Er zit een kans in dat mijn man zijn baan kwijt raakt doordat het bedrijf flink moet inkrimpen. Ik zit hier totaal niet mee, hier heb ik eigenlijk al mijn hoop op gevestigd. Hij zou sowieso volledig ouderschapsverlof opnemen de komende jaren en wellicht ook ontslag. Zijn salaris zou naar kinderopvang gaan, dus we waren eigenlijk van mening dat hij beter thuis zou kunnen blijven. Hoewel ml al zolang ik hem ken elke ochtend zuchtend,steunend en kreunen zijn bed uitgaat en zijn werk vervloekt, gaat hij nu opeens twijfelen aan fulltime thuis zijn. En heeft hij het ineens over "zijn eer die aangetast wordt". Terwijl hij al die tijd wenste dat hij lekker thuis zou mogen zitten. Hij zou zich echt nooit vervelen... Ik vind het een beetje jammer dat hij nu ineens terugkrabbelt. Het lijkt me heerlijk als hij altijd thuis is met de kinderen. Ik wil ook niet dat hij zich ellendig gaat voelen, dus dan moet er een andere oplossing komen als in bijv parttime werken en misschien in de avonduren en op zaterdag ofzo. Ik werk fulltime en minderen is gezien mijn salaris eigenlijk geen optie. Ik ben wel benieuwd of er meer mannen volledig/ veel thuis zitten bij de kinderen en hoe jullie dat ervaren??
Daar zit 'm de crux volgens mij. Door de komende ontstane situatie, ziet hij opeens in dat fulltime huisman zijn niet betekent dat hij lekker thuis kan zitten. Het betekent keihard werken en weinig tijd voor jezelf hebben. Snap volkomen dat ie terugkrabbelt Een oplossing zou inderdaad kunnen zijn dat hij parttime gaat werken. Jullie salaris wordt minder en wellicht krijgen jullie dan meer kinderopvangtoeslag waardoor het rendabeler wordt voor hem te gaan werken?
Mijn vriend is volledig thuis bij de kinderen, al 4,5 jaar inmiddels. Bij mijn bonusdochter en haar man hetzelfde. Hier wordt er ook wel eens "geprutteld" en hij praat er ook nog wel eens om heen in bepaalde gesprekken... ja ik ben buschauffeur, maar op het moment volledig thuis voor de kinderen. Het is natuurlijk ook zo dat het in de BV Nederland ondanks emancipatie etc nog altijd niet geaccepteerd is cq normaal gevonden wordt dat moeders fulltime werkt en dat vaders thuis is bij de kinderen. Natuurlijk zal het wennen zijn voor je man, hij komt ineens in een compleet andere rol. Jij zult er ook aan moeten wennen... hij zal dingen anders aanpakken in de huishouding dan dat jij dat doet.
Denk dat je dan toch moet gaan kiezen voor deels kinderopvang. Zodat je man toch kan werken Hier ook een man die altijd roept dat hij wel huis vader wil zijn. Hij heeft laatst 9 weken verlof thuis geweest en was het dus al zat. Plus dat ik alsnog zowat het hele huishouden en de zorg voor onze kinderen. Nee mijn man moet geen huisvader worden, is hij niet geschikt voor
Ik kan me wel voorstellen dat hij zich een beetje aangetast voelt. Het eerste wat hij wil is zich nuttig en waardevol voelen - dat is voor iedereen belangrijk. Misschien kunnen jullie samen eens kijken naar welke dingen hij zou kunnen doen om dat toch te voelen. Jullie kind knuffelen is hiervoor niet genoeg. Misschien kan hij bepaalde dingen in huis maken of bouwen, of zichzelf bepaalde computerskills aanleren?
Het was/is hier de bedoeling, alleen zit ik momenteel werkeloos thuis, maar mocht ik ooit weer een goede baan vinden is het zeker de bedoeling dat hij part time gaat werken of zelfs stopt met werken, hij heeft helemaal niet dat beeld dat de man moet werken en de vrouw thuis moet blijven voor de kinderen, wie het meeste verdient moet het meeste werken en dat was met mijn oude baan het geval en hopelijk is dat in de toekomst weer zo. Kan me aan de andere kant best voorstellen dat je man zo denkt omdat het toch nog niet geaccepteerd wordt op de een of andere manier, als wij het er over hebben krijgen we ook vaak scheve gezichten. Wellicht kan hij idd part time gaan werken. Of het een kans geven om te wennen.
Zo raar is het niet nu het zo dicht bij komt dat hij denkt van mijn baan kwijt raken.??? Nou toch liever niet.!! Weetje klinkt misschien heel raar maar ik geloof werkelijk waar niet dat een man er op zit te wachten om met drie kleine kinderen dag in dag uit thuis te gaan zitten. Als hij zijn baan kwijt raakt laat hem gewoon een baan zoeken al is het parttime..
Dat is echt onzin! Mijn man riep op zijn zeventiende al dat hij graag fulltime voor onze kinderen wilde zorgen. Toen nog toekomstmuziek en nu al zes jaar de realiteit. Hij vindt het heerlijk! Zo kan het dus ook.
Daar heb je het toch mis. Mijn vriend zou heel graag thuis zijn bij onze dochter en stoppen met werken of minder werken. Helaas ben ik nu werkloos, maar als ik weer een baan heb word ik de gene die het geld in het laatje brengt.
