Ik heb al een zoon, dus ik weet dat mijn lichaam het kan... Maar er gaat natuurlijk vanalles door je hoofd... Mijn hormonen liggen nog een beetje overhoop denk ik ook.
Ja ik ken het hoor, ik kom wel regelmatig in kinderwinkels voor mijn dochter en smelt bij de baby spullen. Zei laatst tegen een vriendin dat ik echt heel graag dat soort dingen wil gaan kopen maarja.. de 2e laat wel heel lang op zich wachten. Waar ik echt de kriebels van krijg zijn de zwangerschapspullen, positiekleding enzo.. wil het zo graag weer aan.. Ben vandaag wel aardig chagrijnig. . De 27e en 30e had ik een positieve ovulatietest. Rond de 27e dipte mijn temperatuur en liep langzaam op.. nu.. nu zakte hij weer! Maar nog geen tijd voor mijn menstruatie! !? Je temp moet hoog blijven na je ovulatie maar nu gebeurd dit. De app die ik bijhoudt zegt ook dat er nog geen ovulatie is vastgesteld.. stom gedoe
Wat zijn jullie verhalen herkenbaar. Dit is de eerste keer dat ik hier een berichtje plaats.. Maar ik zit er gewoon doorheen. Augustus 2013 besloten om voor kindjes te gaan. Mijn vriend wou het al veel eerder en achteraf spijt van dat ik dat nooit gedaan heb, maar ja zo gaan die dingen. Ja zwanger in maart 2014, eindelijk. Ik was er zoveel mee bezig maar door omstandigheden in de maand februari niet. In ieder geval we waren zwanger en in de hemel. Echter na 8 week, kreeg ik steken in mijn buik en diezelfde avond verloor ik het. Ja.... enorm verdrietig, maar blij, wij konden zwanger worden! De verloskundige zei dat het mooi zou zijn dat je rond de uitgerekende datum weer opnieuw zwanger zou zijn. Daar hoopte ik dus op. Hoop, wachten en teleurstelling zo zijn de afgelopen maanden voorbij gegaan en niet zwanger! Nu zijn wij in de omgeving nog de enige die kinderloos zijn en alle ogen zijn op ons gericht. De vraag is dan ook standaard; wanneer komen bij jullie kinderen. Ik glimlacht dan beleeft en zeg dan vaak... het komt vanzelf. Maar dat vanzelf kan je wel achterwegen laten. Ben al wel naar de dokter geweest maar die maakt er nog geen ophef over. Ik denk dat wij in het voorjaar misschien voor onderzoeken uitgaan, maar zoals de dokter zegt, is dat niet niks. Ondertussen hou ik me maar wat vast aan dat het een keertje is gelukt. Ik baal en dat is nog licht uitgedrukt!
Teobeer, een hele dikke knuffel van mij! Frustrerend hè dat je lichaam niet mee wil werken terwijl je weet dat het wel mogelijk is. Het loslaten is ook gewoon niet meer te doen als je zwanger bent geweest. Je was er zo dicht bij, je weet dat het kan, je wil het en je wil het nu! Vervelend ook dat gebemoeial van je omgeving, soms weten mensen echt niet wat ze zeggen Ik hoop echt voor je dat onderzoeken helemaal niet nodig gaan zijn omdat je voor die tijd zwanger bent!
Loenie, we zitten dus samen te wachten op die menstruatie die nu maar gewoon eens moet gaan doorbreken Andere meiden, dikke knuf. Zit even snel snel te lezen want het is zooooo druk op het werk!
Bedankt Loenie! Ik hoop ook niet op onderzoeken, ik ben nu al zo'n zenuwpees, in dat proces moet je helemaal geduld hebben. Weer zo'n stom woordje geduld. Hoe lang ben jij nu bezig? En je moet bijna ongesteld worden lees ik? Ik hoop dat je zwanger bent!
Ja inderdaad. Stom lijf, altijd een cyclus van 26 dagen gehad, vorige maand had ik echt wel hoop op een zwangerschap maar toen werd ik ineens na 22 dagen ongesteld Nu weet ik zeker dat ik niet zwanger ben en nu kan het ineens niet meer, zo'n korte cylcus.. Haha, ben ook totaal niet ongeduldig
Ik wil al een jaar of 2 zwanger worden, we zijn ook diverse keren gestart maar dan gebeurde er weer iets waardoor we het weer uitstelden. In mei 2014 dan echt en-nu-gaan-we-er-echt-voor. In september ben ik geopereerd aan een BBZ en nu mis ik mijn rechter eileider. Achteraf ben ik in de 3e ronde zwanger geworden, maar dat had ik vanwege bloedingen niet door en ik heb dus een maand of 2 met die BBZ rondgelopen. Ik moet morgen of overmorgen ongesteld worden, maar ik heb mijn eisprong hoogstwaarschijnlijk aan de verkeerde kant gehad en ik geloof er (nog) niet zo in dat mijn linker eileider dat eitje op kan vangen. Totaal geen hoop dus deze ronde. Helaas.
Ik zit er nou ineens heel de tijd aan te denken ik heb al eens een positieve test gehad maar werk een miskraam. Geef me aub nu weer een! het voelt een beetje alsof ik gewoon iemand ben die het nooit zal ervaren om een moeder te worden ben een beetje depri denk ik!.
