Hier voorkeur voor alleen maar dames ben echt een meisjes mama een zoon zou niet weten hoe of wat al had voor me vriend leuk gevonden. Ik raakte ongepland zwanger en dacht tussendoor op echo iets langs te komen was lichtelijk in paniek en vroeg mijn vriendinnen een zoon hoe doe je dat dan probeerden het al een plekje te geven en blij te zijn een kind is een zegen maar een voorkeur is menselijk en dat kan op verschillende gebieden niet perse geslacht van je kind in mijn geval is dat het wel.Het bleek later een meisje dolgelukkig was ik kreeg opmerkingen van de omgeving ben je blij nu terwijl die personen zelf graag een meid wouden en een zoon kregen en door een proces zijn gegaan om vervolgens dolgelukkig te zijn met hun wonder.Daarom schaamte over voorkeur is er niet want weet genoeg mensen die het hebben/hadden en er niet eerlijk voor uitkomen alsof je er voor moet schamen terwijl het menselijk is en eerlijkheid het langste duurt.
Mensen mensen toch, het maakt toch geen bal uit wat je hebt. Ben blij dat je kindjes kan krijgen en dat ze gezond zijn. (als dat het geval is) Natuurlijk zal je niet weten hoe het is om een jongen te hebben als je alleen meisjes hebt en andersom hetzelfde. Ook als je een jongen en meisje hebt, weet je weer niet hoe het is om alleen van hetzelfde geslacht te hebben. Dat kan nu eenmaal niet. Elke situatie heeft zijn voor -en nadelen. Sommige berichten hier vind ik bizar. (niet van de ts hoor, die is gewoon blij met haar knullen) Dat ze bv teleurgesteld zijn als de tweede een meisje is want het is een jongensmoeder. ???????????????????????? En waarom kun je alleen oordelen als je geen gemend gezin hebt??? Wat een onzin zeg!
Ik heb een gemengd gezin maar waarom kan ik er geen mening over hebben dan? Ik had geen voorkeur, en ik ben blij met mijn 2 soort van gezonde kindjes (geen ernstige dingen gelukkig) dus in die zin 'snap ik het niet.' Maar ik snap best dat dat voor iemand anders anders kan zijn en zeker het gevoel van: nooit meer..dat is een rouwproces wat je door moet. Wat ik wil zeggen is dat ik af en toe het beeld bij het hebben van een dochter niet altijd klopt. Mijn dochter wil niks in haar haar, geen jurkjes en ze vind alle kleuren mooi behalve roze en paars. Ze draagt het liefst de kleding van haar broer. En in de familie bij mij zie ik ook dat de moeder-dochterband niet zo is als hier soms wordt geschetst. Mijn oma heeft nog een derde kind gekregen omdat ze een meisje wilde. Nu heeft ze gezegd: mijn dochter zie ik nooit, aan mijn zoons heb ik veel meer. En ik ben echt blij met mijn dochter hoor, begrijp me niet verkeerd, maar om hoe ze is, niet om wat ze tussen de benen heeft.
Hier ook een gemengd gezin en kan er toch wel degelijk een mening over hebben. Ik wordt ontzettend verdrietig van zulke berichten en denkwijzen. Ik ben zo verschrikkelijk dankbaar voor het feit dat ik uberhaupt 2 kinderen heb mogen krijgen. Nadat het een keer misgegaan is wens je nog maar 1 ding en dat is een kind. Nee het interesseert mijn geen bal welk geslacht mijn kindjes hebben en dat deed het voor mijn eerste zwangerschap ook al niet Count you're blessings en move on. En een rouwproces...nee ik denk dat daar een groot verschil in zit...vraag dat anders aan iemand die een kindje heeft moeten verliezen, dat noem ik een rouwproces.
