Weer proberen zwanger te worden, Wie ook?

Neeeeeh, waarom.. Aah vind zo erg.
Ik pb je.
Denk aan je.
Dikke knuffel

 

ze zeiden dat ik maar 5/6 weken was. wrsch vlák na de echo is het hartje gestopt.
ik krijg woe biopsie maar het zet nu al door. dus ik ga ziekenhuis bellen, want denk dat ik het op moet vangen. dan kunnen ze tenminste onderzoeken...

bedankt voor de lieve pb-tjes.

knuffs

 

Wat vreselijk verdrietig
Heel veel sterkte!

 

Graag gedaan meid, vind het zo erg voor je. Lief dat je nog even laat weten. Sterkte! X

 

Nou je gelooft het niet maar ben het vruchtje al verloren. Gelukkig had ik ervoor een vriendin gesproken die het ook meerdere keren heeft meegemaakt, ze zei je moet het opvangen. Dus dat heb ik gedaan...
Nu ga ik het naar het ziekenhuis brengen dan kunnen ze het onderzoeken.
Oh ik hoop zo dat er iets uitkomt wat ons helderheid geeft en waar ze iets aan kunnen doen!
Hier word ik zo moe van...

Nu heb ik wéér een vriendin met wie ik tegelijk zou bevallen. Zal je zien dat het bij haar wel goed gaat en alles wordt nu weer moeilijk... In plaats van leuk. Heb zin om me op te sluiten en niemand te zien voorlopig.

Waarom? ...

 

Dikke knuffel voor jou.

Ik denk aan jou.
Xxx

 

Hoi lieve meiden,
Ik was een paar dagen weg met een vriendin en ik zie helaas dat er nieuwe mama’s bij zijn gekomen.

Conejita: Ik heb je een pb gestuurd, wat verschrikkelijk nieuws
Neem je tijd en doe rustig aan, hele dikke knuffel! Vind het zo oneerlijk voor jullie
Denk aan je!

Kikker: welkom hier, wat een ontzettend oneerlijke beslissing die jullie moesten nemen! Het leven is soms zo hard en oneerlijk.. ik hoop dat jullie zoon snel grote broer mag worden.
Wat een mooi afscheid hebben jullie gehad en wat bijzonder dat hij zo dichtbij ligt begraven.
Wat betreft zwanger worden, ik zit in de mmm omdat ik niet meer uitmezelf een menstruatie kreeg (voorheen sinds de pubertijd wel elke maand) dus geen eisprong en mbv hormonen spuiten na 3 jr zwanger van onze eerste zoon. Nu weer hormoon behandeling gehad en in ronde 2 zwanger. Ik kreeg 7 weken na mijn bevalling mijn eerste menstruatie (wonder boven wonder).

Daisy: jij ook welkom hier, verschrikkelijk zo’n mooi voldragen kindje en dan zoveel pech Hopelijk ben je snel weer zwanger van een brusje voor je dochters. Hoe was jullie afscheid, ik zie een hele mooie profiel foto.

Anneke: Is je vriend al een beetje opgeknapt en hoe staat het met je ovu testen? Ik heb ze nooit gebruikt, of nou ja ze waren steeds negatief omdat ik geen goede eisprongen had. Ik kreeg ovulatie inductie dus ik wist precies wanneer mijn eisprong was.
Slopend he dat wachten steeds op uitslagen, maar heel fijn dat jullie in ieder geval een go hebben gehad! Hoop dat je vriend snel opknapt en deze ronde niet hoeven voorbij te laten gaan. Duim duim!
Doe rustig aan hoor op je werk, voor een groep staan vooral bij kinderen die speciale zorg nodig hebben is niet niks. Geef op tijd je grenzen aan en niet teveel op je bord nemen.
Ik ben momenteel nog niet aan het werk, ik ben er emotioneel gezien nog niet klaar voor en nu helemaal niet.
Trouwens ik weet niet meer of ik je nog had gefeliciteerd met je neefje, bij deze van harte! Gaat het goed met hem?

