Dat vind ik zo knap. Ik heb het wel eens overwogen (hij niet) maar ik zit dan toch n beetje met het 'blijf van man af' aspect. En ook wel de angst verliefd te worden op een ander (of hij). Top dat jullie hier een goede weg in hebben gevonden. xxx
Ondanks dat ik laatst in een topic schreef dat trouw, plicht, loyaliteit e.d. cver te zoeken zijn tegenwoordig (alles onder het mom van zolang IK maar gelukkig ben) denk ik dat je erg moet oppassen niet veroordelend te worden naar andermans relaties. .. ja er wordt sneller uit elkaar gegaan en ook heel vaak dat je denkt: nah lekker je best ook voor gedaan... maar vergeet niet dat er in een relatie van alles mis kan zitten wat ik een hele goede reden vind om uit elkaar te gaan.. en het is ook lang niet altijd dat je er echt iets aan kan doen.. dat moet je namelijk samen voor de volle 100% willen... met de billen bloot... trots aan de kant... daarvoor moet je kunnen toegeven dat er iets mis is en daarvoor moet je zelfkennis hebben. .. en dat kun je bij wijze van allemaal zelf hebben maar als je partner dat niet heeft is het vechten tegen de bierkaai..... Datzelfde geldt voor vechtscheiding. . Jij kan nog zo redelijk willen zijne.d. maar als je de onredelijkheid zelve tegenover je hebt wordt dat echt een ander verhaal.... Ja ik ben onwijs gelukkig in mn relatie... i do... stand by my man... maar als hij mij laat vallen als een baksteen ben ik niet zo naïef om dat eeuwig vol te blijven houden
Kan mij wel vinden in de OP. Niet omdat wij beter zijn of harder vechten, daar kan ik helemaal niet over oordelen bij een ander. Maar ik ben wel trots op onszelf.. Nog jong en toch gedeald met heel wat echt moeilijke en heftige issues en daar samen zo sterk uitgekomen. Nee, ik ben blij dat een van ons (en dan vooral mijn man) er nooit het bijltje bij neer heeft gegooid en we zijn blijven vechten voor ons geluk. En ook daar bedoel ik niet mee dat anderen dat te makkelijk doen, maar ik spreek over onze relatie.
Helemaal eens met mamabri, zo kwam het namelijk ook precies bij mij binnen... Mijn man en ik zijn al bijna 23 jaar samen. Met ups en downs. Met gevoelens voor een ander. De hele mikmak. Ik ben blij en dankbaar dat we nog samen zijn, maar zal nooit zeggen dat dit voor eeuwig is. Zeker nu we ons leven aardig 'op de rit' hebben (allebei rond de 40) merk ik dat ik verander en dat mijn man verandert. De kunst is om elkaar alles te gunnen en mee te buigen in processen die horen bij het ouder worden. Maar dat is echt niet altijd makkelijk. Ik kan me dan ook helemaal voorstellen dat een relatie gewoon niet meer werkt op een gegeven moment en zal nooit zeggen dat er dan niet genoeg voor gevochten is of iets dergelijks.
hier 9 jaar samen en elke relatie heeft ups en downs maar geen haar op mijn hoofd die er ooit aan heeft gedacht om bij hem weg te gaan. je hoort het zo vaak scheidingen en de kinderen die de dupe zijn... iets nieuws is altijd leuk en spannend in het begin
Maar... Je bent sterk als je ondanks alles bij elkaar kunt blijven. .. Beteknt toch niet persé: Je bent slap als je moet erkennen dat je beter af nent zonder elkaar.... ??
Nee, omdat ik het niet persé sterk vind. Er zijn ook genoeg redenen waartoe mensen er voor kiezen bij elkaar te blijven, zelfs in een slecht huwelijk. Er zijn vrouwen (en mannen natuurlijk ook) die bij hun partner willen blijven ondanks dat hij vreemdgaat, omdat ze bijv niet alleen willen zijn, vanwege de financiën, om de kinderen etc.... En daarbij: je kunt nog zo hard willen vechten, als de andere partij niet meer mee wil werken of bij zijn liefje intrekt houdt het natuurlijk ook op. Of wanneer je mishandeld wordt, je man je kind verkracht etc etc. Daarom vind ik dit topic nogal kwetsend. Het suggereert dat als je het volhoudt je het beter doet. En dat is natuurlijk onzin.
Dank je. Het topic is niet bedoeld om iemand voor het hoofd te stoten. Na alle treurige topics over relaties voelde ik de behoefte om aan te geven dat een relatie ook lang stand kan houden, zelfs met ups en downs. En zeker als je getrouwd bent en/of kinderen hebt vind ik opgeven niet de eerste Optie.
Dat is ook een heel mooi streven en ik begrijp ook heus wel dat dit topic niet is opgezet om te kwetsen. Maar ik ga er van uit dat mensen op hun trouwdag altijd dit streven zullen hebben en dat er helaas in de loop van de jaren dingen zodanig kunnen veranderen dat mensen wel uit elkaar gaan. En om heel kort door de bocht te gaan: de meeste mensen die kinderen hebben gaan ook meestal niet heel snel uit elkaar. Dat denken veel mensen,omdat je niet alles mee krijgt. Maar veel gebeurd achter gesloten deuren, hoe vaak mijn ex en ik te horen hebben gekregen dat wij zo'n perfect stel waren.....Terwijl er achter die deur van alles gebeurde waar mijn omgeving totaal geen weet van had.
