Een hele geschiedenis hebben ik en mijn vriend al. Veel ups en downs maar telkens weer mekaar terug gevonden. Het liep op de klippen en hadden beiden iemand anders. Liep ook op de klippen en we beseften beiden dat we elkaar nog heel graag zien, echter, er is iets veranderd... hij wil niets meer doen zoals nu op zondag met ons gezin. Voorheen speelde hij zaalvoetbal en kon hij niet snel genoeg weg zijn... Hij is ermee gestopt om bij ons te zijn zegt hij. Maar komt nu amper de zetel uit. hij werkt veel, ok, maar wij zijn er ook nog. Nu is het zo dat hij meermaals voor een uurtje of 3 niet te bereiken valt op zaterdag. Hij neemt niet op reageert niet op sms terwijl hij het voorheen tijdens de dag wel deed. Ik noem het dan "vermist" zijn. Als ik hem erover aanspreek dan altijd hetzelfde excuus "ik heb het niet gehoord" Hij is meestal tegen de avond "vermist" Hij is echt anders, het lijkt of we voor hem niet meer belangrijk zijn, over mijn gevoelens kan ik met hem niet praten want hij lacht ze letterlijk weg. Wat moet ik hiervan denken? Ik denk dat hij nog steeds met die andere in zijn hoofd zit, maar hij zegt van niet.
Een flinke schop onder zijn hol geven, en dit niet langer accepteren. Serieus met hem een gesprek aan gaan, en consequenties stellen als hij jou niet serieus neemt. Gezinstijd is heel belangrijk!
Al een hele dag vraag ik het hem, hij hangt nu in de sofa met een boekje. Ik en zoon hebben dan maar een gezelschap gespeeld, zelfs dat intresseerde hem niet
ik had gewoon simpel gezegt, Goh als ik dan toch alles alleen doe, en je toch niets met ons wil doen, kun je beter gewoon je spullen pakken vertrekken dan ben ik liever alleen..
Maar jij bent toch niet afhankelijk van hem? Ik was allang de hort op geweest en had er een leuke dag van gemaakt samen met zoontje, en bij thuiskomst had ik hem dat lekker ingewreven.
Wel dames, dat heb ik al eens gedaan. En dan dreigd hij met weg te gaan. Wij wonen niet samen namelijk. Ik mag niks zeggen of meneer pakt zijn spullen en wil terug naar zijn huis.
Hier doet vriend ook niet veel met mij en de kind. Hij helpt mij wel met geld en samen voor kind dingen betalen en met boodschappen. Rest hoeft voor mij niet hoor en ga ook zelf naar consultatie bureau
Uh.. laat hem lekker gaan. Als je al niets kan zeggen. Sorry maar in een relatie tel ik 2 mensen, niet 1.. dus het moet zeker niet zo zijn dat alles op zijn manier gaat.
nou dan had die mogen gaan en weg mogen blijven.. aan zo'n persoon heb je toch niks? Ik zou goed bedenken of je wel zo wil deze relatie en wat er veranderd moet worden.. wat doet hij doordeweeks met het gezin?
Manoya Ik snap dat je dat denkt maar nee echt niet voor geld anders zouden we niet samen wonen. We houden van elkaar en respecteren elkaar maar hij hoeft echt nuet elke keer iets met ons doen. We koken samen en kijken tv vind dat voldoende oow en intieme aanraking dat is hier elke dag haha. Niks mis met mijn relatie
Als je niet met hem kan praten, laten gaan. Laat hij z'n dreigement maar uitvoeren. Ik lees nu door de regels heen dat de relatie jou meer energie kost dan dat ie oplevert. Dat is geen gezonde situatie, maar die kan je alleen veranderen als de ander dat ook wil. Laten we het zo zeggen, ik zou hem vragen te vertrekken, totdat ie weet wat ie wil. En ondertussen kan jij ook nadenken over wat je wil. Succes.
dan zou ik het nog eens bespreken en dan gewoon duidelijk maken dat jij graag tijd voor het gezin wil, en dan bijvoorbeeld afspreken dat je van 12 tot 4 wat met het gezin doet en dat hijde rest van de tijd zelf wa doet?
Nee precies, maar hij doet dus wel wat met je (ook al is dat binnenshuis) hij hangt niet hele dag op de bank. Dat is al een heel verschil.