Bee: Hoe gaat het met je? Ik las dat je uitgerekende datum voorbij is, gek is dat dan he? Niet meer kunnen tellen en helemaal vreemd omdat je weer opnieuw zwanger bent ipv bevallen van jullie zoontje. Maar gelukkig mag je weer opnieuw tellen!
Kan me voorstellen dat tegen de feestdagen opkijkt, dat heb ik ook, ik had het me zo anders voorgesteld met mijn zoontje op mijn schoot, maar helaas het is niet anders.
Mijn buik is ook echt groot! Ik kan echt niet iemand wijs maken dat ik teveel taart heb gegeten! Ik las bij meerdere vrouwen dat de buik sneller groeit bij de tweede, bij ons helemaal want onze banden en buikspieren waren nog niet hersteld. Ik draag al heel lang positiebroeken en heb net een nieuwe positie winterjas.
Heb je al een extra afspraak kunnen maken met de gyn? Pas met 16 weken weer, dat is echt lang inderdaad. Kun je niet om de 4 weken gaan? Bij mij in het zkh is dat het reguliere beleid maar ik mag om de 2, dat vind ik echt heel fijn.
Ik snap je voorkeur naar het geslacht, ik heb dat ook heel erg. Je hebt je iets ingebeeld, gehoopt en wil dat dat weer klopt op een of andere manier. Ik zou graag bijvoorbeeld alle spulletjes en kleding kunnen gebruiken. Gaan jullie een geslachtsbepaling laten doen?

Khloe: Ik had je al een pb gestuurd, ik hoop dat jij ook een knal positieve test in je handen hebt over een paar weken!
Vind het trouwens erg knap dat je al zoveel werkt! Ik kan het echt nog niet opbrengen.
Doe je wel rustig aan?

Hier: Mijn werkgever heeft gelukkig veel begrip voor mij en ik heb hele lieve collega’s die laten weten dat ze aan me denken. Het uwv vind ik lastig, hele vragen lijsten invullen en gesprekken waarom ik niet fysiek aan het werk kan, alsof het fysieke en mentale, emotionele niet in verbinding met elkaar staan zo stom! Ik krijg daar heel erg het gevoel alsof ik me steeds moet verantwoorden waarom ik nog niet kan werken.
Inmiddels hebben wij een geslachtsbepaling laten doen en ik mag weer blauw gaan shoppen, we zijn heel al heel blij met een gezond kindje en nu het weer een jongetje wordt is het een soort van kers op de taart. Het plaatje klopt weer voor mijn gevoel. Mannetje was lekker aan het bewegen en het zag er allemaal goed uit gelukkig.
Meiden hopelijk zijn jullie ook snel zwanger, het is jullie heel erg gegund!

 

Dankje. Het afscheid was heel mooi. Vlak na de geboorte is onze vaste fotografe die ook mijn zwangerschap had gefotografeerd langs gekomen in het ziekenhuis om mooie foto's van ons allemaal te maken. Ook de opa's en oma's en tante zijn met ons kleine meisje op de foto gezet door haar. 's Avonds is ons kleine meisje mee naar huis gegaan waar ze tot aan de crematie in haar kamertje heeft gelegen. Zo konden we regelmatig even bij haar kijken en was het heel even zoals het had moeten zijn. Ik heb haar toen ook nog een keer helemaal uitgebreid bekeken en foto's gemaakt. Van haar haartjes, dr kleine oortjes, buikje, enz. Vond het wel heel mooi dat we haar op die manier toch nog een paar dagen mochten 'verzorgen'. Dit ging wel met heel veel tranen gepaard maar ik had het voor geen goud willen missen. Een paar dagen later was de crematie en dit was een korte, intieme, emotionele maar ook mooie dienst. Zoveel bloemen en knuffels, zo mooi en tegelijkertijd zo moeilijk. Onze oudste dochter was er ook bij en zij maakte het allemaal een beetje luchtiger. Ze ging zich uitsloven en er een beetje doorheen kletsen. Kan je zo'n ukkie ook niet kwalijk nemen, dus we konden zelfs tijdens de dienst een klein beetje lachen dankzij haar. Na de dienst legde iedereen een witte roos op het mandje van ons meisje...dit vond ik zo mooi en emotioneel. Een enorme berg rozen, een berg vol liefde, bovenop dat kleine mandje...

