Ik blijf het enorm bijzonder vinden hoeveel mensen er nog aan Romy denken. De steun die wij destijds hebben gekregen van een heleboel forumleden voelde als een warme deken. Kaartjes, tekeningen, cadeautjes, ect ect....het gaf ons de kracht om door te vechten en te blijven hopen en geloven. Mensen die je niet persoonlijk kent, en die dan toch zo met je meeleven.....prachtig ! Opgegeven door artsen, geen hoop meer, totaal geen kans meer op genezing. Onze wereld stond stil. Ecmo, beademing, hartstilstand....het was een hel. Nachten hebben we gewaakt aan het bedje van onze prachtige dochter, hopend dat we ooit haar klanken nog mochten horen en haar lieve glimlach nog konden zien....maar bij elk gesprek met de artsen verloren wij telkens weer een beetje hoop. Maar dat destijds 2 jarige meisje was sterk en verbaasde iedereen ! Op het moment dat de artsen de behandeling binnen een week wilde gaan stoppen omdat er geen vooruitgang was, vocht ze als een leeuw....en ze won ! We horen nog zeggen: " vermoedelijk blijft ze wel een kasplantje " En van een meisje wat inderdaad niets meer kon en alles weer opnieuw moest leren...is ze nu gewoon Romy, een 5 jarige kleuter met een rugzakje...een meisje waar wij zo trots op zijn ! Van buiten een stralende meid, van binnen helaas wel heel ziek. Romy's longen zijn ernstig beschadigd, en mede daardoor ligt ze nog regelmatig in het ziekenhuis. Een simpel virusje kan voor haar al verregaande gevolgen hebben. We weten inmiddels ook dat er ernstige problemen met haar afweer zijn...kortom, de weg is nog lang. Thuis is ook een beetje ziekenhuis geworden, thuis hebben we zuurstof wat Romy met regelmaat s'nachts nodig heeft..een monitor om alles goed in de gaten te kunnen houden....een hele berg medicijnen. Maar het allerbelangrijkste...wij zijn dankbaar, dankbaar voor dit wonder Oh enne, op 27 maart zijn onze meisjes grote zussen geworden van een heerlijk mannetje die de naam Sem draagt Onze kers op de taart...8 maanden alweer
Oohh echt.. daar heb ik zelfs een geboortekaartje van gekregen voor mijn verzameling n.a.v. een topic hier dat ik die spaar..
Ik denk dat je zoiets ergs nooit een plekje kunt geven. Hoop dat jullie ooit nog een brusje krijgen al zal die Misha natuurlijk nooit kunnen vervangen 😢 Vind jou zo dapper Micchan!
Dat denk ik ook en dat vind ik ook heel jammer. Dat achterlijke gebash daar en waarom? Triest vind ik het. Ze stelde zich best open op en dan reageren mensen zo raar Ik hoop dat ze ooit nog terug komt.
Wauw wat een droppie En wat een zorgen hebben ze een vermoeden wat het nu geweest is. Of zal dat altijd een vraag zijn die niet te beantwoorden is? En een beetje ziekenhuis in je huis alles voor je meid he. Heftig was en is het zeker.
Ik ben er weer hoor. Lief dat je nog aan me gedacht hebt geldt ook voor een aantal anderen hier. Ik ben idd om de reden die jij noemt even weggegaan. Soms kan je er beter voor kiezen om even afstand te nemen. Dan krijg je ook niet elke keer de neiging om jezelf te gaan verdedigen. Ik heb er in ieder geval wel iets van geleerd, dat het niet altijd handig is om je kwetsbaar en open op te stellen op een openbaar forum. Natuurlijk zijn er heel veel meningen en gedachten van andere mensen, maar soms komen die gewoon net iets te hard aan. En is het moeilijk om het als respectvol te zien en daar ook zo mee om te gaan. Kost ook veel energie en die gebruik ik liever voor mn gezin.
Ik ben ook blij dat je weer terug bent. Ik hoopte heel erg dat het niet ivm het adoptietopic was, ik vond het juist zo knap en mooi om jouw en BuffySummers verhaal te mogen lezen. Het deed me echt pijn toen je er opeens niet meer was. We liggen op veel zaken mijlenver uit elkaar, maar ik vind dat je heel erg je best doet om netjes en eerlijk jouw kant te laten zien en dat vind ik heel prettig. Welkom terug!