misschien versta ik iets anders onder een rouwproces, voor mij is het een opeenvolging van verdriet, boosheid en uiteindelijk berusting/acceptatie. Het ene proces gaat sneller en is minder heftig dan de ander, maar in mijn ogen blijft het een rouwproces. Ook als je bijv. ongewenst kinderloos blijft, dan kan je toch ook rouwen om iets wat je nooit gehad hebt en nooit zal krijgen? Of zullen mensen bewust kinderloos dat ook onzin vinden? Maar ook omdat je altijd al vrachtwagenchauffeur had willen worden, maar omdat je een ongeluk hebt gehad ongeschikt bent voor dat beroep? Ik vind het hele werken niet belangrijk, dus is dit ook onzin dat iemand daar een rouwproces voor Hangt het aan hoe erg het verlies is voordat je het zo mag noemen? doormaakt? En zo ja, hoe zouden jullie bovenstaande dan noemen? Ik ben oprecht benieuwd hoe jullie het zien en of ik van 'rouwproces' zo'n verkeerd beeld heb dan.
Ja ik snap wel wat jij met een rouwproces bedoeld, in het geval van de vrachtwagenchauffeur en mensen die ongewild kinderloos zijn vind ik eigenlijk ook dat je gelijk hebt. Maar rouwproces omdat je (jij dus niet persoonlijk he)een gezond kindje gekregen hebt...nee dat zal ik nooit begrijpen en dat vind ik ook zeker geen rouwproces. Het is niet iets dat je nooit gehad hebt, je hebt een gezond kindje.
Ik ben het helemaal met je eens. Voor mij is een rouwproces iets waar je doorheen moet om ergens afscheid van te kunnen nemen. Dat kan zijn het tastbare verlies van een dierbare door bijv. overlijden, maar ook het verlies van een bepaald toekomstbeeld of een wens. Volgens mij bepaald iedereen voor zichzelf hoe 'erg' het verlies is en hoe hij/zij daarmee om wil gaan. Ik vind het juist goed dat TS haar gevoelens benoemt. Ze zegt nergens dat ze niet blij is met haar jongens, maar vindt het jammer dat er geen meisje meer komt. Door dit (ook naar jezelf toe) uit te spreken kun je het een plekje geven en eraan werken.
Maar ze rouwt toch niet omdat ze gezonde kindjes gekregen heeft. Ze moet afscheid nemen van het idee ooit een dochter te hebben. Dat heeft in mijn ogen niets te maken met de gezonde kindjes die ze wel heeft.
Nou voor mij maakt dat heel veel uit...het feit dat je gezinde kindjes hebt gekregen.....dan maakt het geslacht toch echt geen ene bal meer uit...voor mij is dat onlosmakelijk verbonden.
hier ook een gemengd gezin maar ik kan me er toch wel iets bij indenken dat afscheid nemen van een droom moeilijk kan zijn. Rouwen vind ik een beetje zwaar klinken maar het besef dat je heel graag een meisje wil en dat dat (waarschijnlijk) niet zal gebeuren is natuurlijk wel een gevoel dat je mag voelen. Hoe meer je het weg wil duwen en je er schuldig over blijft voelen hoe moeilijker het gaat worden. Ik wil nooit van tevoren weten of ik een jongen of meisje ga krijgen maar toen mijn 2e kindje geboren werd en een zoontje was dacht ik wel oh help een jongetje! Zal ik met hem net zo'n band krijgen als met mijn dochter, zal ik wel een 'jongensmoeder' kunnen zijn...gewoon onzekerheid. Voel wat je voelt en laat je geen schuldgevoel aanpraten door anderen
