Ik heb best een goede band met mijn moeder. Sinds de geboorte van mijn dochter is het contact meer geworden. Logisch, ze is dol op haar kleindochter. Vind ik ook heel leuk. We spreken ook geregeld samen even af, om wat gezelligs te doen. Ik woon in een andere stad en ze komt dan naar mij of ik naar haar, zonder dat mijn dochter mee gaat. Vorige week was ze naar mij gekomen om haar kleindochter te zien, helemaal leuk. En nu wilde ze deze week langs komen om wat te lunchen. Helemaal leuk. Nou zei ze vroeger altijd van 'ik word geen moeder/oma die elke week op de stoep staat hoor!' Maar ondertussen gaat er geen week voorbij dat ik haar niet zie. Ik vind het ook wel leuk, maar soms super irritant. En ik spreek haar ook nog meerdere keren per dag op fb of ze belt. Ze bedoeld het heel goed, dat weet ik. Maar soms word ik er gek van! Haha, dan denk ik mam! Houd eens op, maar vind het moeilijk tegen dr te zeggen. We hebben het financieel ook niet heel goed momenteel, ze steunt ons er soms ook in (laatste tijd gaat er van alles stuk..) Heel lief, dus voel me ook beetje bezwaard. Ik ben de laatste tijd ook veel moe. Misschien toch maar eens naar de huisarts gaan, al heb ik daar helemaal geen zin in. Al die onderzoeken. Laatste half jaar al veel in het zh gelegen ivm blindedarm onsteking en galstenen.. Anyway.. Moest het even kwijt!
Persoonlijk zou ik heel dankbaar zijn voor zo'n lieve, betrokken moeder.. maar je kunt altijd toch nee zeggen als het je niet uitkomt om af te spreken?
Lijkt me heerlijk, een moeder zo dichtbij. Ik heb een moeder op 3 uur rijden hiervandaan wonen. Ik zie haar eens in de 3 of 4 maanden en zou willen dat ik haar wekelijks zag. Maargoed... ik snap ook dat je niet altijd zin hebt hierin. Misschien toch bespreekbaar maken dan.
Ben ik ook hoor! Soms denk ik, wat ondankbaar van mij. En ik kan ook gewoon nee zeggen. Doe ik soms ook wel. Maar vorige keer kwam ze toch. Toen belde ik dr, zat ze al in de auto. Ik zo mam, het komt nu niet uit. Keerde ze maar terug naar huis. Dan had ik zoiets van, luister dan wat ik zeg. Maar ja, ik ben echt wel blij met haar. Maar soms.. Woon ik nog op mezelf, zit ze nog steeds zo vaak op mijn lip en bellen etc haha. Morgen even bespreken. Maar weet niet goed hoe
Ohhh mop ik wou dat mijn moeder elke week op de stoep stond Kon zij nog maar even op mijn lip zitten...
Dit denk ik ook (bijna elke dag ) Heb wel geleerd om te zeggen als het niet uit komt, of gewoon even geen zin heb. Maar das best moeilijk.
Het is heel moeilijk. Ik wil haar niet kwetsen. Maar ze belt me om de haverklap, en vraagt heel de tijd dingen. Ik heb ook een eigen leven. En soms word ik er knettergek van. Ze luistert soms gewoon niet naar me en doet net alsof ze me niet verstaat of zo. Verder is ze heel lief en ben ik super blij met haar als moeder.
Kun je niet vragen of ze eens wil oppassen, dan kun jij snel een paar dingen oppakken die meer tijd zouden kosten als je ze met je dochter samen zou doen en heb je daarna die extra tijd weer voor je moeder. Wint iedereen. Verder snap ik wel dat je echt niet meerdere keren per dag gebeld wilt worden door je moeder. Maar ik denk dat ze gewoon stapeldol is op je dochter en het is waarschijnlijk net zo als met een nieuwe liefde, dat wordt vanzelf wel weer iets minder (en anders neem je gewoon een keer de telefoon eens niet op).
Mijn moeder belde elke dag en ik zag haar ook minimaal 2 x per week. Helaas is ze in januari 2013, na een ziekbed van 2 weken, overleden. Ik zou zeggen: geniet ervan zolang je haar nog hebt. Ik had toen ook zoiets van, elke dag bellen, nu denk ik: kon ik haar nog maar even haar stem horen.
