Voor mijn werk heb ik ook al wel vaker een melding gedaan. Ik kan je zeggen dat dit vele malen makkelijker is! Ik heb het ook heel moeilijk gevonden en heb uiteindelijk toch (nog) geen melding gedaan, maar ik ben nu wel zover dat ik dat echt ga doen als ik merk dat zwager en schoonzus stoppen met de hulpverlening. Toch denk ik echt dat ze het nu anders gaat doen. Ze zegt dat de kinderen helemaal van slag zijn nu mama in het bijzijn van papa gewoon zegt dat hij moet stoppen met schreeuwen/ schelden. Dit waren ze niet gewend! Mijn schoonzus gaf ook aan dat ze altijd heeft gedacht dat je je man nooit af moet vallen. Hij is de leider van het gezin Nu, door de gesprekken met de ortopedagoog, heeft ze de opdracht gekregen om het voor de kinderen op te nemen, ook al valt ze daarmee mijn zwager af en dat lijkt ze te doen! Wij zijn gewend om elke zondag na de kerk met elkaar koffie te drinken en sinds het incident kwamen ze niet meer ( ze is wel met de kids op een kinderverjaardag hier geweest, een dag na ons eerste telefoongesprek)). Nu vertelde ze dat ze thuis heeft meegedeeld dat zij gewoon weer komt met de kinderen, ook al blijft mijn zwager thuis. Ze wil dat de kinderen niet onthouden, want die vinden dat altijd heel gezellig natuurlijk. En ja hoor, ze was er afgelopen zondag! Mijn zwager was er zelfs, als een boer met kiespijn, ook bij. Hieraan merk ik dat ze niet liegt. Een half jaar geleden had ze dit nooooooooit gedaan! Ik heb dus goede hoop, maar houdt de vinger heus aan de pols!
Misschien omdat ze denken meer te kunnen bereiken nu ze " vrijwillig" hulp ontvangen. Ik kan me ook niet voorstellen dat ze geen melding doen op het moment dat zwager stopt met komen. Schoonzus vertelde dat ze het verhaal eerlijk heeft opgebiecht aan de kinderarts en orthopedagoog, dus dat kunnen ze onmogelijk negeren.
Ik ben van mening dat een externe partij deze vinger aan de pols moet houden. In dit geval Jeugdzorg. Dan zouden de gesprekken met de orthopedagoog kunnen worden voortgezet, maar dan kan Jeugdzorg controleren of deze gesprekken het juiste effect hebben, niet een familielid die een situatie ivm familiebanden etc toch moeilijk objectief kan bekijken. Ik vind het ook erg positief om te lezen dat deze gesprekken zijn gestart, alleen vind ik in dit soort situaties een neutrale partij die ook controleert of de gesprekken werkelijk het gewenste effect hebben erg belangrijk. Dus dat soms even wordt gekeken in de thuissituatie, gesprekken met de kinderen thuis etc. Dit doen de kinderarts en orthopedagoog neem ik aan niet. Eerder had je ook een gesprek met je schoonzus waarin zij aangaf helemaal achter de kinderen te gaan staan en dit was 1.5 week later weer veranderd. Wie controleert nu of dit nu niet weer gebeurt en straks mooi weer wordt gespeeld? Jij bent niet meer erg gewenst in de thuissituatie van dit gezin.
Dat denk ik ook niet, maar nu ze op de hoogte zijn en zwager en schoonzus daar om de week komen, kunnen ze vast inschatten of de hulp die nu geboden wordt voldoende is. Mochten ze daar aan twijfelen, mag ik er toch vanuit gaan, dat ze andere hulp gaan adviseren! Ik snap dat je denkt dat mijn schoonzus elk moment weer van gedachten kan veranderen. Ik ben daar zelf ook wel een beetje bang voor. Nu weet ze wel dat zowel de dominee ( die wel aangeeft dat de pastorale band dan voorgoed naar zijn grootje is) als ik, een melding zal gaan doen als we merken dat ze er niet meer achter staat en daar is ze doodsbang voor. Ik denk dat de druk haar nu te groot is om terug te krabbelen. Ik kom niet meer in de thuissituatie daar, maar dat kwam ik toch al zelden. De dominee komt daar wel om de week over de vloer voor een gesprek. Bovendien drinken we dus wekelijks koffie met elkaar en de rest van de familie is natuurlijk ook op de hoogte.
Jij moet doen wat goed voelt en wat jou gevoel zegt. Zolang er daar maar dingen gebeuren in dat gezin! En jou verhaal in twijfel trekken omdat je wel of niet vaccineer (ik zeg niet dat beatissimam dat daarom doet) is niet zo heel doordacht. Ik vind dat ieder zijn mening mag geven, ook als je aan een verhaal twijfelt, maar niet op een kwetsende manier, dat vind ik echt diep triest.
