Geen fobie,... Maar t angstzweet breekt me wel uit in kleine ruimtes of massa's mensen en katten! Brrr
ik ben doodsbang voor spinnen. Toch merk ik dankzij de kinderen, dat ik er wat minder heftig op reageer dan voorheen. Ik wil absoluut niet dat zij zien hoe bang ik ben. Ik had me dan ook voorgenomen dat mijn kinderen maar moesten leren spinnen buiten te zetten -dan hoefde ik dat niet te doen. Maar door er zo natuurlijk mogelijk mee om te gaan - en aan hun te laten zien, dat ze helemaal niet eng zijn (bibbbbber bibbbbber!) merkte ik voor mezelf dat ik al wat verder geraak. En afgelopen halloween heb ik zelfs een vogelspin geaaid (oke, ik rilde wel brr - en vasthouden was nét te ver) . Dat ik zo dichtbij zo'n beest stond en hem zeg maar 'technisch' stond te bekijken, zonder gevoel, was voor mij echt ongelooflijk. Dus ik geloof dan ook echt dat exposure zéker werkt. Maar vertrouw erop dat je grenzen geaccepteerd worden. Durf dat vertrouwen te hebben. Het gaat stapje voor stapje...
Met cognitieve gedragstherapie is een fobie heel goed aan te pakken als je het echt wil. Dus als je naar een psycholoog gaat, vraag daarnaar want resultaten bij die therapie zijn erg hoog! Fobieën zijn heel goed te behandelen.
Lijkt me heel vervelend... Ik heb zelf coulrofobie, maar dat is gelukkig redelijk makkelijk te vermijden. Al maak ik me nu met die zwarte pieten-discussie wel zorgen want als er dus echt gekleurde pieten komen staat dat voor mij gelijk aan een clown en dat beangstigt mij enorm! Heb er eerlijk gezegd nooit iets aan gedaan om het te overwinnen, zou ook niet weten wat/hoe. Lijkt me ook niet echt nodig omdat ik er niet echt mee in aanraking kom, net zoals die diepwaterfobie. Maar spinnen kom je zowat dagelijks tegen (ik tenminste wel), dat lijkt me erg naar...
Vroeger was ik doodsbang voor honden. Zelfs een kleine hond die niets deed kreeg ik al hartkloppingen van. Ik beet hard op mijn kiezen en haalde diep adem en liep langs de hond. Ik begon eerst bij de kleine hondjes en steeds na de grotere. Ik vind grote honden nog steeds heel erg eng, maar ben er niet meer doodsbang voor. Hoe kom je er vanaf, overwin je angst.
Weet niet of het een fobie is, Maar ik durf een alarm systeem niet aan en uit te zetten Ik begin dan helemaal te zweten, en mn hartslag gaat flink omhoog, Val bijna flauw en wordt zwart voor mn ogen,begin te hyperventileren En me hele lijf begint dan te trillen en barst in tranen uit Ik heb ivm mijn werk regelmatig te maken met alarm systemen en laat het dus altijd iemand anders doen, ik ga nooit naar een pand toe waar ik alleen ben met alarmsystemen, en zelfs wanneer de collega het alarm uitzet heb ik last van zweten,verhoogde hartslag,zwart voor de ogen, bijna flauwvallen,hyperventileren trillen en in tranen uitbarsten Ook heb ik dit al een paar x aangegeven op mn werk en dan krijg ik horen och dat kan jij wel, maar ik kan het echt niet
ik heb niet echt een fobie , slechts een lichte angst voor de open zee en je zal mij nooit in de zee zien zwemmen .. ik trek mij er geen holle bolle gijs van aan stap gewoon op die boot naar Engeland , voel mij even ongemakkelijk en ga niet aan de rand staan , pootje baden prima maar ene duik in de zee nemen doe ik niet , vind de stromingen hier in nl niet lekker zeg maar , denk dat dat komt omdat ik ooit met een voet door de bodem ben gezakt en naar beneden werd gezogen , was sterk genoeg om mijzelf eruit te trekken gelukkig spinnen ,slangen , hoogtes doen mij echt niets ,, echt de rest ook niet kwa wat andere mensen eng vinden mijn man heeft ene lichte fobie voor herders honden maar die is ooit gebeten door zon soort hond , zins dien moet die ze niet meer .. zeg ook altijd dat er een hond achter ons loopt ( bijv in het park ) anders schrikt die zich een hoedje
Hier is dat het verkeer en dan vanuit de auto. Of ik nu zelf rij of een ander, ik ben als de dood voor autorijden. Vooral hoe drukker het wordt, hoe erger en vermijd ook parkeerplaatsen. Dit is erg lastig, ik stap niet de auto in als het niet perse hoeft en doe alles het liefste lopend, fiets of met ov. Hoe gaat het over? Waarschijnlijk door elke dag met de auto in de spits te moeten rijden zodat ik er wel mee geconfronteerd wordt maar die stress durf ik niet aan. Ik blijf mezelf verplichten om elke maand zelf te rijden en ik stap ook gewoon bij mn partner in de auto alleen kost me dat telkens 10 jaar van mn leven aan angst en schrikmomenten. Moet daar eigenlijk ook voor in therapie... maja
Ik zag hem al voorbij komen, alleen schaal ik mezelf niet onder de noemer 'weirdo' hahaha, maar ik heb dus EMDR gehad. Ik moest mezelf gaan prikken en ik ben best bang voor naalden. Sinds die EMDR gaat het eigenlijk hartstikke goed. Ik stond er heel sceptisch tegenover want ik kon me niet voorstellen dat zoiets zou werken maar vreemd genoeg heeft het toch iets gedaan. Als je in google zoekt op EMDR zie je hoe het werkt.
