mmm ze lijkt dus niet echt onder de indruk van wel of geen sticker....vraag mij af of de methode dan wel werkt. Maar heb je een traphek boven of niet? Wat als je haar gewoon negeert als ze weer dingen komt vragen en gewoon naar beneden gaat en haar boven laat? Gewoon helemaal geen aandacht aan besteden?
Nee, we hebben geen traphekje meer. Als we haar gewoon negeren, gaat ze enorm zitten drammen, huilen, jammeren, zeuren. Dat houdt ze rustig een half uur vol. Maar dat houden wij hier niet vol en broer van 5 ook niet. Die is nogal gevoelig voor dit soort dingen en raakt dan ook helemaal van slag.
hmmm met de oudste is het dan lastig idd, want ik als ouder kan mij daar nl goed voor afsluiten. Maar ja als andere kinderen er last van hebben...
Op deze leeftijd lijkt een traphek mij ook juist gevaarlijk. Mijn dochter zou daar namelijk gewoon overheen klimmen. Jammer dat ze toch weer haar bed is uitgekomen, lastig probleem hoor.
Vanavond gewoon weer n nieuwe poging. T scheelt al dat wij haar s Avonds iets meer ruimte geven om haar dingen te vertellen/ vragen te stellen.
Ik zou nog niet opgeven en ook nog een poos een heel kort beloningssysteem aanhouden, zodat ze echt het resultaat ervaart en het doorkrijgt. Wat is haar beloning? Weet ze die ook al? En als ze eruit komt, zou je haar dan op een ongezellige plek kunnen laten verblijven tot ze merkt dat dat niet leuk is? Dus niet gezellig op de bank, maar in de keuken oid? Dan heeft jullie zoontje er geen last van. Het is heel lastig. Wij werken nu al een maand of drie met een beloningssysteem voor onze dochter van nu 2,5 jaar. En nog steeds gaat het niet alle nachten en avonden goed. (Meerderheid wel hoor).
Als ze er uitkomt, komt ze niet verder dan de trap, want dan zijn wij er al bij om haar zo snel mogelijk weer terug naar haar kamertje te brengen. "Het is nu tijd om te gaan slapen." We houden gewoon even vol. Het 'vreselijke gedoe' uit de titel is al veel minder geworden, dus wat betreft hebben we al vooruitgang geboekt!
De aanhouder wint fijn dat de drama's al wat verminderd zijn! Consequente aanpak, elke dag hetzelfde zal echt gaan werken! Het is een fase roepen we hier dan altijd maar, al heb je vaak wel een lange adem nodig! succes nog!
Fijn dat het al iets verminderd is. Het kost gewoon veel tijd en enrgie. Nieuwe dingen die ze zelf oke vinden zitten er zo in, maar iets wat vanuit papa en mama komt is altijs moeilijker in te slijten. Moed houden hoor! Een andere aanpak kan je altijd nog proberen. Hopelijk een goede avond vanavond!
Slecht, 2 of 3x uit bed gelopen. Ik ben weer flink kwaad geworden...... Waah!! Morgen weer nieuwe start.........
Mijn ouders hebben mij vroeger wel eens beneden gelaten en op de stoel laten zitten. Niet gezellig voor de tv maar aan de andere kant van de kamer. En ik mocht niet gaan slapen omdat ik niet wilde slapen. Ik kan het me nog wel wat herinneren want weet nog dat ijshockey op stond en dat ik het heeeeeeeel erg saai vond en na een tijdje graag naar bed wilde. Ik mocht natuurlijk niet naar bed (hoe lang ik er gezeten heb weet ik niet meer) en dat wilde ik op den duur wel echt heel graag wel. De tijd daarna was het geen beddrama's meer. Ik was wel ietsje ouder volgens mij. Hier geen beddrama's gelukkig maar wel herkenbaar van wat Nescio schrijft. Alles traag doen en tijd rekken. Dan ben ik snel klaar want ik zeg gewoon van "oké dan niet dan ga ik wel naar beneden en mag je het allemaal zelf doen". Moet je eens kijken hoe snel hij dan alles kan. Ben ook wel eens echt naar beneden gegaan en heb hem half omgekleed laten zitten. Heeft de hele boel bij elkaar gejankt. Daarna veel minder problemen en ook geen discussies want ik ga gewoon en dat weet hij.