Ik ben heel blij om te lezen dat er wat gaande is in dat gezin, dat als eerste. Maar toch twijfel ik of dit wel de goede manier is. Hoe kunnen jullie nu van je schoonzus verwachten, ook al is het met steun van de dominee en jullie, dat ze heel haar thuissituatie om gaat gooien? En af en toe een gesprekje met de orthopedagoog? Zij is gewend aan een bepaalde manier van leven. En jullie weten alsnog niet wat daar binnenskamers afspeelt! Die vrouw kan echt niet zonder intensieve professionele hulp tegen haar man op. Dat zie je toch al aan haar terugkrabbelacties? Misschien is ze een paar keer sterk geweest, en hij een paar keer zwak....maar ik denk echt dat iedereen te veel van haar verwacht... Desalniettemin, hoop ik dat ik het bij het verkeerde eind heb en ik vind het echt goed dat je voor die arme kinderen bent blijven vechten. Al denk ik dat die arme jongen van 15 al voor het leven getekend is (en dus later evt dezelfde tiran in zijn eigen gezin zal zijn), misschien valt het voor die van 8 nog mee... Dat zal ook een beetje aan het karakter liggen..Daarom ben ik ook van mening dat deze situatie met veel strakkere hand moet worden aangepakt. Deze kinderen hebben al veel te veel meegemaakt.
Thnx voor t typen wat ik wou zeggen helemaal mee eens...ik vind dit nog een te softe aanpak. Nu word het weken/maanden aankijken, polsen hoe het gaat daar en ze kunnen heel mooi de schijn op houden. Er moet 1 op 1 gepraat worden met de kinderen. Professionele hulp ook voor hun. Des al niettemin vind ik dat je wel heel goed werk hebt verricht maar toch vind ik dat je melding moet maken bij t amk en je eigen handen eraf trekken, zo goed als dan hè. Maar sorry als ik t gemist hebt...je zwager is de broer van je man...wat vind je man hier allemaal van en wat doet hij om jou te steunen/helpen? Dit is niet echt relevant maar ik zie t al helemaal voor me dat je zwager doordraait en t op jou komt af reageren want jij bent de boosdoener...jij hebt ook goede steun nodig hierin! Edit; sorry je schoonzus is de zus van je man beetje dom van mij
Ik snap dat het voor buitenstaanders anders is, dan dat het om je eigen familie gaat. Ik ken ze het beste en zit middenin de situatie. Ik ben er echt van overtuigt dat dit in dit geval de beste aanpak is voor de toekomst. Mijn man steunt mij volledig en heeft met deze broer nooit een hele hechte band gehad. De eerste dagen nadat dit gebeurd is, ben ik wel bang dat mijn zwager nav mijn mail met een honkbalknuppel op de stoep zou staan, maar nu niet meer. Volgens mijn man is hij daar veel te bang voor, maar hij is wel in mijn buurt gebleven en belde wat vaker naar huis. Een gesprek zag eigenlijk geen enkele broer zitten, omdat ze dachten dat dat toch niks op zou leveren. behalve de ene broer dan, die het eigenlijk finaal verpest heeft! Hij zal het me mijn leven lang nooit gaan vergeven, want hij vindt volgens mijn schoonzus dat ik hem dit heb aangedaan. So be it. Ik kan daar niet mee zitten en mijn man komt daar dan ook niet meer over de vloer.
Ik gA weer vragen om een slotje. Ik hoef geen complimenten,maar ik sta achter mijn beslissingen. Ik laat het zeker niet los! Ik wilde jullie alleen graag een update geven.
EDIT: Ojee sorry... Ik loop weer eens achter de feiten aan... Ik heb nu de update gelezen. Je zus hoeft niet bang te zijn dat ze de kinderen kwijt raakt, want zij is het probleem niet (hoewel ze wel heel lang een enabler is geweest). Persoonlijk denk ik dat het niet voldoende is om je zwager om te laten slaan en zijn gedrag te laten verbeteren. Je schoonzus staat daar niet sterk genoeg voor in haar schoenen. Dat haal ik uit het steeds terugkrabbelen. Ik denk dat je zwager haar te makkelijk kan overhalen, mogelijk door zijn dreigende houding. Het is goed dat er nu anderen (dominee, orthopedagoog) betrokken zijn, die een vinger aan de pols houden. W.b. je schoonzus en dat ze zich alleen voelt: Dat is iets waar je concreet iets mee kunt doen! Niet alleen om te peilen hoe het nu thuis gaat, maar je kunt ook (misschien met de andere schoonzussen) wat vaker leuke dingen met haar doen om de druk een beetje van de ketel te halen. Je bent echt een kei vanwege je doorzettingsvermogen!