ohh wat erg, ik zit op mijn werk dit te lezen.. ik ben serieus hard op aan het lachen.. GENIAAAAAALLLL!!!!!!!!
Mijn verloskundige vroeg of ik wel zeker wist dat het begonnen was toen ik belde. Ze was nl. 4 uurtjes eerder nog geweest en toen stond ik nog zand in te vegen op onze nieuwe oprit. Toen ze zei dat ze haar eten op zou eten en dan zou komen, gaf ik aan dat het wel erg snel ging. 10 minuten later stond ze er toch. Ze zal haar eten wel naar binnen hebben geschoven . Tijdens de bevalling heb ik nog gevraagd of we niet even een half uurtje konden pauzeren. Die verrekte weeën kwamen zo snel achter elkaar, ik was uitgeput.
Aangezien we met spoed naar het ziekenhuis moesten ivm bloedverlies en de verloskundigen allemaal iets anders te doen hadden kreeg ik de dienstdoende gynaecoloog....eeeeen hunk! Hij heeft me die morgen meerdere keren getoucheerd. Toen hij om 3 uur langs kwam met de verpleegkundige samen om te vertellen dat ze mijn vliezen kwamen breken en de verpleegkundige mij vroeg of ik voor het breken van de vliezen nog even naar de wc wilde om te plassen zei ik dat ik wel naar de wc moest maar niet om te plassen zei de arts; ooh ja dat had ik vanmorgen al gevoeld ja! Oké..............dat was best gênant.
Tijdens erg heftige weeën, zeggen dat ik er genoeg van heb en naar huis ga. Jullie doen het maar zelf Na de knip/scheur en vacuümpomp werd eindelijk onze dochter geboren. En wat flap ik er uit... 'oooh dikkie dik' (madam was 10 pond).
S'ochtends waren met 37 weken mijn vliezen gebroken en moest van de verloskundige wat vruchtwater opvangen! In een glas gedaan en op tafel neer gezet zodat als de verloskundige langs kwam ze kon controleren of het vruchtwater was! Toen de verloskundige langs kwam was manlief ook inmiddels thuis. De verloskundige keek in het glas en die zei ja hoor vruchtwater! Manlief liep kokhalzend weg met het glas vruchtwater, die dacht namelijk dat het ranja was ofzo! Mijn excuses aangeboden voor me niet geschoren benen aan iedereen die maar de kamer binnenliep! Uiteindelijk een keizersnede geworden en zodra ik op de operatietafel lag riep ik denk ik wel 10 keer geen nietjes in mijn buik!! Toen mijn zoontje er eenmaal uit kwam vroeg ik gelijk of hij haartjes had want vond kale baby's zo lelijk! Haha gelukkig had hij wel haar anders was het ook wel heel erg geweest!
Haha Ikele1987, ranja, dacht bijna dat je ging schrijven dat je man eruit gedronken had 😳😄
Hahahahah hier hetzelfde houd van wel wat haar op het hoofd van een baby en op dat moment ben je gewoon eerlijk en alles floept eruit
Toen onze kleine man lekker lag te buidelen bij mij net na de bevalling heb ik volgens mij wel vier keer gevraagd 'Maarre, wanneer wordt ie nou gewogen?' Geen idee waarom mij dat op dat moment zo bezig hield, haha. Overigens vond ik het ook nodig om te vragen aan de vk of ik nog gepoept had tijdens de bevalling... whaha! Overigens geen antwoord op gehad
Hilarisch, na een week alle pagina's gelezen. Ik en me hubby gaan helemaal gierend de bevalling in straks hahaha. Hoop dat ik binnenkort ook wat mag plaatsen, want het rommeld al de hele dag hier.