 

Hoi dames,

Allereerst kikker en daisykesie welkom hier, had eerder nog geen tijd om dat te zeggen. Wat een heftige dingen hebben jullie ook meegemaakt, zeg.
Kikker, wat een dappere keuze, ben soms wel eens 'blij' dat zo'n moeilijke keuze one bespaard is gebleven (heeft de natuur voor ons gedaan), maar weet zeker dat wij dezelfde keuze hadden gemaakt. Je wilt toch dat je kindje een bepaalde kwaliteit van leven heeft en als die kans daarop nihil is, kun je uit liefde voor je kindje eigenlijk maar 1 ding doen, hoe moeilijk dat ook is. Mooi om te lezen dat jullie zo'n warm en liefdevol afscheid hebben gehad. Heel veel sterkte in ieder geval!

En daisykesie jij ook natuurlijk. Wat erg zeg, heb je verhaal met kippenvel gelezen. En ook jullie hebben een heel mooi afscheid gehad.
Ik vind het knap en sterk dat je nu ook al gericht op de toekomst kunt zijn. Ik herken het heel erg dat je zegt dat je het zo jammer vindt dat het leeftijdverschil nu groot wordt. Ik heb een zoontje van ruim 2 en die zou nog net geen 3 zijn als deze zwangerschap goed verlopen was, nu zal hij ruim 3 zijn, mocht het nog een keer lukken. Maar goed, het is niet anders, we zullen het er mee moeten doen. Hoop dat het voor jullie ook weer snel mag lukken.

Bee, wat goed dat jullie een knoop hebben doorgehakt! Zal vast rust geven nu je die keuze hebt gemaakt. Inderdaad, je zou het jezelf nooit vergeten als het toch weer om dezelfde mis zou gaan en je het had kunnen voorkomen. Ook al zo dapper! Wanneer heb je de 12 weken echo? Hoop ook dat het lukt om een extra afspraak bij de gyn te ,regelen.

Khloe, gaat het goed met de ovutesten? Hoop echt voor je dat je wat meer regelmaat hebt/gaat krijgen.
Best pittig, meteen weer 4 dagen werken. Wel fijn er al aangegeven is dat je zelf een beetje het tempo mag bepalen, zal best weet even wennen zijn. Ik merk nu (na weer bijna 4 weken aan het werk te zijn) dat ik mijn draai weer een beetje begin te vinden en dat het helpt om mijn gedachten even op iets anders te zetten. Dus geef het ook echt de tijd!

Olive, wat leuk een jongetje! Kersje op de taart, mooi dat je dat zegt.
Fijn dat je vanuit het werk veel begrip krijgt en wat jammer dat het uwv zo lastig doet. Ik denk dat het er echt aan ligt wie je hebt. Heb het gevoel dat ze bij mij heel meedenkend is en me de ruimte geeft, heb totaal niet het gevoel dat ik me moet verantwoorden. Vervelend dat dat bij jou wel zo is, maar hoor die verhalen ook wel vaker, helaas...
Geniet lekker van je drukke mannetje!