Graag wil ik nog een reactie geven. Ik zal het puntsgewijs doen. Done of Not Done: De vraag of je dit wel of niet mag voelen. Dat is natuurlijk een rare vraag. Gevoel is niet te sturen. Dit gevoel komt vanuit een wens die geen werkelijkheid zal worden. Niemand zal betwisten dat het niet kunnen krijgen van kinderen of het krijgen van een kind met een handicap vele malen erger, verschrikkelijker, etc is dan het missen van een geslacht. Ik zal bijvoorbeeld het feit dat ik het jammer vind dat mijn derde geen meisje is, nooit tegen iemand in het openbaar of bij vrienden zeggen. En al helemaal niet tegen mensen waarvan je weet dat zij moeite hebben met het krijgen van een kindje of die een gehandicapt kindje hebben. Maar het gevoel is er wel en dat maakt dat het fijn is om hier anoniem met anderen over te kletsen. Ik wil niet bespreken of dit gevoel er wel of niet mag zijn, ik wil juist horen dat ik niet de enige ben! En om mensen te zoeken die hetzelfde voelen ben ik naar deze peiler gekomen. Een peiler waar mensen schrijven die bevallen zijn. Ik ben er dus van uit gegaan dat het hier het minste zeer doet. Want als jij geen kinderen kunt krijgen, dan lijkt mij dit een pijnlijke peiler die je graag vermijdt. Ik wil hiermee dus vooral zeggen dat het inderdaad een behoorlijk luxe probleem is en dat ik snap dat mensen daar ook zo op reageren. Maar toch ben ik van mening dat je alle problemen mag delen, als je het maar zuiver doet. Ik vind dat TO een prima peiler heeft gekozen om haar probleem te delen. Rouwproces: Tja, wat is een rouwproces? De meeste gebruiken het bij het overlijden van een dierbare, maar je kunt om meer dingen rouwen. Wat iemand wel of niet onder rouwen verstaat is zeer persoonlijk. Ik denk dat iedereen snapt in welke context dit geplaatst werd. Rouwen is het verwerken van een verlies. In dit geval het verlies van een droom/verwachting. Als je het gaat kwalificeren komt het ver onderaan, maar je kunt het toch nog steeds zo omschrijven. Wel of geen mening mogen hebben: Ik denk persoonlijk dat, wanneer je het hebt over gevoelsmatige kwesties, je je minder goed kunt inleven als je de situatie niet hebt meegemaakt. Zo kan ik me heel goed voorstellen hoe verschrikkelijk het is voor mensen die in de MMM zitten, maar dit zal ik nooit exact kunnen voelen. Zo is het ook met gezinssamenstellingen (want het geldt alle kanten op: alleen jongens, alleen meiden, gemengd). Je kunt nooit exact voelen hoe het is om iets te missen, als je het niet mist. Je kunt je wel voorstellen hoe jij het zou vinden, maar als het daadwerkelijk zo is, dan kan je geest rare dingen met je doen. Ik had bijvoorbeeld nooit het idee dat ik het erg zou vinden om geen dochter te krijgen. Nadat ik wist dat mijn derde een jongen was overkwam mij het gevoel van "jammer". Hopelijk kunnen we iedereen gewoon in zijn/haar waarde laten. We weten allemaal hoe gelukkig we mogen zijn met onze kindjes. We weten allemaal hoe het ook had kunnen lopen. We weten allemaal dat als we de situaties zouden kwalificeren, dat dit echt ver onderaan zou komen. Maar laten we niet vergeten dat iedereen anders op een situatie reageert.
zo is het helemaal, ik heb hetzelfde! ik wil mijn zoons voor geen goud inruilen, want het zijn MIJN kinderen, MIJN jongens... maar als mijn man dan voor de gein dingen zegt als gelukkig nooit roze in de huis, of barbies etc... dan doet mij dat wel pijn... heb het paar weken terug (wij wisten ook met 16 weken al dat de tweede een jongen werd) tegen hem gezegd...dat hij het misschien niet begrijpt, maar dat dat soort simpele opmerkingen toch echt kwetsen! en niet omdat ik niet gelukkig ben met mijn jongens, maar inderdaad, ik zal nooit een moeder van een dochter worden, en dat is voor een vrouw/moeder toch (voor velen in ieder geval) een 'dingetje' wat we even moeten verwerken.