Ooh balen.... Wat sofietje schrijft is wat ik eerder ook bedoelde. Hier ook veel dramas. Ze is 2,5 en we hebben nog maar af en toe wat nachten doorgeslapen. Het naar bed gaan is ook drama. Wegens andere problemen hebben we haar op onze kamer op een matrasje gelegd. Dit is nu al zon 2/3 maand zo. Nu sinds een paa dagen brengt mijn man haar weer naar bed (eerder maakte ze daar een nog groter drama van). Nu was ik er klaar mee en bedacht een smoes dat ik het niet kon doen. Het werkte nog ook. En sindsdiens slaapt ze weer op haa eigen kamer........! Vanavond deed ik haar weer naar bed en ja hoor.... Ze wilde weer bij ons op de kamer. En dat terwijl ik de consequente van de twee ben. Ik snap er niks van en wordt er erg gefrustreerd van. Heel langzaamaan wil ik heeeeeeeeel graag dat ze niet meer bij ons slaapt. Dus vanaf nu gaat mijn man haar waar mogelijk naar bed brengen en dan binnenkort gaat haar bedje bij ons weg....!
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar het eerste wat in mij opkomt is: Negatieve aandacht is ook aandacht. Ze weet dat je reageert als ze uit bed komt. Op aandacht is ze uit, maakt niet uit of je boos bent of niet. Wat gebeurt er als je geen aandacht geeft? Terug naar bed brengen, in bed leggen, alleen zeggen dat ze moet slapen, verder niet tegen haar praten of aandacht geven en daarna weg lopen. En dit consequent volhouden, totdat ze doorheeft dat al haar acties geen effect hebben. Dus ook niet boos worden, want dat is ook aandacht. Ze moet natuurlijk wel weten dat mama er is, als er echt iets aan de hand is. Ik zou duidelijk aangeven in welke gevallen ze wel mag roepen. Verder zou ik doorgaan met het beloningssysteem met stickers. Ik zou wel zeggen: Als je een bepaald aantal stickers hebt, dan krijg je een klein cadeautje. Dat ze duidelijk een doel heeft waar ze naar toe kan werken. Want aan alleen stickers heb je niet zoveel.
Mja, zonder aandacht haar terug in bed leggen was eerder al onze eerste aanpak. Ze wordt dan helemaal hysterisch omdat ze geen antwoord op haar vraag krijgt. M'n hart breekt als ik dat op die manier een half uur moet volhouden. Beloning voor als ze 2 stickers heeft gekregen weet ze.
Maar toch denk ik dat daar de oplossing wel ligt. Je dochter weet dat ze uiteindelijk een reactie zal krijgen, als ze maar volhoudt. Ik zeg niet dat je haar volkomen moet negeren. Ik zou er naar toe gaan, in bed leggen, zeggen dat ze moet slapen en dan weer weg lopen. Komt ze er weer uit, dan precies hetzelfde doen. Volgende keer weer. Net zo lang totdat ze doorheeft dat haar acties geen aandacht opleveren. En ja, ze zal het er niet mee eens zijn. Hoe minder jij reageert, hoe erger zij zal huilen en schreeuwen. Maar nu krijgt ze elke keer toch haar zin en dat weet ze. Vandaar dat er ook niks verandert. Ze weet dat je toegeeft. Natuurlijk is het zielig als ze boos wordt, omdat ze niet krijgt wat ze wil. Maar ik redeneer dan zo: Doe je haar er uiteindelijk een plezier mee door overal in mee te gaan? Komt ze zo aan haar rust toe? Hier betekent niet goed slapen, dat ze de volgende dag niet lekker in haar vel zit. Doe je haar daar een plezier mee? Door niet overal in mee te gaan, geef je haar juist de mogelijkheid om genoeg rust te krijgen. Misschien niet meteen, omdat ze in opstand zal komen. Maar wel op langere termijn als ze hierdoor door heeft dat het 's avonds tijd is om te slapen. Dus uiteindelijk is het het beste, zowel voor jullie als voor haar.
Ja volhouden idd. En haar íets meer ruimte geven om haar verhaal te kunnen doen. We houden haar nl ook wel erg kort. Maar idd wel consequent blijven.
Wat jippie zegt zou je nog kunnen proberen, door het eerst uit te leggen wat je voortaan gaat doen? En heb je al geprobeerd uit te leggen hoe jullie je er als ouders bij voelen? Misschien teveel, maar ook een optie om als troef achter de hand te houden. Maar nog steeds zou ik dit gewoon nog ff vol blijven houden. Slaapt ze smiddags trouwens nog?