Ik was al rond de 13 maanden met potjes gestopt. Mijn dochter wilde juist vers eten. Gewoon blijven volhouden. Als mijn dochter het eten weigert geef ik haar een bord eten en mag ze ermee doen wat ze wilt (grote puinhoop maar ze eet dan wel wat)
Eva eet (tot nu toe) alles wat ik haar voorzet, ook met de pot mee. Bij eva is het vaak ook : zien eten doet eten ... Soms is het met lange tanden en dan mag ze zelf met haar eten spelen. Dan komt er wel wat binnen, maar minder dan normaal. Ik laat het zo. Op het kinderdagverblijf soms eet ze haar verse hapje ook niet op, en dan krijgt ze een potje. Of niets. En dan krijg ze yoghurt (dat eet ze altijd) en klaar. Soms maak ik het flesje dan iets groter voordat ze gaat slapen en soms ook niet. Geen strijd voeren
Dit is de reden waarom ik nooit aan potjes ben begonnen. Ze zijn heel specifiek van structuur en smaak en hoe langer een kind dat krijgt, hoe moeilijker wennen aan 'echt' eten wordt. Wordt hij niet nieuwsgierig als jullie allemaal samen aan tafel zitten, en hij een stukje groente voorgeschoteld krijgt? Ik zou hem ook niet voeren en gewoon niet aandringen. Een bordje neerzetten en laat hem maar gaan. En de potjes helemaal verbannen Als je bang bent dat hij te weinig binnenkrijgt zou ik op andere momenten meer fruit aanbieden, of koude groente als komkommer, kerstomaatjes, als tussendoortje dan. En melk, mijn dochter van 2,5 heeft ook haar momenten maar ze drinkt goed melk en houdt van fruit en zuivel, dus maak ik me niet zo druk als het avondeten een tijdje minder is.
Hier een combi van potjes en vers gegeven. Eten was altijd niet aan te slepen, een echte veelvraat en alleseter. TOen hij 13 maanden was werd het nee zeggen tegen alles. En dat is nu met 17 maanden nog steeds. Spinazie en boerenkool gaan er wel enigszins in, maar verder eet hij bijna geen avondeten. En het maakt geen vershcil of het potjes zijn of vers. Het hoort er ook gewoon een beetje bij denk ik en per kind zal het vershcillend zijn.