Ik hoop het ook!! Zet nog niet door, tis zelfs bijna weg. Maar wel nog enorm pijn in mijn rug, baarmoeder en borsten. En nu ook nog een pukkel op mijn kin, hahaha. Wat een ellende Word er niet mooier op!
Hoi dames, ik klets ook graag mee. Mijn 1e reactie op een forum ... ooit. Ik word aan het einde van de maand 37. Al ruim 5 jaar een vurige kinderwens, ruim 3 jaar ervoor aan het vechten, sinds 2 jaar in het ziekenhuis, vorige maand overgestapt naar een nieuw ziekenhuis waar we te horen hebben gekregen dat we 1,5 jaar lang verkeerd behandeld zijn! We zijn 1,5 jaar door IUI heen getrokken, terwijl dat bij ons totaal geen zin heeft. Ik ben zo ongelooflijk verdrietig over de verloren tijd. En zo boos, de artsen hebben echt tegen ons gelogen! Inmiddels in het nieuwe ziekenhuis heel snel behandeld 1e ICSI achter de rug. Ik mag dit weekend testen. Zijn jullie dames ook ongerust over jullie leeftijd? Niet zozeer wat betreft slagingspercentages, maar richting een toekomstig kindje. Ik zit met heel erg veel schuldgevoelens over het feit dat ik een oude mama zal zijn. Maak mezelf enorm veel verwijten. Was ik maar eerder begonnen, waren we maar naar een ander ziekenhuis gegaan, was ik maar meer voor mezelf opgekomen... Ik heb zelf een oudere moeder en ik heb dat nooit leuk gevonden. Zeker nu de moeders van vriendinnen nog in de 60 zijn en mijn moeder al 70+. En zelf zal ik nog ouder zijn als ik mama word. Herkennen jullie hier iets van? Of speelt leeftijd in jullie hoofd geen factor? Ik ben zo benieuwd hoe anderen dit ervaren. x
Hoi Stiefelientje, Welkom😀 Wat betreft mijn leeftijd (36,5) voel ik me vooral angstig dat het niet lukt. Ik heb geen schuldgevoelens naar toekomstige kinderen toe omdat ik een oude moeder zal zijn. Ik heb zelf een hele jonge moeder (was 22 toen ik kwam) en moet zeggen dat dat geen garantie was voor leuke, fijne, goede moeder zijn. Mijn man heeft daarentegen een oude moeder en ik ben echt dol op haar en zij is echt een goede moeder (geweest). Ik denk dat het ook uitmaakt hoe je zelf in het leven staat, ik voel me nog wel jong.😀 En zolang de natuur zegt dat het kan...ben je toch ook niet te oud? Zelf denk ik dat ik mu een betere moeder kan zijn dan dat ik op mijn 25e of 27e zou zijn geweest. Ik herken wel je gevoel van 'had ik maar dit of dat'. Wij zijn pas laat aan kinderen begonnen omdat ik behoorlijk ziek ben geweest. De kinderwens was er al 6 jaar voordat het eindelijk kon. Ik denk ook wel eens: was ik maar eerder naar die en die dokter gegaan, dan was ik misschien eerder geopereerd en was ik eerder gezond geweest. Maar tegelijkertijd weet ik dat dat totaal geen zin heeft. Ik weet dat ik er alles aan heb gedaan wat ik kon en dat geeft wel rust. En voor mijn dertigste was ik er echt niet aan toe. Dus voor alle keuzes die ik heb gemaakt had ik op dat moment goede redenen, met wat ik op dat moment wist. Dus zo stel ik mezelf dan wat gerust, ook al heb ik ook wel de moeilijke momenten. hopelijk heb je hier wat aan....
Welkom en klets gezellig mee! Spannend hoor de komende dagen voor je! Ik voel me niet schuldig hoor, je bent zo oud als je je voelt toch
We kunnen elkaar de hand schudden Madelie ik ben ook 42. Zwanger van mijn tweede. Ik heb al een dochter van acht. Ik ben binnen 3 maanden zwanger geworden.