Hier heb ik gisteren een positieve ovutest gehad. Best raar want had eigenlijk verwacht zondag mijn eisprong te hebben, dag 14 dus, maar is dus later, ben benieuwd of ik dan wel op dag 28 weer ongesteld wordt of dat mij cyclus nu toevallig een paar dagen langer is. Ik hoop daar natuurlijk ook weer niet achter te komen, want dan zou dat goed nieuws betekenen! Het geeft in ieder geval wel zicht in mijn cyclus, dus dat was toch wel prettig.
Vriendlief voelde zich gelukkig weer wat beter, dus we hebben deze ronde niet aan ons voorbij laten gaan. Gisteren had ik flinke buikpijn, de dagen daarvoor was de pijn ook aanwezig, vandaag alweer een stuk minder. Afwachten dus, we zullen zien!
Gisteren en vandaag ook goede dagen gehad, voel me echt weer een keer wat prettiger. Gaat dus echt met ups en downs... Afgelopen vrijdag in mijn klas geweest. Leerlingen hebben vragen gesteld, echt goede en begrijpelijke vragen, de betrokkenheid deed me goed. Ze zien me graag weer snel terug komen en ook dat doet natuurlijk ook erg goed. Ook hier zullen we wel zien hoe het gaat.
ik merk nog wel steeds dat ik veel last heb van 'bewust zijn van aantal weken zwangerschap'. Zou morgen 30 weken zijn, vind het erg lastig om dat los te laten. Hoe ging dit bij jullie?
Nou, ik zal er mee stoppen, is een heel verhaal geworden! Zal proberen volgende keer wat eerder te reageren!
Fijne avond nog!
x

 

Heey wijffie

Ze zijn nog beetje Tuur, maar blijf positief zit op dag 11
Eisprong zal rond 6/7dec zijn na berekeningen.
Dus we wachte af.
Zou wel leuk zijn als raak is, dan lopen we een beetje gelijk

Hoe gaat het met derest van meiden?

@ conejita dikke knuffel k denk aan je.

@ olive Jaah k doe rustig aan,
Heb nog ff vrij
Begin volgende week 1 avond kerst etalage maken en winkelen kerst maken.
En dan begin ik pas 19dec.
Zal wel raar zijn.
Maar k ga rustig aan doen, en als niet gaat ben k weg.
Ben zo blij voor jullie.. Een boy zo cool.



Xxx

 

Dag dames,

Mag ik met jullie meeschrijven?
Ik ben in oktober ook onze zoon verloren. We hebben de zwangerschap met 24 weken moeten beëindigen vanwege een hartafwijking die zeer ernstig was en een chromosoomafwijking. Ik mis hem zo verschrikkelijk!
Door allerlei privé gebeurtenissen denken wij toch weer aan een nieuwe zwangerschap. Aan de andere kant vind ik dat ook heel erg van mezelf dat ik daar nu al aan denk. Kan dat al wel? Is her wel verstandig emotioneel gezien en dat soort gepieker.
Ik hoop met jullie hierover ervaringen enzo te kunnen delen..
Liefs Binalo

 

Lieve binalo.
Tuurlijk mag je mee schrijven. Welkom.
Heel veel sterkte met dit enorme verlies van jullie zoon.
Gemis wat niet uit te leggen is.
Was het jullie 1e kindje?

Wij hadden ook gauw weer de wens, verlangen naar een kindje is alleen maar groter geworden.
Gemis van ons dochter is enorm, vergeten zullen we haar nooit.
elke dag denken we er 1000x aan haar.

K vind dat je mag denke aan jullie 2e kind, die jullie nog meer liefde gaat geven.
Dat betekent niet dat jullie je zoontje vergeten want die zal altijd een deel van jullie leven blijven.
Het zal met ups en downs zijn, maar helaas hoort dat er bij.
Geef het tijd om het een plekje te geven, scherpe randjes minder worden.
Emoties te delen en te uiten.
Kan je er over praten met vriende, familie, kennisen ?

Xxx

 

Hi dames, hoe gaat het? Wat is het koud buiten he? Brr, de winter is echt begonnen.