*breek even in* Ik heb maar 1 eierstok sinds twee jaar ofzo maar wel elke maand een eisprong dus verlies niet de moed dat de ene eierstok het niet overneemt. Bij mij ging dat best vlot namelijk!
Ja hier ook met vallen en opstaan. Mijn zus is zwanger en moet volgende maand bevallen. Dus dan is iedereen in de familie daarmee bezig. Dan word er weer een nieuw beklede wieg onder mijn neus geduwd. Heel erg leuk. Maar ik vind het moeilijk om enthousiast te doen. We gaan de MMM in. En dat is gewoon erg pijnlijk. De ene keer ben ik heel positief en de andere keer ben ik depressief. Er is geen lijn in te vinden eigenlijk. Ik sta ook vaak met tranen als ik een zwangere vrouw zie. En het voelt ook een beetje alsof de tijd stil staat ofzo. Er komt geen kind en het gaat niet verder. Ik heb het ook aan een paar collega's verteld. Zij leven mee. Dat vind ik erg lief.
Snap wat je bedoelt straycat. Bij mij staat de tijd ook stil.. klinkt misschien heel dramatisch maar het lijkt wel of mijn leven weer verder gaat als ik zwanger mag worden.. Mensen praten vaak over het wachtbankje maar het lijkt wel of ik al maanden in een wachtkamer zit en ben nog steeds niet aan de buurt grrr
Begrijp jullie gevoelens helemaal! Onbewust staat alles wat je doet en plant in het teken van gezinsuitbreiding. Je kiest er zo bewust voor om er voor te gaan, en het is zo'n grote wens en droom om het mee te mogen maken dat je er af en toe gewoon enorm van in de put kan raken als het niet lukt. Om mij heen ook een hoop kindjes en zwangeren, en dan maar een brok in de keel weg slikken en blij zijn voor de vrouwen waarbij het wel makkelijk gaat. Soms ga ik zo ver dat ik buiten op straat loop en me dan bedenk dat ieder mens die rondloopt een zwangerschap is geweest.... En dan denk ik... hoe moeilijk kan het zijn?? Voor ons toch een stuk lastiger dan voor een ander. We dromen door en stiekem hopen we op een wondertje!
Ach lieverd toch Ik ken je gevoel helaas maar al te goed. Je wilt niet weten hoe vaak het door mijn hoofd schiet; misschien was mijn BBZ wel omdat er iets helemaal mis was met de vrucht, misschien kan ik helemaal geen (gezond) kind krijgen. Probeer het toch los te laten, je bent al een keer zwanger geweest en er is voorlopig geen enkele reden om te denken dat het nu niet meer gaat lukken.
Lief dat je even in komt breken Het zit alleen bij mij iets anders dan je zegt, ik heb namelijk wel nog beide eierstokken, ik mis alleen een eileider. Waar gaat het eitje heen als die springt aan de kant waar geen eileider zit? Volgens de gyn kan mijn overgebleven eileider eitjes uit beide eierstokken opvangen, maar ik vind dat gewoon zo moeilijk te geloven. Misschien dat het na verloop van tijd gaat gebeuren, maar zo snel al? Ik weet het niet...
Meiden, dat gevoel dat de tijd stil staat ken ik ook. Je weet dat het door gaat, maar je blijft zo hangen in dat zwanger-worden-proces. Pffff... ik heb hier op het forum nu al van diverse meiden gelezen dat ze na een BBZ meteen weer zwanger zijn Heel leuk voor ze, ik gun het ze ook van harte en hoop dat het bij iedereen nu wel op de goede plek zit, maar ik hoor alleen maar een stemmetje; en ik dan? Is er wat mis met mij? En vervolgens word ik bang dat het niet lukt omdat ik er teveel mee bezig ben (terwijl ik dus helemaal niet geloof dat dat kan) Bah, ik heb ook weer even een baaldag volgens mij.
Hi Loenie, Ja wij vinden dat hier allemaal en wij dan? Vertelde hier laatst ook gek te worden van die programma's zoals Kate plus 8 en 19 kids and counting... hallloooo mogen wij ook? Maarja ik weet het zeker, onze tijd komt nog wel! Niet zwanger kunnen worden omdat je er teveel mee bezig bent neuh daar geloof ik niet zo in. Een vriendin van me heeft prachtig kindje via 2e poging ivf. Ik heb het van redelijk dichtbij meegemaakt en dat is een hoop gedoe (licht uitgedrukt) toch zwanger geraakt! Volgens mij gaat alleen de tijd sneller als je er minder mee bezig bent. Zoals we het eens zijn.. de tijd gaat zooooo langzaam richting je nod he
Inderdaad wat je zegt. Je zit al maanden of misschien wel in veel gevallen jaren op een wachtbankje. Maar er komt geen kind aan om je te verlossen. Dan zoek je op Facebook oude vriendinnen op. Die als omslag foto kinderen hebben. En dan denk je: die ook al moeder? Dan heb je echt het gevoel van mijn leven staat stil. Ik ben getrouwd en toen kwam er niks meer ofzo.
Dit!! Is zooooooo herkenbaar en frustrerend. Voor mijn gevoel staat mijn leven nu stil. Ik word ouder en mijn leven niet. Regelmatig vraag ik me af of ik überhaupt ooit wel moeder zal zijn. Bah wat een kuttijd is zwanger hoor. Dit had ik me nooit gerealiseerd.