Bij mij viel het allemaal wel mee vond ik Maar ook ik vroeg steeds tijdens de laatste cm tijdens de persdrang, ik heb gepoept he.. Toen was het antwoord nog steeds nee Maar tijdens t persen rook ik toch wel degelijk dat t antwoord ja moest gaan zijn Toen bleef ik volgens mij maar zeggen ik heb weer gepoept he Wat een ellende, zal je altijd zien dat ik moest bevallen toen ik dagen niet had gepoept pff. En 1 van die dingen die mij juist bezig hield toen ik hoogzwanger was, was dat ik bang was om te poepen tijdens de bevalling tadaaaa
Bij het plakken van dat stickertje op zijn hoofdje tijdens de bevalling (voor de hartslag) heb ik wel tich keer gevraagd aan de gyn of er wel echt een baby in zat! Zelfs op het moment van bevallen kon ik het nog niet geloven dat er een mooie baby in mijn buik was gegroeid. Ondanks dat ik hem 24/7 voelde.
De vk wist niet hoe te reageren toen ik doodleuk zei na ruim 24uur ontsluitingsweeen dat een kindje erin een stuk aangenamer is dan een kindje eruit.
Na om de 5 min weeën te hebben gehad vk gebeld. Ze kwam meteen maar ging vervolgens een uur mij op serveren en t.v kijken zonder mij te controleren. Na de eindelijke controle bleek ik al 10 cm te hebben. Terwijl ik persdrang kreeg, ging zij even wat telefoontjes plegen. Er werd duidelijk niet aan mij gedacht dus ik heb heel hard gegild IK GA NU POEPEN! EN JE KUNT ME NIET TEGEN HOUDEN! De telefoon vloog Door de kamer en binnen 10 min was ons ventje er. Wat een avond haha
nala89 inderdaad niet druk om maken! Op dat moment is t cliche echt waar en ik was er misschien wel mee bezig op dat moment maar t interesseerde me eerlijk gezegd weinig schaamde me totaal niet meer
Zo, ons kleintje alweer 9 weken, tijd om hier ook wat te schrijven. Zelf altijd erg genoten van de verhalen hier. Ik had de hele zwangerschap een lage bloeddruk, ot 38 weken precies, toen had ik bij de vk een hoge bloeddruk. Volgende dag terug komen, nog steeds hoger bloeddruk. Op naar het ziekenhuis. Ik sliep al weken op de grond, kon door de pijn in bekken en rug niet meer in bed liggen en sliep maar max 2 uur per nacht. Ik was echt op. In het observatorium een grote mond 'trek t kind er maar uit' 'Ik ben er ontzettend klaar mee'. Toen kwam de arts met het nieuws dat mijn bloedwaardes tegen zwangerschapsvergiftiging aan zaten en dat ik de me de volgende dag mocht melden om 7.30. Trok ik me toch een portie wit weg, haha. Ik had niet verwacht dat het de volgende dag al zou moeten gebeuren. Arts gelijk van 'nu piep je wel anders he?!' Ja, haha! Woensdags melden.. Veter geplaatst, gebeurde vrij weinig die dag. Beetje rondjes door het ziekenhuis lopen en 's nachts daar slapen. Op donderdag konden ze mijn vliezen breken en infuus ging aan, gelijk in een weeënstorm. Na een uur vroeg ik al om een ruggenprik en maar sorry zeggen dat ik zo zwak was. Iedereen telkens maar zeggen, je bent niet zwak, je zit in een weeënstorm. (ruggenprik werkte ook maar 45 minuten, toen kwam het er al weer door heen). Uiteindelijk zei ik tegen mijn vriend dat ik echt moest persen, dat kan niet zegt hij in paniek, je hebt nog maar 5 cm! Opeens kwamen er vk, co en vpk binnen, infuus uit, ik op mijn zij.. hartslag van de baby daalde drastisch en dan weer extreem hoog. Ik was in 40 minuten van 5 naar 10 cm gegaan.. Ik tegen mijn vriend: 'IK ZEI TOCH DAT IK MOEST PERSEN!' hahaha Uiteindelijk 2 uur lopen persen, maar hij kon niet langs 2 punten in mijn bekken, dus hij moest er letterlijk uitgetrokken worden met de tang. Ik zo: ooh ik met mijn grote mond! Eergisteren zei ik nog 'trek 'm er maar uit'.. Ook tijdens het persen regelmatig gezegd 'ik poep, ik voel het, ik poep!'