Ja volledig mee eens! En weet je, wat heb je aan een baan als je straks nog verder in de put zit. Mensen zeggen vaak wel: wees blij dat je werk hebt, maar niet ten koste van alles. Je eigen welbevinden moet gewoon voor gaan! Oja, en nergens zomaar ja of nee op zeggen. Bij alles wat je ergens voorgesteld wordt of opgedrongen wordt: eerst zeggen dat je er overna denkt of erop terug komt. Dat je er nu geen antwoord op kunt geven. Daar heb ik voor mijzelf in werk en prive ook veel aan gehad.
Ik zit ook thuis. Niet werkgerelateerd. Heb de afgelopen 5 jaar veel meegemaakt en ben constant over mn grenzen gegaan. Lichamelijke signalen negeerde ik en ik ging maar door en door. Tot ik een keer tijdens de dienst vol door rood reed en bijna werd platgereden door een vrachtwagen die ik gewoon niet had gezien en bij een melding van een ernstig verkeersongeval gewoon niet meer wist wat ik moest doen..... Ik ben naar mn chef gegaan en ingestort. In tegenstelling tot jouw vriend was de mijne heel erg begripvol en hebben me meteen ziek gemeld. Dit was eind oktober. Inmiddels heeft het werk alle zorg geregeld en moet ik een keer per week naar de psycholoog en oefeningen doen etc. Ik ga op dinsdag en donderdag twee uurtjes buurten op mn werk en weer weg. Hij MOET zich weer ziekmelden, als hij nu verder gaat heeft ie echt een probleem en wordt het echt vreselijk afzien.
In herhaling, maar absoluut weer ziek melden! Officieel inderdaad niet hoeven te zeggen wat de reden van ziek melden is of wat de klachten zijn, ivm privacy. De werkgever moet zelf zo slim zijn om je man zsm bij de bedrijfsarts te laten komen en van daaruit komt er een advies hoe of wat. Maar dit kun je idd ook zelf doen. Er wordt hierboven ook nog gezegd dat hij sterk staat tov de werkgever omdat hij op advies van een hulpverlener handelt. Dit is absoluut niet zo, net zoals de werkgever mag en kan een reguliere hulpverlener ook niet besluiten wat het beste is mbt werk. Heel veel sterkte de komende tijd.
Ik weet niet of hij lid is van een vakbond, maar dat raad ik sowieso aan. Maar wat nu betreft, ziek melden. Niks tekenen zonder advies te hebben ingewonnen en dat kan dan ook bij de vakbond. Hebben wij hier heel veel aan gehad.
Het advies bij psychische klachten is zelfs om de zieke werknemer al ruim eerder dan 6 weken te laten onderzoeken door een arbo arts. Ik weet niet of dit ook wettelijk is vastgelegd, maar dit krijgen wij altijd geadviseerd door de arbo dienst. Zij geven aan dat er anders een hoger risico is dat het UWV de werkgever een loonsanctie oplegt. En als dat gebeurt is de werkgever van je vriend nog veel verder van huis. Dan lijkt het me toch ook in hun belang om hem zo snel mogelijk te laten oproepen door de arbo arts. Maar, zoals velen al gezegd hebben, hij kan ook zelf contact met de arbo arts opnemen. Hier heeft hij recht op. Bovendien, tijdens ziekte worden zowel werkgever als werknemer geacht mee te werken aan reintegratie. Als de werkgever van je vriend weigert hem naar de arbo-arts te sturen is dat natuurlijk niet echt meewerken aan reintegratie. (daar kan hij ze misschien ook nog eens fijntjes aan helpen herinneren). Succes!
De teamleider heeft de opdracht om zo weinig mogelijk ziekteverzuim te creëren. Oftewel de werknemers zo te pushen dat ze amper ziek durven te melden. Je bent niet verplicht om de reden van ziek zijn te geven. Sterker nog, hij mag het niet eens vragen.. Dus morgen direct ziekmelden. Gewoon bellen, desnoods door jou. Hij/ik kom niet, ik ben ziek. Dan wordt ie vanzelf opgeroepen bij de bedrijfsarts.
Jeetje jij hebt ook wat meegemaakt. Wat erg dit zeg. Bij mij ging het er ook zo goed als zo aan toe. Maar ik werd wel 3 maanden afgemeld door de bedrijfsarts. Ze was volledig aan mijn kant. Jij zegt dat je het zelf allemaal hebt onderschat, maar men onderschat in zijn algemeenheid de ernst van een burnout en hoe lang het kan duren voordat je er weer bovenop bent. Ts veel sterkte voor jullie. Voet bij stuk houden! Je weet wat je moet doen.
Bedoel je de arbo-arts? Bij ons is gezegd dat de uitspraak van de arts een advies is, een leidinggevende kan dit aannemen, maar mag dit ook naast zich neerleggen.
Weer ziek melden, en je poot stijf houden! Ik was er een tijdje geleden ook slecht aan toe en heb mij ziek gemeld, leidinggevende wilde ook niet mee werken, en werd de eerste 2 weken vaak gebeld wanneer ik weer kon werken, maar heb gezegd dat ik op advies van de huisarts thuis bleef, was ook zo dus niks gelogen. Uiteindelijk duurde het bijna 2 maanden voor ik eens naar de bedrijfsarts kon.
Ja het advies van een willekeurige arts hoeft de werkgever niet aan te nemen. Maar die van de arbo arts wel.
