Las onlangs deze blog: Aanmoddermoeder - Miloe van Beek Ik herken hier zoveel in! Ode aan de aanmoddermoeder. Herken jij hier ook veel in? En waaraan merk jij dat je een aanmoddermoeder bent?
Ik ben zelf nog geen moeder helaas maar over het algemeen sta ik wel zo in het leven. Ben benieuwd of het ook zo is als VL en ik kinderen krijgen.. Ik ben ook meer iemand van als ik in de buurt ben dan is het goed, laat ze het maar uitvinden.. (bij nichtjes en neefje) Dus ben benieuwd Waar herken jij jezelf in, hoe merk je dat?
Vooral bij dit zinnetje denk ik, Ja, dat heb ik ook. ''Een andere reden voor mijn aanmoddermoederschap, is het ontbreken van een plan. Eigenlijk doe ik maar wat. Met mijn leven, en als moeder. Opvoedkundig niet geheel verantwoord, maar wel goed voor de creativiteit.'' En deze, ''Kinderen zijn onbevreesd en willen de wereld ontdekken. Geef ze die ruimte.'' ''maar ik ren zelden achter ze aan. Dat komt vooral omdat ik daar te lui voor ben, ik lees liever een boek of staar een beetje voor me uit.'' Ik kan ook zo op de bank zitten en voor me uit staren terwijl zoonlief misschien van alles door de kamer gooit. Als hij daar gelukkig van wordt. Het is een ander verhaal als hij doelbewust op mij gaat gooien. Of met dingen gaat smijten wat van mij is. Maar dat weet hij ook dondersgoed.
Dit artikel in OvN vond ik ook heul interessant en herkenbaar. http://www.miloevanbeek.nl/wp-content/uploads/2014/09/10-aanmoddermoeder.pdf
Hier is de eerste onderweg en mijn opvoedkundig doel bij deze is een halve aanmoddermoeder te worden Ik vind het heel belangrijk dat kinderen, binnen bepaalde veiligheidsgrenzen, zelf dingen leren en leren oplossen/regelen. Laat ze maar wat knoeien! Dat betekent voor mij niet dat je geen handje vasthoudt bij oversteken van een drukke weg, maar wel dat ze regelmatig zal vallen, over drempeltjes struikelen, soms een bende van het eten zal maken etc etc etc...
Ik ben deels een aanmoddermoeder.....naja, grotendeels . Ik vind het wel belangrijk dat mijn kinderen andere mensen niet tot last zijn met bijvoorbeeld geschreeuw (in de trein), rondrennen in een restaurant (spelen mag best, op een geschikte plek zodat obers, en etende gasten geen hinder ondervinden van mijn kids) Maar voor de rest slaat het artikel helemaal op mij!
Ik ben geen aanmoddermoeder, heb juist overal plannen voor en dat is iets waar ik mee aan het werk ben. Meer loslaten,dus zelf laten ontdekken maar wel duidelijke grenzen stellen.
Jahoor ik ben een aanmoddermoeder! Ik herken veel dat in de tekst staat. Ik laat mijn kind zijn gang gaan omdat ik soms gewoon te lui ben en omdat ik he mtoch in het zicht heb en dus zie wat hij doet. Wil hij (zoals ook in het voorbeeld genoemd) een klimrek op wat eigenlijk niet bij zijn leeftijd hoort, prima probeer maar. Uiteraard let ik wel op dat hij zich niet kan verwonden of lelijk kan vallen. En zo zijn er nog meer voorbeelden.
ja hier kan ik mij helemaal in vinden dus zeker een aanmoddermoeder ook de afkeurende blikken van andere moeders zijn heel herkenbaar
Ik wou dat is soms een aanmodder moeder was ik zit er vaak teveel bovenop als we buitenshuis zijn. In huis ben ik wel een aanmoddermoeder
Ik ben totaal een aanmoddermoeder haha wat herkenbaar allemaal. Vooral het geen plan hebben en maar wat ' aanmodderen' .