. Maar volgens de gyn en vk heb ik niet gepoept haha. Uiteindelijk was daar ons kindje en de co zei: het is een jongetje! (wij wisten het niet) en ze vroeg hoe hij heet. Ik: uuh... ondertussen vriend vragend aan kijken.. haha. Flink ingeknipt dus veel hechtingen. Genietend van ons kleine mannetje, maar ondertussen ook weer vol geintjes aan het maken, ik was zo blij dat die pijn over was. Mijn mooiste moment was dat hij op mijn buik werd gelegd, als ik daar nu aan denk begin ik zo weer te huilen. Er werd even gesproken over een KS, omdat ik zo lang heb lopen persen, maar hij was uiteindelijk al te ver naar beneden gedrukt door mij (ze hadden niet verwacht dat dat nog zou lukken). tweede mooie moment was dat mijn vriend hem voor het eerst vast hield, bij de geboorte van onze zoon, werd ook een papa geboren!
Ook mijn verhaal maar eventjes. Veel heb ik niet meegemaakt tijdens de bevalling. Werd ingeleid dus om 7 uur melden in het ziekenhuis. 8 uur vliezen doorgeprikt en tegen kwart voor 9 infuus aan. Half 10 kwamen ze kijken met de sarcastisch vraag, voel je al wat. Ik geantwoord, jup begin toch echt krampen te krijgen. Nee mevrouw dat kan niet, we zetten hem nog even flink hoger het infuus. Half 11 waren de weeen niet meer uit te houden, ik in bad waardoor het gelukkig vrij aardig op te vangen was. Kwart over 11 uit bad, half 12 gecheckt en 3cm. Ging nog wel even duren dus. (kwam binnen met 2cm). Ze hadden me ook verteld dat ik tegen 12 of 1 uur wat zou gaan vernemen en vanaf dan zou de onsluiting vorderen. Nou niet dus, kwart over 12 begon ik persdrang te krijgen, verpleegkundige rustig de gang op op zoek naar de verloskundige want ach het kon toch nog niet.. weer getoucheerd en had 9cm!!. Dat ging snel dus, ook nog nooit verloskundigen zo snel zien rennen om alles klaar te zetten, haha. En ja even ervoor stelde ik me dus nog aan. Heb tussen de 3 en 9cm even een pijnpompje gehad, heb welgeteld 4x kunnen drukken en het hielp ook nog is niet. Uiteindelijk om 9 over 1 mijn zoontje geboren na 14 minuten persen. Erg vlot voor een eerste dus. Wat mijn vriend mij achteraf nog leuk wist te vertellen. Ik heb niet gewacht tot de verloskundige de kleine aan mij zou overhandigen. Nope, ik heb hem letterlijk uit de handen van de verloskundige getrokken. Gevalletje, is MIJN kind, haha. Doordat ik rugpatient ben met het nodige aan metaal in de rug werd ik dus ingeleid om een keizersnee te voorkomen als ik wel de zwangerschap zou uitlopen. Savonds kwam de gyn nog even kijken en zei doodleuk van goh, hier hebben we ons dus maanden druk om gemaakt... Uhh ja... De vlotte bevalling is de verloskundigen wel bij gebleven, iedereen die op kamer kwam bij me had het er meteen over en toen mijn schoonzus op controle kwam voor haar zwangerschap noemde ze mijn naam en het eerste wat als reactie kwam, oh ja die bevalling ging wel heel snel he... Naja benieuwd wat het voor een evt 2de gaat brengen, dat het nu al zo vlot ging.