Ja bij mij waren ze redelijk vervelend, maar dat was ergens ook wel begrijpelijk, omdat mijn burnout bij de vorige werkgever was ontstaan, en ik dat zelf niet door had. Ik was wel erg moe en zo maar had toen geen idee dat ik op weg was naar een burnout. Ik zocht gewoon een baan en dat werd deze. 6 maanden later bij hun ging mijn kaarsje uit helaas en dat was voor hun onbegrijpelijk. Ze waren gewoon erg onaardig, wilde per direct mijn contract inkorten waar ik enorme stress van kreeg, omdat je dan echt juridisch allerlei dingen moet gaan uitzoeken, en toen ik na 3 maanden bij een andere afdeling moest re-intergreren was er geen sprake van dat korte bezoek met een kop koffie. Daar hadden ze geen zin in. Vervolgens gebeurde er dingen bij die afdeling (receptie) die met geld te maken hadden en daar kreeg ik dan de schuld van omdat ik dan kennelijk niet 'spoorde' of zo. Heel erg allemaal. Maar goed, had maar een jaar contract dus half jaar ge-reintegreerd, kon ondertussen bij manlief intrekken met koopflat en kon toen eindelijk relaxen en even een jaar er tussen uit. Daarna wel weer aan het werk gegaan elders. Maar oh wat had ik een stress van de hele procedure, de communicatie, de angst dat ze gingen bellen. Doen alsof je ze voorliegt etc etc. Als een stuk vuil behandeld. Hele nare tijd. Ik zit nu 7 jaar thuis en heb nog steeds niet zoiets van 'jippie' ik ga weer een baan zoeken. Best jammer eigenlijk als je HBO bent opgeleid...overtuig mij maar eens van een fijne werkgever in deze economie. Je hoort het nu zo veel om je heen, mensen overspannen of burnt out. Gelukkig hoeft het hier financieel niet. Maar ik denk aan vrijwillgerswerk om mee te beginnen.
Oei oei...meteen ziek melden, naar zijn huisarts gaan, en laat dan de arbo arts maar contact met hem opnemen. Hij hoeft dit niet met zijn werkgever uit te praten, zeker niet als deze de veroorzaker is. Zelf ben ik jaren geleden ook door de huisarts naar huis gestuurd, zogezegd met een burn out. Ik vond het ongelofelijk, burn outs zijn ver van je bed shows, voor mensen die 24 uur per dag werken en nooit ontspannen. Mooi niet dus De arbo werd er bij mij niet meteen opgegooid, omdat ik nooit ziek was. Na twee weken toch wel, en heb niet eens een afspraak gehad (het speelde denk wel mee dat mijn werkgever had gezegd dat ik nooit ziek was, en mij nooit ziek melde) aan de telefoon zei de arbo arts al, met de info van mijn eigen arts, dat het prima was en ik thuis moest blijven, mij moest ontspannen. Ik kreeg kalmeringstabletten, en heb dagen geslapen. Helaas begon toen toch ook mijn baas, bellen, door drammen etc. Het is ook wel begrijpelijk, ze betalen voor een werkkracht, en die krijgen ze niet. Het is ook geen kwestie van een weekje, of twee, maar er gaat echt een lange tijd in zitten. Ik denk dat overspannenheid en burn outs de nachtmerrie van elke werkgever zijn. Echter kan ook hij er niets aan doen, en moet hij echt voor zichzelf en zijn gezondheid kiezen op het moment.
Volgens mij is zelfs een advies van de arbo-arts niet bindend en kan dat door een werkgever naast zich neergelegd worden. Zou heel dom zijn, maar je hoort het vaker. Overigens is het ook niet zo dat een werkgever niet weet waarom een werknemer ziek is als je het alleen aan de arbo vertelt. Dat hangt ook ontzettend af van de personeelsfunctionaris en de toegankelijkheid van de personeelsdossiers.
Als dat zo is zou ik een dag vrij nemen en dan naar de bedrijfsarts gaan. Dan maar een dag verlof naar de maan maar ik zou gaan. Zijn ze helemaal gek geworden!
Bedankt voor jullie steun, doet ons goed ik heb hem ervan kunnen overtuigen dat hij nu thuis moet blijven en z'n poot stijf moet houden. Even afwachten hoe dat gaat verlopen. Ik ben er in ieder geval om hem te steunen, dat is voor hem een hele geruststelling (ik hoef deze week bijna niet naar school, alleen vandaag om iets in te leveren). Ik heb ik al tegen hem gezegd dat als hij het even niet kan opbrengen om z'n teamleider aan de telefoon te hebben, hij gewoon niet op moet nemen en later terug kan bellen. Ik hoop dat ze hem nu ooit serieus gaan nemen..
Goed zo en nu stevig in jullie schoenen blijven staan. Beter nu zo, dan straks helemaal geestelijk eronder door. Fijn dat je hem kan steunen en hij inziet dat hij nu niet anders kans. En wat ik eerder aanmerkte, het zou een slimme zet zijn om lid te worden van een vakbond. Dat heeft ons toen heel erg geholpen.
Hij werd vanmiddag gebeld door het kantoor. Hij wordt morgen op gesprek verwacht met 2 mensen van het kantoor van zijn afdeling. Ik ga uiteraard met hem mee, maar hij heeft bij het ziekmelden weer uitdrukkelijk om de bedrijfsarts gevraagd. En het lijkt er dus op dat ze dat niet van plan zijn. Lekker frustrerend dit.. Wordt vervolgd zullen we maar zeggen