Ik ben van menig dat je wel degelijk sterk bent als je na jaren nog steeds een gelukkig huwelijk/relatie hebt kunnen houden... want dat is wel iets wat je niet zomaar aan komt waaien. .. Net als dat ik het niet slap vind als dat niet lukt... Maar door het niet sterk te vinden (of dat te zeggen) suggereer je ook dat de andere relatie gewoon niet sterker kan zijn en net als de jouwe zou bezwijken als het voot dezelfde vuren komt te staan en dat hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn.... De posts die dit topic afkeuren komen op mij over als een: ag meisjes wacht maar... jullie hebben dat nog niet meegemaakt.. jullie zijn nog niet zover. .. en dat vind ik onterecht want datbkun je net zo goed niet weten als wanneer iemand zegt dat je zwak bent als je uit elkaar gaat
Absoluut niet. Bij elkaar blijven is niet altijd de 'sterkste keuze. Soms vergt het heel wat lef om er juist wel een punt achter te zetten. Maar niet zonder slag of stoot. Als je partner echter niet mee wil werken en het jouw probleem vindt... Tsja. ..wat moet je dan? Maar het gaat hier meer om het punt dat er ook nog relaties zijn waarbij er samen een mooi leven opgebouwd wordt en, bij het instorten van het een of ander, er samen ook opnieuw weer opgebouwd wordt. Niet bedoeld om ogen uit te steken maar meer om het wat meer in evenwicht te brengen met alle minder positieve topics. Wat niets zegt over de toekomst....ook mijn relatie kan zo verwoest worden dat er niets meer op te bouwen valt....
Omdat je gewoon nooit zeker kunt zijn of je relatie sterk is....Jij kunt nu wel in de veronderstelling zijn dat jij een perfectie relatie heb (met ups en downs) maar wie zegt dat jouw man geen relatie naast die van jullie heeft (gehad/krijgt in de toekomst) Uiteraard ga jij daar vanuit, wat ik logisch vind, maar wie weet hoeveel mensen er wel 50 jaar gelukkig getrouwd zijn en de man naast zijn huwelijk nog een vriendin en kinderen heeft waar zijn echtgenote niets van weet. En dan noemt een ander dat een sterk huwelijk....... En dat schrijf ik dus niet in de zin van ach, dat hebben jullie niet meegemaakt. Misschien is het ook juist doordat ik al wat ouder ben dan de meesten van jullie en ik héél wat huwelijken die perfect leken over de kop hebben zien gaan. Ik geloof gewoon niet in "het perfecte huwelijk".
Wij hebben ook ups and downs; irritaties en strubbelingen - maar zolang wij alle goede dingen nog hebben en deze zwaarder wegen en gewoon meer aanwezig zijn, is er geen haar op mijn hoofd die aan een ander denkt. Ik vind het alleen vaak wel jammer dat zodra ik (of ieder ander, wat dat betreft - want in elk topic komen deze opmerkingen voor) een irritatie uit ofzo men gelijk roept dat 'als het hun kerel was' hij allang buiten had gestaan en 'dit moet je niet pikken' & 'jij kan ook niets positiefs over je man zeggen'. Want als je wel voor elk positief dingetje een topic opent, ben je arrogant en kwets je anderen en is het ook niet goed Ik hou ook van mijn kerel en ik blijf ook bij hem - en hij ook van mij en blijft ook.
als het op is, is het op.... maar voorals als je kinderen hebt samen vind ik het wel belangrijk dat je er gezamenlijk je best voor hebt gedaan! je hebt ooit toch voor elkaar gekozen, maar als "het" er echt niet meer is bij 1 van beiden houd het op... dan kun je nog zo getrouwd zijn voor wet/god en whatever, ongelukkig leven vind ik niet nuttig! we zijn allemaal maar 1 x hier op deze aarde (geloof ik ) maar dat is geen excuus om alles zomaar weg te gooien, maar ook niet om maar ongelukkig samen te blijven
ik kan me vinden in de openingspost. We hebben heel wat meegemaakt in onze relatie, die inmiddels al 10 jaar duurt, we kennen elkaar 15 jaar. Beiden onze ups en downs gehad, maar nogsteeds gek op elkaar. Mijn man heeft humor en is lief, en daar val ik op. Maar ik kan me ook voorstellen dat je relatie kapot kan gaan door ups en downs, dat ligt natuurlijk aan de combinatie van 2 persoonlijkheden. Niet iedereen kan elkaar terugvinden. Of je dan getrouwd bent of niet, maakt in mijn ogen niet uit.
Op deze manier verwoord je het een stuk beter, dan hoe TS het in de openingspost heeft gedaan.... "Niet verliefd worden op een ander, twijfels..." mijn eerste gedachte na het lezen er van was dat we nou eenmaal geen robots zijn.