Waarom zou jij niet iets minder kunnen werken Krullie? Jij 4 en hij 3 dagen bijvoorbeeld. Kids moeten dan 2 dagen naar de opvang maar waarschijnlijk houd je dan achter de streep net zo veel over als dat jij fulltime werkt en hij niet niet. Mijn man leek het vroeger ook heerlijk. Toen vond hij een baan waar hij echt zn energie in kwijt kan. Plus hij is er achter gekomen dat 'lekker thuis blijven' zou betekenen dat de zorg voor de kinderen en het huishouden dan grotendeels op zijn schouders terecht zou komen.... Nu verdelen we het, werkt hij 4 dagen en ik 3. Beste advies dat ik kan geven is: 'Ga samen op tafel zitten en spreek naar elkaar uit wat jij het liefst zou willen. En kijk vervolgens of dat haalbaar is of dat iemand wat water bij de wijn zal moeten doen. Xxx
Bij ons is de situatie niet zo,maar wil nog even een andere invalshoek meegeven. Toen ik 7 maanden zwanger was van de oudste ben ik op straat komen te staan, heb mij hoogzwanger en na de bevalling te pletter gesolliciteerd om in mijn werkveld een baan te vinden. Toen mijn dochter 1 was is dat eindelijk gelukt. Ik was blij, want ik wilde heel graag werken (dacht ik) toch bleef er steeds iets knagen ondanks dat mijn werk, collega's, baas en de kinderen en ouders erg leuk waren, en ook mijn dochter had het ontzettend naar haar zin op het kdv. Toen zij bijna 3 was heb ik zelf besloten om te stoppen...dat is de beste beslissing ooit geweest en ik ben nu thuis bij de kinderen wat voor mij gewoon de beste plek is. Waarom ik na ontslag zooooo graag een baan wilde vinden??? Blijkbaar niet omdat ik per se wilde werken, want dat viel ook tegen achteraf gezien, waarschijnlijk om het gevoel ontslagen te zijn en de beslissing dus niet zelf hebben kunnen maken. Mjn advies is niet beginnen over dat het eigenlijk wel fijn is als hij thuis komt te zitten want dat voelt hij momenteel waarschijnlijk niet zo. En ook niet dat jij het als vervelend ervaart dat hij nu terugkrabbelt...dat zal bij hem alleen irritatie opwekken. Ik zou het voorlopig even helemaal aan hem laten en vragen wat hij nu zelf wil en daar actie naar ondernemen. Het is fijn dat jij het zo'n prettig idee vindt dat hij lekker thuis is voor de kinderen maar het gaat om hem, hij is degene die thuis komt te zitten. Als het andersom was geweest had jij het denk ik (geconcludeerd uit wat ik eerder gelezen heb) ook niet zo leuk gevonden als jouw man gezegd had dat hij het wel een prettig idee vindt dat krullie lekker thuis is voor de kinderen Wat ik er kort gezegd mee bedoel is dat die beslissing helemaal van hem uit moet komen, niet van jou of door ontslag oid.
Nou zo raar is het niet gedacht van mij hoor. En al helemaal geen ONZIN. De mannen die ik ken zouden een lach stuip krijgen als ze in plaats van hun vrouw thuis zouden thuis blijven. Om voor de kinderen te zorgen. Misschien ben ik ouderwets en ook ouderwets op gevoed denk beiden. Mijn persoonlijke mening is sam sam.
Toen mijn vader begin jaren '80 afgekeurd werd is hij huisvader geworden. Eerst wist hij van ellende niet hoe hij het had. Mijn ouders zijn daarop verhuisd (van een tussenwoning naar vrijstaand met een hoop dieren) en hij vond het geweldig. Hij had de dieren als hobby en daarnaast was hij thuis bij zijn 3 kinderen. Mijn moeder was ook heel vaak vrij. Wij hadden dus zowat fulltime beide ouders thuis.
Uh ik snap penseel wel! Mijn vriend wil ook niet heledag bij de kleine zijn omdat hij oook tijd voor ze eigen wil ! Wat ook logisch is. Ik ben wel 24 uur bij de kleine maarja ben blij als die naar dalijk naar school moet maar vind ookeuk met de kleine dingen te doen.
Het wil natuurlijk niet zeggen dat als je geen fulltime huisvaders kent, dat ze er ook niet zijn/willen zijn.
Nee, wij handen dit graag gewild maar omdat ik geen baan meer heb vanaf 1 april is het nu helemaal niet haalbaar.
Ik denk dat het ook anders is als je man zelf de keuze maakt of wanneer hij gedwongen thuis moet blijven (wat bij ontslag het geval is). Hier gaan we beiden parttime werken en voor onze kleine man zorgen.
Dat ze in een lachstuip schieten snap ik niet...erg ouderwets idd en een beetje beledigend naar de mannen toe die dit wel doen. Kijk dat een man het niet ziet zitten om full time thuis te zijn omdat het werken té leuk is net als sommige vrouwen, daar kan ik inkomen, maar er om moeten lachen puur omdat ze een man zijn vind ik echt niet anno 2015 maar 1950.
Als hij dan toch thuis komt te zitten, kan hij het misschien eerst proberen? Is het niets, dan parttime gaan werken? Voor de meeste mannen is het vaak wel belangrijk, hun werk. Ze willen toch voor hun gezin zorgen, brood op de plank brengen, al kunnen vrouwen dat ook prima. Zit er toch in bij de meeste mannen. Hier ook, ik ben voor nu nog thuisblijfmoeder, wil gastouder worden, want we hebben meer inkomen nodig, maar ik wil eigenlijk zelf voor mijn kind blijven zorgen.