De werkelijke bevruchting ligt waarschijnlijk een aantal dagen later dan de dag waarop je onveilig hebt gevreeën. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat je de 27ste een eisprong hebt gehad. Een zaadje die nog leefde heeft dit eitje bevrucht. Waardoor de bevruchting bijv. De 28ste heeft plaats gevonden. Dan moet je bevruchte eitje nog innestelen. Dit kan ook weer een aantal dagen duren.
Sterkte met het nemen van beslissingen! Ook al niet echt gepland, het is wel een wondertje.. Ik snap je reactie van je baan je leven niet helemaal.? Misschien niet zo bedoeld? Maar staat je baan boven je kinderen??
Maar de tweede kwam wel een jaar na de eerste, als ik goed kijk. En nu is het al weer 4 jaar verder... En al vroeg met preventieve fysio beginnen? Nu kun je nog een uitgebreidere ziekenkostenverzekering nemen. Ik hoop dat het toch meevalt.
Misschien gelijk op het werk bespreekbaar maken? Niet doordonderen maar op tijd pas op de plaats. Goede fysio en steun thuis? Ik heb bij de eerste enorm bi gehad met krukken bij de 2e niks. (Of iig pas heel laat en na te veel doen) bij de derde weer redelijk maar met therapie te doen. Nu wel heftig maar later begonnen. Met pas op de plaats en rust kan ik t hoognodige doen. Nu weet ik dat jij behoorlijk sportief was na het krijgen van je kids en mogelijk heeft dit je spieren toch goed verstevigd. Maar goed dan is nog steeds de kans dat je er wel uit komt te liggen. Mogelijk kan je dat opvangen door open en eerlijk met je werkgever te praten. Je hebt er zo hard voor gewerkt en als hun zien dat jij graag wil wie weet wat er dan volgt. Ik zelf denk dat het idd zwaar wordt maar je overleeft het wel en je houd of je baan of je het komt daarna heus wel goed. Maar of jij dat zo ziet kan ik niet bepalen. kan je leven met de andere keuze. Jij alleen kan die keuze maken. Sterkte
mijn eerlijke mening: als je er door in rolstoel kan belanden, en je gezondheid/bekken kan het echt niet aan, dan is DAT een echte reden om het af te breken... Als je als twee slimme volwassenen in een gezonde relatie zo dom bent geweest te vertrouwen op onveilige seks.... tja.... dan moet je je verantwoording nemen lijkt me, maar aan de andere kant... een 'ongewenst' kind is ook niet eerlijk........... dus hoe ik, iemand anders of wie dan ook er ook over denkt, het is JULLIE keuze... jullie moeten er uiteindelijk mee leven, niet wij....
Wow Vraag me af bovenstaande reactie echt nodig is. TS vraagt niet om advies, maar wou enkel haar verhaal kwijt. Vergeet niet dat WIJ als forumleden niet verplicht zijn onderwerpen te lezen en of te reageren!!!
Je komt door bekkenklachten niet (blijvend) in een rolstoel hoor, de klachten zullen verergeren tijdens de zs en daarna weer afnemen. Als je veel gesport hebt zou het kunnen dat je bekken wat meer stevigheid heeft, maar er is een reeële kans dat je toch weer forse bekkenklachten gaat krijgen. Ik weet waar ik over praat, heb al mijn zs'en bi gehad... Voor mij staat het krijgen van een kind wel boven een baan. Ik was voordat ik zwanger van de vijfde werd begonnen aan een opleiding vpk en die heb ik noodgedwongen moeten afbreken door de bi die ik kreeg toen ik zwanger werd (door de pil heen). Ik wens je veel sterkte met het nemen van je beslissing!
Je zult hier veel verschillende meningen krijgen maar het is JOUW keuze en jij moet er gelukkig mee zijn en ermee moeten leren leven mocht je je baan voor deze zwangerschap stellen. Ik snap dat het een akelig idee is dat je misschien in een rolstoel terecht kan komen door deze zwangerschap maar dat is niet 100% zeker en zeker niet blijvend! Ik heb gisteren van de gynaecoloog te horen gekregen dat ik door de bevalling waarschijnlijk levenslang nog meer chronische rugklachten zal krijgen dan ik nu al heb (slik nu al dagelijks 3 keer een dosis morfine om te kunnen functioneren) maar mocht ik dit, voordat we zwanger wilde raken, ook geweten zou hebben dan had ik evengoed nog voor deze zwangerschap gekozen, gewoon omdat ik een kindje het mooiste wonder ter wereld vindt. Voor jullie is het anders aangezien jullie al 2 kindjes hebben maar denk goed na voordat je bepaalde keuzes gaat maken want 1 van de keuzes is nooit meer terug te draaien Succes!
Nou... beide keuzes zijn niet meer terug te draaien natuurlijk, dat maakt het ook zo verrekte lastig. Ik zou contact opnemen met het FIOM, die mensen zijn getraind in het voeren van dergelijke gesprekken en het boven water krijgen van je angsten en verwachtingen. Je bent nog niet lang zwanger, je kunt nog even twijfelen, maar dan zou ik in die tijd wel aan de slag gaan met alles wat door je hoofd dwarrelt en dan is een professional beter dan dit forum, je vriendinnen en familie. Die hebben allemaal een gekleurde bril op. Heel erg veel sterkte! PS: dat is de reden dat ik me na deze baby laat steriliseren. Ik zou ook overvallen worden door paniek als ik in verwachting zou raken van een derde, denk ik.