@Olive: ook hier nog even: wat super dat jullie weer een zoontje krijgen! Wanneer hebben jullie pretecho gehad? Wij gaan het met 15,5/16 weken ergens doen. Even leuk, wat minder medisch

Mn uitgerekende datum is idd voorbij. Vond de weken ervoor heel gek en de dag zelf, maar nu ben ik eigenlijk blij dat het voorbij is. Geeft wel rust eigenlijk. Al denk ik nu steeds: ik had nu mn zoontje in een wiegje naast mn bed moeten hebben liggen, had nu lekker met de kou binnen moeten zitten genieten van mijn kraamweken... Wel zwaar. maar doordat ik weer zwanger ben maakt het het wel een stuk minder zwaar dan dat het anders was geweest denk ik.
Ik draag ook al positiebroeken, heerlijk. Wat ruimte. En moet ook wel.
Goed dat je werk en collega's zo meelevend zijn. Dat scheelt zoveel! Het UWV is een instantie en die hebben altijd moeilijke dingen helaas.. Hopelijk gaan ze je geen dingen opleggen die niet haalbaar zijn, maar het scheelt dat je werkgever zo betrokken is bij je.

@Daisykesie: had al even in je eigen topic gereageerd, hopelijk kom je deze zwarte dagen wat door. De pijn is soms ondragelijk maar het wordt ook echt beter, al is dat moeilijk voor te stellen. Dikke knuffel voor jou! En wat omschrijf je het afscheid van jullie meisje mooi, klinkt heel bijzonder. En idd onvergetelijk, zoveel mooie herinneringen.

@Anneke: dat we zelf het besluit hebben genomen geeft idd rust. Helaas moeten we nog 2,5 wk wachten tot afspraak bij de gyn en die moet het dan nog officieel in gang zetten natuurlijk, officieel een GO krijgen, dus dat is het enige spannende nog voor wat betreft dit. Maar wij gaan er 100% voor en gaan desnoods ergens anders heen, al blijf ik het liefst in dit ziekenhuis, heb wel een goed gevoel bij de mensen.
Wat goed van je positieve ovu! Nu dus op het wachtbankje, spannend zeg. Zou het zo fijn voor je vinden. En ook super om te lezen dat jij je wat prettiger voelt op alle vlakken. Stapje voor stapje en soms een paar stappen terug, maar je doet het supergoed en bent goed bezig en luistert naar je gevoel.
Dat aftellen ken ik zeker, ik denk alle dames hier. Ik heb elke week bewust beleefd. Vandaar dat het nu ook een beetje rust geeft dat mn 'zwangerschap' van mn mannetje nu echt voorbij is. Geeft meer ruimte om bezig te zijn met mn nieuwe zwangerschap. 30 weken al, over 10 weken was je dus uitgerekend geweest. Hopelijk mag jij die datum net als ik zwanger voorbij gaan .
Ik zou idd pas met 16 weken weer naar de gyn, maar wel tussendoor nog echo's gelukkig: gister termijnecho gehad en een dagje vooruit gezet. Was echt weer heel bijzonder, blijft mooi zo'n minimensje. Vergelijk het wel allemaal met ons mannetje, maar ben ook al helemaal verliefd op dit kleintje gelukkig. Zo mooi! En volgende week combi-test. Hebben gisteren gevraagd om een snellere afspraak bij de gyn ivm ons verzoek om een cerclage. Kan helaas pas over 2,5 weken terecht, ben dan dus al 14 weken, dan moet de operatie vrij snel daarna al plaatsvinden. Hoop zo ze zoals beloofd akkoord gaan.

@Khloe: goed van je dat je je zelf toestaat om het ook aan te geven als het niet lukt komende week. Superdapper dat je er weer zo positief voor gaat! En lekker bezig met de ovu's. Hopelijk lopen ze gauw op.