oh jeetje, ik had nog niet alle reacties gelezen haha maar goed, het is tegenwoordig op het forum zo dat je met wat je ook zegt/voelt/deelt iemand kwetst..... je mag niet melden hoe snel je zwanger geraakt bent, dat is lullig voor degenen bij wie het niet lukt etc.... je mag niet trots zijn op dat je van elk geslacht 1 hebt blablabla Wat TS hierboven ook zegt, gevoel is gevoel! niet iedereen heeft hetzelfde gevoel en zal het begrijpen, maar dat geeft je nog geen recht erover te oordelen! het is toch nooit goed... Tuurlijk zijn gezonde kindjes belangrijk, maar we zijn hier allemaal maar 1 x op deze aarde (geloof ik dan) en JA ik vind het jammer dat ik geen moeder van een dochter zal worden, heeft niks te maken met dat ik twee gezonde jongens heb... waar ik zielsveel van hou en mega dankbaar voor ben! vind dat ook altijd zo'n dooddoener... "als het maar gezond is" ............. dat spreekt toch voor zich?
Hoi Babebabe Ik vind dat je het netjes verwoordt en eerlijk bent. Ik zie me niet in waarom je je hiervoor zou moeten schamen en ik vind het juist goed van je dat je het op dit forum deelt. Sterkte met alles en heel veel plezier van je mooie gezin gewenst.
Toen ik zwanger was mijn dochter had ik heel erg het gevoel dat het een jongen was, had ik toen ook leuk gevonden. geen geslachtsbepaling gedaan, expres. Dat vonden we wel spannend. Toen het een meisje bleek bij de geboorte waren we ook blij ook al hadden we het niet verwacht. Nu ik voor de tweede keer zwanger ben moet ik er niet aan denken dat ik een jongen krijg, nu ik een meisje heb wil ik gewoon niet anders meer. Als ik de jongenskleertjes in de winkel zie word ik al sip...Ik vind mijn meisje en meisjesspullen zo leuk en herkenbaar. Ik zit dus echt in de zenuwen totdat de geslachtsbepaling is geweest. Hopelijk met de combinatietest wat duidelijkheid, mocht het een jongen zijn dan ga ik er heus wel van houden maar ik zou heg wel heel moeilijk te verkroppen vinden. Wat het extra zenuwslopend maakt is dat mijn schoonzus 5 maanden na de geboorte van de eerste alweer zwanger was en dat pas bleek bij de combinatietest dat het een meisje is. Ze loopt een maandje voor op mij en het maakt het extra zuur als ikzelf dan geen meisje krijg.... Dus ik kan me voorstellen dat je een meisje wenst en dat het moeilijk is om daar afscheid van te moeten nemen
Ik heb vier jongens gekregen en ben heel blij met ze! Zou ze voor geen goud willen ruilen... Ben ook echt een jongensmama, maar ondanks dat vind ik het jammer dat ik geen meisje heb gekregen en ook nooit zal krijgen. Ik heb ook het eerste pakje dat ik had uitgezocht voor een meisje bewaard en soms kijk ik er nog naar... Net als alle proefgeboortekaartjes met daarop de meisjesnaam. Gek misschien, maar ach... Dat is dan maar zo .
Maar je hoeft toch nu een zwangerschap niet uit te sluiten .Misschien wil je over 1 a 2 jaar toch een kindje ..En wie weet
Een gevoel is er of komt op, maar het is ook aan jou wat je er mee doet. Geef je er aan toe, of accepteer je dat het er is en ga je door? We leven ook in een maatschappij / cultuur waar bijna alles maakbaar is en naar je hand te zetten is. Als je een baby verwacht, heb je zoveel procent kans dat je een jongen of een meisje krijgt. Houd daar rekening mee en laat negatieve of teleurstellende gevoelens niet de overhand krijgen (lol makkelijker gezegd dan gedaan als je als zwangere al die hormonen in je lijf hebt).