Het is heel gemeen dat ze het doen. Maar weet je wat ik gemerkt heb? Mensen vinden een fobie onzin. Zij voelen die angst niet, dus snappen niet dat een ander zo bang kan zijn van iets wat niet per se eng is. Zelf heb ik een overgeeffobie. Voornamelijk om andere mensen te zien overgeven. Als er een tv programma op staat waarin er mogelijk overgegeven gaat worden, zap ik weg. Gisteren was dit weer zo. Alleen had mijn man de afstandsbediening. Dus ik zeg: zet het geluid even uit. Hij zegt: ja maar er is toch nog helemaal niets aan de hand? Maar dat maakt dan niet uit. Als ik al weet dat het mogelijk kan gebeuren, raak ik in paniek. Uiteindelijk ben ik naar boven gegaan, toen hij me niet serieus nam. Staat ie twee minuten later onder aan de trap te roepen: het is allang klaar hoor!!! Ok, dan kom ik weer naar beneden... Maar ik merk dus echt dat er gewoon geen begrip is voor fobieën.
Ben echt als de dood voor spinnen, ren het liefst het huis uit als ik er een zie haha. En naalden... als je dokter al maar begint over bloed prikken weet ik niet hoe snel ik weg moet komen Geloof ook niet at ik er ooit overheen ga komen
Nee heb je gelijk in hoor! Mensen nemen je niet serieus. 'Toe maar, is niet heet, pak het maar'. Als ik het niet vertrouw doe ik het gewoon niet. Het is gewoon vervelend als mensen denken dat je je aanstelt of zo. Terwijl het voor jou een serieuze angst is. Mijn man kan ook absoluut niet tegen kotsende mensen, dus als ik ziek ben en moet overgeven staat hij met zijn ogen dicht met zijn vingers in zijn oren in een hoekje. Maar daar heb ik wel begrip voor, je kunt nou eenmaal niet altijd denken dat als jij iets goed en prima vind, de ander dat ook vind. Ik wou alleen dat meer mensen dat zo zagen.
Wat rot voor je dat je zon angst heb voor spinnen. Het klinkt misschien stom, maar die cursus kan je juist beter wel doen, er zitten mensen die hetzelfde hebben als jij. En je angst onder ogen komen (hoe erg het ook is) helpt wel om je angst te verminderen Hoop dat je toch de stap neemt.
Ik heb een fobie voor vlinders. Van kinds af aan al. Kon helemaal in paniek raken. Een vlindertuin is voor mij de hel en durf ik ook nog steeds niet, brrr. Daarnaast heb ik een fobie voor knallende ballonnen. Echt een feest, kinderfeestjes :S Vooral als mensen net gaan doen alsof ze ze gaan knallen. Dan kan ik alleen maar met mijn vingers in mijn oren zitten óf ik ben weg. Wat een hel.
Ook ik ben heel erg bang van spinnen. Bij ons zitten echt ontzettend veel spinnen op het dakterras.....omdat er geen vogels komen. Vreselijk! In de zomer moeten we echt de deur van het dakterras openhouden ivm de ondraaglijke hitte in huis, dus ook 's nachts. Wij hebben wel van die horlamellen hangen (geen hordeur ivm onze katten), maar die vreselijke spinnen komen dus ook naar binnen. Verder heb ik veel met peuters gewerkt en het hielp enorm dat wanneer er een spin zat ergens om deze een naam te geven, bijvoorbeeld: "dat is Pietje en Pietje is er moe en wil graag even slapen in zijn webje....laat hem maar lekker met rust". Hihi, of zoiets. Verder heb ik lang claustrofobie gehad. Liften durfde ik niet in en ik was bang voor (kleine) donkere ruimtes. Ik heb mijzelf in onze trapkast "opgesloten". Ik deed dan eerst de lamp aan, dan de deur dicht en mijn hand had de deurklink vast. Daarna deed ik de lamp uit met nog steeds een hand aan de deurklink. Elke keer ging ik een stap verder en lette heel erg op mijn ademhaling hierbij. Eigenlijk was ik vrij snel van mijn claustrofobie af. Liften vind ik over het algemeen niet eng meer....alleen diegene waarbij geen extra deur is, vind ik nog steeds niet prettig. Maar ik vermijd liften niet meer perse.
Agorafobie ( veel therapieen voor gehad help niks) Hoogtevrees maar dan ook echt enorm! Wespen oh verschrikkelijk liet toen zoonlief een baby was hem alleen in zijn kinderwagen omdat er een wesp op zat!! Kan er nog steeds zo enorm vedrietig en boos om worden dat mijn angst toen zwaarder was dan mijn kind veilig te stellen...
Wat jij over je man schrijft, zo zou ik precies reageren. Of liever nog wegrennen, maar als dat niet gaat idd bovenstaande.