@Binalo: natuurlijk mag je meekletsen, welkom hier. Hopelijk helpt het je. Heel veel sterkte met het verlies van jullie zoontje, en ook gefeliciteerd. Wat een zware tijd moet je achter de rug hebben nadat jullie hem uit liefde voor hem geboren hebben moeten laten worden. Hopelijk hebben jullie mooi afscheid kunnen nemen. En dat jullie kinderwens er nog is hoef je je echt niet schuldig over te voelen tegenover je zoontje, het is zo begrijpelijk en dat kunnen we hier allemaal onderstrepen. De wens wordt zelfs 100.000x groter omdat het zo dichtbij was... Jullie kunnen je zoontje niet vervangen, dat verdriet en gemis blijft altijd, maar wel proberen om jullie wens voor een kindje te mogen zorgen in vervulling te laten gaan. Hopelijk is het je snel gegund.

@Conejita: mocht je toch nog meelezen: moet heel veel aan je denken, vind het zo erg voor jullie. Hoop dat het geluk snel weer eens aan jullie kant mag zijn.

Fijne dag dames!

x Bee

 

Hoi binalo,
Welkom hier, goed dat je mee komt lezen en schrijven. Vind het gezellig dat hier nieuwe vrouwen bij komen, maar ook weer erg, want het betekent toch dat je iets heftigs meegemaakt hebt.
Bij ons was 1 van de eerste dingen waar we aan dachten toen we wisten dat het mis was opnieuw zwanger worden. Ik zat met hetzelfde gevoel als jij; kan en mag ik dat al wel denken, maar las toen hier dat veel vrouwen dit hebben. Je bent zwanger geweest en die kinderwens blijft. Ook in ons geval nog sterker dan daarvoor. Het is dus echt niet vreemd of gek. Jullie kindje zal nooir vergeten worden, ook niet met een eventueel volgende zwangerschap.
Ik heb het boek 'altijd een kind tekort' (op aanraden van verschillende meiden hier) aangeschaft en voor een deel gelezen, daar wordt deze vraag ook in besproken,vond het wel fijn.
Hebben jullie nog afspraken in het ziekenhuis? Ik vond het ook wel fijn om het hier met mijn gynaecoloog over te hebben. Hij raadde aan toch zeker 1 of 2 menstruaties af te wachten en sinds vorige week hebben we groen licht naar aanleiding van de onderzoeken.
Hoop dat het bij jullie ook snel weer mag lukken!

 

Hoi bee,

Inderdaad koud ja! Wij wonen nu bijna een jaar in dit huis en ben zo ontzettend blij met de open haard! Een paar kaarsjes erbij aan en het is helemaal gezellig in huis, kunnen we wel gebruiken...! (Maakt het wachtbankje ook meteen wat leuker!)
Ik hoop ook zwanger te zijn voor mijn uitgerekende datum, in de hoop dat het dan ook allemaal wat draaglijker wordt, maar helaas hebben we daar niets over te zeggen.
Fijn dat je een goede echo hebt gehad en steeds meer kunt genietem van de kleine i je buik! Al kan ik me goed voorstellen dat je ook geregeld denkt dat je nu eigenlijk had moeten genieten van je kraamtijd. Het zal gewoon altijd deel uit blijven maken van je leven.
Hopelijk gaat het ziekenhuis mee in jullie wensen. Je hebt het over 14 weken als je de afspraak hebt, wat gaat het dan toch eigenlijk ook weer snel zeg!
Geniet er maar lekker van!
x

 

Wat heerlijk een open haard! Lekker genieten van het warme wachtbankje haha.
Idd, je hebt helaas geen invloed op wanneer het raak zal zijn, maar misschien dat het helpt dat we met z'n allen heel erg voor je hopen en duimen .
En de zwangerschap gaat zeker snel, bedacht me vorige week dat ik al over de helft ben van hoe lang ik uiteindelijk zwanger was van mijn mannetje. Heel gek! Maar wel fijn. Nu op naar de combinatietest komende week en dan de afspraak met 14 weken en dan zien we weer verder.