Mijn dochter van acht heeft een vriendinnetje in de klas en haar moeder is 50. Het meisje is zeven. Die vrouw is super sportief en enorm actief op school. Nee als ik naar haar kijk maak ik me geen zorgen of ik een "oude moeder" ben. Ik was 34 bij de eerste en ik heb er nog nooit een probleem bij ontdekt. Door school heb ik ook jongere vriendinnen maar er staan ook genoeg mama's van mijn leeftijd of zelfs ouder op het plein met jonge kids.
Mijn lijf is gek geworden hoor.... Gisterochtend wat bruinverlies en sindsdien helemaal niks meer. Huh...?! RAAR! Temp nog steeds 36.8. Schiet mij maar lek....
Nou schiet lekker op hier. NOT! Gisteravond weer wat bloed en nu wederom weer helemaal niks. Omdat ik zo overtuigd was dat ik ongesteld was, ook niet getest. Was niet helemaal wakker vanmorgen... Hopelijk zet het gewoon door, dan kan ik weer vooruit kijken! Vind mijn lijf even heel stom!
En nog steeds niks..... Wel een negatieve test vanmorgen, maar niet ongesteld. Tjongejonge wat is dit irritant zeg! Hopen dat het dan vandaag doorzet! Dat wachten word ik helemaal gek van.
Ik heb dat ook 1x gehad. Werd maar niet ongesteld maar testte ook negatief. Zette bij mij toen pas 5 dagen later door ofzo. Die onzekerheid is niet prettig.
Ja echt heel irritant!! Heb ik nog nooit meegemaakt en draai dus al een tijdje mee in het ongesteld-zijn-circuit! En vanmorgen weer (bruin) bloedverlies en nu weer helemaal niks. Ik wacht het weekend nog maar even af en dan de HA bellen. Want dat duurt het bijna 1,5 week en dat lijkt me toch niet helemaal normaal. Verwacht ook niet dat ik zwanger ben, maar wat is er dan wel aan de hand...? Gek.
Hallo dames. Ik word 42 over 10 dagen en hebben nog steeds een babywens. Heb maandenlang overwogen wat te doen. Ik heb al 3 kinderen rondlopen en 1 doodgeboren kindje wat bijna twee weken over tijd was. Ben nu gestopt met de pil zit in de stopweek (eerste dag) moet wachten op ontrekkingsbloeding en daarna op de natuurlijke bloeding dan proberen.
Ah je hebt ons gevonden! Ja met mij gaat het prima. Heb nog steeds eigenlijk geen kwaaltjes, vind ik dan weer gek. Heb het alleen erg koud de hele tijd, en lig op tijd op bed omdat ik vroeg moe ben. En dat is het! Hoe is het nu met jou dan??
Op wat pijntjes, steekjes en moe zijn na voel ik me prima. Alleen nog steeds wat bruinverlies (al dagen... Minimaal) en vanmorgen een test die als ik heeeel hard mn best deed een heeeele lichte + liet zien. Moest ik wel heel hard mijn best voor doen.... Hou het dus maar op negatief. Goed, vandaag maar weer afwachten dus.
Ik kan het niet geloven, ik heb vannacht héél slecht geslapen, maar gisteravond, op mijn NOD (ja ik heb gewacht met testen, voor het eerst) had ik een POSITIEVE TEST!!!!!! Dit is zo ongelofelijk. Wat ben ik blij. Ik hoop dat alle andere meiden hier dit onbeschrijfelijke gevoel ook snel mogen meemaken. *Alsjeblieft lief kleintje, blijf plakken!*
Hoi dames, sinds vandaag weet ik dat de eerste ICSI poging mislukt is. Natuurlijk weet je dat de kans groter is dat het mislukt dan dat het slaagt, maar wat een teleurstelling. Na jaren van onnodige IUI dacht ik dat mijn lichaam eindelijk een serieuze kans zou krijgen op een zwangerschap en deze kans met beide handen aan zou grijpen. Maar dat blijkt niet het geval. Nu een verplichte maand rust en dan medio januari een cryo terugplaatsing. Ik ben dan inmiddels 37. En nog altijd die verdomde twijfel of het me ooit gegeven zal zijn. Weer een kerst en oud&nieuw waarop we tegen elkaar zeggen dat volgend jaar ons jaar wordt. Weer een jaar dat we samen afsluiten ipv met z'n drie. Wat is het verdriet toch groot...