Sterkte. Zoals ik al zei ik word soms echt gek van dr (en zij vast van mij) maar om dr te moeten missen Iedereen moet het een keer, maar het is echt hard wanneer het gewoon veel te vroeg is.
Ik ken het wel. Hier ook een hele betrokken moeder en oma. Soms ook ietsje veel. Maar doordat ze zo lief betrokken en behulpzaam is, laat ik ook veel gebeuren. Maar misschien kun je het cntact via fb bijv een beetje minderen? Of de telefoon niet altijd opnemen..!
Mijn moeder is vorig jaar op 53-jarige leeftijd overleden. Mijn kind zal haar nooit leren kennen. Ben dus blij met zo'n betrokken moeder! Toch snap ik je wel hoor! Valt er niet over te praten? Of inderdaad gewoon eens zeggen dat het niet uitkomt, of andere plannen hebt?
Dankje! Ja idd... Heel oneerlijk. Ze wilde helemaal niet dood Maar verder snap ik het wel hoor! Mijn moeder en ik waren echt 2 handen op 1 buik maar soms zei ze wel eens: ga iets voor jezelf doen joh! Ga stage lopen in het buitenland of ze zei gewoon dat ze gek van me werd haha
Had ik dat maar.. Ik heb geen lieve moeder. Nu val ik mijn schoonmoeder lastig hahaha. En zij ons.. Mijn man wordt er soms gek van. Maar dan zeg ik: lieverd wees lief voor ze.. voor je het weet kan het niet meer. Gelukkig is de band zo goed dat we ook wel tegen elkaar durven te zeggen als het niet uitkomt oid.
Ik moet mijn moeder ook al 8 jaar missen en mijn vader sinds een paar maanden en ik mis ze zowat iedere dag, maar ik weet ook hoe irritant bemoeizuchtige ouders kunnen zijn. Delta, ik proef veel liefde en waardering voor je moeder uit je bericht. Volgens mij vindt je het daarom juist moeilijk om je grenzen te stellen. Verder denk ik dat je misschien wat minder kunt hebben door je vermoeidheid en lichamelijke klachten. Ik zou een keer rustig in gesprek gaan met je moeder en dit bespreekbaar maken. Dat je haar hulp en interesse heel erg waardeert en begrijpt, maar het niet altijd uit komt. Misschien kunnen jullie hier zelfs afspraken over maken, bijv. minder vaak bellen en geen spontane bezoeken meer. Inderdaad, koester je moeder en geniet van haar liefde en aandacht zolang je haar hebt, maar je moet ook je grenzen duidelijk maken waar nodig. Dat je je moeder ooit kunt verliezen betekend niet dat je nu alles maar over je heen moet laten komen.
Ja precies dit. Je verwoord het heel goed. Jij veel sterkte met het verlies van je ouders. Wat kan je toch goed objectief mijn verhaal bekijken! Soms wil ik even rust. Ben echt het type persoon dat soms heel graag alleen is! Ik ben laatste tijd veel moe, stress, niet lekker in mijn vel. En dan een moeder die constant vraagt en belt van bla bla bla. En dan toch 10 keer vragen in 1 gesprek, alles toch goed? Is er iets? Nee mam.. Ik ben gewoon moe, ik zit net. Voor de rest houd ik heel veel van haar en als er door mijn hoofd schiet dat ik haar kwijt zou raken, zou ik mij geen raad weten! Ze betekent echt veel voor mij. Ik bedoel, sommige van hier zeggen toch ook wel eens dat hun kindjes zo vervelend zijn, betekent niet dat je niet van ze houd. Dat kan ook kinderloze stellen pijn doen. Maar ik heb dit eventjes met mijn moeder. Vroeg me gewoon af of meerdere deze situaties hebben. Ik zal het morgen wel even bespreken. Volgende week gaat mijn dochter trouwens uit logeren bij haar. Ik ben echt heel blij dat dit allemaal kan, en dat ik mijn moeder nog heb. Ik koester dat ook echt wel!