 

Dank jullie wel!
Ik was zwanger van ons tweede kindje. We hebben een zoontje van twee jaar oud.
Het is nog vers en erg heftig. Het afscheid was mooi!

Toch een fijn idee dat we niet de enigen zijn die zo snel weer zwanger willen worden. Ik heb toch echt wel een schuldgevoel. Maar ook.. Wat vinden anderen. Terwijl ik dat natuurlijk helemaal niet moet doen.

Bedankt voor de boekentip "altijd een kind tekort" . is dat een mooi boek? Ik heb een ander boek al eerder aangeschaft, wel mooi hoor maar ik vond het een verhaal van iemand waarbij ik dezelfde herkenning heb als bijvoorbeeld bij jullie verhalen.

We hebben pas in januariregen een afspraak bij de gynaecoloog. Wachten ,te zwanger worden tot januari vind ik ergens heel erg lang duren. De vorige keer bij de gyn hebben we het hier nog niet over gehad. Wel weet ik dat het medisch niets erfelijks is, dus we hoeven niet te wachten op onderzoeken. Toch lees ik weleens over niet snel zwanger worden of een paar menstruaties afwachten. Waarom is dat dan? Weten jullie dat?

Emoties kan ik wel delen met lieve vrienden en familie. Maar ergens snappen ze toch niet wat wij voelen en meemaken, wat ook logisch is. Dat heb ik zelfs met mijn vriend nog.

Ik wil bij het opnieuw zwanger worden heel voorzichtig zijn en proberen zo snel mogelijk zwanger te worden. Mijn vriend vind dat ik het los moet laten en vind het raar als ik geen alcohol enzo wil drinken. Foliumzuur slikken doe ik wel, verder nog niks. Jullie dan?


Ik moet nog even inlezen hoor in jullie verhalen en wie er al zwanger is en wie het nog probeert.
Las al over het slechte nieuws van Conejita. Verschrikkelijk. Heel erg veel sterkte!

 

Wij moeten het gesprek met de gyn nog krijgen (16 dec), maar wij hebben besloten geen menstruaties af te wachten voor we het weer proberen. We laten gewoon de anticonceptie weg en zien dan wel wanneer het weer lukt. Lichamelijk voel ik me goed (op moeheid door het verdriet na), baarmoeder was al heel snel na de bevalling weer gezakt en het vloeien was ook al snel over. Ik wil het graag aan de natuur overlaten wanneer onze volgende zwangerschap komt. Dus ik hoop maar dat de gyn niks negatiefs daarover zegt...maar het lijkt mij ook een keuze die je zelf moet maken. Ons meisje is ook niet door iets erfelijks overleden maar door een stom ongeluk met de navelstreng. Dus wij hoeven in principe ook geen onderzoeken af te wachten.

Ik wil je nog heel veel sterkte wensen, jullie kindje zit voor altijd in jullie hart. En dat je al zo snel weer een kindje wilt laat in mijn ogen alleen maar zien hoe ontzettend graag je je kindje had willen hebben. Nu je kindje overleden is, wil dat nog niet zeggen dat je kinderwens ook meteen weg is. Dus hopelijk is het heel snel raak! Dat hoop ik voor ons allemaal hier.

 

Hoi binalo,

Het is net of ik hier mijn verhaal lees!
Snel weer zwanger willen worden, vriend die het anders beleeft, geen alcohol willen drinken, ook een zoontje van 2!

Wij hebben de eerste menstruatie sowieso afgewacht, moet zeggen dat die heftiger was dan anders, dus denk dat mijn lichaam toch nog wat kwijt moest. De gynaecoloog raadde aan om 2 tot 3 maanden te wachten, maar daar hadden wij ook geen zin in. Dus daarna gewoon een poging gewaagd, nu de 2de poging.
Je zegt al dat het niet iets erfelijks is, dus als het voor jullie goed voelt, zou ik er gewoon voor gaan, hebben wij ook gedaan.