Grappig! Ik herken mij grotendeels, alleen niet in het gedeelte van "geen plan hebben als moeder". Mijn plan is juist dat ik mijn kinderen flink laat aanmodderen . Niet zozeer uit luiheid (nouja, soms ), maar gewoon omdat ik dat heel gezond vind voor hun ontwikkeling en zelfvertrouwen. Ik ben daardoor meestal heel relaxt en ze mogen veel zelf ontdekken. Ik laat ze overigens niet de boel op stelten zetten in een restaurant ofzo, dat hoort wat mij betreft bij opvoeden. Maar als ik of anderen er geen last van hebben en het de kinderen geen (blijvende ) schade kan toebrengen dan mogen mijn kids lekker hun gang gaan. Zo ben ik zelf ook opgevoed en ik heb meestal geen gebrek aan vertrouwen in mijn eigen kunnen. Ik weet overigens ook heel goed wat ik niet tot mijn talenten kan rekenen...ook dat heb ik ervan geleerd!
dat herken ik toch ook wel weer. buitenshuis ben ik ook wel anders dan binnenshuis. nou heb ik ook een zoontje van 2,5 die als hij z'n voeten nog maar 2 seconden aan de grond heeft (vanuit de auto) het direct op een rennen zet..
nee ik herken mijzelf er niet in. Ik ben wel heel erg van leren door te ontdekken, maar opvoedkundig heb ik wel echt een plan (wat ik ook af en toe bijstel) ik herken mij dus niet in: " ik doe zo maar wat, hier is wel bijna over alles nagedacht"
Ik ben wel een aanmoddermoeder, maar daar en tegen vind ik niet dat een ander last hoeft te hebben van mijn kind. Ze mag zich dus best gedragen als we bijvoorbeeld in de wachtkamer zitten te wachten, maar in de speeltuin zeg ik weer "veel plezier!".
Ik ben het jammer genoeg niet. Ik denk over alles na en soms dus ook veel te veel. Met sommige dingen kan ik ze heel vrij laten, met andere dingen ben ik echt niet zo. Maa ook da is dan weer met een plan of doel. Alvast een nieuw voornemen voor het nieuwe jaar: ik wil een kwart of halve aanmoddermoeder worden...! (Lees accepteren, verwachtingsloos en ontspannen)
Ik herken mezelf er wel deels in. Aan de ene kant ben ik erg consequent, ik vind normen en waarden erg belangrijk en ik wil wel overal goed voor de dag kunnen komen met mijn kinderen. Ik vind het belangrijk dat ze naar mij luisteren en mij respecteren, doen ze dit niet, dan volgen er consequenties. Ik ben zo'n moeder die echt tot 3 telt, i.p.v. tot 100. Maar mijn kinderen krijgen wel de vrijheid om zichzelf te ontwikkelen. Als tweelingmama heb ik geleerd om veel dingen los te laten, vallen en opstaan hoort erbij. Ik ga ze niet 24/7 entertainen. Vanaf geboorte af aan hebben ze elkaar, en dat scheelt veel dus hebben ze mij niet altijd nodig. Dus ja, in die zin ben ik ook wel een "aanmodder" moeder.
Dat stuk is heel herkenbaar!!! Ik merkte het vooral met vrienden op vakantie; hoe zij met hun kinderen omgingen vond ik zo betuttelend en zelfs verstikkend. Natuurlijk moet je toezicht houden, maar ik geef mijn dochter graag de ruimte om zelf te ontdekken.
deels herken ik mijzelf erin maar het stukje van 2 jarige dochter die het diepe inspringt nou nee dat gebeurt hier dus absoluut niet (en eerlijk gezegd kan ik mij niet voorstellen dat een moeder dit toestaat en vanaf een ligbed dan gaat toekijken het gedeelte in ontdekken en vrijlaten daar sta ik wel positief tegenover, maar wel met grenzen, ze mogen ontdekken maar hoeven daarbij geen gevaar te lopen, zwemmen oversteken en dat soort dingen word gewoon met begeleiding gedaan, ze mogen spelen op de plekken waar er gespeeld kan en mag worden, echter hoeven andere mensen in bijvoorbeeld een restaurant geen last te hebben van mijn kinderen die aan een lamp hangen, ook thuis heb ik regels niet teveel maar wel voldoende zo mogen ze rustig op de bank springen of omgekeerd op de bank liggen, maar moeten ze bijvoorbeeld wel op tijd naar bed, eten maak ik geen problemen van wil je eten prima, wil je niet eten ook goed je krijgt alleen niets anders, speelgoed mag door de hele woonkamer heen, maar waar je mee speelt word ook weer opgeruimd ook door de jongste douchen is niet omdat je het wilt maar omdat het moet, gelukkig heb ik waterratjes dus heb ik daar nooit een probleem mee gekregen. hier word ook niet veel gestraft eigenlijk niet er word gepraat er en er word uitgelegd, ook mogen kinderen hier gewoon boos zijn of verdrietig, ( hoor heel vaak van ouders dat een kind dat boos is straf krijgt dan denk ik waarom elk gevoel mag geuit worden hier, en elk gevoel word serieus genomen.