Bij onze eerste dochter heb ik 7-9 weken bv gegeven en heb toen moeten stoppen vanwege slechte tot geen begeleiding en ik zelf gewoon te ontwetend was. Bij onze 2e dochter heb ik bij de kraamzorg aangegeven iemand te willen hebben die mij kon helpen bij de bv en dat heb ik gekregen. Het liep vanaf dag 1 super! Bij 4 maanden wegens gezondheidsproblemen gaan afbouwen, gaan twijfelen en toch weer doorgezet tot 6 mnd en toen echt moeten stoppen omdat het echt niet meer ging. Bij dochter nummer 3 weer begonnen met bv geven en weer liep het vanaf dag 1 super. Zelfs na de keizersnee had ik op dag 3 al overproductie. Thuis weer een fantastische kraamhulp die mijn geheugen weer opfriste en me verzag van nieuwe tips en trucs. Gister waren wij de hele dag op pad. Mijn broer had zijn diploma uitreiking van de Uni en we hadden baby mee genomen. Van te voren nog gevoed, hopende dat ze tijdens de officiële ceremonie geen honger zou krijgen. Tijdens de receptie, jawel, een baby die honger had. In een hoekje van de ruimte gaan zitten, rug naar de menigte, mijn moeder die even discreet een lakentje over ons heen legde en zo zat ik daar. (hoewel mijn vader het wel vreemd vond en opperde om naar de wc te gaan....maar nadat ik tegen hem zei dat hij dat zelf maar moest doen met zijn koffie en zijn stukje gebak was ie ook met stomheid geslagen...mannen) Vervolgens komt er een vrouw naar me toe, kijkt me aan en zegt: Ik moet het even kwijt, maar wat heb ik hier een respect voor! Later bleek deze vrouw verloskundige te zijn en voorzitter van het borstvoedingscomitee in een ziekenhuis. Maar ze zei dat ze het niet kon laten om te zeggen, omdat het bijna niet meer voorkomt. Haha, nou voel me toch wel een soort van trots, want ik ben niet zo'n uitdrager van pro-bv. Als iemand mijn mening vraagt zeg ik het, maar zal er zelf niet over beginnen. Maar glunder hier toch wel van
Top! Ik ben ook niet zo'n uitdrager in de zin ik vind het prachtig en discreet voeden moet overal kunnen. Maar als iemand kiest (bewust/of noodgedwongen) voor de fles. Ook prima. Hoewel ik me in t openbaar niet altijd op Mijn gemak voel is t gewoon fijn als iemand laat zien dat het goed is wat je doet.
Bij de oudste 2 heb ik het ook nooit gedaan! Voelde me totaal niet op mijn gemak en dan wil het ook niet. Maar nu bij de 3de heb ik dat los gelaten. Mijn moeder had er zelfs nog een foto van gemaakt
Baby kan in ieder geval zeggen dat ze met 4 maanden al op de universiteit is geweest En lekker mee heeft gedronken
Topper! Ik vond het de eerste maanden ook "raar" in het openbaar. Ondertussen heb ik er echt maling aan gekregen en voed ik overal discreet zeker wel zo min mogelijk borst bloot. (G cup haha is nog wel eens een stunt) Idd goed van je wat je zegt koffie op de wc lol! Mijn omgeving heeft het nu ook geaccepteerd en niemand voelt zich meer opgelaten als ik waar dan ook voed.
Prachtig!!! Ik was in het begin ook verlegen maar heb het van me af kunnen zetten. Als mijn kindje honger heeft voed ik haar nu ook gewoon.
Wat een prachtig verhaal! Hier in de omgeving is borstvoeding geven de normaalste zaak van de wereld en kijkt niemand raar op. Ik zat dan ook al na een aantal weken vrolijk in het openbaar te voeden: in het park, in de Hema, op de markt. Niemand die erom maalde. Eigenlijk wel jammer had graag een verhaal zoals de jouwe willen vertellen! Eerst probeerde ik het allemaal discreet (nadruk op proberen, met m'n cup F...), maar nu maak ik er een sport van het zo onopvallend-indiscreet mogelijk te maken: laatst liep ik gewoon met kind in de armen liggend door de winkelstraat te voeden. Doordat ik liep dacht iedereen dat ze gewoon in mijn armen in slaap gevallen was. Totdat ze dichtbij genoeg waren om een stukje borst te zien. Heb een aantal zeer verwonderde en ontroerde blikken gekregen Ben wel trots op mijzelf dat dat me lukte, als ik terug denk aan hoe moeizaam het voeden eerst ging met de juiste houding vinden