Mijn vriend beleeft het ook heel anders. Ook wel logisch, want hij heeft het kindje niet bij zich gedragen en gevoeld. Soms vind ik het moeilijk dat hij zo 'makkelijk' verder kan, terwijl ik dat in een veel lager tempo doe. Toch kunnen we elkaar de ruimte geven om het op onze eigen manier te doen en hebben we daar begrip voor.

Ik heb pas weer mijn eerste wijntje op toen ik weer de eerste keer ongesteld was (na 5 weken), voor die tijd voelde het niet goed en had ik er ook geen behoefte aan, alsof het een soort bevestiging was van alle ellende. Nu heb ik er niet zo'n moeite meer mee en geniet ik er maar van zolang het nog kan

Het boek 'altijd een kind tekort' gaat met name over ervaringen van vrouwen met vroeggeboorte waarbij het weer opnieuw zwanger willen worden centraal staat. Wanneer weet je of je er weer aan toe bent, dat soort dingen. Ben bij het hoofdstuk 'weer zwanger' gestopt, dat wil ik pas lezen als het ook daadwerkelijk zover is.

Ik slik alleen foliumzuur, verder niets. Vorige keren is het zo ook gelukt, dus ben voorlopig nog niet van plan daar andere vitamines bij te nemen.

Fijne avond nog!
x

 

Goedemorgen dames,

Na een redelijk goede week te hebben genad, gisteren weer in een dipje terecht gekomen. We zouden gezellig uit eten gaan, baalt mijn broertje net van tevoren op. Omdat we vandaag sinterklaas vieren bij mijn vader wilde hij me even voorbereiden. Ik voelde de 'bui' al hangen. Ze zijn 9 weken zwanger en dat willen ze vanmiddag vertellen. Ik heb ze natuurlijk meteen gefeliciteerd en vindt het super lief dat hij me dit van tevoren laat weten, maarhet doet ook gewoon weer zo'n pijn. Was daarna ook echt even boos 'ik moet verdorie een kindje afgeven en anderen krijgen kindjes of worden zwanger!' Ik gun het ze echt hoor, maar ik baal ervan dat het me gewoon nog niet lukt om dat ook te uiten. Ik heb geen zin meer om te gaan vanmiddag, omdat ik bijna zekerweet dat ik ga huilen en wil hun moment daarmee niet verpesten. Hoe bereid je je op zoiets voor?
Had geen zin meer om uit eten te gaan, maar zijn toch gegaan. Nog wel wat woorden gehad met mijn vriend, die snapte mijn tranen niet en het moest onderhand maar afgelopen zijn. Dit onder het eten wel uitgesproken en toen bleek het allemaal wel mee te vallen. Het is voor hem natuurlijk ook niet makkelijk dat ik emotioneel zo onstabiel kan zijn. Ook uitgelegd dat ik dat gevoel gewoon niet uit kan zetten en daar van baal. Het frustreert ergens ook gewoon dat we weer van voor af aan moeten beginnen, iedere maand die onzekerheid en maar afwachten wanneer het ons weer gegund wordt. Wel fijn om er samen zo weer eens over te praten, was even nodig denk ik!
En nu zie ik op tegen vanmiddag... Ik zal wel moeten gaan, vindt mijn zoontje veel te leuk en bovendien schiet ik er niets mee op om niet te gaan. Dit hoort nou eenmaal ook bijhet leven. Ik zat net te bedenken dat ik ze misschien wel even vraag van tevoren hier even langs te komen zodat ik lekker even samen kan janken en dat alvast kwijt ben! Zou misschien wel kunnen schelen.
Sorry voor mijn geklaag zo op de vroege ochtend! Moest het even kwijt!

Hoe gaat het verder met jullie? Toch wel een beetje van Sinterklaas kunnen genieten, hoewel dat natuurlijk ook een lastige feestdag is (zoals er helaas nog meer aan komen).
Khloe, wil het lukken met de ovulatietesten?

Fijne dag vandaag!
X